Elk nadeel heb zijn voordeel… Terwijl de wereldeconomie zucht en kraakt onder de gevolgen van de kredietcrisis krijgt de natuur even een adempauze. Nu wereldwijd de economische groei afremt en zelfs overgaat in krimp vallen de kettingzagen en de bulldozers stil. In de afgelopen jaren waren de grondstofprijzen scherp gestegen, dit maakte ontginning van nieuwe landbouwgronden lucratief en oliemaatschappijen konden dankzij de hoge olieprijs olie winnen in voorheen onbereikbare gebieden: diepzee, ijsvlakten en donkere wouden (bron: Mongabay).
Door de grondstofhonger van opkomende economieën als China, India en Brazilië schoot de prijs voor soja, palmolie, hout, koper, ijzer en aluminium omhoog. De ambitie van Europa en de VS om met meer biobrandstof in de tank onafhankelijker van het Midden-Oosten én ook nog eens ‘groener’ te worden gaf een extra zetje aan de prijs van maïs en soja én zorgde indirect voor een grotere vraag naar landbouwgrond en dus weer meer ontginning van natuur. Maar met het intreden van de kredietcrisis daalden de grondstofprijzen. De snelheid van de ontbossing in de Amazone viel in 2008 lager uit en brak met de stijgende trend van de afgelopen jaren. Oliemaatschappijen bliezen dure exploratie projecten af. Bouwprojecten vielen stil en daarmee daalde de vraag naar hout. Den Totalen Ontginning van de aarde laat nog even op zich wachten.
Elk nadeel heb zijn voordeel… en dat voordeel heb ook weer zijn nadeel… Met enige vertraging zien natuurorganisaties nu wel hun fondsen opdrogen. Overheden en bedrijven hebben namelijk opeens minder geld over voor de natuur, “banen eerst” is het mantra. De prijs voor een ton CO2 is ook scherp gedaald (grafiek) en er bestaan zorgen dat dit van invloed zal zijn op de avoiding deforestation projecten die afhankelijk zijn van de prijs voor de koolstof die is vastgelegd in het bos. Maar ook met een prijs van 13,50 euro voor een ton CO2 kan er nog goed tropisch bos worden beschermd (ExpertmeningTM). Het is te hopen dat economen en beleidsmakers de economische crisis -net als de oerang-oetan en de regenboog toekan- ook aangrijpen als adempauze om een duurzamere opzet van de wereldeconomie te ontwikkelen.
Reacties (4)
Met enige vertraging zien natuurorganisaties nu wel hun fondsen opdrogen.
Wat weer als voordeel hep dat ze fajiet gaan en we straks weer vet van leer kunnen trekken.
Een leerzaam artikel. De economische neergang van nu bespaart ons (de wereld) bossen. In de 2e WO konden onze vissers de Noordzee niet plunderen en herstelde zich de visstand. Rond Tsjernobyl vermaard om zijn kernramp overtreffen flora en fauna in herstel hun toestand van lang vóór 1986. Wat is nu ‘neergang’, wat ‘een ramp’? Minstens een filosofisch probleem.
En dat natuurorganisaties minder geld voor hun activiteiten ontvangen, kan toch geen zakelijk nadeel zijn? Dat geld hebben ze nu minder nodig. Of gaat het om baantjes en salarissen? Dokters die om patiënten verlegen zitten, anders kunnen ze = artsen niet leven. Laat die patiënten na een lang lucratief lijden maar doodvallen.
Was du gonna tun Holland Tun holland
http://www.youtube.com/watch?v=s2B-y4IRYbI&feature=dir
Een ander niet te onderschatten nadeel is dat door lage olie prijzen ook rap een einde komt middelen ten behoeve van de ontwikkeling van alternatieve energie bronnen. zie jaren 70. Als de totale ontginning slechts is vertraagd en oplossing de lange baan worden geschoven zijn we netto slechter af.
Over de mogelijkheden van beleidsmaker ben ik sceptisch. Onder Clinton zijn veel middelen gestoken in alternatieve oplossingen zoals de electrische auto. Maar zonder directe noodzaak en een nauwe verwevenheid van auto- en olieproducenten heeft de industrie vertraagd tot er andere beleidsmakers kwamen en vervolgens alles in de vuilnisemmer gemikt. Verrassend veel ontwikkelde patenten kwamen overigens in(direct) in handen van olieproducenten die deze vervolgens aanwenden om recalcitrante ontwikkelaars te dwarsbomen.