COLUMN - Echt gehoord, niet zo lang geleden. Twee ouders die zich bij elkaar beklaagden over hun pubers. Ze luisterden niet, konden niet plannen, luierden maar wat, et cetera. Waarop een van de twee zei: ‘Ik heb pas zo’n boek gelezen, over het puberbrein… als je dat leest…’ De ander begreep precies wat-ie bedoelde.
Boeken over het puberbrein. Ze zouden verboden moeten worden. Vroeger werd van ouders verwacht dat ze hun kinderen opvoeden. Dat ze hen vertelden wat mag en niet mag, en hoe mensen binnen de vier muren van een huis met elkaar omgaan. Bij de ene puber gaat het gemakkelijker dan bij de ander, maar het excuus ‘hij heeft een puberbrein’ werd niet geaccepteerd. Niet door de familie, niet door Oom Agent.
Er was geen puberbrein. We waren allemaal individuen.
Tegenwoordig kunnen ouders hun opvoedkundige onmacht verbergen achter het zogenaamd onvolgroeide puberbrein. Alsof het feit dat dat brein zich nog ontwikkelt ‘uiteraard’ de rede is waarom de puber niet naar hen luistert. Waarna ouders met een gerustgesteld hart over kunnen gaan tot het negeren van hun veel te lang niet gecorrigeerde puber.
Ik bedoel, zijn er ook ouders die met het argument ‘puberbrein’ hun kind een schooltype lager zetten? Lijkt me een prima te verdedigen correctie. En waarom zijn er geen boeken waarin wordt uitgelegd dat mensen boven de dertig dom, lui en oppervlakkig zijn, en dat we daar respect voor moeten hebben, omdat hun brein alweer aan het aftakelen is? En waarom zijn er geen boeken over het tragisch aftakelende bejaardenbrein?
Nee, dat wordt genegeerd, dat moet met lullige spelletjes opgepept worden! Of zou op een dergelijke wijze praten over ouderen wellicht ongepast zijn? Nou, in het geval van pubers is die neerbuigende toon blijkbaar wél acceptabel.
De mythe van het helaas-niet-luisterende ‘puberbrein’, het grote excuus voor luie ouders, heeft nog gekkere consequenties. U moet weten, hoe beter wetenschappers kijken, hoe meer ze zien. Dus is het vrij gemakkelijk om te constateren dat het brein niet met twintig, maar pas met tweeëntwintig of vierentwintig jaar ‘volgroeid’ is. (Wat dat ook moge betekenen. Welk brein is de meetlat?) En dan krijg je voorstellen zoals dat van Susan Sawyer van de Universiteit van Melbourne, onlangs in een subtitel van The Lancet. Ze pleit ervoor om de term ‘puber’ op te schuiven naar 24 jaar. Ik citeer (zoals vrijwel alle media deden) uit haar abstract:
Arguably, the transition period from childhood to adulthood now occupies a greater portion of the life course than ever before at a time when unprecedented social forces, including marketing and digital media, are affecting health and wellbeing across these years. An expanded and more inclusive definition of adolescence is essential for developmentally appropriate framing of laws, social policies, and service systems. Rather than age 10–19 years, a definition of 10–24 years corresponds more closely to adolescent growth and popular understandings of this life phase and would facilitate extended investments across a broader range of settings.
Echt, unprecedented social forces? Zijn we zo streng vergeleken met vroeger? Of hoor ik hier weer ‘den jachtigheid der modernen tijd’ zoals dat honderd jaar geleden heette? Die was toen ook al enorm en unprecendented. En duurt de overgang van kind naar volwassen tegenwoordig een groter deel van het hele leven? Ik daag iedereen uit om dat hard te maken. De overgang van ‘oud’ naar ‘dood’, dié is de afgelopen decennia veel langer geworden.
En waarom dat health erbij staat, weet niemand. Maar de crux is natuurlijk developmentally appropriate. De leeftijdsgrens moet van Sawyer aangepast omdat het brein met vierentwintig jaar nog veranderingen laat zien. Welnu, de groei raakt er pas met vierentwintig misschien uit (zoals uit de rest van het lichaam) maar aanpassingen van functies gaan een leven lang door. Gelukkig maar, want anders waren klaverjasclubs en rollators voor niks uitgevonden.
Maar dergelijke nieuwsberichten doen het natuurlijk goed. Fijn voor ouders die het moe zijn te worstelen met hun puber die weigert aan het moderne carrière ideaal te voldoen. Joh, hij is nog lang geen vierentwintig!
Laten we godsnaam maar terugkeren naar de klassieke normen en waarden. Volwassen zijn is meer dan een hersenscan. Het is meer dan een leeftijd. Volwassen zijn vergt beheersing van je emoties en vereist levenservaring. Geen wonder dus dat men in vroeger tijden de grens bij veertig jaar legde. Wie jonger dan veertig was, liep nog te veel achter zijn pik aan, of zijn eitjes, of zijn eer, of zijn agressie. Denkt nog te graag dat zijn zoon of dochter geniaal is, en hoogleraar MOET worden.
Vandaar mijn pleidooi: uw kind is pas écht volwassen wanneer het veertig is. Daar beneden zult u hem of haar gewoon moeten VERTELLEN hoe een mens zich dient te gedragen. U moet gaan OPVOEDEN. Ja, dat is vaak lastig. Maar verschuil je in godsnaam niet achter boeken vol hersenloze wetenschap.
Reacties (19)
Maar dat kind moet -in these inprecedented times – al wel op zijn veertiende weten wat het zal worden. Profielkeuze, vakkenpakket, studiekeuze, studieschuld. En owee als het een foute inschatting maakt, iets niet haalt of anderszins pech heeft. Want met vierentwintig wacht het arbeidsproces, een onzeker jaarcontracthoppen waarbij het nog maar de vraag is of het kind voor zijn pensionering (indien zulks dan nog bestaat) een eigen huis zal kunnen hebben.
Er was ooit een tijd waarin ik een stuk als dit met instemming zou hebben gelezen. Maja, volwassen geworden hè.
Het zou wel wat ongelukken schelen als pubers niet mogen autorijden vóór ze 25 zijn.
En geen alcohol drinken vóór die leeftijd.
@3: Het zou nog meer ongelukken schelen als mensen niet mogen neuken voor hun 50-ste.
Pubertijd is een welvaartsziekte; vroeger was je op je twaalfde gewoon volwassen, ging je trouwen, kreeg je kinderen, deed je in alles mee met de rest van the tribe en toen bestond er helemaal geen pubertijd.
Ik dacht even dat ik een stuk van Oud Zeikwijf las. Maar die schrijft hier niet meer, helaas.
Natuurlijk is dat gezeur over het puberbrein onzin. Onze breinen hebben zich altijd zo ontwikkeld. Weten dat er misschien (want erg zeker is het niet) iets anders “in het brein” gebeurt dan op andere momenten is geeft niet meer informatie. We weten ook dat er borsten en testikels groeien gedurende de puberteit, maar daar wijten we de luiheid en onverschilligheid ook niet aan.
@4: De inwijdingsvuurproeven van ooit hebben plaats gemaakt voor allerlei ingewikkelde procedures en moeilijkdoenerige organisaties. Vroeger was de wereld veel eenvoudiger en overzichtelijker en was het behalen van het twaalfde levensjaar al heel wat.
Niettemin weten we intussen een heleboel meer over hoe het brein zich tijdens de puberteit ontwikkelt, en wie daarom de vijftienjarigen niet om 08/15 maar om een uur of tien naar school laat gaan getuigt niet van een gebrek aan discipline, maar van onkunde en inlevingsvermogen. Ze zijn al volwassen genoeg om ‘laat’ op te blijven (eerder hun nest in schoppen heeft geen zin), maar hebben -want nog steeds in de groei- nog wel een kinderhoeveelheid aan slaap nodig. Die ’s ochtends ruw wordt afgebroken. En bijgevolg zitten ze de hele middag aan de energiedrankjes omdat ze anders door een geforceerd slaaptekort helemaal inkakken.
Verder is een probleem bij veel ouders dat ze te weinig van de grootouders aan willen nemen omdat ze vooral hun indertijd gemaakte fouten zien. Terwijl opa en oma van hun fouten geleerd kunnen hebben en bij hun kleinkinderen ook de minder fraaie familietrekjes beter herkennen.
Kan het “probleem puberbrein” wel los besproken worden, van het “breinprobleem” van vele ouders?
;-)
@8: Nee. En het had een bijzonder goed uitgangspunt geweest.
Van mijn puberteit kan ik me alleen herinneren dat ik ontzettend egoïstisch was. En nu ik Abraham al weer achter me heb gelaten weet ik nog steeds niet of ik nu eigenlijk al uit de puberteit vandaan ben. Maar, ik heb een excuus! Ik ben een man!
Vrouwen worden volgens mij eerder volwassen. Maar zij moeten ook weer nieuwe pubers opvoeden en in hun vrije tijd bessen verzamelen. Ik hoef alleen maar met de maten op jacht te gaan en verder bier slempen en spelletjes doen. Evolutionair zo bepaald, dus kijk mij er niet op aan.
@4: Pubertijd is een welvaartsziekte; vroeger was je op je twaalfde gewoon volwassen, ging je trouwen, kreeg je kinderen, deed je in alles mee met de rest van the tribe en toen bestond er helemaal geen pubertijd.
Maar dan was je ook bejaard op je 25ste en ging je dood op je 30ste.
ik weet het. mijn leven is een aaneenschakeling van crises, als n kralensnoer aan elkaar geweven zeg maar.
mn geboortedag is de 1e dag van het nieuw jaar op de maya-kalender blauwe electrische storm. ik weet niet wat dat is volwassen worden. na de ene crisis laat ik alles achter wat waardeloos is geworden en ga opnieuw mn pad verder lopen met nieuwe avonturen en ondervindingen, nieuwe ontmoetingen, nieuwe plaatsen.
wordt dit jaar 62. heb 4 kleinzoons.
ik loop liever met Manjusri als met de kleverige machine met Sophia.
sorry. i weiger volwassen te doen in dit gekkenhuis.
ben wel n verduiveld goed padvinder.
creativiteit binnen je eigen capaciteit is autonomy.
OmManiPadmeHum
enjoy
Rigsar
Volwassen mensen schrijven geen gevatte columns, laten we die regel eens stellen.
@13: ik stel een uitzondering voor (laterz meer).
Offtopic volwassenheid: wie het vaak kunnen: Marcel van Roosmalen, soms Rianne Herzberger, Jan Dijkgraaf en bijna nooit arnon g. Waard een topicpoll.
Laat dit even goed op u inwerken, en dan vooral de woorden ‘vroeger’ en ‘veertig’. ‘1990’ is ook ‘vroeger’ en daar past ook die 40 wel bij. Maar verder mogen we die wel vergeten.
Middeleeuwen, wetgever 19e E en jodendom stellen de leeftijd voor gevormd volwassendom op 25. De druk op de jeugd was dus aanzienlijk, herstel, en ik herzeg: enorm, als in *ENORM*. Het is niet te boud om te veronderstellen dat levenservaring gelijk opging met groot begrip voor de knoet / het latje / familiedwang / generatiedwang / beroepsdwang / het cliënt zijn kortom.
Er pleit best veel voor om in het Placcaet der Verlatinghe ook een sterk gevoel van opluchting te zien. Vanzelfsprekend zoekt men daarna nieuwe en betere wegen, maar dat is dan niet om werkelijk een vrijheid te zoeken, maar een nieuwe + dwingende band.
Mijmer.
@11: Bij natuurstammen in Afrika en Zuid-Amerika gaat het nog steeds zo, daar wordt je na je 12-de gewoon als volwassen behandeld en dan bestaat de pubertijd niet. Hier blijven we jongeren tussen de 12 en 18 ivm school als kind behandelen. Pubertijd is niets meer dan een reactie/verzet daarop.
@11: In de middeleeuwen was de levensverwachting (bij de geboorte) zo’n 30 jaar, maar dat betekent niet dat je op je 25e al als bejaard werd gezien. Als je eenmaal de 20 gehaald had, steeg je levensverwachting naar een jaar of 65.
Een veel voorkomende misvatting.
@11: “Maar dan was je ook bejaard op je 25ste en ging je dood op je 30ste.”
Nee nee nee nee nee nee nee! Als je je 12e haalde (30-40% deed dat niet) had je nog een paar jaar een wat grotere kans om te overlijden door gebrek aan ervaring, maar anders leefde je waarschijnlijk door tot een heel respectabele leeftijd.
Ach ja, sargasso.nl Is ook al weer dik 15