Geef het maar toe, u bent een politiek-maatschappelijk betrokken burger. U ligt ’s nachts wel eens woelend wakker, van weltschmerz in het algemeen, van smeltende poolkappen in het bijzonder, van de oorlog in Irak of Afghanistan, van de vriendjespolitiek van Kim Jong-il, van Jan Smit en Ellemieke Vermolen, van Jan Pronk desnoods. Kortom, u trekt het uzelf allemaal behoorlijk aan af en toe. Maar terwijl u zich op uw dooie gemak ligt druk te maken, schuift dit land langzaam de afgrond in. We moeten namelijk als gekken gaan innoveren! En snel, anders zijn we verloren. En dat doen we dus niet! Groot alarm. Zeer groot alarm.
In 2000 hadden we er wel zin an. In Lissabon hebben we toen als Europese Unie besloten de rest van de wereld eens een innovatief poepie te gaan laten ruiken. Zo rond 2010 zouden wij als EU voorop lopen. De meest competitieve en dynamische kenniseconomie ter wereld, die zouden we dan hebben. De belangrijkste sleutel tot deze utopische weelde? Juist, innovatie. Maar zo makkelijk gaat dat dus niet. Tom Poes, verzin een innovatie. Alle subsidies, stimuleringen en innovatievouchers ten spijt, het lukt niet. Vooral het MKB blijft hopeloos verouderd. Letterlijk dan. Want het MKB bestaat voor een groot deel uit babyboomers, mensen die tegen hun pensioen aanzitten en geen opvolger kunnen vinden. Tel daarbij de goedkope Poolse arbeidskrachten op en de nog goedkopere sweatshop-kinderhandjes, en u heeft het recept voor onze totale ondergang.
As we blog, is innovatiegoeroe Laurens Jan Brinkhorst druk bezig met de productie van zijn eigen ‘An Inconvenient Truth’. Maar er is meer voor nodig om onze ondernemers tot brille te stuwen. Een gratis innovatie starterskit, bestaande uit onder meer een leeg vel om naar te staren in afwachting van goede ideeën? Een nationale innovatiecollecte? Het beste idee van Nederland, maar dan gedwongen voor iedereen vanaf 12 jaar en ouder, op straffe van ballingschap? U mag het zeggen, want weinigen weten het. Dus de volgende keer dat u wakker ligt van dood en verderf, denkt u dan ook even aan uw eigen, vaderlandse MKB. Want als we niet heel snel innoveren…
Reacties (47)
Ik heb vaak het idee dat Europ de VS wil inhalen door de VS te imiteren. En zo werkt het niet. Een imitator wordt nooit beter dan het origineel. Of, een andere metafoor, als je steeds alleen maar achter iemand aan blijft lopen haal je hem nooit in.
En verder, maar dat is een open deur, krijg je innovatie niet op een koopje. Er is dus geld nodig voor onderwijs en onderzoek. En niet in de vorm van budgetten die aan allerlei regeltjes en voorschriften zijn gebonden. Want creatieve mensen, die voor echte innovatie kunnen zorgen, hebben vrijheid nodig. Voor alles.
Zolang onze PABO’ers niet kunnen rekenen, hoeven we niet veel van het onderwijs te verwachten, me dunkt. En met die minder regeltjes ben ik het eens, en volgens mij beginnen meer mensen, dus ook beleidsbepalers, zich daar bewust van te worden.
Ellemieke Vermolen. Nou,… ”wakker” is iets téveel van het goede maar knap zo soms, heel gek maar waar, bijkans uit m’n boxershort van dat ex- klusbeest. En sorry voor deze irrelevante opmerking en mag als zodanig ook worden opgenoteerd in de annalen. Maar ik hoorde die Laurens Jan Brinkhorst van de week op de radio toch héle zinnige dingen zeggen over een Verenigd Europa (gemiste kans) in relatie tot nieuwe ideeën en innovaties. Zoiets dan. Sprak écht aan. Jammer,..kan link helaas niet vinden.
Onderwerpen die niet aanslaan op kantoor, in de beslissingswereld, enz. : innovatie, crisiscommunicatie, … Welke nog ? De vrijdagvraag ?
Politici die denken dat je innovatie af kunt dwingen (of kunt genereren) door erom te roepen zijn gestoord.
De mensen die nog het innovatievermogen hebben zijn de jonge mensen tot ongeveer 30-35 jaar. Daarna willen ze cashen en zijn ze in elk geval de motivatie kwijt (het vertrouwen in de wereld kwijt).
Ik weet niet precies waar je aan refereert als Brinkhorst zijn eigen ‘An Inconvenient Truth' maakt maar vast staat bij mij dat de kloof die die man heeft met de innoverende generatie zo groot is dat in plaats van innovatie een spontane lethargie ontstaat.
Innovatie ontstaat daar waar een positief toekomstbeeld bestaat, waar mensen vertrouwen hebben in hun omgeving en het vertrouwen hebben dat innovatie goed voor henzelf zal zijn.
Roepen helpt niet, de context wel.
Dat is dan wat je zegt een dompertje op de feestvreugde zeg,….goeiendag,….is er nog hoop ?….
@ Hans R
‘Ik weet niet precies waar je aan refereert als Brinkhorst zijn eigen ‘An Inconvenient Truth’ maakt’
Aan mijn eigen fantasie.
@Yevgeny Podorkin
‘is er nog hoop ?…. ‘
Hoop, dat is zo 2005. Maar laten we beginnen door Ellemieke Vermolen Het Beste Idee van Nederland te laten presenteren.
@HansR,
30-35, pfff nou wat moet ik dan nog :( Ik weet nog wel toen ik mijn promotieonderzoek begon, had ik er nog heel veel zin an. Maar dat verdwijnt idd toch wel een beetje als je dan een tijdje in die politieke molen van de wetenschap meedraait.
“die politieke molen van de wetenschap”…
om nog te zwijgen van ’t slag architecten, ingenieurs, juristen en doktoren dat in de publieke sector werkt en de wereld vernieuwt ;-/
@YP
Op mijn zoektocht naar een linkje vond ik de volgende quote: “The man who invented fire was probably burned at the stake.” Ayn Rand
Sluit wel een beetje aan bij de sociale context die ik er boven aan geef.
Innovatie is niet zo simpel dat je er als politicus alleen maar om hoeft te roepen. Je moet omstandigheden maken waarbinnen mensen creatief en vervolgens dus innovatief kunnen zijn. Dus ja hoor, er is nog hoop :)
@MP
Ja en die leeftijdsgrens verzin ik niet maar dat schijnt wetenschappelijk aangetoond te zijn. Kan geen fatsoenlijke link vinden maar het schijnt dat je boven de 50 weer creatiever wordt en een regelrechte dip rond de 40. Tja.
@HansR,
Ik word depressief van je:)
Hmm,..tja HansR,..dat is inderdaad altijd het probleem hè?: ”The ability to “think about the box” is highly sought after. However, the above-mentioned paradox may well imply that firms pay lipservice to thinking outside the box while maintaining traditional, hierarchical organization structures in which individual creativity is not rewarded.”
Blijf je misschien toch afhankelijk van de Marconi’s en gebroeders Wright die tegen alle klippen in e.e.a. vooruit doen schieten….
Toevallig hadden we als SP Amsterdam-Westerpark onlangs een MKV-avond bijeengeroepen om eens te inventariseren wat er zoals speelt onder de “kleine” ondernemers.
Wat blijkt? Men gaat ervanuit dat de overheid aanvoelt wat zij willen en daarop aktie onderneemt. Het was even slikken toen hen werd verteld dat ze ook elkaar kunnen steunen en dat de overheid kan helpen als zij zelf vertellen hoe en waarmee. De avond krijgt nog een vervolg want zij bleek zeer nuttig. Zowel voor de MKB’ers alsook voor de lokale politici.
@Terrebel: toch heb ik nu niet het gevoel dat de SP aan zal zetten tot innovatie of zelfstandigheid.
Pardon, ik drukte te overhaast op het ‘plaats’ knopje. Anyhoe, anyway, de SP reguleert dusdanig graag dat vrijheid om creatief te zijn en te innoveren alleen bemoeilijkt wordt.
Men kan innoveren wat men wil.
Als de mens zijn “fokgedrag”niet aanpast en de wereldbevolking niet drastisch afneemt gaat de mensheid er grootdeels onderdoor.
Ruimte geven aan innovativiteit en creatieve ideeën vergt een mate van “groot” denken die wij veelal ontberen.
Met name onze goede en hoge organisatiegraad werkt ons daar, mijns inziens, in tegen. Ieder zit in zijn eigen heilige huisje ( lees organisatie, gemeente, provincie, ministerie) met zijn eigen belangen.
Voor werkelijke innovatie zul je de tussenliggende muren moeten slechten en risico’s in en met betrekking tot je eigen huis moeten en willen nemen én ruimte en vertrouwen moeten geven aan ongebonden mensen met visie. Daarnaast zul je wetenschappers zonder meer moeten laten werken aan hetgeen ze interesseert of hetgeen ze willen onderzoeken, zonder directe belalgen te definiëren.
Ironie o-o-o ironie…
Of ook : welkom in de innovatie biz … en gaat uw gang
@Yp
Geen zorgen voorlopig, ongeveer de helft van de wereldbevolking is onder de 25, dus we kunnen nog even voort. (sorry, even geen link)
Werkelijke innovatie vereist rust, ruimte en een budget om mee te werken. Een bedrijf kan dit eigenlijk nauwelijks bieden omdat de druk om met resultaat te komen per definitie hoog is. Daarom zou je onderzoeksinstituten en denktanks moeten hebben. Universiteiten zouden veel meer ruimte moeten krijgen. Studenten zouden de mogelijkheid moeten krijgen om meerdere studies te kunnen doen. Dit kost echter enorm veel geld en zonder duidelijk resultaat is dat bijzonder moeilijk te verkopen. Daarnaast is er ook altijd de roep dat mensen van nature lui zijn. Dat je mensen onder druk moet houden zodat ze ook daadwerkelijk presteren. Maar is dat wel zo? De mens heeft van nature ook behoefte om iets voort te brengen. Wat als bij mensen rond de 30e niet het cynisme toeslaat omdat ze de ruimte hebben gehad om hun jeugdige bewijsdrang uit te leven. Wat als de 50er in zijn datieve fase inderdaad in staat zou worden gesteld om zijn project van de grond te krijgen.
Om mensen zichzelf verder te laten ontplooien zal je ze de ruimte moeten geven.
Zo, nu snel in bed verder dromen.
@MP 8
Ik las laatst ergens een column waarin gesteld werd dat het direct doorschuiven afgestudeerden naar AIO posities funest kan zijn voor het AIO schap van die persoon (en de kwaliteit van de universiteit). Er kleven een aantal nadelen aan. Veelal is er een onderonsje gaande tussen afgestudeerde en promotor waarbij de voornaamste tegenargumenten waren dat er een soort van inteelt kan onstaan aangezien de afgestudeerde het toch geleerd heeft van zijn promotor. Verder heeft de afgestudeerde naar geen werkervaring (behalve wat colleges geven aan bachelor studenten).
Opzich wel logisch dat het zo gaat. AIO’s zijn toch veelal de hoogvliegers binnen een universiteit. Als je die laat gaan zullen die na een jaar of wat echt niet meer terugkomen voor een AIO positie. Verder levert het voor de AIO kandidaat een uitstel of van 4 jaar voor hij/zij vaak daadwerklijk hoeft te solliciteren.
Overigens wat ik ook zo her en der hoorde…was dat AIO schap toch in het begin veel optimisme is ,maar op het laatst toch steeds zwaarder wordt. Zou dat je molen van wetenschap zijn of is het een kwestie van te veel hooi op je vork?
@CiNNeR: Roep niet te hard. Ik heb nog ooit een camera gewonnen met een SP fotofuckwedstrijd…
@HansR “De mensen die nog het innovatievermogen hebben zijn de jonge mensen tot ongeveer 30-35 jaar. Daarna willen ze cashen en zijn ze in elk geval de motivatie kwijt (het vertrouwen in de wereld kwijt). ”
Spreek voor je zelf
@Frans Groenedijk
De leeftijd heb ik niet zelf verzonnen (zie mijn linkje onder Tja in #10). De redenen zijn interpretatie met een knipoog. Maar ik denk ook niet helemaal uit de lucht gegrepen.
Aardig voorbeeld is Isaac Newton die in 1689 (hij was toen 45) maar parlementslid werd en geen wetenschappelijk werk van betekenis meer heeft gedaan na de publicatie van de principia (in 1687 toen het creatieve werk natuurlijk al lang af was). En hij was supercreatief dus heeft doorgwerkt tot z’n 35e, is wat gaan schrijven (principia) en is vervolgens gaan cashen (werd politicus :)
En hier moeten de wetenschappers – als het aan Brinkhorst ligt – doorwerken tot hun 70e. Denk je dat daar nog wat uit komt?
@HansR 24
In dezelfde column die ik las over AIO’ers (beschreven in 21) opperde de schrijfster eveneens dat wetenschappers na een jaar of 5 er ‘verplicht tussen uit moeten voor een jaar om een frisse neus te halen. Zij (red. de schrijfster v/d column) zou het liefst zien dat UD’ers, HL’ers of professoren een jaartje aan een andere onderzoeksinstelling zouden doorbrengen ,maar reizen zou ook goed zijn. Het is op zich een aardige optie om ervoor te zorgen dat onderzoekers zich niet met een lang gezicht iedere dag naar kantoor sleept.
Mijn ‘beperkte’ ervaring is dat voornamelijk , op de werkvloer de teamgeest aanwezig moet zijn om een project of zelfs de dag vlot te trekken laat staan om innovatie als geheel van de grond af te krijgen.
Innoveren is iets wat in je zit, innoveren kun je niet aanleren. Om te kunnen innoveren is een “drive” nodig plus een omgeving die tot innoveren aanzet. Innoveren betekent, staat in het woordenboek te lezen, als nieuwigheid invoeren.
Aangezien Nederland steeds meer een land wordt waarin dienstverlening de sector is die groeit en bloeit en de maakindustrie verdwijnt, zal innovatie van dingen steeds minder worden. Innovatie van dienstverlening zal kunnen gedijen maar hiervoor zullen we in Nederland meer moeten investeren in kennis. Dit onderwerp wordt regelmatig op deze site aangetipt, vooral doorgaan hiermee.
@SalonSocialist,
Gisteravond had ik een heel epistel geschreven over mijn visie/ervaring op het gebied van promoveren. Maar bij nader inzien leek het meer een klaagzang :P Er zijn een aantal dingen die in mijn ogen niet goed gaan in het huidige systeem. In Nederland wordt heel veel onderzoek gedaan door promovendi en deels door postdocs. In de VS is dat helemaal omgekeerd daar zijn de labs bevolkt door postdocs. Heel veel afkomstig uit landen als China en Japan. Hoogleraren daar zetten soms op hetzelfde project 3 postdocs in. En de beste krijgt een Nature publicatie. De anderen vallen min of meer af.
Bij mij is altijd een gevoel van wegwerpwetenschapper achtergebleven. Ik had daar een stelling aan gewijd in mijn proefschrift maar die kwam niet door de ballotage omdat hij niet verdedigbaar zou zijn volgens mijn prof:) In principe als je gaat promoveren is dat een stap in de richting van een wetenschappelijk carriere, maar er zijn zoveel promovendi in vergelijking met het aantal vaste posities aan de universiteiten dat het een harde ratrace wordt. Dit weten de hoogleraren ook die vaak de ‘hooglviegers’ uit de studenten pikken en dan een promotieproject hebben voor die studenten. Een goede promovendus publiceert ca vier artikelen hiermee kan de hooglereaar weer beursaanvragen mee doen. Denkt de hoogleraar dat de promovendus het in zich heeft om een carriere te maken in de wetenschap dan zal deze in een vroeg stadium zorgen dat deze co-atueur wordt op tal van publicaties en zijn werk kan presenteren op prestisieuse conferenties. Een postdoc positie ligt meestal meteen klaar na de afronding(of zelfs eerder).
Wat jij zegt over de eindfase van promotieonderzoeken is ook mijn ervaring. Menigeen eindigt met een hele of halve burnout aan het eind. Er zit volgens mij behoorlijk wat verborgen leed ;) Om daarna nog maar eens heel productief te zijn in je eerste postdoc is heel lastig. Als je dan ook nog een gezin sticht of verhuist naar het buitenland etc… Er zijn uitzonderingen hoor. Het heeft ook met je karakterstructuur te maken.
Het is gewoon zo dat jonge mensen 25-35 het meeste wetenschappelijke werk doen. Het systeem heeft zich zodanig ontwikkeld dat jonge wetenschappers zoals promovendi of postdocs het werk doen voor de hoogleraren.
Wat in feite kwalijk is, is dat maar een heel klein percentage carriere kan maken. De rest moet iets anders gaan doen, you are on your own zeg maar, er is geen duidelijk traject nadat je eruitstapt. Je bent dan ondertussen wel je piek voorbij en hebt geen carriere kunnen opbouwen in een bedrijf of bijvoorbeeld in een overheidsinstelling. Financieel levert het ook niets op.
Je rolt er vaak in dus, hoogleraar pikt je uit een groep studenten omdat je opvalt. Je denkt nou dan zal ik wel wat kunnen gaan doen in de wetenschap. En als het ware zwem je ene fuik in. Er wordt toch een bepaalde verwachting gewekt. Als jong mens overzie je dat niet allemaal.
Als je toch verder wilt moet je heel handig zijn door snel veel te publiceren als postdoc en proberen in goeie labs te komen met veel geld. Je hebt dan kans zelf ergens een docent te worden op een universiteit. Je kunt dan zelf vervolgens studenten gaan ronselen :)
Ik zag ergens dat Carlos ook nog een boekje zou scrhijven. Maar ik kan mij vergissen. Ben wel benieuwd naar de ervaring van anderen in deze
Misschien moet ik als newbie hier m’n mond houden en eerst braaf alle postjes & comments lezen, maar toch:
Wat ik in veel van de tekst hierboven een beetje proef, is dat er ‘oplossing’ erin zou schuilen maar veel geld/budget beschikbaar te stellen en daar vooral niet te veel eisen/regeltjes aan te verbinden. Dat vraag ik me af.
Als ik naar mijn eigen ervaring kijk, komen mijn beste ideeën (innovatie zo u wilt) voort uit ‘als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat’-oplossingen. Praktische oplossingen voor principiële problemen dus.
Heeft het daar niet veel meer mee te maken? Hebben we niet met z’n allen juist te veel geld en middelen, waardoor we niet meer geneigd zijn échte oplossingen te zoeken?
Het voert misschien te ver om van de overheid te eisen dat ze meer problemen veroorzaken, maar er is toch wel een manier denkbaar waarbij mensen meer gemotiveerd worden oplossingen te zoeken dan nu het geval is?
@MP: Mijn ervaringen zijn nagenoeg identiek. Ook ik zwom met open ogen de promotiefuik in. Na 6 jaar was er echter nog geen boekje. Inmiddels werk ik al 10 jaar in het MKB, wat ons weer on-topic brengt…
@ PePeX: Het ligt er misschien aan wat je precies onder innovatie verstaat. Als je vooral snel succes wil, concrete oplossingen voor concrete problemen, dan heb je gelijk. Maar echte vernieuwing, in de wetenschap maar niet alleen daar, ontstaat als bevlogen mensen met een visie vrijelijk hun gang kunnen gaan.
@Phonkee,
Helemaal off-topic is het niet denk ik. Universiteiten zouden ook een belangrijke rol moeten spelen in het op de juiste plek brengen van talentvolle mensen, zodat de samenleving en ook de persoon in kwestie er iets terug krijgt voor een toch wel behoorlijke investering.
Als mensen tussen 25-35 hun piek hebben dan moet je dat toch op een zo goed mogelijke manier gebruiken?
@Oplawaai: Je snapt dat ik dit niet met je eens ben (en Brinkhorst, aanstichter van dit topic, vast ook niet ;-). Het lijkt me een waanidee te denken dat échte innovatie alleen gerealiseerd wordt op universiteiten, onderzoeksinstituten e.d. Vernieuwing, innovatie, goede ideeën vinden op alle niveaus plaats, en zeker het soort innovatie waar we het hier over hebben (die met een economisch randje), vindt bij uitstek niet binnen instituties plaats.
Zeker voor het MKB valt er binnen de universitaire wereld bar weinig te halen, er ligt een levensgrote kloof tussen die twee werelden. En als ik bovenstaande goed lees, ligt bij het MKB nu juist de grootste achterstand.
Bevlogen mensen met een visie moeten inderdaad vooral zo vrij mogelijk hun gang kunnen gaan. Maar dat bereik je niet door wetenschappers een grote zak geld zonder eisen te geven, integendeel. Juist het bevechten van die vrijheid en van ideeën, levert in mijn optiek het meeste resultaat op, óók op langere termijn.
@ PePeX: Ik ben het voor een groot deel met je eens. Innovatie vindt zeker niet alleen plaats aan universiteiten. En met alleen een zak geld en weinig regels bereik je niet veel.
Maar ik heb het idee dat de mentaliteit tegenwoordig wel heel erg gericht is op de korte termijn. En volgens mij is die mentaliteit funest. Innovatie kost soms tijd, en creatieve geesten moeten af en toe ook eens de mist in kunnen gaan. Die mentaliteit ontbreekt in belangrijke mate in onze maatschappij en daardoor slaat veel creativiteit dood.
@ Oplawaai: dat ben ik dan wel erg met je eens, er is in onze maatschappij veel te weinig ruimte om eens de mist in te gaan; een verkeerde studie/beroeps-keuze is vrijwel niet meer te herstellen, een idee dat niet meteen succesvol is, sterft vaak een niet eens zo zachte dood, etc.
Dat zou impliceren dat een deel van de oplossing zit in een ‘ga eens de mist in’-fonds, -subsidie, o.i.d. Mijnheer Brinkhorst, we hebben een ideetje!
Wat zijn jullie hier trouwens lief voor elkaar…
Dat is in elk geval het streven. Lukt niet altijd…..
Nobel streven. Niet noodzakelijk bevordelijk voor de discussie, maar nobel streven.
Lief en stevige discussie sluiten elkaar niet uit hoor.
Maar misschien is “beleefd” een beter woord dan “lief”.
Ja, Steeph, zoiets probeerde ik ook te zeggen in een reactie die ergens in een spamfilter of zo verdwenen is. Nou ja, doet er ook niet zo veel toe, waarschijnlijk komt die één dezer dagen wel weet boven water.
Zolang het maar duidelijk is dat mijn #35 volledig op persoonlijke titel is en dus niet noodzakelijk namens (alle) andere reageerders….
Nou vooruit, doe ik ook nog één laatste duit in het zakje: ik bedoelde echt lief, als ik beleefd had bedoeld, had ik wel beleefd geschreven.
Deze hele laatste discussie was me/jullie (of moet ik ‘u’ zeggen?) op elk ander blog op een dikke flame komen te staan wegens off-topic. Zo ben ik het gewend. En eigenlijk ook wel gaan waarderen, heb het idee dat je dan sneller bij de kern komt dan met het uitwisselen van beleefdheden.
Maar ik ben hier te gast, en bovendien nieuw, dus zal me aanpassen aan de geldende mores.
@PePeX,
Alles wat raakt aan het onderwerp is toch prima?
Deze discussie komt gewoon niet op gang hier op dit moment. Iedereen hangt corpulent achter zijn pentium IV, 3 GHz 19 ” Flatscreen op F5 te drukken :P Who needs more innovation?:)
He jammer, niemand wil zijn ervaringen op het gebied van promoveren delen.
MP, ik zal mijn ervaringen met je delen als ik klaar ben: Tot die tijd heb ik het te druk…
@Stijn,
Nou succes!
Kom @MP, das nie tzo moeilijk. DS af, promotor akkoord, dan een hoop gedoe met het drukken en uitdelen, naar de pedel voor tips, pakken ook voor de paranimfen (laten) regelen, feest regelen. Vriendje zijn!/geworden! van een van de leden van de commissie, hoor uit of er een cum in zit, dan de avond ervoor rustig worden (Lotus) met een weinig Spa… Heb een vertrouwde klaarstaan en voor jezelf een beeld van de trotskunde van iedere opponent.
Ook maar van nabij meegemaakt….
@mescaline,
Jaja vertel mij wat, het is een hele show. Heel serieus en moeilijk allemaal, nou nou zweten, en als het afgelopen is zitten de hoogleraren lekker aan de wijn en de port :P
Een van profs vond mij wat te kalm en rustig en probeerde mij nog met een aanval uit balans te krijgen maar ik was al te ver heen, het deed me niets :)
MP @27
Intressant relaas dat je daar opschrijft.
Het merendeel van je ervaringen vermoedde ik al.
Punt is dat ik niet gepromoveerd ben, maar al voor mijn afstuderen aan de slag kon. Het optimitische begin en dan de berg waarover je heen moet. Het klinkt zwaar. Overigens ken ik ook wel wat promovendi die het geheel niet meer als een logische stap zien nadat bijvoorbeeld uit een scriptie al een of twee artikelen zijn voortgekomen. Zo’n vliegende start kan
toch een sort trampoline functie hebben en je kalmpjes door die vier jaar helpen.
Wat betreft de States. Ik sprak laatst een econometrist en hij meldde mij dat ondanks zijn tientallen artikelen en de nodige boeken op zijn naam ook hij simpelweg moest solliciteren (congres van twee dagen in grote hotels en dan van deur naar deur). De andere kandidaten deden namelijk niet onder voor hem. Een waar feest.
Ik vond deze link op Jan Marijnissen over een rapport die de uitputting van het menselijke brein in de tegenwoordige economie in ogenschouw neemt:
hier
Raakt wel een beetje aan hoge eisen tijdens promotieonderzoeken.