ACHTERGROND - De meerderheid van de Eerste Kamer verwerpt de nieuwe zorgverzekeringswet en de daarin neergelegde mogelijkheid van beperkingen van vrije artsenkeuze in goedkope(re) polissen. Die verwerping komt uiteraard mede op de naam van drie dissidente PvdA senatoren (Ter Horst, Linthorst en Duijvestein).
Ik las vanmorgen al blogs waarin de tegenstem van Ter Horst geweten wordt aan haar nieuwe voorzitterschap van het Koninklijk Nederlands Genootschap voor Fysiotherapie, KNGF, dat immers fel tegenstander van het wetsvoorstel is. Dat is inderdaad een lastige nevenfunctie in dit verband.
Hoe dan ook, het is betrekkelijk uniek en merkwaardig dat leden van een fractie stemmen tegen een voorstel dat voortvloeit uit het eigen regeerakkoord, en waarvoor de eigen coalitie ook nog eens met drie oppositiefracties een akkoord had gesloten. Die drie oppositiefracties leverden wel in de Eerste Kamer, maar de PvdA dankzij deze drie dissenters niet. Wat is nu de PvdA lijn? Politiek gezien lijkt mij dit rampzalig, met de aanstaande Provinciale Staten en Eerste Kamer verkiezingen voor de deur.
Fractiediscipline
Nu kun je tegenwerpen dat de Eerste Kamer en dus de EK leden niet gebonden zijn aan het regeerakkoord. Dat klopt inderdaad, omdat de coalitievorming en de instemming met het regeerakkoord vooral in en met de Tweede Kamerfracties hadden plaatsgevonden. Maar ja, het is wel heel erg verwarrend, als er binnen één partij over een cruciaal onderdeel van kabinetsbeleid niet hetzelfde wordt gedacht en gestemd. Weer een probleem voor de PvdA, dus. Niet dankzij de oppositie, maar als intern probleem.
Mogen Kamerleden dan niet afwijkend stemmen van hun fractie? Zeker mag dat, juridisch gezien. Maar, als lid van de Tweede Kamer heb je ingestemd met een partijprogramma of een regeerakkoord, en dus is het gek om dan afwijkend te stemmen, ook al heb je dan misschien nog als argument dat je veel voorkeurstemmen had verworven.
Voor de Eerste Kamer geldt dat laatste al helemaal niet. Welke kiezer heeft ooit op een Eerste Kamerlid gestemd? Integendeel, we stemmen op lijsten voor Provinciale Staten, en daarna stemmen Provinciale Staten op partijen en lijsten. Die lijsten staan niet op het stembiljet voor de Statenverkiezingen, dus hebben Eerste Kamerleden vooral een politiek mandaat van hun partij. Dan is het niet zo gek dat er qua partijprogramma en regeerakkoord ook één partijlijn is. En dat het kiezersmandaat het beste wordt recht gedaan door ook één lijn te volgen.
Er is weer geschiedenis geschreven. Het is statistisch gezien ook gevaarlijk voor een partij om oud ministers van Binnenlandse zaken in de EK te doen plaatsnemen; zo schaart Ter Horst zich in het lijstje van Wiegel en Van Thijn.
Verder bewijst Ter Horst dat haar partijgenoot Noten niet altijd gelijk had toen hij schreef dat Eerste Kamerfracties langs partijlijnen stemmen conform hun Tweede Kamerfracties.
Was dit nu een vorm van kwaliteitstoetsing van het voorstel door de meerderheid, of was er sprake van politieke afwijzing van het voorstel? Ik heb de indruk het laatste. Dan wordt het inderdaad echt tijd om na te denken over de rol en plaats van de Eerste Kamer.
Kabinetscrisis
Wat mij verbaast is dat er kennelijk door de minister of premier niet gedreigd is met een crisis om te pogen de drie senatoren in het gareel te brengen; of is dat wel in achterkamertjes gedaan maar bleek dat zonder succes? Of is onderschat dat deze drie senatoren tegen zouden stemmen?
Even erg, want dan is dus niet alles geprobeerd of gedaan om het nu gerezen probleem te voorkomen. Want een oplossing ligt niet zo één, twee in het verschiet.
Hoe nu verder? Staatsrechtelijk is het verworpen voorstel nu dood. Het kan weer tot leven worden gekust door een nieuw voorstel eerst langs de Tweede Kamer te loodsen en daarna langs de Eerste Kamer. Maar wat zullen de drie loyale oppositiefracties daarvoor als prijs vragen? Wat straks als de samenstelling in de Eerste Kamer ingrijpend verandert? En welke prijs moet de PvdA daar overigens voor betalen?
Dit artikel van Aalt Willem Heringa verscheen eerder op de website van het Montesquieu Instituut.
Reacties (29)
Interessant. Het idee dat mensen stemmen naar hun eigen overtuiging schijnt toch een vreemd en moeilijk concept te zijn. Ik geloof dat we nog wat democratische scholing nodig hebben.
Overigens interessant om de nevenfunctie van Ter Horst te noemen en die van Van Boxtel niet.
Dat gebeurt nu dus wel. Maar waarom zou je dat willen precies? Persoonlijk vind ik juist dat onwenselijk – dat we de kamers doodverklaren en er geen debat meer hoeft te komen.
“Maar, als lid van de Tweede Kamer heb je ingestemd met een partijprogramma of een regeerakkoord”
Als 1e Kamerlid niet. Bovendien zit de huidige EK langer dan het regeerakkoord bestaat en is dus ook niet gebonden aan de bijbehorende partijlijn (die immers pas later is ingezet). Het kan heel goed zijn dat juist alle andere EK-leden van de PvdA hun kiezersmandaat hebben verkwanseld (de PvdA van voor het regeerakkoord zou logischerwijs tegen deze wetswijziging hebben gestemd en dát is nou net het mandaat dat deze EK-leden hebben).
“Dan wordt het inderdaad echt tijd om na te denken over de rol en plaats van de Eerste Kamer.”
En daar komt de verborgen agenda van het Montesquieu Instituut te voorschijn!
“Hoe nu verder? Staatsrechtelijk is het verworpen voorstel nu dood.”
Gelukkig wel zeg.
Godzijdank dat er nog senatoren zijn die zélf afwegingen maken en niet blindelings doen wat er bevolen wordt. Dat is toch juist de functie van de Eerste Kamer samengevat in een notendop.
Het is belachelijk te stellen dat de PvdA de prijs moet betalen. Ze verdienen juist een prijs voor gewetensvol handelen. Het is immers een draak van een wet, waar bijna niemand echt voor is.
Even ruimer bekeken: naar aanleiding van vandaag dient het plan de Eerste Kamer op te heffen veranderd te worden in het plan de Tweede Kamer op te heffen. Leve het geleefde dualisme!
Beetje tendentieus artikel zeg. Volgens mij mag je als Eerste of Tweede kamer lid gewoon stemmen wat je wil. Regeerakkoord is niet persoonlijk bindend. En kan iemand mij eens uitleggen wat “officieel” nu de functie is van de Eerste kamer. Die kwaliteitstoetsing waarover je altijd leest, is dat nu staatsrechtelijk/grondwettelijk vastgelegd of is dat een functie die er ingesleten is in de afgelopen 150 jaar? Maw mag de Eerste kamer nu wel f niet, staatsrechtelijk gezien, politiek bedrijven ?
@5, wikipedia zegt dit:
Meer gewoonte dan noodzaak dus.
@4: Even nuanceren: 3 PVDA senatoren die op een niet verkiesbare plek zijn gezet, zijn tegen, en dan ook alleen die drie van de PVDA
@7: Hé wat raar, ik dacht dat er 38 senatoren tegen hadden gestemd in plaats van 3? Verdere nuancering: De rest van de PvdA heeft waarschijnlijk ook niet voorgestemd uit de overtuiging dat het om een goede wetswijziging ging, maar eerder omdat dat moest van de regering, waar de PvdA nu eenmaal in vertegenwoordigd is.
Sommige mensen willen wel eens vergeten dat ergens voor stemmen net zo goed politiek bedrijven kan zijn als ergens tegen stemmen. In die zin bedreef de EK altijd al heel vaak politiek (in ieder geval heel wat keren waarin het de regering aan voldoende voorstemmen hielp, ondanks bewezen ondeugdelijkheid van wetten).
Ach, in de Bermuda-driehoek PvdA-Volkskrant-Vara verdwijnt en verdween te veel om op te noemen. De vergelijking met Wiegel en Van Thijn is ongelukkig. Beiden hielden een tweederde meerderheid tegen. Waar het bij deze heren op neer kwam, was dat ‘de mensen in het land’ nog niet toe waren c.q. niet geschikt waren voor de vorm van democratie zoals D’66 dat entameerde. Pesten van D’66? Werden de voorstellen om principiële redenen verworpen? Ik hield het destijds op bevoogding. Kennelijk vindt het Montesquieu Instituut bevoogding door zorgverzekeraars nu ook wel goed. Op die manier is er wel een overeenkomst (?).
De reden dat er twee kamers zijn met in totaal 225 mensen die op twee verschillende momenten verkozen worden is juist zodat er veel expertise aanwezig is en ze af en toe aan de rem kunnen trekken en tegen kunnen stemmen.
Anders zouden 11 mensen, elk vertegenwoordigt met het percentage stemmen dat hun partij gekregen heeft, genoeg zijn.
Nu ben ik blij dat het voorstel dood is, maar om te stellen dat kamerleden naar ‘eer en geweten’ mogen handelen hier in de commentaren is ook nogal een gotspe. Zeker voor PvdA-leden. ( Was dat maar zo trouwens ) .
En idd melden die nevenfunctie van Van Boxtel, want ook dat is zeker niet zuiver !
Hoezo zonder last en ruggespraak met al die nevenfuncties?
@11 Een nevenfunctie bij een non-profitorganisatie die het geven van goede gezondheidszorg tegen een lage prijs als doel heeft.. Hoe conlicteert dat met zijn functie als eerste kamerlid? Moet hij daar soms niet streven naar een goede gezondheidszorg tegen een lage prijs?
ik hoop maar dat ze hun poot stijf houden.
Wat een opportunisme weer in de reacties.
Is het nu zo moeilijk om je inhoudelijke voorkeur voor deze wetwijziging te scheiden van de analyse over wat dit politiek betekent?
Door de verschillende samenstelling van de eerste en tweede kamer is er tegenwoordig een supermeerderheid nodig voor elke wetswijziging (net als de senaat in de VS dus). Wil je überhaupt een wet erdoor krijgen, dan moeten partijen daar afspraken over maken, en per definitie is dat een compromis. De PvdA heeft zich op een vrij spectaculaire manier niet aan die afspraak gehouden.
Dat is voor dit wetsvoorstel misschien fijn, maar:
– ook de twee andere wetswijzigingen zijn hierdoor niet aangenomen, en die waren niet controversieel, misschien wel wenselijk.
– de volgende keer is het niet de pvda, maar een Wiegel die de gekozen burgemeester afschiet (of iets anders progressiefs).
Instituties zijn een tweesnijdend zwaard, soms profiteer je ervan, soms zit het tegen. Hoe je het ook inricht.
@14, of…. behoorlijke wetten. Het is wat moeilijk voor te stellen in de huidige politiek, maar je zou het ook kunnen proberen met goedonderbouwde en zinnige wetgeving, waarbij je niet hoeft te konkelen om gekunstelde meerderheden te verkrijgen, maar waar de meerderheid gewoon de redelijkheid van de wetgeving wel inziet en daarom voor stemt.
‘Afspaken’ zoals die nu ‘geschonden’ zouden zijn lijken mij fundamenteel in strijd met het principe van individuele vertegenwoordigers die volgens hun eigen opvattingen mogen stemmen. Dan kun je inderdaad volstaan met een simpele computer die de stem namens de fractie uitbrengt met de juiste weging.
@14: “zo moeilijk om je inhoudelijke voorkeur te scheiden van de analyse over wat dit politiek betekent?”
Is dat de eigen ervaring?
@14: “een supermeerderheid nodig voor elke wetswijziging”
Onjuist, als de hele pvda voorgestemd had was er een meerderheid van EEN stem
@15:
Zo werkt politiek nu eenmaal niet, nergens. Iets wordt politiek als er verschil van inzicht bestaat (ook in de samenleving) over wat eigenlijk ‘redelijk’ is. Zeker bij complexe problemen is er heel veel ‘redelijke’ wetgeving mogelijk, en elke partij legt zijn eigen accenten. Er is echter maar een wet mogelijk.
Het is nu al de praktijk dat wetgeving waarvan iedereen de redelijkheid van inziet zonder debat door het parlement gaat, en dat gaat om meer dan je misschien denkt.
Afspraken is nu eenmaal fundamenteel aan het menselijk verkeer, overal, anders functioneert een samenleving niet. Politici zijn gewoon mensen, die moeten ook afspraken met elkaar maken om de boel te laten draaien. En net als elders in de samenleving, als jij jouw afspraken niet nakomt, wordt je onbetrouwbaar en bedenken mensen zich wel twee keer om dat nog een keer te proberen.
Dit staat los van de inhoud van die afspraken en dat je het daar mee oneens kan zijn, en dat het politiek zo nuttig/nodig kan zijn om op gemaakte afspraken terug te komen. Maar er is wel een prijs.
@16:
En in de tweede kamer heb je dus 97 stemmen nodig om in de eerste kamer iets aangenomen te krijgen.
@17: yeps, inkomens afhankelijke premie was ook een soort afspraak, tot dat de VVD dwars ging liggen, dus wellicht heb je gelijk, en wordt de VVD nu gewoon teruggepest door 3 PVDA-ers die niks te verliezen hebben.
Sorry hoor maar een beetje simpel en Vaief je stelling. Beloftes moet je zeker ook nakomen, anders verliest de politici haar geloofwaardigheid’? Ik krijg ng steeds 1000Euro van Rutte, oja en een beter en sterker Nederland en etcetc…
@12: Noem het beestje gewoon bij de naam: Een zorgverzekeraar, die samen met een drietal andere zorgverzekeraars een kartel vormt dat 90% van de bevolking verzekert. Hoe “non-profit” is trouwens een organisatie als je als bestuurslid toch even bijna 4 ton/jaar aantikt?
Het conflict zit hem in die “goede gezondheidszorg tegen een lage prijs”. Als verzekeraar heeft voor hem het tweede duidelijk prioriteit, waar hij als volksvertegenwoordiger beiden tegen elkaar moet afwegen.
@Cerridwen
Los van de Nederlandse situatie heb je Amerikaanse duidelijk niet zo goed gevolgd de afgelopen. Tegenwoordig heb je namelijk zelfs de meerderheid van de meerderheid nodig voordat iets ter stemming komt. (Nog los van de filibuster enzo.)
Daarbij heeft Bismarck gewoon gelijk. Voor stemmen is net zo goed politiek, misschien zelfs wel meer. In de volksmond betekent ‘politiek bedrijven’ eerder bekonkelen en uitruilen dan je stem baseren op wat je vindt van de inhoud van een wetsvoorstel.
@21:
Ik volg de Amerikaanse situatie vrij intensief, en ik begrijp niet waar je op doelt.
in de Senaat heb je een filibuster, wat betekent dat een minderheid van 40% (bijna) alles kan tegenhouden.
In het Huis is dat niet, maar daar heb je als meerderheidspartij wel de mogelijkheid om de agenda te bepalen, en de Republikeinen brengen dus inderdaad niet iets in stemming waar de Republikeinen in meerderheid niet voor zijn, terwijl er in het hele Huis wel een meerderheid voor zou zijn. Overigens hebben ze daar onder druk af en toe wel van afgeweken.
Maar goed, in Nederland is het natuurlijk nog niet zo erg als in de VS. Maar kwalitatief hebben we nu wel dezelfde soort problemen:
– er is een supermeerderheid nodig om wetgeving aan te nemen. Die is makkelijker te verkrijgen dan in de VS, omdat er meer partijen zijn. Maar het principe is hetzelfde.
– Een partij gaat natuurlijk niet voor en wetsvoorstel stemmen als maar een minderheid van die partij daarvoor is. Zoals deze stemming laat zien, is de meerderheid van partijen niet perse dezelfde als de meerderheid van kamerleden, maar de fractiedemocratie zit daartussen.
@19:
Als jij je beloftes niet nakomt verlies niet nakomt verlies jij toch ook je geloofwaardigheid? Politici zijn gewoon mensen, dat is voor hen niet anders. En inderdaad verliest Rutte aan geloofwaardigheid naar de kiezers toe door zijn belofte van die 1000 euro niet na te komen.
Maar dat is niet het niveau waar ik het over heb, dat zijn de onderlinge relaties tussen politici die nodig zijn om de zaak te laten draaien. Ik hoop dat jij niet zo naïef bent om die te ontkennen.
@22: Hahaha ik ben naïef, absoluut, maar jij ook, denk je echt dat politici onderling betrouwbaar zijn? Wellicht zouden ze het moeten zijn, maar dat naait elkaar toch de tent uit. Niet alleen tussen de partijen maar bij de partijen intern. Denk aan de machtsstrijd Rutte vs Verdonk, PVV & LPF spreekt voor zich, maar ook binnen de linkse partijen is het konkelen, liegen, bedriegen, achterklap om maar boven te drijven.
– http://www.hpdetijd.nl/2011-03-28/oud-cda-kamerlid-er-is-iets-grondig-mis-in-het-haagse/
– http://www.elsevier.nl/Politiek/nieuws/2006/1/Pechtold-Haagse-politiek-is-vuil-en-vunzig-ELSEVIER064615W/
@17, eigenlijk zeg je gewoon ‘fuck de democratie, het kan niet werken, en dat moeten we ook niet willen’. Dat is natuurlijk geen feit, maar wel duidelijk je mening, en dat zegt eigenlijk genoeg.
Het is overigens in een aantal opzichten niet waar:
– er bestaat in veel gevallen veel meer consensus dan men toegeeft. Het is in een aantal gevallen juist politiek om in kleine verschillen een breekijzer te zetten om de grote consensus kapot te maken. Dat betekent dus helemaal niet dat die consensus er niet is. Het is een belangrijke tactiek van de minderheid (vooral de vermogende minderheid) om zo hun eigen positie te beschermen
– de politiek wordt juist met sprongen geloofwaardiger als er af en toe parlementsleden hun eigen route volgen en een eigen afweging maken. De enige die het ‘ongeloofwaardig’argument aanhalen zijn degenen die druk willen uitoefenen om ze te conformeren. Dat is eerder de VVD dan de PvdA-achterban. Maar de VVD-achterban heeft helemaal niet op de PvdA-senatoren gestemd, dus daar valt ook weinig aan geloofwaardigheid in te boeten.
– het is uiteraard volstrekte onzin dat er binnen de fractie een democratie zou zijn waar de meerderheid van stemmen gevolgd wordt, en dat fractieleden niet zouden stemmen voor een wet waar de meerderheid tegen is.
– de onderlinge relaties om ‘de zaak te laten draaien’ lijken me innig genoeg. Misschien zouden we het toch weer eens met een vleugje democratie kunnen proberen.
Of anders gewoon toegeven dat wij inderdaad een bananenrepubliek zijn waar je overeenkomsten gewoon koopt met dealtjes en handjeklap en leuke baantjes, en dat de belangen van het volk er verder weinig toe doen. Want daar komt het uiteindelijk op neer.
@23:
Is het ook mogelijk om op een volwassen manier te discussiëren denk je, of gaan we alleen stropoppen opzetten?
‘Betrouwbaarheid’ bestaat op een schaal en in een context, en is niet simpelweg aan of afwezig. Ik stel slechts vast dat politiek mensenwerk is, en zoals al het mensenwerk gebaseerd is op afspraken. En waar het hier om gaat, het al dan niet nakomen van die afspraken heeft consequenties.
@24:
Dat op een normale manier discussieren geldt ook voor jou. Het is nergens voor nodig om mij in de schoenen te schuiven dat ik lak zou hebben aan de democratie. Er gaat een grenzeloze arrogantie vanuit dat iedereen die niet jouw specifieke beeld van de democratie deelt dan eigenlijk ‘fuck de democratie’ zegt.
Het is prima dat je een ander idee hebt over wat de democratie is. Kan je dat ook gewoon bediscussiëren?
Het is natuurlijk een beetje gefilosofeer in het luchtledige, zo zonder heldere definities en onderzoek, maar ik durf de stelling wel aan dat er juist meer onenigheid is dan men wel denkt. In grote lijnen is het linkse publiek het altijd wel eens, maar zodra er een specifiek voorstel op tafel komt (uit progressieve hoek) valt dat maar al te vaak danig tegen. Belangen botsen nu eenmaal.
Mensen hebben nu eenmaal de universele neiging om hun eigen ideeën heel belangrijk te vinden, en meer aandacht te hebben voor wat die ideeën ondersteunt dan wat daar tegenin gaat.
Totaal onbelangrijk. Kijk maar naar de VS. Daar gaan politici in beide partijen veel vaker hun eigen gang dan in Nederland. Geloofwaardigheid van het Congres is nul.
Jij vindt het duidelijk niet leuk, maar je komt nu eenmaal niet vanzelf vanuit 150 individuen tot een voorstel waar minimaal 76 leden voor zijn. Je hebt organisatie nodig: iemand moet de agenda bepalen, iemand moet voorstellen schrijven, er moet gezocht worden naar iets waar een meerderheid voor is. Het is niet voor niks dat in vrijwel alle democratieën partijen bestaan/ontstaan, dat is nu eenmaal efficiënter. In Nederland hebben we al vrij veel partijen die een breed scala aan opinies vertegenwoordigen. Je maakt het vooral nog lastiger om iets aangenomen te krijgen als er minder fractiediscipline is. Dat is dus onafhankelijk van de uitkomst, soms zullen dissidente partijleden positief uitpakken, maar soms negatief.
Begrijp me goed, ik ben er niet tegen dat parlementariërs anders stemmen dan hun partij, dat moet gewoon mogelijk zijn. Ik geloof er alleen volstrekt niet in dat er dingen beter gaan als ze dat vaker doen.
Heb je dit wel uitgezocht? Het lijkt mij zeer onwaarschijnlijk, ook de pvda-fractie in Heiloo besluit gewoon bij meerderheid van stemmen:
http://heiloo.pvda.nl/standpunten/reglement-voor-de-pvda-fractie-in-de-gemeenteraad-van-heiloo/
Dat er buiten dat reglement om beïnvloeding plaatsvindt en dat er machtsstructuren zijn waardoor de mening van sommigen zwaarder kan wegen dan anderen, ongetwijfeld, welkom in de maatschappij.
’Het volk’ bestaat niet. Het is dan ook niet mogelijkheid om rekening te houden met ‘de’ belangen van het volk. Je realiseert je dat dit een zelfde type redenering is die Wilders te pas en te onpas gebruikt ter legitimatie van zijn waanzinnige uitspraken?
@22: ” Ik hoop dat jij niet zo naïef bent om die te ontkennen. ” Is het ook mogelijk om op een volwassen manier te discussiëren denk je, of gaan we een beetje op de man spelen??
@26: Jij begint met het gebruiken van ‘naïef’ in #19. Als je dat vervelend vindt, wat ik meen te kunnen opmaken uit jouw #26, moet je het misschien zelf ook niet doen.
@Cerridwen
Je loopt een beetje op het grensvlak van het pragmatische en het ideale. De nuance werd eerst niet zo duidelijk, en men (ik ook) kreeg een beetje het idee: “Afspraak is afspraak. Befehl ist Befehl.”
Partijen zijn… nuttig, maar niet ideaal. Zeker als er sprake is van een niet-kiesdistrictsstelsel. Bij een districtenstelsel, kies je voor ‘jouw vertegenwoordiger’. Nederland kende tot 1918 ook een districtenstelsel. Pas vanaf die tijd kwamen echte partijen in opkomst, dat waren voorheen slechts bonden (Socialistische Bond, Vrijzinnig Democratische Bond, etc.) Bij een districtenstelsel wordt de vertegenwoordiger meer ‘geassocieerd’ met de partij, terwijl we in Nederland, met evenredige vertegenwoordiging, vaker ‘op de partij’ stemmen dan op de man (helaas). Dan wordt er ook verwacht dat de ‘poppetjes’ die dan in de Tweede Kamer gaan zitten voor die partij, ook zo stemmen (wederom: helaas).
Door te stellen dat je je aan afspraken moet houden, poneer je wat McLovin en Inca opvatten als: “Die afspraken zijn belangrijker dan niet alleen de principes van de volksvertegenwoordiger, maar ook belangrijker dan de Grondwet, die met geen woord rept over ‘partijen'”. Vandaar de opmerking: “fuck de democratie, het kan niet werken, en dat moeten we ook niet willen.” Later zeg je hierover: “[Het kan] politiek zo nuttig/nodig zijn om op gemaakte afspraken terug te komen. Maar er is wel een prijs.” En dat klopt. Soms win je geloofwaardigheid door een display van vermeende integriteit, soms verlies je geloofwaardigheid door vermeende onbetrouwbaarheid en onverantwoordelijkheid.
Je opmerking over ‘supermeerderheid’ vind ik wel jammer. Soms ligt de Tweede Kamer gunstig, soms de Eerste. En soms heb je aan de helft+1 voldoende, dat vind ik geen supermeerderheid. Hoe de Tweede Kamer in dit incident ervoor ligt ten opzichte van de Eerste Kamer, is onbelangrijk 91 vs. 35. Hierover klagen komt eigenlijk over als: “De Eerste Kamer hoort niet mee te tellen,” maar zeg dan dat. Je hebt gelijk dat er genoeg hamerstukken zijn, die zonder telling doorgaan, ja, die voorstellen worden ‘redelijk’ gevonden. Maar als iets geen hamerstuk is, mag je ook verwachten dat het voorstel afgekeurd wordt, zo is het dan ook weer. Men mag best naar de Eerste Kamer kijken: hoe ze wordt gekozen, welke functie ze vervult, wat haar plaats in het totaalplaatje is. Maar men mag ook naar de perverse interactie tussen Tweede Kamer en kabinet kijken, als men gaat zeuren dat de rechterlijke macht niet op de stoel mogen zitten van de politiek (bij bijvoorbeeld toetsing aan de grondwet), dan moet je ook tegen het kabinet zeggen: “Opschuiven, wetgevende macht is niet voor jullie!”
Politici (en andere mensen) hebben steeds kritiek op de Eerste Kamer: té politiek, te weinig politiek, ze ‘moeten’ een kwaliteitscheck doen, ze ‘moeten’ zus, ze ‘moeten’ zo. Maar veel van die kritiek is vanuit opportunisme ingegeven.
Ik heb hier eens iets over gelezen, ik probeer het op te zoeken. Wat wel het kernpunt daarvan was: conservatieven denken vaker dat ze het eens zijn met elkaar, terwijl ze dat niet zijn; en progressieven zijn het vaker met elkaar dan ze denken. De conservatief ‘vergeet’ de onenigheden, de progressieve vergroot ze.
@28 Ingehaald door de werkelijkheid.
Rutte: