Closing Time | Krampus

Foto: Ted (cc)
Serie:

Even heb ik nog overwogen er vanavond een Sinterklaasliedje in te mikken, maar dan kom je toch al gauw uit bij kinderprogramma’s of de bekende gouwe ouwe van Het Goede Doel.

Vandaar de blik naar onze oosterburen. Van Beieren en Oostenrijk tot Noord-Italië en Roemenië kent men Zwarte Piet nog in de oorspronkelijke versie als een gehoornde duivelsfiguur, de Krampus. Die komt om de stoute kinderen te straffen.

De traditie rond Krampus zou zijn ontstaan in het Alpengebied, en de festiviteiten gaan volgens Wikipedia terug tot de 6e-7e eeuw, waarbij heidense elementen zijn opgenomen in een gekerstende folklore. Inmiddels groeit de populariteit van Krampus, zelfs tot in de VS. Tussen 2013 en 2017 verschenen er een aantal horrorfilms met de Krampusfiguur (vooral low-budget).

En ‘Feuerschwanz’ zullen we maar niet vertalen. Komisch is het wel.

Reacties (5)

#1 beugwant

’t Is toch wat. Wijdbeens op een gesteampunkte doedelzak tetteren om de ‘mythische Vorzeit’ te laten herleven.

  • Volgende discussie
#2 Rigo Reus

Feuerschwanz. Menno Wigman schrijft in zijn gedicht ‘Rien ne van plus’ een jongen van zestien jaar met ‘een duivel tussen zijn dijen’.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3 Rigo Reus

Rien ne va plus

-‘Ik wou dat ik nooit een gedicht had gezien’ – Slauerhoff

Je zult maar zestien zijn en lelijk. Jij bent het.
Maar je wilt dichter worden, melkt de woorden van
Rimbaud en Baudelaire en slurpt je moeders soep
onder vijandig licht. En ‘s avonds op je kamer
zit je je ouders tegen de vlakte te schrijven,
je dicht en heerst in het geniep over het leven,
een lelijk joch met een duivel tussen zijn dijen
dat ooit de mooiste meisjes zal berijden –
ja en je hand die nu zo woest papier bekrast
houdt op een dag een vlammend boekwerk vast.
Je naam in druk, de schoonheid van een vrouw: het komt,
het komt. Je bent een dichter nu en haast elk meisje
trapt erin. Gretig ben je, slordig met geluk.
Je leeft. Leeft niet. Schuilt steeds verscheurd in een gedicht
en haalt pas adem als je gure schoonheid ziet.
En nu, haast zesendertig, ziek en mensenschuw,
door poëzie van alles om je heen vervreemd,
nu kijk je naar je hand en spuug je op je pen.
Is het walging? Onmacht? Zelfhaat misschien?
Had je maar nooit een gedicht gezien.

Menno Wigman (1966 – 2018)

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3.1 Janos - Reactie op #3

Dan hebben die lui van Feuerschwanz het toch beter voor elkaar, als ik dat clipje zo zie…

  • Volgende reactie op #3
#3.2 beugwant - Reactie op #3

Een pokdalige kop, maar als je zegt dat je dichter bent denken de vrouwen dat ze de kunst hoogstpersoonlijk neuken, aldus Henry Chinaski.

  • Vorige reactie op #3