BRIEF - Het hele najaar is op Sargasso en in De Balie de filmserie De Grote Verwenning te zien. Aanstaande woensdag: Sean Penn’s moderne klassieker Into the Wild (2007). Samensteller Patrick van der Hijden schrijft een brief aan elke hoofdpersoon van de Baliefilms, deze keer Chris McCandless, gespeeld door Emile Hirsch. Voorafgaand aan de film een gesprek met filosoof en directeur van de Internationale School voor Wijsbegeerte, Rene Gude, over overvloed, verwenning en het gebrek aan nood in het Westen. Aanvang 20.15. Sargassolezers krijgen korting, als ze ‘sargasso’ vermelden bij het reserveren.
Dear Chris,
Ken je dat nummer van Eddie Vedder?
‘Society / you crazy breed / I hope you’re not lonely / without me’, zingt hij. En die ‘me’, dat ben jij. Humor natuurlijk: ‘ik hoop dat jullie het redden zonder mij’. Vrijwel niemand had door dat jij verdwenen was, begin jaren negentig. Ja, je ouders, je zus. Een paar politieagenten. Die waren wel verloren, zonder jou.
Heb je je daar ooit schuldig over gevoeld?
Later, na het boek dat Jon Krakauer over je schreef en nadat Sean Penn dat verhaal zo meeslepend had verfilmd, toen voelde de maatschappij zich inderdaad een tikkie alleen, zonder jou. Want je hebt een snaar geraakt bij ons, met het radicale afscheid dat je nam van je spaargeld, je positie, je vooruitzichten, je zou zelfs kunnen zeggen je leven. Dat komt omdat we ons zijn gaan realiseren dat onze overvloed weleens van tijdelijke aard zou kunnen zijn. En dat het dus handig – ja zelfs strategisch – is om van onze verwenning af te geraken, te ontwennen. Jouw ontwenningskuur is schitterend en gruwelijk. En dus inspirerend.
‘If less is more / how you’re keeping score,’ vraagt Eddie Vedder verderop in het nummer Society. Dat is een goede vraag. Waarop jij geen antwoorden biedt, jij wist duidelijk niet waar je op moest houden.
En dus voelen we ons inderdaad een beetje alleen. Want tussen je iPhone een jaar langer gebruiken, of alles tweedehands kopen, en jouw sprookjesachtige ondergang moet de juiste ontwenning ergens te vinden zijn.
All the best,
Patrick van der Hijden