Sargasso begint het nieuwe jaar met vier nieuwe bloggers: Robert Buzink, AB, Lenmeister en Thomas van Aalten. In de afgelopen weken heeft u al enkele (gast)bijdragen van ze mogen lezen maar bij deze stellen ze zichzelf aan u voor.
Robert Buzink is journalist en studeert Journalistiek en Media aan de Universiteit van Amsterdam. Hij schrijft over de toekomst van de journalistiek en dan het liefst over hoe de journalistiek gebruik kan maken van allerlei vormen van nieuwe media. Daarnaast is hij nieuwsgierig naar alles in de wereld en komt hij daardoor op allerlei plekken in die wereld. Hoe dichterbij hoe beter. Dat resulteert dan in een reportage of, als hij ter plekke interessante mensen ontmoet, een interview. Robert is niet vies van stilstaand en bewegend beeld en maakt ook graag audio-opnames. Crossmedia dus, al is dat een term die hij niet gauw in de mond zal nemen (zie ook: robertbuzink.com).
AB – Andreas Bouman (1977), is sinds 2008 eigenaar van tekstschrijverbureau ‘Dat Zijn Mijn Woorden’. Andreas voornaamste interesses; politiek, geschiedenis en gezondheidszorg. Zijn politieke opvattingen zijn glashelder. Op het gebied van ethische kwesties liberaal (D’66), economisch genuanceerd (PVDA), qua milieu progressief (Groen Links) en qua veiligheid juist conservatief (VVD). Een nadeel van zijn schizofrene politieke overtuiging is de 4-jaarlijkse hoofdpijn in stemhokjes. Zijn politieke overtuiging is echter een zegen voor zijn eigenzinnige blog. (zie ook: datzijnmijnwoorden.nl)
Lenmeister is in principe de enige auteur die betaald krijgt voor bijdragen aan Sargasso. Het principe is dat hij dagelijks een artikel schrijft, hetgeen hem degradeert tot de facto onbezoldigd medewerker. Dat is ook de reden dat artsen bezorgd zijn over het zogenaamde ‘Lenmeister-dieet’, waarbij tienermeisjes enkel eten als Lenmeister post op Sargasso. Vervolgens braken ze het weer uit, want enkel is niet bepaald het lekkerste deel van een varken. Lenmeister heeft moeite om serieus te doen, maar goede grappen maken is dan weer een stap te ver voor meneer. Tenminste, dat is de mening van dat opgeblazen ego dat hier de tent runt en die -edit Carlos: jaja, Lenmeister, schrijf nou maar gewoon een stukje- (zie ook: lenmeister.nl)
Thomas van Aalten (1978) is meestal romanschrijver, soms columnist/essayist en bij vlagen een journalist – al zal hij nooit vanuit een oorlogsgebied verslag uit kunnen brengen omdat hij daar te laf voor is. Schrijft vanaf zijn 18e jaar verontrustende verhalen met opmerkelijke tijdsprongen en verknipte personages. In januari 2009 komt zijn vijfde roman De Onderbreking uit. Is ernstig geobsedeerd door behaviorisme en massa- en monocultuur terwijl hij een groot pleitbezorger van het individualisme en het eclectisme is. Met het veranderen van de seizoenen verandert ook steevast zijn favoriete schrijver, band en film. Schrijft ook artikelen voor o.a. Volkskrant Banen en nu en dan literaire recensies voor Vrij Nederland. (zie ook: thomasvanaalten.nl)
Reacties (6)
Qua CV zit het allemaal wel goed, ik ben benieuwd.
Lenmeister is in principe de enige auteur die betaalt krijgt
Betaald wordt of geld krijgt, niet betaalt krijgt en al helemaal niet betaalt met een -t.
Als je Nederlands zo slecht is kan die betaling wel achterwege blijven.
[edit redactie: is herstelt… hehe…]
Een nadeel van zijn schizofrene politieke overtuiging
Naja ben je een slordige denker als je jezelf én Law and Order VVD’er én D66 liberaal én economisch genuanceerd (whatever that might mean) én milieu-voor-alles GroenLinkser noemt. Maar ja, daar hebben we hier veel van dus welkom.
Ik lees dat Thomas Nico Dijkshoorn een hoogtepunt in de Nederlandse literatuur vindt. Da’s toch mooi meegenomen voor Nico zeg ik dan.
Ach, Thomas is van ’78.
Je kan hem niet kwalijk nemen dat hij niet weet dat Nicootjo eigenlijk zo’n beetje alles qua stijl gepikt heeft .
Een paar jaargangetjes Bescheurkalender in je reet stoppen, en die daarna uitpoepen. Zoiets.
@TRS: daaruit zouden wij dan de conclusie moeten trekken dat het droevig gesteld is met de Nederlandse literatuur. Maar gelukkig is Thomas niet de maat der dingen. Hooguit voor zichzelf en dat mag natuurlijk.