“COMES over one an absolute necessity to move. And what is more, to move in some particular direction. A double necessity then: to get on the move, and to know whither”.
Henry Skukman voert D. H. Lawrence op om in de reisssectie van de New York Times zijn eigenlijke liefde voor het wandelen bloot te leggen. Waar de krant normaalgesproken de lezer meevoert op kosmopolite reizen rondom de aarde, vraagt het de lezer nu slechts de achterdeur uit te stappen. Uw mooiste voetreis verklapt u aan de NYtimes, of laat u hier achter in de comments.
Reacties (29)
Elke reis, hoe ver het einddoel ook wegligt, begint met een eerste stap. Bij mij leiden de eerste vijftig stappen uit mijn huis me naar een dijkje, gelegen aan pictoresk slingerend riviertje. Maar zelfs als er geen schapen grazen, is het er nog een speciaal aangewezen hondenuitlaatgebied. Dit gebiedt de wandelaar goed te kijken waar hij zijn voeten neerzet. Dus hoe wijds het uitzicht ook wezen mag, het beste dat ik er doen kan, is speuren naar stront.
Alleen in de bossen van Noord Finland (ver boven de poolcirkel). Omdat het pad (een rendierpad) een dag daarvoor dood leek te lopen, de route nogmaals gedaan samen met een herdershond (Ista) van de lokale camping. Deze wist me feilloos door het bos te leiden en weer terug.
Onderweg in alle stilte taferelen gezien die zo in een sprookjesboek zouden passen.
Maar het gevoel helemaal te kunnen vertrouwen op die hond (helaas inmiddels overleden), dat maakte de tocht extra bijzonder.
Twijfel!
Zou ik het hier nog wel zeggen?
Maar laat ik eerlijk wezen, als je een keer een voetreis van anderhalf jaar hebt gemaakt hoort dat hier wel thuis zou ik zeggen. Dus toch maar. Mijn mooiste voetreis is die van 1,5 jaar van Beekbergen naar de Pyreneeën en weer terug (trouwens in score gevolgd door een drieweekse wandeling langs Hadrians Wall).
NB: redactie: als het plaatje niet toont, help?
Help! dus.
Mijn wandeling door NYC met Julius Knipfl, real estate photographer …
De achterdeur uit, de hoek om een middeleeuws trapje af, weer een hoek, nog een middeleeuws trapje af dat me deze keer buiten de middeleeuwse stadsomwalling annex oude kasteelmuur leidt, vervolgens nog een paar stappen lager en dan kilometers ver langs een kanaal dat op bevel van Napoleon is uitgegraven in de volle natuur van het Franse platteland.
Liefst bij regenachtig weer, dan is het extra rustig.
@HansR: Wat is de link van het plaatje? We hebben het tag-stuk net aangepast.
Kijk ik ff of het lukt.
En tuurlijk mag je die reis alsnog noemen :-)
@Steeph
http://www.nietnaarsantiago.nl/Images/RouteNNS3.jpg
of
http://www.nietnaarsantiago.nl/DeRoute.htm
dank.
Mmmm, het lukt mij ook nog niet in een reactie zelf. Kan wel onderwater de reactie zo bewerken dat het lukt.
Mooiste voetreis in Algerije, dwars door de Sahara. Het verder Zuid hoe warmer en hoe meer kleding de dames-bewoners dragen. Tot je, na een gevaarlijk stuk , bij In-Guezzam, Niger binnenstapt. Een klein houten gebouwtje, soort van wc-formaat, met zonnepanelen erboven. Staat koelkast in met bier..Bière Nigèr..ijskoud drink je dat op terwijl kleding ineens overbodig lijkt bij de dames-bewoners.
Plaatje (wellicht?)
terzijde;Het boek bij de reis van HansR is voortreffelijk lees/geestelijk voedsel maar ik zie dat in West Nederland het water al aan de lippen staat als je naar het Nederlands gedeelte kijkt op het plaatje ;)
een volle nacht in een volkomen uitgestorven Venetië.
elke zomerdag als 11jarige jongen in de naaldbossen en bramenvelden bij mijn grootmoeder.
en welja: samen met een schitterend Sargassocontingent (+ 1 uiterst gewaardeerde reageerder) de Ninlingspoo op en af :-)
Dagelijks de kleine wandeling in m’n tuin naar het compostvat. Genietend van het zicht over de velden.
Langs het belgische strand samen met m’n grootouders. Naar het visserhuisje (zo noemden wij dat toch) in Wenduine. Ik snapte toen niet waarom de man zo vaak stil naar de zee kon zitten kijken nu wel.
De beklimming samen met een paar vrienden van een ondergesneeuwde kruisweg in Livigno (Noord-Italië). Met een snowboard op de rug. De verwachting van prachtige verse sneeuw onder de plank. En dan bovenkomen en eerst nog 10 minuten in volledige stilte genieten van het uitzicht. Super gewoon.
Hmmm, het lijkt er op dat de constructie
nu werkt als je de vraagteken en de spatie weglaat.
Dank aan de websleutelaars die terug zijn van vakantie.
Olaf, fraaie post en wellicht een tipje van web-Xi. Niet alleen comments die vervliegen zonder afronding maar ook een zekere verbintenis met de kern van de posters/reageerders.
uh….filter te sterk.
voorbeeld:
leesbaar:
Kleinerdanteken img src=”https://sargasso.nl/wp-content/themes/sargasso/images/somerights20.gif” groterdanteken
Zo dan.
Maar waar staat de spatie/vraagteken dan @Steeph:
test:
@Crachàt
een volle nacht in een volkomen uitgestorven Venetië.
Zo heb ik ook ooit eens op een mistige, regenachtige dag tussen kerst en oud en nieuw geheel alleen op de Mont Saint Michel rond mogen lopen. Een bizarre ervaring op een bizar bouwwerk op een bizarre plaats.
@Larie#11
…West Nederland het water al aan de lippen staat…
Dat komt omdat ik het programma, waarmee het plaatje wordt gegenereerd, vertel dat het zeeniveau op 0 meter ligt. En de zee, de zee is blauw zoals wij allen weten :)
test 2 (ook zo’n hekel als je naar een concert gaat en zo’n bierbuik op schoenen zegt dan ..test..test)
hieperdepiep..hoera!!!
Een van de leuke liedjes van Toon Hermans @HansR.
“Zo heb ik ook ooit eens op een mistige, regenachtige dag tussen kerst en oud en nieuw geheel alleen op de Mont Saint Michel rond mogen lopen. Een bizarre ervaring op een bizar bouwwerk op een bizarre plaats.”
Niet alleen bizar, behoorlijk uniek. Ik ben één keer op de Mont Saint Michel geweest. Nou ja, ik heb dat geprobeerd. Er was geen doorkomen aan met al die toeristen in die dunne straatjes.
Maar goed, het is niet zover vanwaar ik zit. Ik kan het altijd nog een keertje proberen.
Dit is een test.
Kijk, dan probeer ik mijn net verworven kennis om het plaatje te maken zoals ik hem had willen hebben met link op het plaatsje.
Dat is tenminste een beschaafde afmeting :)
@15 – Mijn poging de ‘dinsdag-quote du jour’ over te nemen. Later wellicht meer. En kom maar op met de prenten uit Niger!
Ik herinner me als 5-6 jarige voettochten met mijn vader langs de Waddenzee, waar hij zelf stiekem sigaretjes rookte. Als Blammeke; ik begreep nooit dat die man zo lang naar de zee kon kijken zonder iets te zeggen. Nu wel.
Toen ik recentelijk niet kon slapen heb ik om 5 uur ’s ochtends een wandeling gemaakt vanaf het Rode Plein, langs de oevers van de Moskva – tot aan het potsierlijke Swisshotel. Daar op de 23e verdieping een koffie gedronken. Een aanrader voor iedereen die weet ‘Moscow doesn’t believe in tears’
Fantastisch is ook een wandeling door Beiroet, wanneer je in het ‘Westerse’ deel begint. Vanaf een sjiek Frans restaurant, in een straat vol met toffe clubs, hartelijke cafe’s, pizzaria’s en sushibarretjes naar het ‘Oosten’. Onderweg zie je enorme, volledig gerestaureerde Moskeen, kerken. Het herbouwde centrum, zo precies dat het bijna van plastic lijkt. Langs een starbucks, langs kleine kledingwinkeltjes waar kleermakers over hun naaimachine naar het verkeer kijken. Tot je in ‘hardcore’ Hezbollah territorium bent. In een half uur van West naar Oost, in een magische stad. De wandeling van de eeuw.
Wie meer?
@24 Beiroet… Mijn vorige ‘patron’ ( meer een beschermheilige…Een Griek, in ’te shipping buisiness’) Kreeg ver tranen in de ogen , als ie over Beiroet begon. Lang voor de oorlog … Het Parijs van de Middelandse-Zee, op de grens tussen Oost en West.
Niet zo’n wandelaar in de natuur (“ja mooi, maar valt er verder nog iets te beleven”), wel veel per fiets. Als je eigenlijk de stad nooit verlaat behalve op vakantie maakt de onwezenlijke stilte en het aardedonker bij een ommetje door een bos maar vooral de wolkenloze sterrenhemel altijd wel indruk.
Wel in steden. Eerst Nederland (tienertour), daarna met inpakkenwegwezen weekendarrangementjes (99 gulden inclusief kuil in het matras) of auto naar Antwerpen, Londen, Berlijn, maar vooral een aantal keren Parijs. Verzot op oud/ dood, barok, pompeus (architectuur) en kerk(en)hoven en zo. Eerst heel kort de standaard toeristische routes en musea maar daarna vooral toch metéén de “betere” schuine buurten in. Alles met benenwagen, metro en taxi’s.
Meest bizarre was in Parijs tussen 2 opleidingen door. Blok stuff mee waar een olifant een week uiltje op zou kunnen knappen. Kennelijk “ergens” iemand “Mickeys” in onze glaasjes geslipt. Overal vriendschappelijk “mon ami” op de schouderbladen gebeukt en constant “toestanden” met hoeren, pooiers, travestieten en ander fraais. Werd surrealisme in het kwadraat (we spraken geen woord Frans). Ineens achterna gezeten door les flic? Over een hoge schutting springen, doodlopend, Louis de Funès krauwt als een kat tegen een deur ook erover. Terughoppen, hijgende uitgeputte vetzak stuiplachend uitgezwaaid met zojuist verworven Frans.
Meteen hopeloos incoherent verdwaald (Niet op het idee komen een taxi aan te houden en gewoon de straat van het hotel te geven??). Kroeg-in-kroeg-uit. Père-Lachaise tussendoor ook ergens geweest, iemand een angstaanval (“Beestjes”). Uiteindelijk in een galloises en pastis doordropen kroegje een bonte verzameling tandeloos kakelende kreupelen, lammen en blinden waar de honden geen brood van lusten. W.s. een rusthuis bejaarde oorlogsinvaliden i.c. vreemdelingenlegioen in de buurt. “Vive la republique/France, salots fritz, frisés, boche u.s.w.”, volkslied en andere drinkliederen. 2 grijsaards in een rolstoel die hun “goede” gesprek steeds kracht bijzetten door elkaar met schuimrubber afgezette krukken af te tuigen (geen centje pijn dus).
Pff…toch dit jaar maar gewoon met ijs en patat aan een kabbelend meertje of zee en overal de zon erop…
@ Yevgeny – waar dat, die patat en dat meertje? In Friesland, op Vlieand, Katzand, Scheveningen? Borkum?
Ik lees hier boeiende (reis) verhalen !
En mijn vermoeden is dit maar het tipje van de ijsberg …
Olaf, ik bespeur hier potentiëel.