Any way the wind blows
Tom Barman is vooral bekend als zanger/boegbeeld van de Belgische groep Deus. Voordat hij zich volledig ging richten op zijn muziek, heeft hij twee jaar aan de filmacademie gestudeerd. Dit resulteerde al eerder in videoclips die hij maakte voor de band, waarvan het me niet zou verbazen als ‘Theme from turnpike’ ook van zijn hand is. Nu heeft hij officieel zijn debuut gemaakt als filmregisseur. Wat mij betreft een geslaagd debuut.
De film gaat over het leven van acht Antwerpenaren, variërend van twintigers tot en met vijftigers, van afficheplakkers tot een beginnend schrijver die in de boekwinkel gaat informeren of ze zijn boek nog in voorraad hebben. Barman filmt fragmentarisch, er wordt voortdurend heen en weer gegaan tussen de verschillende personages, om ze uiteindelijk bijeen te laten komen op een feest. In de kranten werden vergelijkingen gemaakt met Shortcuts en Magnolia, die qua idee hetzelfde in elkaar zitten, maar veel zwartgalliger eindigen dan dit portret van willekeurige mensen.
De film begint in een Twyker-achtige setting, waarbij aardig wordt gespeeld met visuele effecten, om daarna die stijl te verlaten en over te gaan naar de orde van een Antwerpse dag. Barman wilde meer een film over de stad maken, iets waarin hij naar mijn mening niet echt is geslaagd, aangezien je nauwelijks wat van de stad ziet. De personages zijn niet echt uitgewerkt, maar wel weer tastbaar omdat het figuren zijn met hun eigen besognes die overal zouden kunnen worden neergezet. Zo is er bijvoorbeeld de mysterieuze windman die de wind om zichzelf kan concentreren en zich laat leiden door diezelfde wind. Zo keert hij voortdurend terug in de levens van de anderen, waardoor Barman deze personages weer kan oppakken. Et voila, daar hebben we dan meteen een titelverklaring.
Barman heeft zelf de soundtrack samengesteld voor de film. En dat kun je wel aan hem overlaten. Ik weet niet of ik de film ook zo goed zou hebben gevonden als die muziek er niet was, maar door dit samenspel blijf je de twee uur geanimeerd zitten. Zo heeft hij een mix gemaakt van gitaarmuziek zoals Evil Superstars, jazz van Charlie Parker en drum&bass van Squarepusher. De soundtrack van awtwb is te verkrijgen bij Universal music.
Voor wie nog twijfels heeft om deze film te gaan bekijken, zou ik aanraden de site te gaan bezoeken: http://www.anywaythewindblows.com
Al met al is het een zeer sympathieke film.
Reacties (14)
ai “” vergeten
nogmaals:
ai < / i > vergeten
Met zulke cryptische reacties kan ik niet veel.
Leuk stukje.
Maar wat ik bedoelde: je bent vergeten je ‘italics’ uit te zetten. De hele voorpagina is nu zo.
Misschien is het zo duidelijker:
terug gaan naar je post, even edit aanklikken en na de woorden ‘… zeer sympathieke film.’ een typen.
sjit … verdwijnt de < / i >
Volgens mij is het een bug, waarover ik Carlos al heb gemaild. Ik had nl. alleen maar de subtitel in italics gezet.
Dan moet je de italics eindigen in de titel.
Tot zover de dienstmededelingen, met excuses aan de lezers …
Hoera, filmrecensies op Sargasso!
Ik vind het wel wat hebben, culturele berichten in het schuin.
[Bedoelt u ‘Tykwer’? Die van het hippe Lola Rennt en het wonderschone ‘Heaven’?]
Gerepareerd dames en heren,
Sik je moet het plaatje afsluiten met />
en daarna de ondertitel ook afsluiten met puntig haakje schuine streep i puntig haakje
Ik bedoel inderdaad Tykwer, slip of the pen. Overigens vond ik Heaven een beetje tegenvallen nadat ik ‘das leben ist eine baustelle’ op video had gezien. Maar, het blijft een ongekend talent.
baustelle: kwist niet dat Tykwer daar ook achter zat. Duitsers en humor blijft faszinierent.
Heaven in de bios gezien: prachtige plaatjes, Cate Blanchett. Heerlijk.
Winterschlaefer ook ganz prima. Kaiser und kaiserin(n?) nogniet gezien…
Winterschlaefer, dat was het! Daar kon ik gisteren niet op komen. Vond ik ook fabelhaft. Der König und die Kaiserin heb ik ook gezien, maar daar staat me niets meer van bij. Heeft dus blijkbaar geen indruk gemaakt.
Die kan ik dus nog even laten liggen in de dvd-o-theek. Om c.c. te blijven (cultureel correct): de offiziele titulum leudet: Der Krieger und die Kaiserin.