Voorpagina

Zoekresultaten voor

'kloosterboer'

Foto: Tom Davidson (cc)
Foto: Foto uit persarchief COA. copyright ok. Gecheckt 18-10-2022

Verhuizingen van asielzoekers nog altijd onduidelijk

, door

ANALYSE - Asielzoekers en hun kinderen moeten in Nederland erg vaak verhuizen. Maar over hoe vaak precies, bestaan alleen schattingen. Het wordt tijd dat het COA inzichtelijk maakt hoe het zit met verhuizingen van asielzoekers.

Asielzoekerskinderen verhuizen gemiddeld één keer per jaar, in tegenstelling tot ‘gewone’ Nederlandse kinderen, die gemiddeld eens per tien jaar verhuizen. Dat staat in een vandaag verschenen rapport (pdf) van de Werkgroep “Kind in AZC”, een samenwerkingsverband van Defence for Children, Unicef, Vluchtelingwerk Nederland, Kerk in Actie en Kinderpostzegels.

Het rapport analyseert waarom asielzoekers (en hun kinderen) zo vaak moeten verhuizen. Deels ligt dat aan de procedure: in verschillende stadia van de procedure worden de asielzoekers in verschillende opvangcentra geplaatst. Maar ook na het beginstadium wordt er vaak verhuisd. Omdat het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA) kampt met een beddentekort, omdat het huurcontract van een asielzoekerscentrum (AZC) afloopt, of omdat het gezin ruzie heeft met andere bewoners. Maar veruit de meest voorkomende reden voor een verhuizing is volgens het rapport een beslissing in de asielprocedure.

Het probleem is dat nergens goed wordt bijgehouden hoe vaak asielzoekers precies verhuizen. Het rapport van de werkgroep baseert zich op onderzoeken van wetenschappers en belangenorganisaties. Pas sinds 2012 houdt het COA verhuisbewegingen bij. Over die informatie zou staatssecretaris van Veiligheid & Justitie Fred Teeven binnenkort een brief naar de Tweede Kamer moeten sturen, maar de woordvoerder van het ministerie kon niet vertellen wanneer dat gaat gebeuren. Het rapport dat vandaag verscheen zou eigenlijk vandaag aan Teeven gepresenteerd worden, maar de woordvoerder geeft aan dat die afspraak verplaatst is.

Foto: Judy van der Velden (cc)

Rechtspraak kan transparanter

, door

ACHTERGROND - Het is te veel werk om alle uitspraken van rechters geanonimiseerd online te zetten, volgens het ministerie van justitie. Onzin, zolang het openbaren van de uitspraken een uitgangspunt is, beargumenteert Dirk Kloosterboer.

In theorie is de rechtspraak openbaar. In de praktijk hebben we rechtspraak.nl, een redelijk gebruiksvriendelijke website waar uitspraken kunnen worden opgezocht. Daar is echter lang niet alles te vinden: slechts 2% van de uitspraken wordt online gezet. Bovendien kan het soms best lang duren voordat dit gebeurt.

Op zich hoeft het misschien niet te verbazen dat veel uitspraken niet online staan. Ook in andere opzichten is Nederland niet zo transparant – zo is overheidsinformatie niet heel erg toegankelijk, we scoren matig als het gaat om openbaarheid van bedrijfsgegevens en na aanscherping van de regels rond partijfinanciering blijft het voor politieke partijen mogelijk om giften geheim te houden.

Toch doet Nederland het internationaal gezien niet slecht als het gaat om het publiceren van rechterlijke uitspraken. Dat blijkt althans uit een overzicht van Marc van Opijnen, senior ICT-adviseur bij de Raad voor de rechtspraak. Ook in veel andere landen wordt slechts een selectie van de rechterlijke uitspraken online gepubliceerd. Nederland heeft tenminste nog relatief duidelijke criteria om te bepalen wanneer dit gebeurt. In Groot-Brittannië is het publiceren van uitspraken afhankelijk van particulier initiatief en giften. Een positieve uitzondering is Estland, waar een groot deel van de uitspraken online wordt gezet.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Laat maar zitten, die kilometerheffing

, door

Dit is een korte gastbijdrage van Dirk Kloosterboer die al een paar keer eerder gastredacteur op Sargasso was.

kiloAls ik een auto had, dan zou ik voorstander zijn van een kilometerheffing. Het lijkt me vreselijk om in de file te staan. Het lijkt me heerlijk als je wat bij kan betalen en dan lekker door kan rijden. Als ik een VVD’er was, dan zou ik helemaal voorstander zijn. VVD’ers houden van auto’s en ze houden van marktwerking. Prijsmechanisme op de snelweg, wat wil je nog meer?

Maar ze willen het niet. De VVD niet, GeenStijl niet, Sjuul Paradijs van Wakker Nederland al helemaal niet. De ANWB wilde eerst wel, maar krabbelt alweer terug. Telkens als er plannen op tafel liggen om een kilometerheffing in te voeren, beginnen ze te gillen als een speenvarken. Het resultaat is uitstel op uitstel en een compromis waar niemand echt wat in ziet.

Ik ben inmiddels op het punt aangekomen dat ik denk: laat maar. Doet u voor mij geen moeite. Wilt u graag in de file staan? Be my guest. In Amsterdam bedenken we wel een andere manier om de overlast van auto’s in te perken.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kan links zonder de vakbonden?

, door

Regelmatig plaatst Sargasso gastbijdragen. Dit maal hier een stuk van Dirk Kloosterboer dat vandaag ook op het blog Vakbondsvernieuwing verscheen.

get_out_the_vote_200Nu het slecht gaat met de vakbeweging, moet links nadenken over een toekomst zonder vakbonden, stellen twee Amerikaanse journalisten. Dat brengt wel een risico met zich mee: links wordt elitair en biedt alle ruimte aan een populistische tegenbeweging.
Volgens Mark Schmitt van The American Prospect hebben de vakbonden slechts een beperkte rol gespeeld bij de verkiezing van Barack Obama (ander geluid hier). Tegenwoordig zouden de Democraten verkiezingen kunnen winnen zonder steun van de vakbonden, door zich te richten op jongeren, minderheden en professionals.

Schmitt vindt dit op zich positief, maar waarschuwt dat er ook gevaren aan zijn verbonden. “Een politieke coalitie die Joe the – nep – Plumber (John McCain’s mascotte van de blanke arbeidersklasse) niet nodig heeft, kan het zich ook veroorloven om de echte Joe’s, José’s en Josephine’s van de werkende middenklasse te negeren, degenen die $16 per uur verdienen, geen $250.000 per jaar. Ze kan het zich permitteren om luchtig te doen over het verdwijnen van werkgelegenheid in de verwerkende industrie terwijl ze ons terloops geruststelt dat meer onderwijs het antwoord vormt op alle economische ellende.”

In een reactie op het artikel van Schmitt verwoordt Michael Lind van Salon.com vergelijkbare zorgen. Hij zegt dat moderne linkse organisaties vooral afhankelijk zijn van subsidies en giften. Daarin verschillen ze van de klassieke ledenorganisaties, waarin leden het geld opbrengen en de leiders kiezen.
Ondertussen bestaat de achterban van de huidige linkse organisaties vooral uit blanke, hoog opgeleide professionals. Ze maken zich misschien wel druk om de minder bedeelden in de samenleving, maar ze doen dit niet uit solidariteit, maar uit liefdadigheid: We’re from Washington and we’re here to help.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Actieshirt Schiphol nieuwe must-have?

, door

Dit is een gastbijdrage van Dirk Kloosterboer.

schoongenoegVandaag hebben de schoonmakers op Schiphol het werk weer neergelegd om respect, vast werk en een reiskostenvergoeding af te dwingen. Zaterdagavond heeft de Schiphol Group nog geprobeerd om de staking door de rechter te laten verbieden. De veiligheid en de hygiëne zijn in het geding, zo voerde men aan. Ook zouden stakende schoonmakers zich hebben misdragen door expres wc’s te vervuilen. De rechter vond het verhaal echter weinig overtuigend en wees alle eisen van Schiphol af.

Het hoort er allemaal bij: de acties van de schoonmakers hebben veel steun bij het publiek. Schoonmaakbedrijven en hun opdrachtgevers brengen daarom indianenverhalen naar buiten in een poging om de actievoerders in diskrediet te brengen. Diezelfde strategie is vorig jaar ook beproefd door Center Parcs, dat een vakantiepark in Limburg liet schoonmaken door het Duitse bedrijf Menke. Menke betaalde schoonmakers niet waar ze recht op hadden en intimideerde werknemers die meededen aan vakbondsacties. Ron Meyer van FNV Bondgenoten noemde de arbeidsverhoudingen bij het bedrijf ‘middeleeuws’.

De poging van Center Parcs om de schoonmakers zwart te maken had weinig effect. De schoonmakers voerden mediagenieke acties, waarbij ze samenwerkten met vakbonden in Duitsland en in Frankrijk, waar Center Parcs-eigenaar Pierre & Vacances is gevestigd. Na een maandenlang conflict koos het vakantiepark eieren voor zijn geld en zegde het de samenwerking met het omstreden schoonmaakbedrijf op. “Dit toont de kracht van georganiseerde schoonmakers! Als je ‘vecht’ kun je zelfs je eigen baas wegsturen!”, aldus Meyer destijds.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Sinterklaasactie PvdA voor herhaling vatbaar

, door

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, dit kunnen stukjes zijn die we (uiteraard met toestemming) overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een stuk van Dirk Kloosterboer.

Sinterklaas (Foto: Flickr/wester)

De PvdA misbruikt belastingcenten om Sinterklaas te spelen en daarmee kiezers te paaien. Dat beeld is blijven hangen na de spectaculair mislukte poging om een extraatje voor de minima uit te venten als PvdA-succes. Die indruk is echter niet helemaal correct.

Het verhaal is bekend: Kamerleden Hans Spekman en Paul Tang regelden vijftig miljoen euro waarmee gemeenten de minima een eindejaarsbonus kunnen geven. Vervolgens stuurden ze samen met staatssecretaris Ahmed Aboutaleb een ronkende mail aan hun lokale partijgenoten: “U kunt lokaal deze actie promoten als PvdA-actie. Zo zal het succes op uw lokale afdeling uitstralen”.

Bij de PvdA-mail was een conceptmotie gevoegd waarmee lokale fracties de wethouder konden opdragen om het geld uit Den Haag daadwerkelijk aan de minima uit te geven.

Het PvdA-initiatief pakte opvallend succesvol uit. Overal in het land diende de partij moties in, die vaak door de wethouder werden overgenomen. Ook publicitair liep de actie als een trein: er zijn zeker een stuk of honderd berichten in de regionale pers verschenen waarin de lokale PvdA haar sociale gezicht mocht laten zien. In veel gevallen werden ook Spekman en Tang nog even in het zonnetje gezet.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Mislukt debat over hulpindustrie

, door

Dit is een gastbijdrage van Dirk Kloosterboer, onderstaand artikel verschijnt ook in Nieuws Uit Amsterdam.

Hulporganisaties houden humanitaire rampen onbedoeld in stand, stelde journaliste Linda Polman gisteravond in een afgeladen Felix Meritis. Het aansluitende debat met de hulpindustrie kwam echter nauwelijks van de grond.

Polman, die eerder een boek publiceerde over VN-missies en die gisteravond haar nieuwe boek De Crisiskaravaan presenteerde, zei dat geweld en hongerende babies buitenlandse hulp aantrekken. Ook zei ze dat hulpverleners noodgedwongen accepteren dat een deel van de hulp wordt geconfisqueerd door rebellenleiders en dictators om soldaten te voeden en om wapens te kopen.

De mensen die verantwoordelijk waren voor de genocide in Rwanda zouden bijvoorbeeld min of meer de leiding hebben gehad in de vluchtelingenkampen die waren opgezet voor de slachtoffers van die genocide. De miljoenen die popzanger Bob Geldof heeft bijeengebracht met zijn Live Aid concerten zouden zijn gebruikt om een moorddadig ontvolkingsprogramma in Ethiopië te financieren (overigens moet gezegd dat de moederorganisatie van Artsen Zonder Grenzen zelf een van de grootste critici was van de hulp aan Ethiopië).

Een rebellenleider vertelde Polman ooit dat de partijen het conflict in Sierra Leone hadden laten escaleren en zelfs mensen hun armen en benen hadden afgehakt als bewuste strategie om hulp aan te trekken. Of het verhaal waar is valt moeilijk te controleren, maar alleen al het feit dat mensen dit soort strategieën kunnen bedenken vormde aanleiding voor Polman om haar nieuwe boek te schrijven.