Koerswijziging…

De afgelopen 12 uur heb ik het zwaar, erg zwaar. Zo rond middernacht sloeg bij mij de onvermijdelijke 555 apathie toe en later vannacht werd ik uitgemaakt voor politiek correct en “een vreelijk onmens”. Dat laatste heb ik misschien een beetje aan mezelf te danken (zie comments 8, 9, 40, 53, 62 en 63) en eerlijk gezegd kan ik er ook geen seconde wakker van liggen.
Dat iemand mij (of dit weblog) politiek correct noemt doet meer pijn en is volgens mij onterecht (Illustratie: zie bovenstaande comments 8, 9, 40, 53, 62 en 63). Als ik de postjes die ik schreef analyseer moet ik deze categorisatie toch grondig aanpassen. Ik zou mezelf eerder omschrijven als “grotendeels politiek correct”. Voor een ieder die hierin een verwijzing ziet naar de HHGTTG: niet ALLES verwijst naar de HHGTTG, nerd. Voor een ieder die zich afvraagt wat HHGTTG in godsnaam betekent: u bent nog niet verloren.

Betreffende mijn 555 apathie, bij elke grote ramp verlies ik uiteindelijk vrij plotseling alle interesse in het onderwerp. In het begin slurp ik alles wat er maar te slurpen valt op, verwerk het en wil meer. Maar dat kan niet eeuwig zo doorgaan. Wat betreft Azië zat dat punt er al een tijdje aan te komen en om 12 uur vanacht verloor ik, net nadat ik het eindbedrag, oh nee, VOORLOPIG eindbedrag had meegekregen, alle zin om me er verder in te verdiepen.

Plotseling realiseerde ik me dat het niet meer om mensen ging, maar om de getallen. En de filmpjes, en de horrorverhalen. Meer, meer, meer. Een record aantal doden, hoeveel? Zo veel dat het net zo abstract wordt als 6 miljoen dode joden, 52 miljoen mensen in de tweede wereldoorlog. Het zegt helemaal niets meer. Eigenlijk was ik stiekem teleurgesteld als het aantal bij het journaal iets naar beneden werd bijgesteld. Gelukkig werd dat het uur daarop weer gecorrigeerd, zodat ik weer een “het is nog erger” stukje kon schrijven.
Hetzelfde gebeurde met de inzamelingsactie. Elke Nederlander die met zijn bakkes langer dan 10 seconden op een bewakingcamera had gestaan werd er bijgesleept. Of ze niet iets wilde doneren voor de veiling. Welke veiling? DE veiling! Wat heb je aan een gouden smurfenplaat en een (schaam?)haar van Claudia Rijstebrij? Wie wil zoiets ECHT hebben?
Ali B. knuffelmarrokaande er weer lustig op los, Lange Baas en Frans B. rapten er weer gezond correct overheen. En zo ging het niet meer om het idee, maar om de hoeveelheid. Het werd een strijd met je buren, vrienden. Hoeveel heb jij gegeven? Zoveel? Oh… (Sip gezicht).
Ikzelf heb hier hard aan mee gedaan, maar nu is het over. Ik zal het hier niet meer hebben over de ramp in Azië.

Nu ik er verder over nadenk kan ik dit doortrekken naar dit logje. Gaat het om de kwaliteit of om de aantallen? Ik vind het erg als er minder dan 30 posts in een week verschijnen. Dat is toch zielig? Zo wordt een log een verplichting. Misschien moet het dan ook maar wat minder, en vooral ook minder politiek correct. Gisteren hoorde ik de cabaretier Abdelkrim (winnaar Camaretten 2004) zeggen: “Ik zeg niet, ik houd rekening”. Hij heeft gelijk, maar eigenlijk wil ik dat dus niet. Ik wil discussie, semi-ruzie en vooral veel verschillende meningen. En dat bereik je niet door feitjes te posten. Daar hebben we webwereld en nu.nl al voor. Vanaf nu dus minder posts van mij. Maar in wat ik posts zit dan hopelijk wel meer inhoud… Meer om het over oneens te zijn. Ik ga proberen te provoceren, alternatieve standpunten in te nemen. Het hoeft niet eens mijn echte mening te zijn, maar ik wil me kunnen inleven in de “andere kant”.