De modderstroom en hoe diep je kunt zinken

COLUMN - Ze lijken er maar geen genoeg van te krijgen bij de VVD, het keihard bashen van de onderlaag van de bevolking. Slimste mens (ahum) Klaas Dijkhoff heeft na zijn proefballonnetje over uitkeringsgerechtigden nu de jacht geopend op oorlogsvluchtelingen. De modderstroom lijkt eindeloos en hij zinkt er steeds dieper in.

Menselijkheid is een gunst die hij graag verleent. Joh! Niet een eigenschap die een mens behoort te hebben dus, maar een gunst die je eigenlijk moet verdienen. Maar vooruit, als je nou echt de bommen om je oren hebt vliegen is hij bereidt de hand over zijn hart te strijken.

Ffies dan, hè, ’t ken te gek ook (op zijn Brabants met zachte G uitgesproken). En dan wel zodra je een status hebt verworven, hup de schouders eronder en participeren, want we moeten wel wat aan je hebben. We zijn hier na jaren aanmodderen tot de conclusie gekomen dat je in het AZC toch maar wel meteen de taal moet leren, dus met een beetje mazzel kun je na een paar maanden al lekker aan de slag. Niet zeiken over diploma’s want die zijn hier waarschijnlijk toch niet geldig, en die taal zul je ook nog wel niet onder de knie hebben, dus jij gaat lekker schoonmaken op een nul-urencontract.

Of je ook gelijk je cultuur achter je wil laten, want dat achterlijke gedoe over vrouwen die niet mogen fietsen kunnen we hier niet hebben. NU meteen emanciperen graag, dat noemen wij hier omdenken en dat is helemaal niet moeilijk joh. Gewoon even dit papiertje ondertekenen waarop staat hoe je moet denken en klaar is Klaas.

En als je niet hard genoeg je best doet, dan is het heel menselijk om getraumatiseerde mensen die hun hele hebben en houden verloren hebben, waarschijnlijk ook familie en vrienden, na een jaartje of 3, 4 gewoon weer terug te sturen naar de regio. Om een steentje bij te dragen in zo’n fijn opvangkamp, tussen gelijkgestemden. Want net als wij Nederlanders zijn jullie natuurlijk allemaal precies hetzelfde, met dezelfde cultuur en waarden en normen. En zo niet, nou ja, hier deed je het ook niet zo lekker, dus wat maakt het uit. O je had hier toch een soort van leven opgebouwd? Ach daar heb je toch al ervaring mee, alles en iedereen achter je laten, haha, tenminste íets waar je ervaring in hebt opgebouwd. Maar je zit nog middenin je traumabehandeling waar je al een hele tijd op hebt moeten wachten? Ja hallo, we zijn geen filantropische instelling, dat verzorgen ze dan maar in dat fijne kamp daar. En anders kun je misschien wel skypen met je behandelaar of zo. O nee want dan ben je niet meer verzekerd natuurlijk. Tja, dat is dan dikke pech, we kunnen niet de problemen van de hele wereld op ons nek nemen. Er zitten in Italië en Griekenland honderden anderen zoals jij die ook eens een poosje op adem moeten kunnen komen. Dus daar gaan we er in jouw plaats nu eentje uit ophalen. Hoe solidair is dat?

Ik persoonlijk gun Klaas een ander soort modderstroom. Eerst een jaartje stage in zo’n opvangkamp. Uiteraard zonder extra middelen uit het Westen, gewoon zelf een tentje bouwen, water putten, in de rij staan voor de gaarkeuken en zorgen dat hij uit handen blijft van slavenhandelaren en andere criminelen. En na een jaar mag hij zelf uitzoeken hoe hij de Nederlandse grens bereikt. Waarna hij het hele asieltraject mag doorlopen en vervolgens een jaar de kutbaantjes van een malafide arbeidsintegratiebedrijf mag opknappen voor een bijstandsuitkering. Dat lijkt me niet meer dan menselijk.

Deze gastbijdrage van Karin van der Stoop verscheen eerder op Hoe vrouwen denken.