Sinds zowel Boekestijn als Verhagen het verhaal als inspiratie voor hun mening over Afghanistan hebben aangedragen, staat het bij mij op de ignore-list.
@prometeus
Flauw om een boek/film direct terzijde te schuiven als anderen het wel “inspirerend” noemen.
Ik heb het gelezen en was onder de indruk… Vandaar dan ook dat ik iets meer vrede heb met een missie in Afghanistan.
#3
prometeus
@2 het zal best een ontroerend en mooi verhaal zijn. Maar ik vind het een beetje link om van de sfeer die in een roman (fictie) wordt opgeroepen, uit te gaan om je mening over een lopende oorlog te vormen. Ik lees het wel als de “war on terror” voorbij is, of er tenminste normaal over gepraat kan worden.
Het argument “onder de taliban kon [vul uw favoriete bezigheid in] niet” of “onder de taliban werd je [vul een lichaamsdeel in] afgehakt als je [vul een onzinnige overtreding in]” kennen we wel. Maar het beantwoord nog niet de vragen of 1. het geholpen heeft om die talibaan (tijdelijk?) te verslaan en 2. of het helpt om er te blijven zitten. En het boek wordt wel gebruikt in de discussie daar omtrent.
#4
prometeus
@3 ‘beantwoordt’ natuurlijk en toevoeging: ik ben niet tegen de missie, maar wel tegen de manier waarop erover gesproken wordt.
Natuurlijk is het verhaal fictie. In een (burger) oorlog is het nogal gevaarlijk om non-fictie te gaan schrijven. Het achterhuis is ook pas na de oorlog uitgebracht…
Zie ook het commentaar van de Afghanen die de film bezochten, op een paar kleine missers na toch een aardig “sfeerbeeld” van Afghanistan door de jaren heen. Een sfeer die ik in Nederland (of China) niet of nauwelijks had kunnen proeven en daarbij dan ook niet mijn mening, nodig in onze democratische rechtsstaat, had kunnen bouwen over de missie. Gewoon lezen/bekijken dus en meewegen in de rest van de verhalen die je over Afghanistan leest/hoort/ziet.
Je bent hopelijk met me eens dat een sraf/iets mogen of niet weinig helpen om te begrijpen hoe mensen daar hadden kunnen leven.
Reacties (6)
Sinds zowel Boekestijn als Verhagen het verhaal als inspiratie voor hun mening over Afghanistan hebben aangedragen, staat het bij mij op de ignore-list.
@prometeus
Flauw om een boek/film direct terzijde te schuiven als anderen het wel “inspirerend” noemen.
Ik heb het gelezen en was onder de indruk… Vandaar dan ook dat ik iets meer vrede heb met een missie in Afghanistan.
@2 het zal best een ontroerend en mooi verhaal zijn. Maar ik vind het een beetje link om van de sfeer die in een roman (fictie) wordt opgeroepen, uit te gaan om je mening over een lopende oorlog te vormen. Ik lees het wel als de “war on terror” voorbij is, of er tenminste normaal over gepraat kan worden.
Het argument “onder de taliban kon [vul uw favoriete bezigheid in] niet” of “onder de taliban werd je [vul een lichaamsdeel in] afgehakt als je [vul een onzinnige overtreding in]” kennen we wel. Maar het beantwoord nog niet de vragen of 1. het geholpen heeft om die talibaan (tijdelijk?) te verslaan en 2. of het helpt om er te blijven zitten. En het boek wordt wel gebruikt in de discussie daar omtrent.
@3 ‘beantwoordt’ natuurlijk en toevoeging: ik ben niet tegen de missie, maar wel tegen de manier waarop erover gesproken wordt.
http://www.mininova.org/search/?search=kite%20runner
Natuurlijk is het verhaal fictie. In een (burger) oorlog is het nogal gevaarlijk om non-fictie te gaan schrijven. Het achterhuis is ook pas na de oorlog uitgebracht…
Zie ook het commentaar van de Afghanen die de film bezochten, op een paar kleine missers na toch een aardig “sfeerbeeld” van Afghanistan door de jaren heen. Een sfeer die ik in Nederland (of China) niet of nauwelijks had kunnen proeven en daarbij dan ook niet mijn mening, nodig in onze democratische rechtsstaat, had kunnen bouwen over de missie. Gewoon lezen/bekijken dus en meewegen in de rest van de verhalen die je over Afghanistan leest/hoort/ziet.
Je bent hopelijk met me eens dat een sraf/iets mogen of niet weinig helpen om te begrijpen hoe mensen daar hadden kunnen leven.