Dit is het Sargasso-café van dinsdag 03-09-2019. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Dit is het Sargasso-café van dinsdag 03-09-2019. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Reacties (27)
In het buitenland, waar ik zit, zet ik regelmatig dat NPO journaal ding aan het rollen. Was ook een stukje over Bidet en z’n forum. Wat een verassing dat ze daar alles wat er gebeurde afdoen/negeren met naar de toekomst kijken. Intern wegkijken is trending.
Dat er volk is dat daar nog intrapt.
Heb verder ook hartelijk moeten lachen om Carrie Lam van Hong Kong.
@1: Baudet wordt door velen ook nog steeds omschreven als ‘charismatisch’ (gisteren ook bij Jinek weer). Dan vraag ik me echt af wat die mensen bezielt, want als ik hem zie/hoor praten, is het enige woord wat in me opkomt ‘charlatan’. Die man is zo doorzichtig nep, en toch vallen ze nog steeds bij bosjes voor hem.
@2.
Liefde maakt blind.
Om me heen best wel slimme jongens die hem met hand en tand verdedigen. Zelfs de domste dingen die hij doet weten ze nog te verdraaien/verfraaien.
Omdat net zoals bij obsessieve verliefdheid de verwachtingen te hoog zijn. Dat breekt vanzelf. En dat zie je in de peilingen, van 18 naar 11.
Baudet was ook wel een beetje overmoedig geworden.
De vraag is hoe goed hij is het geschonden vertrouwen weer terug te winnen.
Ik vond het een goede brief.
“Mijn papa is kok-out geslagen.” Glunderend kijkt mijn 6-jarige dochter naar het voor haar onbekende echtpaar. Haar oogjes stralen. Zij heeft een ‘grote mensen-verhaal’ gehoord. “Ja, ja”, knikt haar 8-jarige broer enthousiast instemmend, “echt helemaal knock-out. Met de N!”
Daar sta ik dan, bij een keurig echtpaar waar ik via Marktplaats een tweedehands piano op de kop hoop te tikken. Ik zie ze denken: “Ja hoor, hebben wij weer. Verkopen we iets via Marktplaats halen we de familie Tokkie in huis.”
Om te voorkomen dat ik vriendelijk doch dringend de deur uit gewerkt wordt, vat ik snel een eerder telefoongesprek samen. “Mijn man is agent. Hij hield in Rotterdam iemand aan. Vervolgens besloot een ander om hem van achteren neer te slaan.” We mogen de piano overnemen.
Zwemfeest
In de auto kijk ik naar onze drie kindjes. Vanavond hadden ze het zwemfeest. De afsluiting van de vakantie. Een gezellig spetterfestijn. Toch voelt het van binnen niet zo gezellig. Niet bij mij, maar ook niet bij hen. We willen bij papa zijn. Dus na het zwemmen duiken we met zwembroeken en natte haren in de auto. Via het piano-echtpaar naar papa.
Op RTV Rijnmond en Dumpert zag ik de eerste beelden. Een toeterende trouwstoet. Een duidelijk overlastgevende trouwstoet. Een agent die bijna van zijn sokken wordt gereden. Mijn agent.
De volgende beelden laten een zwarte vlek op een groene strook zien. Een agent die daar alleen ligt. Hulpeloos. Mijn agent. Dan staat hij op. Hij handelt. Vraagt er collega’s bij, noteert kentekens van wegscheurende auto’s. Jemig, wat ben ik trots op mijn man.
Die wegscheurende auto’s, waarvan de inzittenden niet de moeite nemen om te kijken of het goed gaat met de agent die neergeslagen is door iemand in hun gezelschap. In die wegscheurende auto’s zitten mensen die weten wie er heeft geslagen. Toch trekken ze de dader niet aan zijn haren naar een politiebureau om hem verantwoording af te laten leggen. Ik snap dat wel, ze hadden een feestje.
Hoofd zit vast
Op het politiebureau in Capelle aan de IJssel willen de kinderen in de veilige armen van papa springen. Het gaat niet. Hij kan niet bukken, niet draaien. Zijn hoofd zit vast. Ik geef hem een kus. “Gaat het lief?” “Prima.” Een scheve glimlach die snel vertrekt in een grimas als onze kleuter op zijn rug probeert te klimmen.
Pas dan word ik boos. Samen hebben we al zoveel gezien, dat het erbij lijkt te horen. Tijdens de rellen in Hoek van Holland kreeg hij bloembakken, fietsen en flessen gevuld met zand om zijn oren. Van een overvaller die met een mes op hem af komt lopen tot een 15-jarig meisje dat hem tussen de benen schopt. Maar ook het reanimeren van een pasgeboren baby of ingrijpen bij een steekpartij met meerdere doden. Ontelbaar veel momenten van optreden in de heftige politierealiteit.
Maar dit. Een aanval van achteren. Laaiend word ik. Ze waren al met 40 tegen 1. Had op het minst het lef gehad om van de voorkant te komen. Ze hadden het echt wel gewonnen, hoor, met zo’n meerderheid. En was er dan echt niemand in die stoet die zich verantwoordelijk voelde voor die hulpeloze zwarte vlek op het groene gras? Was dat feestje dan echt zoveel belangrijker?
Hulplijn
Want weet je, die zwarte vlek is een man, een papa van drie kinderen. Iemand die de afgelopen jaren zo enorm hard gewerkt heeft. Twee studies heeft hij afgerond. Hij was leider van het voetbalteam, is scheidsrechter als de club hem nodig heeft. Vrijwilliger bij een hulplijn voor kinderen die het moeilijk hebben. Een vader die zijn oudste zoon helpt naar de puberteit. Die spelletjes doet met zijn kids.
Geen heilige of zo… Denk maar niet dat hij zijn sokken in de goede wasmand gooit. Zwarte in de zwarte wasmand, witte in de witte. Dat is toch logisch? Of dat hij op eigen initiatief de badkamer eens lekker gaat schrobben. Hij is gewoon, zomaar een mens.
Misschien net zoals de mensen in die stoet. Gewoon maar mensen. Maar met één wezenlijk verschil: er bestaat geen wereld waar deze man, mijn agent, langs iemand zou lopen die hulp nodig heeft. In de vijftien jaar dat wij zijn getrouwd, heeft hij nooit zijn belang gesteld, boven dat van een ander die zijn steun kon gebruiken. Waarschijnlijk daarvoor ook niet, maar ja, daar was ik niet bij.
Mijn kinderen worden op het politiebureau opgevangen door een horde agenten. Vandaag zie ik maar door de vingers dat ze volgestopt worden met paprikachips, roze lollies en liters chocolademelk. De agenten staan op scherp. Ik weet honderd procent zeker dat zij er alles aan zullen doen om de verantwoordelijken aan te houden.
Opwelling
Nu, drie dagen later snapt mijn hart het nog niet. Hoe kan je in vredesnaam een feestje vieren als je weet waar jouw feestje toe geleid heeft? Iedereen op jouw trouwfeest weet wie er verantwoordelijk was. Misschien was het een opwelling, was je de controle even kwijt. Misschien wilde je heel graag naar dat feestje.
We zijn nu drie dagen verder. Het feestje is voorbij. Maar niet in ons huis. In ons huis moeten de kinderen stil zijn. Papa ligt op bed. Slapen gaat nog niet door de pijn. Licht en geluid worden zoveel mogelijk vermeden.
Staan kan maar even en de kinderen tillen is een uitdaging. Beelden van mijn sterke man die daar hulpeloos op het gras ligt zijn op mijn netvlies gebrand. Toch ben ik ook dankbaar. Wat zou er gebeurd zijn wanneer hij op het asfalt gevallen was? Was die zwarte vlek op zwart asfalt dan overeind gekomen? Snel duw ik de beelden weg.
We praten luchthartig met de kindjes. Lachen naar ze en zeggen dat we in een veilig land wonen waar ze mogen spetteren in zwembad. Want dat is zo. Voor ons voelt het anders, maar de waarheid is: de meeste mensen helpen als je hulp nodig hebt. Lang leve de buurman!
Twee redenen
Ik heb twee redenen om dit verhaal te delen met de wereld. Allereerst om te zeggen dat een politieagent gewoon de buurman is waar jij je ladder van leent. De voetbalsupporter die jouw club aanmoedigt. Een agent is de vrijwilliger in het bejaardentehuis waar jouw moeder zit of de vader die hand in hand met zijn kindjes door de straat wandelt.
De tweede reden richt ik aan jou. Jij, die van achteren mijn man neersloeg, wees alsjeblieft een echte man. Je hebt je feestje gehad. Je hebt getoeterd. Je bent blij geweest. Meld je. Neem je verantwoordelijkheid. Jij, de feestganger die weet wie dit deed.
Of aan jou, de getuige. Iemand die zag wie er sloeg of er misschien zelfs beelden van heeft. Kom alsjeblieft naar de politie. Zodat de verdachte aangehouden kan worden en wij dit een plaats kunnen geven.
Dankjewel!
@2: Er lopen ook zeer vreemde figuren tussen het stemvee.
@2
“Charlatan”, dat woord is de afgelopen tijd ook regelmatig in mij opgekomen. Je ziet het bijna nooit meer. En ik vraag me af waarom. Want het wemelt van de charlatans.
@5: Ik vrees dat bij menig geweldsmisdrijf zo’n verhaal hoort:
wat bezielde de dader, waarom houden getuigen hun mond, wordt de dader beschermd door familie, waren er medeplichtigen.
(overigens denk ik dat men in Nederland niet tegen naaste familie hoeft te getuigen).
Om geweld tegen een agent te voorkomen (of eventueel, achteraf de daders te vinden) lijkt mij belangrijk dat burgers vertrouwen in de overheid houden.
Het is niet de schuld van de agent, maar ik denk dat als mensen door de overheid in de steek gelaten worden (rare regels m.b.t. uitkeringen, huurverhoging, en het beleid m.b.t. incassoburo’s en rechtsbijstand), mensen minder vertrouwen in de politie krijgen.
En het blijft natuurlijk belangrijk dat mensen in gelijke omstandigheden gelijk behandeld worden.
@5.
Tja, misschien beter om de brief in het Turks te vertalen en laten afdrukken in een Nederlands-Turks blad.
@7 het gaat hier om normale verkeersregels, niet om (rare regels m.b.t. uitkeringen, huurverhoging, en het beleid m.b.t. incassoburo’s en rechtsbijstand). Niet echt een reden om een agent van achteren bewusteloos te slaan toch? En agenten hebben toch niet zoveel van doen met uitkeringen en huurverhogingen?
@8, goed plan. Bel jij ze of zal ik dat doen?
@10.
Lijkt me meer een taak van de mensen in Rotterdam. Er zullen toch instanties zijn die zich daar mee bezig houden, betere integratie van de Turkse gemeenschap in NL….
@5: Ik vind de aandacht toch wat buiten proportie. Er worden dagelijks mensen om minder neergeslagen dan het totaal in het water helpen van een bruiloft en daar hoor je dan helemaal niets van. Omdat het nu een agent is (en waarschijnlijk, met een schuin oog op #8, omdat de dader vermoedelijk een “buitenlander” is), krijgt dit ineens heel veel aandacht. En (om maar eens de Calimero van rechts te lenen) daar mag je bovendien niets van zeggen.
@12 welk punt er nu gemaakt moet worden is onduidelijk. Iets minder aandacht voor een van achteren bewusteloos geslagen agent had Bismarck gepaster gevonden? En ja, de dader is een Turkse bruiloftgast. Daar schaamt hij zich niet voor. Niemand in die stoet schaamt zich daarvoor. Er moet gefeest worden!
@3: [ En dat zie je in de peilingen, van 18 naar 11. ]
Vanmiddag op radio 1: FvD-kiezers hadden 93% vertrouwen in Baudet tijdens de provinciale verkiezingen. Een paar maanden later was dat nog maar 77%.
Maar FvD-leden hadden én hebben nog steeds 95% vertrouwen in Baudet, ondanks de toch niet geringe puinhoop die tevoorschijn is gekomen.
Aan je profeet twijfel je niet.
@9: Zoals ik al schreef in #7, kan een agent niets doen aan huurverhogingen of financiële problemen.
De agent kan wel het slachtoffer worden als bij iemand de stoppen doorslaan, en dat wens ik de agent niet toe.
En ik schreef ook (of eventueel, achteraf de daders te vinden).
Ook hiervoor helpt het als getuigen en familie of vrienden van het slachtoffer vertrouwen in de overheid hebben.
Als u vindt dat getuigen de politie moeten helpen om de dader(s) op te sporen, ook als zij zich door de overheid genaaid voelen, heeft u helemaal gelijk.
Het vervelende is alleen dat zo’n agent voor uw gelijk de prijs betaalt.
@8: Zo’n brief maakt emoties los, maar 1 brief zegt weinig over de omvang van het probleem, zoals #12 schrijft.
@12: Dat het een agent is, is relevant, want agenten komen beroepsmatig eerder met geweld in aanraking.
De overheid moet (vind ik) afwegen welke risico’s een agent lopen mag bij het uitvoeren van zijn taak (en of agenten berekend zijn op hun taken).
Overigens komen sommige verpleegkundigen ook door hun beroep in aanraking met geweld (met name verbaal).
Zo kennen we de PvdA weer: in de regering voor een onzalig plan (hadden ze echt wel kunnen voorzien), in de oppositie komt men bij zinnen.
https://www.nu.nl/politiek/5987005/pvda-wil-basisbeurs-terug-kamermeerderheid-voor-afschaffen-leenstelsel.html
@12: Omdat het Kultur geworden is om luid te toeteren en de verkeersregels te overtreden en schijt te hebben aan verkeersveiligheid moet het van achteren neerslaan van een agent niet te veel aandacht krijgen. Want er worden wel vaker mensen neergeslagen in Nederland.
Bismarck, jongen, . .
@15 & @16 Tenenkrommende diarree aan pc deugende en vergoelijkende woordenstroom om vooral de daders in hun culturele setting te ontzien. U is medeverantwoordelijk voor de teloorgang van Nederland.
U deugt niet. U zegt met zoveel woorden helemaal niets behalve dat het een vervelende zaak is. Waarvan akte.
Maar wie weet gaan de agenten nou eindelijk ook eens nadenken over wiens belangen ze nou eigenlijk dienen en of dat nog wel de idealen zijn waarmee ze aan die baan begonnen. Misschien komen ze wel tot de conclusie dat ze naar het pijpen dansen van degenen die hen het meest op de kop schijten.
@16.
Het heeft al genoeg emoties los gemaakt. Maar ja, niet politiek correct. Discriminatie van een bepaalde bevolkingsgroep. Er zijn meer problemen met Nederlandse Turken geweest in Rotterdam. Vermoedelijk komt de dader uit hun kring. Niets doen, voedt alleen maar xenofobe gedachten.
https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/nederland/artikel/4836601/politie-geweld-kritiek-onvrede-korpsleiding-politiek-akerboom?amp&__twitter_impression=true
@18: Gerrit jongen, leuke stropop. Omdat er dagelijks mensen worden neergelsagen met 0 aandacht, vind ik het opvallend dat deze waarin een agent wordt neergeslagen (leuke voor de agenda van de huidige regering om in het strafrecht meer te gaan discrimineren tussen burgers en agenten) door een “buitenlander” (leuke voor de PC-meute van tegenwoordig die elke stok aangrijpt) ineens zo uitgesmeerd aandacht krijgt in alle media. Ik laat het daarbij, want nu doe ik ook al mee met die disproportionele aandacht.
@22: Er wordt niet gediscrimineerd tussen burgers en agenten, maar het is veel erger dan u denkt, er wordt gediscrimineerd tussen burgers en alle hulpverleners. Nou ja zeg! https://www.rechtspraak.nl/Organisatie-en-contact/Organisatie/Raad-voor-de-rechtspraak/Nieuws/Paginas/Rechters-straffen-zwaarder-bij-geweld-tegen-hulpverleners.aspx
@23: Politie hulpverleners noemen vind ik wat vergezocht. Maar ik begrijp dat de regering ze graag in die categorie zet, met het oog op hun agenda. Doel is toch echt agenten een stukje boven het recht (van het klootjesvolk) te zetten. Als je daar hulpverleners en hun problemen voor kunt gebruiken (cq. het sentiment dat dat oproept misbruiken) is dat natuurlijk mooi meegenomen.
@24 Politie hulpverleners noemen vind ik wat vergezocht….
Daarom even een politieman aan het woord:
TERUG
Het gebeurt niet als ik slaap maar bij de dagelijkse dingen.
Ergens in de supermarkt, als ik de mayonaise pak.
Kinderhandje, autoraam.
Ik weet dat ik niet schuldig ben. Ik heb mijn best gedaan.
Het was secondenwerk dat uren duurde
en dit viel buiten mijn bereik.
Het vreemde is dat in mijn hoofd altijd het lampje brandt
als ik naar binnen kijk. Terwijl dat niet zo was.
Alles muurvast, naar voren gekanteld.
Hoe lang zijn je armen als het er werkelijk toe doet?
Iemand zei: wie je niet redt blijft je langer bij
dan hele rijen op het droge.
Dat zal ook wel zo zijn. Niemand die mij iets verwijt
en niemand die iets vraagt. Het is je baan.
Maar soms zie ik het water nog. Het vreemde licht.
Dat kinderhandje voor het raam.
Ester Naomi Perquin uit Lange armen, 2018
@22: Hoezo stropop, een agent die een stel asociale verkeersovertreders probeert aan te spreken en wordt neergeslagen heeft dezelfde nieuwswaarde als iemand die in de eerste beste cafe ruzie wordt neergehoekt?