De Italiaanse film Caos Calmo begint met een reddingsactie van twee vrouwen van de verdrinkingsdood door de broers Pietro en Carlo Paladini. Laatstgenoemde ergert zich op de terugweg over de lafheid van de echtgenoten die niet de zee in durfden vanwege de sterke stroming en het gebrek aan dankbaarheid bij de slachtoffers. Bij terugkomst bij het vakantiehuis blijkt de vrouw van Pietro te zijn overleden, waarschijnlijk door een beroerte. De held wordt meteen geconfronteerd met een situatie die hij onmachtig is; het verwerken van het verlies van zijn vrouw en het oppakken van zijn leven en dat van zijn tienjarige dochter Claudia.
Het verhaal van deze film is gebaseerd op de gelijknamige roman van Sandro Veronesi uit 2005, bekroond met de de prestigieuze Strega prijs voor Italiaanse literatuur. Evenals het boek is het thema weliswaar zwaar, maar de uitwerking allerminst. De bewerking door regisseur Antonio Luigi Grimaldi (de laatste jaren vooral bezig voor televisie) is evenals het boek niet loodzwaar, maar eigenlijk vrij luchtig van toon. Pietro wordt na het overlijden van zijn vrouw ijzig kalm en besluit een tijdje niet naar zijn werk bij een succesvol mediabedrijf te gaan maar post te vatten in het parkje voor de school van zijn dochter.
En daar krijgt hij onverwacht, maar niet ongewild verschillende ontmoetingen. Collega’s van zijn bedrijf zoeken hem op om hem advies te vragen over de fusieperikelen die in het bedrijf spelen, zijn broer vraagt zich af waar hij zijn verdriet laat en zijn schoonzus herinnert hem aan de avances die ze hebben gehad voordat hij met zijn vrouw trouwde. Het is een komen en gaan van mensen en omstanders krijgen zelfs het idee dat Pietro door de vele ontmoetingen een soort heilige is want uit alles blijkt dat hij een uitermate aimabele man is die veel respect afdwingt. Hij weet zich alleen geen raad met het verlies van zijn vrouw.
En dit alles komt tot ontlading in een volledig uit de lucht vallende en vrij lang durende sexscène met de vrouw die hij in het begin gered heeft, Eleonora (Isabella Ferrari). De vrouw komt hem op het spoor door een ontmoeting met zijn broer die tijdens een diner het verhaal over de redding vertelt zonder in de gaten te hebben dat Eleonora zich in zijn gezelschap bevindt. Ze stuurt een sms om langs te komen en direct na binnenkomst vergrijpen ze zich aan elkaar zonder een woord gesproken te hebben. Na afloop vertrekt de vrouw weer en Pietro schaamt zich enorm wanneer hij ’s ochtends wakker wordt naast zijn dochter in hetzelfde huis waar het tragische ongeluk van zijn vrouw heeft plaatsgevonden. Het schijnt dat er in Italië een enorm schandaal is ontstaan rondom deze vrijpartij omdat hoofdrolspeler (acteur/regisseur) Nanni Moretti (o.a. Il Caimano, 2006 en La stanza del figlio, 2001), bekend als het linkse geweten van het land, onmogelijk uit de kleren kan gaan.
Pietro legt het in ieder geval geen windeieren. Het lijkt alsof hij zich door de vrijpartij heeft verlost van het verdriet dat hij geen plaats kon geven en wanneer zijn dochter hem zegt dat het genoeg is geweest met zijn verblijf bij de school, pakt hij zijn leven weer op. En daar eindigt de film.
Caos Calmo is een film waarbij je ondanks het zware onderwerp met een goed gevoel de zaal verlaat. Dankzij het overtuigende spel van Nanni Moretti kun je je bijna twee uur onderdompelen in het leven van een man die het ook allemaal even niet meer weet. En dat is knap gedaan door regisseur Grimaldi.
Reacties (3)
Was hier al erg benieuwd naar, navh boek. Merci Jorn. (“La stanza del figlio” is trouwens ’n klassieker wat betreft ‘verlies in de familie’.)
Ik weet het, ondanks dat ik la stanza jarenlang heb genegeerd vanwege het verhaal, was ik er enorm van onder de indruk toen ik hem uiteindelijk zag.
Hmm..ik vond Caos Calmo een van de mindere films van Moretti. Veel zaken worden niet goed uitgelegd en sommige scenes roepen teveel vraagtekens op. Tevens is het een beetje vergezocht, al die ontmoetingen en toevalligheden op het pleintje. Was er niet van onder de indruk. KHeb het idee dat je het boek gelezen moet hebben om die informatie te kunnen gebruiken om bepaalde delen van de film te begrijpen.