Nederland en Europa scoren sinds 1990 steeds slechter op de Sustainable Development Index. De verslechterde positie van Nederland is te wijten aan onze steeds grotere materiële voetafdruk.
De Sustainable Development Index (SDI) meet en vergelijkt de ‘ecologische efficiëntie van menselijke ontwikkeling’ in landen. Anders gezegd: de SDI combineert de veelgebruikte Human Development Index (HDI) – gebaseerd op volksgezondheid, onderwijs en inkomen – met indicatoren voor de ecologische impact van landen.
Economisch antropoloog Jason Hickel, die de SDI ontwikkelde, schreef in 2019 dat het hoog tijd is om ons positieve beeld van ‘progressieve’ landen zoals de Scandinavische landen bij te stellen. Rijke landen met een hoge HDI scoren namelijk ook gevaarlijk hoog op ecologische impact, omdat zij een hoge CO2-uitstoot en materiële voetafdruk hebben. Rijke landen scoren dan ook dramatisch slecht op de Sustainable Development Index. Middeninkomenslanden met sterke publieke voorzieningen, vooral op gebied van volksgezondheid en onderwijs, scoren het best, constateert Hickel. Costa Rica staat met een score 0,850 op plek 1, gevolgd door Sri Lanka en Georgië.
Nederland op plek 150
De tijdreeks van de SDI begint in 1990 en de meest recente score is voor 2019. Terwijl Midden- en Zuid-Amerika en veel Afrikaanse landen op de kaart door een betere score steeds groener worden, met enkele landen zelfs in het blauw, zien we dat een groot deel van Europa in de afgelopen twee decennia oranje-rood kleurt. Canada en de VS stonden er in 1990 al slecht voor en scoren in 2019 nog slechter.
Sustainable Development Index, time series 1990-2019, bron: https://www.sustainabledevelopmentindex.org/time-series
Nederland keldert van plek 6 naar 150 (van 165) – in 1990 was onze score 0,750, in 1990 was die 0,282. We scoren enkele plekken hoger dan bijvoorbeeld Finland, Noorwegen en Canada, maar dus ver onder de meeste Afrikaanse, Aziatische en Zuid- en Midden-Amerikaanse landen.
Tussen 1990 en 2019 is onze welzijnsindex verbeterd, en de CO2-uitstoot per inwoner nagenoeg gelijk gebleven (iets meer dan 10 ton). Maar onze materiële voetafdruk is bijna verdubbeld van 15,9 ton per inwoner in 1990 naar 27,5 ton in 2019. Het streven volgens Hickel moet zijn om in hoek rechtsonder te komen. Daar zijn we in 2019 verder van verwijderd.
Sustainable Development Index, bubble charts 1990-2019 HDI versus material footprint, bron: https://www.sustainabledevelopmentindex.org/bubble-charts
Reacties (36)
Hmmm, lastig dit.
In wezen komt bovenstaande index, kort door de bocht neer op: hoe rijker, hoe meer CO2, hoe slechter de score. Da’s leuk en aardig om te zien welke landen de grootste impact hebben. Ook is het een nuttige index om aan te tonen wat nog steeds HET grote probleem is in op gebied van klimaat en CO2, maar wat nooit benoemd wordt als gigantische onzichtbare olifant: de economische groei.
Maar de index is minder nuttig om te zien waar de potentie zit.
Want landen als Rusland of Brazilie scoren goed op deze index puur bij de gratie van het feit dat ze niet zo heel rijk zijn. Je maakt mij niet wijs dat een land als Rusland het goed doet op wat voor index dan ook, behalve dan indexen die een armoedige zooi uitdrukken (nou vooruit, repressie doet het ook goed in Rusland, maar da’s een ander verhaal).
De gigantische verspilling op gebied van energie in dat land, de hele flatgebouwen die er standaard op tropische temperaturen gestookt worden met 1 gigantische installatie in de kelder die de hele dag staat te loeien, waarbij het recept is: doe het raam open als het te warm wordt… En dan de enorme verspilling en vervuiling in de olie en gasindustrie daar….
Deze index is nuttig in de zin van eens een ander perspectief, maar ik zou ‘m nooit laten zien zonder ook de score per BNP te laten zien. Als je de eerste index laat zien, dan zegt dat iets over de kwantiteit van de problemen. De door mij voorgestelde index zegt iets over de kwaliteit van de productie. Beiden zijn belangrijk.
“Maar de index is minder nuttig om te zien waar de potentie zit. ”
Dat is een typisch arrogante westerse benadering. Zelf niet willen veranderen en meteen naar anderen gaan wijzen.
Het gaat niet om de ander. De index laat glashelder zien dat we hier in Nederland steeds slechter presteren. We zullen moeten veranderen. En dat gebeurt niet.
We doen wel wat, in de marge. Dat is niet genoeg. En zolang we naar anderen blijven wijzen, zullen we ook nooit genoeg doen.
Let wel, in het concept regeerakkoord staat niets vermeld m.b.t. de dijken. Binnen 25 jaar wordt Nederland geconfronteerd met een zeespiegelstijging van meer dan een halve meter. Dat is waar onze Deltawerken op gebouwd zijn.
Positief aan het hele verhaal is dat als de dijken het begeven, we in één klap groen zullen zijn op de index.
Minder positief zal zijn dat onze buurlanden ons ‘in de regio’ zullen gaan opvangen. M.a.w. we krijgen een bootje en een zwembroek.
[Dat is een typisch arrogante westerse benadering. Zelf niet willen veranderen en meteen naar anderen gaan wijzen.
Het gaat niet om de ander. De index laat glashelder zien dat we hier in Nederland steeds slechter presteren. We zullen moeten veranderen. En dat gebeurt niet.]
Ach kom, je wilde toch niet beweren dat ze in Rusland werkelijk aan duurzame ontwikkeling doen?
Je kunt het een eenzijdige westerse benadering noemen, maar dat neemt nog steeds niet weg dat de CO2-uitstoot per eenheid product in Rusland vele malen hoger ligt dan hier. En dat daar dus een enorme potentie ligt qua verbeteringen, gegeven het feit dat we niet aan de volumemaatregelen willen – wat momenteel absoluut de realiteit is.
Ik heb trouwens uitdrukkelijk al gezegd dat de index wel degelijk nuttig is om duidelijk te maken dat die olifant er ook staat: namelijk, dat we dus WEL aan volumemaatregelen zullen moeten doen willen we echt binnen de marges van klimaatstabiliteit blijven. Maar helaas is dat politiek gezien absoluut taboe.
Verschillende soorten indexen zijn nuttig: efficientieindexen om te laten zien dat er nog veel aan potentie ligt in landen als Rusland. Volumeindexen zoals deze om te laten zien dat we er niet komen met continu-meer-meer-meer-maar-wel-steeds-efficienter.
Het is toch echt een stuk genuanceerder. Zeker, rijkdom helpt niet om goed te scoren. Maar andere factoren wegen wel degelijk mee. De armste landen, met een lage levensverwachting en/of weinig onderwijs en/of een lage materiële voetafdruk, scoren ook allemaal slecht, bijvoorbeeld.
En het is natuurlijk gewoon een feit dat de rijksten het meest consumeren. En dus het grootste beslag leggen op ruimte, grondstoffen en het milieu. Zelfs als we wat efficiënter consumeren dan de rest van de wereld.
Geen enkele indicator is perfect, dus deze ook niet. Maar je zou ook kunnen zeggen dat de kracht juist is dat hier het welzijn niet simpelweg wordt opgehangen aan het BBP. Wat immers ook zeker geen perfecte indicator voor de welzijn is. Levensverwachting en onderwijs lijken me best een aardige indicatie voor hoe prettig het leven in een land is.
Betwijfel of de gegevens hier wel kloppen: Noorwegen, mijn tweede thuisland, komt er ronduit slecht vanaf, terwijl het land al jaren grote stappen maakt voor het klimaat. En de bevolking er veel kleiner is dan hier, met veel meer ruimte, natuur.
Zelf hebben we geen auto, doen alles op de fiets en met OV, hoogstzelden vliegen en dat is in Nederland prima te doen.
Alle beetjes helpen. Het klopt dat het in Nederland veel te traag gaat, waarin niet?
Van Noorwegen kun je nog kunnen bedenken dat ze olie zijn gaan verkopen, maar die productie ligt in 2020 net zo hoog als in 1990 met een bijna twee keer zo hoge piek in 2004.
Oud nieuws.
Mijn insteek qua antwoord was, wat de bevolking zelf doet in eigen land. Niet wat grote industrieën op zee elders ontwikkelen, olie en gas, waar de Noorse bevolking niets over te zeggen had/heeft.
[ Niet wat grote industrieën op zee elders ]
“Elders” en “grote industrieën” behoren gewoon tot Noorwegen, haar gekozen overheid en dus aan al haar inwoners.
Straks ga je nog zeggen dat we in NL Tata Steel niet hoeven mee te rekenen omdat het Indiase eigenaren heeft?
P.S. Hoe krijgen AL jouw reacties ALTIJD een plusje binnen enkele seconden na plaatsing van je reactie?
Ik dacht al: hoelang zal het dit keer duren voordat het weer geleuter wordt? Om z.g. te scoren met kolder en aannames en suggestieve, onzinnige vragen, waardoor bijna elke discussie verzandt in gezwam?!
In de top 10 zie ik muurbloempjes als Cuba, Moldavië en Albanië (ik mis Noord-Korea). Intuitief voel je dan dat er iets niet klopt met die index. Laten we God danken dat we daar niet tussen staan. Houen zo !
Iedere score-lijst wordt op gegeven moment een marketing instrument. Ook de consumentenbond vond het op gegeven moment makkelijker om zich te laten ‘sponsoren’.
Het belangrijkste probleem met de index is dat de naam iets anders suggereert dan wat het is. Het is een sustainable development, maar in een land als Rusland met z’n zeer inefficiente, verspillende productie- en consumptieprocessen is er nauwelijks sprake van development, en het sustainable is enkel goed gescoord bij de gratie van het feit dat hopeloos achterblijven ook resulteert in lage CO2 uitstoot.
Als ze de index “climate impact index” hadden genoemd was het al een stuk beter geweest. Het woord development in deze index is zwaar misplaatst.
Om eerlijk te zijn denk ik ook niet dat er echt over de term nagedacht is. “sustainable development” is sinds Bruntland een term die te vaak klakkeloos overgenomen wordt zonder dat er over de betekenis nagedacht wordt.
In wezen kun je zelfs beargumenteren dat “sustainable development” een contradictio in terminis is, maar dat hangt natuurlijk ook af van de definitie.
Beste Michiel. I.p.v. te blaten zou je ook kunnen uitzoeken wat Cuba doet.
Zelf ben ik er een tijd geleden nog geweest. Het platteland bijvoorbeeld draait op zonne-energie. Ze verbruiken weinig (dankzij de boycot), en hebben relatief veel zonne-energie. Het is dus helemaal niet zo raar dat Cuba goed scoort.
En het is al jaren hier op Sargasso helder dat jij je niet interesseert voor feiten en dat je ook helemaal niets wilt doen om iets voor een ander te betekenen.
Deze post van jou bevestigd dat nogmaals.
Het opbouwen van een waardeoordeel over mij, d.m.v. het inroepen van “feiten” uit een land dat bekend staat als een van de meest kwaadaardigste politiestaten ter wereld zonder democratie of persvrijheid, had beter gekund. Geen idee trouwens wat voor normen en waarden jij hanteert.
Ahja, Cuba is een kwaadaardige politiestaat, dus die kunnen onmogelijk iets goed doen op het gebied van duurzaamheid.
Ik mis iets met bevolkingsdichtheid (en de illusie, keer op keer uitgevent ook op deze website, dat je in een land als Nederland, waar ‘natuur’ op z’n allerhoogst ‘park’ genoemd zou kunnen worden, maar al te veel kunt betekenen in deze).
[en de illusie, keer op keer uitgevent ook op deze website, dat je in een land als Nederland, waar ‘natuur’ op z’n allerhoogst ‘park’ genoemd zou kunnen worden…]
Niet waar. We hebben een van de ruigste natuurgebieden van heel Europa in onze landsgrenzen: de waddenzee.
In Amsterdam moest het water ook het nieuwe groen worden. Dat is toch wel gelogenstraft. Je zwemt immers niet zo snel spontaan een ommetje.
Een struik met een hekje eromheen is nog geen natuur. Voor een fatsoenlijke biotoop is wel wat meer nodig.
Nederland is een overbevolkte stadstaat, waarvan de aan dienstverlening verslaafde bevolking eens moet ophouden zich in de huidige mate voort te planten en die ook moet leren weer zelf iets te doen in plaats van voor elke scheet nieuw personeel in te vliegen.
Vooruit.
Zonder uitleg wat er bv in Nederland nu precies veranderd is, is discussie een beetje zinloos.
Kijkend naar de twee kaartjes zijn Australië, Canada en de US slechts wat dieper rood geworden.
China van wit naar oranje terwijl daar de kolencentrales uit de grond zijn geschoten sinds 1990.
En Afghanistan, India, Pakistan, Bangladesh, Myanmar, Laos, Vietnam, Indonesië, Filipijnen, allemaal groener geworden, net als Rusland? Die donkere band in Afrika is verdwenen?
Het lekker groene Europa is vrijwel geheel omgeturnd naar rood?
Hebben ze de voor- en na-kaartjes misschien verwisseld?
Dit riekt naar het tussen 1990 en 2019 aanpassen van meetcriteria want ten eerste kan ik me niet voorstellen dat de levenswijze, productiemethoden en milieumaatregelen de laatste 30 jaar in Nederland en bv Scandinavië drastisch veranderd c.q. verslechterd zijn. En zeker vergeleken met Canada en de US zijn we toch niet opeens een totaal andere weg ingeslagen?
Kortom, dit schreeuwt om nadere verklaring.
Ik heb de bewegende Sustainable Development plaatjes van China en India eens bestudeerd.
Zij bewegen gestaag naar rechts in gelijk tempo, net zoals alle andere landen links van de streep.
China ligt ver voor op India. Zowel China als India stijgen met de material footprint als met de CO2 footprint.
Alleen India een stuk minder. En als die waarden per capita gerekend worden dan is India in het voordeel, hun bevolking groeide van 873 miljoen naar 1,366 miljard, terwijl de bevolking van China groeide van 1,135 naar 1,398.
Dus als India een flinke sprong in levensverwachting en onderwijs maakt bij een sterk groeiende bevolking, dan maken zij een reuze sprong betreffende “sustainable”.
Dat wil dus niet zeggen dat ze qua material en CO2 goed bezig zijn, maar India is nu wel groen op de kaart. Terwijl hun CO2 uitstoot verviervoudigde van 600 mmt naar 2500 mmt, ofwel 0,7 mmt per miljoen inwoners naar 1,8.
En recentelijk nog plannen voor 466 nieuwe kolencentrales.
https://www.statista.com/statistics/486019/co2-emissions-india-fossil-fuel-and-industrial-purposes/
Teruggaand naar Europa kan ik dus bij dalende CO2 cijfers alleen maar concluderen dat onze material footprint enorm gestegen is. Dan blijf voor mij nog steeds de vraag, wat doen we hier sinds 1990 zo anders, wat kopen we hier zo anders dan 30 jaar geleden?
(Tussen 1990 en 2019 is onze welzijnsindex verbeterd, en de CO2-uitstoot per inwoner nagenoeg gelijk gebleven)
Klopt dit?, volgens CBS:
De CO2-uitstoot van 2020 is15 procent lager dan in 1990
https://www.cbs.nl/nl-nl/dossier/dossier-broeikasgassen/hoofdcategorieen/hoe-groot-is-onze-broeikasgasuitstoot-wat-is-het-doel-
Per inwoner zou, bij totale daling van 15 procent, de daling dan 27% moeten zijn aangezien de bevolking is gestegen van 15 miljoen naar 17,5 miljoen tussen 1990-2020.
Een goed systeem meet ook de CO2 die je vanuit het buitenland importeert of er naar exporteert, bv de vleesproductie in Brazilië. Geen idee hoe zich dat heeft ontwikkeld.
Klopt het nog niet. Bij 5,6% vermindering van de uitstoot is deze per inwoner met 19% gedaald. Bij gelijk blijven ook nog met 14,3%.
Je komt elke keer met dit argument op de proppen, en ik heb je al eerder gewezen op waar je het antwoord kan vinden: https://ourworldindata.org/consumption-based-co2
Het antwoord: het maakt inderdaad uit of je CO2 berekent op basis van consumptie in plaats van productie, maar in de meeste gevallen minder dan je denkt. Sowieso is het niet zo dat rijke landen per definitie netto importeur zijn van CO2, en arme landen netto exporteur, de uitkomst van de berekening is soms verrassend.
Als je data bekijkt, wordt ook duidelijk waarom meestal gekeken wordt naar de CO2 op basis van productie als het gaat om reductiedoelen per land. De CO2 productie is immers waar landen invloed op hebben. Bovendien is dit eenvoudiger te meten en toe te rekenen. Bedenk ook dat er een pervers effect uitgaat van de CO2 berekenen op basis van consumptie: landen met een vieze economie exporteren CO2 (zie Rusland met z’n gas, Polen met z’n kolencentrales, Nederland dat achterloopt met de energietransitie ten opzichte van de buren), terwijl landen met schone economieën CO2 importeren (zie Zwitserland, Zweden met waterkracht, Frankrijk met kernenergie).
[ Je komt elke keer met dit argument op de proppen, ]
Mij is bekend dat ik het wel eens gebruikt zal hebben, maar als dat aan de lopende band is, zoals jouw toonzetting suggereert, dan graag linkjes naar het notoir slecht doorzoekbare Sargasso reactiesysteem.
[ Het antwoord: het maakt inderdaad uit ]
Dat vroeg ik niet want dat wist ik wel. De vraag was hoe de import/export veranderd was.
Dan blijkt Nederland nogal te wisselen tussen netto importeur en exporteur. De laatste jaren is het stabiel als exporteur. Is al dat vlees en fruit en zuivel dat we exporteren nou echt “vies”? Er is veel meer dan alleen de energieopwekking als het om CO2 gaat.
Er was ook wel een dingetje waardoor de uitstoot in 2020 aanmerkelijk lager was dan in 2019.
Zeer juist!
Het is in 2019 maar 5,6% minder dan in 1990, Bookie zit te cherrypicken.
.
P.S. In 2010 was het nog12% hoger dan in 1990.
De daling van emissies per land (of van mij part per capita), moet je wel relativeren en in een groter verhaal begrijpen; Zware- en maakindustrieen met een hoge energie intensiteit worden al jaren offgeshored naar landen van Pacific-Asia, die daardoor een hogere energie intensiteit wordt opgedrongen, met vaak veel slechtere energiemixen. Het zijn dus geen absolute dalingen van emissies, maar relatieve. Dus we zitten ons vooral blij te maken met een dood vogeltje.
Een problematische index, waarbij de vermeende schade aan de planeet wel heel zwaar wordt gewogen ten opzichte van menselijk welbevinden.
De crux van de energietransitie is dat we de bronnen van onze welvaart verduurzamen. Het doel is niet koste wat kost de CO2 uitstoot terug te brengen, of minder materialen te gebruiken.
Het gaat mis waar de samenstellers van de index veronderstellen dat de relatie tussen inkomen en energie/grondstoffen gebruik statisch is, waarbij dus boven een bepaald inkomen de grenzen van de planeet overschreden worden. Het is echter al lang empirisch aangetoond dat BNP en CO2 uitstoot ontkoppeld kunnen worden, zie hier: https://ourworldindata.org/co2-gdp-decoupling
We willen graag de armoede in de wereld verminderen, en we weten dat de wereldbevolking nog 2-3 miljard doorgroeit. Om dit mogelijk te maken moeten we energie en grondstoffen veel efficiënter en duurzamer gebruiken. Landen die dat voor elkaar krijgen moeten we belonen, ongeacht het welvaartsniveau.
Waar veronderstellen ze dat precies? Ik heb de onderliggende wetenschappelijk publicatie niet in detail doorgeplozen, maar voor zover ik kan zien berekenen ze de index op basis van:
– levensverwachting;
– verwachte en in werkelijk genoten jaren onderwijs;
– bruto nationaal inkomen per capita;
– CO2-emissie per capita;
– materiële voetafdruk per capita.
De eerste drie zijn dan gezamenlijk een maat voor ontwikkeling en de andere twee voor duurzaamheid. Inkomen en duurzaamheid worden dus juist via aparte indicatoren berekend.
Natuurlijk kun je altijd discussiëren over wat nu precies de goede indicatoren zijn, of over de weegfactoren die er worden gebruikt. En je krijgt zoiets nooit helemaal objectief. Maar alles altijd alleen maar relateren aan BNP zegt ook niet alles. Een index die er op een andere manier naar kijkt lijkt me heel waardevol. Het zou kunnen helpen om uit de tunnelvisie te komen, waarin alles altijd wordt opgehangen aan het BNP.
(Disclaimer: ik zeg dus niet dat het BNP helemaal niks zegt. Maar een andere index kan wel degelijk een waardevolle aanvulling zijn.)
De HDI is natuurlijk op zichzelf al een index die breder kijkt dan het BNP.
De samenstellers gaan wat vreemd om met het BNP, ze hanteren een afkappunt waarboven meer BNP geen extra punten voor de index meer oplevert (20000 dollar, niveau Mexico). Dat heeft natuurlijk tot gevolg dat arme landen hun groei in uitstoot sinds 1990 qua punten hebben gecompenseerd met groei in rijkdom, terwijl landen daarboven ondanks enige vermindering in CO2 uitstoot daarvoor niet gecompenseerd worden. Het lijkt mij inhoudelijk uiterst dubieus dat een inkomen boven het niveau van Mexico geen extra kwaliteit van leven meer oplevert.
Het kwalijke aan deze index is dat het de enorme wereldwijde vooruitgang in kwaliteit van leven die de afgelopen decennia is gerealiseerd bagatelliseerd. Door deze koppeling wordt het niveau in Sri Lanka en Georgië ineens tot gouden standaard verheven; het lijkt me niet dat veel mensen het acceptabel vinden als Nederland terug gaat naar dat niveau. De duurzaamheid van die landen is schijn, dat is alleen maar zo omdat ze armer zijn. Dat is niet duurzaam, want ook in deze landen groeit bevolking en economie en als we er niet actief iets aan doen, ook de CO2 uitstoot.
Het is dus beter om beide aspecten gescheiden te houden. Prima om te laten zien dat Westerse landen nog steeds de grootste vervuilers zijn, en gebruik dat als argument voor de energietransitie. Maar laat tegelijkertijd zien dat westerse landen in de wereldwijde top zitten wat kwaliteit van leven betreft.
In dit artikel van Our World in Data wordt de relatie tussen rijkdom en CO2 helder uitgelegd:
https://ourworldindata.org/emissions-drivers
Hier kan je ook de langetermijn trends van landen op dit gebied vergelijken. En dan is het zo dat Nederland er een stuk beter in slaagt om de CO2 uitstoot te beteugelen dan bijvoorbeeld Costa Rica.
Weet je dat wel zeker? Ik lees dit, in het artikel over hoe ze de income index berekenen:
Omdat ze een logaritmische schaal gebruiken voor die berekening is het inderdaad wel zo dat je met een inkomen van $ 20.000 al behoorlijk hoog zit en dat alles daarboven niet heel zwaar meer meeweegt. Ik ben het met je eens dat die bovengrens wel wat hoger zou mogen.
Ik ben het nog steeds niet met je eens dat ze in deze index welvaart (of welzijn) en duurzaamheid niet zouden scheiden. Dat doen ze namelijk wel degelijk. Zoals ik hierboven al heb toegelicht.
Overigens zijn je in #8 ook nog dit:
Je suggereert dat dat een feitelijke vaststelling is, maar dat is het niet. Het is een mening. Terwijl er ook nogal wat mensen van mening zijn dat duurzaamheid wel degelijk prioriteit zou moeten krijgen boven (groei van) de welvaart. Omdat anders, op langere termijn, welvaart of welzijn er juist veel meer op achteruit zouden gaan.
Ja, want iets verderop staat dit:
Het klopt dat er mensen zijn die er anders over denken, en de natuur belangrijker vinden dan het welzijn van mensen. Het is echter maar een kleine minderheid die dit echt, als puntje bij paaltje komt, vindt.
Voor de overgrote meerderheid klopt mijn statement wel. Immers, ook de mensen die zich zorgen maken dat zonder verduurzaming de welvaart en welzijn nog meer in het geding komt gaat het primair om het menselijk welzijn. De discussie gaat dan over hoe dit op de korte en lange termijn het beste te waarborgen.
Daarbij keer ik me tegen de mensen die het de opwarming van de aarde willen stoppen door de bevolking te verminderen of de economie te laten krimpen, aangezien dit met verlies van menselijk welzijn en welvaart gepaard gaat (en daar was het toch om te doen?) en grote delen van de wereldbevolking permanent in armoede houdt. Deze index maakt pijnlijk zichtbaar waar het idee om de economische groei te verminderen als oplossing van klimaatproblematiek toe leidt. Georgië, Sri Lanka en Costa Rica als nastrevenswaardige landen die de zaken goed op orde hebben? Dan gaat er iets mis.
Je negeert het feit dat klimaatverandering de economie ook kan laten krimpen. En ook tot verlies van menselijk welzijn en welvaart kan leiden. In internationale verdragen is daarom ook gewoon afgesproken dat de opwarming hoe dan ook beperkt moet worden, zonder voorbehoud. De aanname is natuurlijk wel dat het zonder veel economische schade kan, maar het maakt wel duidelijk dat de schade van opwarming zelf ook serieus wordt genomen.
Jouw kijk hierop is dus erg eenzijdig. Het komt in de buurt van de retoriek van degenen die helemaal geen klimaatbeleid willen. Omdat je de gevolgen van klimaatverandering zelf helemaal negeert.
Ik heb ook al meermaals gezegd dat deze index zeker niet alleenzaligmakend is. Maar dat geldt wat mij betreft ook voor al die indices die alles alleen maar afmeten aan het BNP. Als aanvulling daarop heeft de SDI wat mij betreft wel degelijk waarde. Al is er zeker ook nog ruimte voor verbetering.
[ aangezien dit met verlies van menselijk welzijn en welvaart gepaard gaat ]
Het is omgekeerd, alleen bij stijgende welvaart en welzijn gaat het geboortegetal omlaag. Zelfs in China nadat de eenkindpolitiek is losgelaten. Je moet alleen wel zorgen dat je een plan hebt voor de toekomstige pensioenen en ouderenzorg.
En rekenen met toekomstige robotisering die personeel vrijmaakt voor zorg én ontlast in de zorg.
Niet doen wat Nederland doet: voortdurend mensen uit armere landen hierheen halen omdat we teveel werk hebben omdat we zogenaamd maar moeten blijven groeien. Die groei moeten we exporteren naar armere landen met hoog geboortegetal.
https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/china-heeft-dringend-arbeidskrachten-nodig-derde-kind-vanaf-nu-toegestaan~b2ebca03/
https://www.nrc.nl/nieuws/2021/12/26/iraanse-vrouwen-moeten-en-zullen-nu-babys-produceren-a4072145