Onderwijsinspectie vergelijkt schooladviezen met citoscores en constateert opmerkelijke verschillen tussen scholen en regio’s
Onderwijsinspectie vergelijkt schooladviezen met citoscores en constateert opmerkelijke verschillen tussen scholen en regio’s
Reacties (23)
Eerlijk gezegd vindt ik dat totaal niet verrassend. De VVD kan ook beter pleiten voor het openbaar maken van de frequenties van de gegeven adviezen. De andere partijen ook, trouwens.
Het artikel gaat wel heel erg uit van de premisse dat de cito-toets gouden standaard is inzake het niveau dat de basisschoolkinderen aankunnen op het middelbaar onderwijs.
@2: Daarvoor zou je kunnen kijken of leerlingen het goed doen op het niveau van de cito-score. Als de citoscore hoger is dan het advies van de school, zou ik als ouder toch daarvoor gaan. Een niveautje naar beneden is altijd makkelijker dan een niveautje omhoog.
@2: De bedoeling van de cito-score is uiteraard om ‘underdogs’ de kans te geven zich te bewijzen, en te dienen als alternatief voor de mening van de leerkrachten, niet om te dienen als de “gouden standaard”. Het probleem is juist dat niet-meritocratische aspecten mogelijk een rol spelen in de keuze van het middelbaar onderwijs.
Niet echt verbazingwekkend, vind ik. Door op de schooladviezen af te gaan, wordt de beoordeling erg subjectief. Het is niet voldoende meer om de stof goed te beheersen, maar de leerling en zijn ouders moeten ook op een goed blaadje bij de leerkrachten en de school staan. Met een mooie donatie aan de school kun je het schooladvies voor je kind omhoog krikken. Dat zal niet bij iedere school zo zijn, maar komt vaak genoeg voor.
@5:
Je werkt niet op een basisschool omdat de salarisnormen zo aansprekend zijn. Ik denk daarom ook dat docenten en schoolbestuur daar weinig voor voelen.
Wellicht is het wel zo dat docenten (onbewust) de thuissituatie/gedrag ook zwaar meewegen. Daarnaast heb je natuurlijk ook veel ouders die ervan overtuigd zijn dat hun kinderen toch wel slim zijn……
@6: vandaar dus een toets. Dat is een stuk objectiever.
@5: Is er sinds mijn lagere schooltijd iets veranderd? In mijn tijd kon je als ouder zowel cito-score als schooladvies gewoon negeren en je kind toch naar het VWO sturen als je dat per se wilde. Scholen omkopen was (is?) dus zinloos.
@8: inschrijven kun je altijd proberen, maar een middelbare school is niet verplicht leerlingen te accepteren, waarbij cito toets en schooladvies beduidend beneden het niveau van de school liggen. Wie een cito toets en een schooladvies op lbo niveau heeft, kan zich gerust inschrijven voor een gymnasium, maar het gymnasium zou wel gek zijn om dat te honoreren.
Ik hoorde vanochtend op Radio 1 een prof op dit onderwerp reageren: hij stelde dat deze bevindingen al zo oud zijn als de Cito-toets (sinds jaren ’70). En dat daar al die tijd dezelfde redenen voor zijn:
– achtergrond ouders (hoogopgeleide ouders geven meer passende bagage mee, stimuleren vaker, etc)
– Afstand basisschool – middelbare school (praktische afweging: leg als leerkracht maar aan ouders uit dat hun kind half uur/dag extra moet gaan fietsen)
– nog een reden die me ontschoten is
En hij stelde dat de Cito niet zaligmakend is, maar door een goede leerkracht altijd in perspectief wordt gezet. Maar dat zonder Cito als landelijke referentie de schooladviezen omhoog gaan zweven, zoals dat in Amsterdam is gebeurd (waar Cito een tijdlang niet is gehanteerd).
Ik vond het een heerlijk nuchter realistisch verhaal.
Ik weet nog, lang geleden, ergens in de jaren ’80 van een eeuw in het vorige millenium, had ik ook een CITO-toets. Ik had de op een-na hoogst mogelijke score (549, 11 fout), een klasgenoot de hoogste score (550, 10 fout). We kregen beiden HAVO-advies, niemand kreeg VWO-advies. Als de CITO-toets er niet was geweest was de kans groot geweest dat dat advies mij dat op een HAVO-only-school had doen eindigen.
Niet veel later op het VWO stond ik voor de vakkenpakketkeuze. Ik wilde daarin onder andere Wiskunde A en Wiskunde B, met goede onderbouwing ook; ik wilde ofwel Informatica ofwel Psychologie gaan studeren. Mijn mentor was daar pertinent op tegen; ik moest een “breder” vakkenpakket kiezen en heb toen met gezonde tegenzin Wiskunde A maar laten vallen en zodoende heb ik mijn hele VWO- en WO-carriere doorgebracht zonder dat ook maar iemand me heeft uitgelegd wat standaarddeviatie betekent. Als hier nou ook iets neutraals was geweest zoals de CITO-toets…
Ik had niet verwacht dat ik het ooit zou zeggen, maar ik denk dat het goed zou zijn als die mensenkennisfactor helemaal zou verdwijnen uit de schoolcarrierekeuzeaspecten.
@11:
Dat is grappig, ik ben waarschijnlijk van een paar jaar na jou maar ik kan me herinneren dat bij mij bij Wiskunde B1 de standaarddeviatie is behandeld in de context van de normale verdeling, en bijvoorbeeld technische informaticastudies in Delft, Eindhoven of Twente hebben tegenwoordig ‘gewoon’ een vak over kansrekening en statistiek in het vakkenpakket zitten.
@11
Zelfde geval alleen heb HAVO-advies gekregen i.v.m. met ‘gebrek aan motivatie’. Derhalve heb ik nooit geleerd hoe ik moet leren.
Ik denk dat de insight dat je altijd een stapje lager kan een belangrijke is.
Overigens waren dat 6 fouten geloof ik.
@lapis, #12 Ik begon in ’90 met het VWO en heb nooit zoiets gezien. Wiskunde B1 klinkt als basisvorming? Daar zat ik namelijk net voor. Bij mijn studie Informatica werd uitgebreid gekansrekend (of kansgerekend?:)), maar statistiek heb ik niet aan bod zien komen. Maar er zaten wel meer hiaten, sinkholes en zwarte gaten in het curriculum aldaar… tegenwoordig wordt het gelukkig wel behandeld.
@3: nou da’s niet waar Joost.
Ten eerste: een stapje naar beneden is voor een kind heel vervelend. Zeker in “onze” prestatiemaatschappij. En ten tweede: een kind heeft in het jaar, of in de jaren waarin men er achter kwam dat het een stapje terug moest doen, boven zijn kunnen moeten (proberen te) presteren. Dat houdt in geen tot weinig succeservaringen, met als gevolg (mogelijk) een faalangstig kind.
@12:
Bij mijn tentamen statistiek in 1963 werden we geacht dat te weten.
Dat het merendeel van mijn studiegenoten toen het al niet begreep, wist ik toen al.
Voor mijn idee toen begrepen maximaal drie van de honderd het.
Je ziet dus hoe de eisen achteruit hollen.
In het Friesland van mijn jeugd, eind vijftiger jaren, waren onderwijzers, de Kweekschool afgerond hebbend, naar mijn mening van nu, veel slimmer dan 95 % van de academici nu.
Kan het zijn dat de Friese scholen de juiste adviezen geven, ook nu ?
Ach, die adviezen. Ben op de Havo terecht gekomen, daarna 8 vakken op vwo met drie vingers in de neus. Middelbare school is bezigheidstherapie.
Eerste college wiskunde 1 tijdens m’n werktuigbouwkunde studie: “Jongelui, het college van vandaag is opgesplitst in twee delen. Het eerste deel vat zo’n beetje samen wat je aan wiskunde op het vwo hebt gehad. Het tweede deel bevat ongeveer dezelfde hoeveelheid, maar is jullie nog onbekend. Vragen? Laten we starten.”
@19:
Mijn hbs-B was geen bezigheidstherapie.
Mijn kinderen die een gymnasiumopleiding afgerond hebben, nu een vijftien jaar geleden, vraag me af wat ze er geleerd hebben.
@20: zat jij ook op die MULO in Koudum? Dat was nog eens goed, niet?
Kinderen hebben problemen als ze een stapje terug moeten doen, maar kinderen hebben ook problemen als ze te laag ingestroomd zijn. Het is dus nattevingerwerk. Uit eigen ervaring (niet CITO trouwens, maar ICI) bleek dat het vwo-advies wel erg ver naast dat van de leraar lag (nl. MAVO).
Gelukkig heeft mams er door gedrukt dat “dan maar” vwo gedaan werd. Gewoon in 6 jaar gedaan. Wat zou er gebeurd zijn als het mavo-advies was gevolgd? Wellicht stapelen tot vwo (toen kon dat nog), maar wellicht ook iets anders, onder het niveau dat had gekund.
En nee, mams was niet hoogopgeleid, niet rijk en er was sprake van een gebroken gezin in een van de sociaal zwakste wijken van Nederland. Het ligt dus (ook) aan persoonlijke eigenschappen.
@21:
MULO en hbs is niet hetzelfde.
Voor die hbs deed ik toelatingsexamen.
Van degenen die het eindexamen haalden gooide niemand er met de pet naar.
Naast CITO is er op de school van mijn kinderen een leerlingvolgsysteem en een drempeltoets. Hiermee wordt op drie verschillende manieren bepaald welke school het best past bij een kind. En door een kind te toetsen vanaf groep 1 kan je de ontwikkeling van een kind goed volgen. Natuurlijk heeft dit systeem nadelen, een vriendje dat ADD pillen in groep 7 is gaan slikken en daardoor een sprong van mavo naar VWO maakt wordt verwezen naar de havo ivm het langjarig gemiddelde. In het algemeen echter werkt dit systeem goed en voorkomt het Amsterdams wensdenken. (ik denk echter dat hierbij de angst voor toewijzing naar een bepaalde, vaak zwarte, school een rol,speelt, hoe hoger het onderwijs, des te minder allochtonen (en autochtonen) die naar school gaan zonder als doel te hebben de school succesvol af te ronden, en door groepsdrang kan je kind worden meegezogen in een negatieve spiraal)
Wat echter erger is dat de overheid doorstromen moeilijk heeft gemaakt. Was het vroeger gewoon om van mavo naar havo door te stromen, nu wordt dat effectief onmogelijk gemaakt. Bij een mistoewijzing naar mavo ipv havo verloor je een jaar als je na de mavo havo deed. Nu wordt je gedwongen via mbo naar hbo te gaan. En mijn ervaring met medewerkers die deze route hebben gevolgd is vrij dramatisch. Vooral de slechte beheersing van het Nederlands valt daarbij op. Door taal-, spel- en stijlfouten is een tekst nauwelijks te volgen, en deze collega’s vragen een intensieve begeleiding om mijn organisatie en klanten te vrijwaren van hun gekladder.
Mijn voorstel zou zijn dat alle scholen een eindtoets te geven, wil je van mbo naar hbo, dan een toets op havo niveau, van hbo naar WO een toets op VWO niveau. Hiermee dwing je in ieder geval doorstromers en scholen aandacht te besteden aan basisvaardigheden als foutloos schrijven, en als het even kan, rekenen