Dick Houtman, hoogleraar cultuursociologie, plaatst kanttekeningen bij de vooral linkse kritiek op fact free politics. Die kritiek vertoont verontrustende overeenkomsten met de bekrompenheid, kortzichtigheid en gelijkhebberigheid waarvan ironisch genoeg Wilders en de zijnen worden beschuldigd. Fact based politics is onmogelijk en het geloof erin is minstens even irrationeel.
Fact-based politics is onmogelijk en net zo irrationeel als fact-free politics. Dat laat zich demonstreren aan de hand van een eenvoudig voorbeeld. Neem twee uiterst betrouwbare wetenschappers. De één toont in onderzoek aan dat werklozen meer geprikkeld worden om werk te zoeken door lage dan door hoge uitkeringen. De ander laat zien dat lage werkloosheidsuitkeringen sociaal lijden en uitsluiting veroorzaken. Hoewel op beide bevindingen wetenschappelijk gezien misschien niets valt af te dingen, kun je er toch geen politiek op baseren. Dat komt doordat sociale problemen niet simpelweg ‘objectieve standen van zaken’ zijn. Pas als sociaal lijden wordt gedefinieerd als het ‘echte’ probleem, kunnen de uitkeringen verhoogd worden als antwoord daarop. Ziet men daarentegen inkomensoverdrachten zonder tegenprestatie als het ‘echte’ probleem, dan kan dat worden bestreden door de uitkeringen juist te verlagen.
De wetenschap kan kortom wel vaststellen of en in hoeverre iets ‘het geval is’, maar die feiten spreken niet voor zichzelf. Of ze ‘erg’ zijn, of juist helemaal niet, kan slechts worden vastgesteld op morele gronden. De daarvoor benodigde voorstelling van de goede samenleving kan echter niet op wetenschappelijke gronden worden geselecteerd of gelegitimeerd, want is geen ‘feitelijke’ kwestie. Of iets ‘erg’ is, kan men bijgevolg niet ‘weten’, maar alleen maar ‘vinden’ of ‘menen’. Zo’n ‘vinden’ of ‘menen’ is politiek gezien bovendien belangrijker dan de feiten zelf, want zonder dat blijven de laatste betekenisloos en zonder politieke handelingsgevolgen.
Doen alsof de feiten voor zichzelf spreken schaadt daarmee de kwaliteit van zowel de wetenschap als de politiek. Het leidt tot pseudo-wetenschap, die politiek vermomt als wetenschap en politieke standpunten voorstelt als ‘feiten’. Het leidt ook tot pseudo-politiek, waarin politici zich opstellen als slaven van de werkelijkheid en zich achter ‘feiten’ verschuilen. Ook zij verzaken daarmee hun maatschappelijke verantwoordelijkheid. Het is immers aan hen om de feiten actief te interpreteren en te wegen in het licht van de maatschappelijke idealen die zij zeggen te vertegenwoordigen.
Meerduidigheid
De bevindingen van onze twee fictieve onderzoekers passen slecht in de rigide mallen van ‘waar’ en ‘onwaar’. Ze zijn weliswaar gebaseerd op de sociale werkelijkheid (en in die zin dus ‘waar’), maar vormen hiervan desondanks geen politiek neutrale afspiegeling (en zijn in die zin dus ‘onwaar’). Het is aan onderzoekers die weigeren zich voor politieke karretjes te laten spannen om erop te wijzen dat in beide gevallen politiek onwelgevallige feiten buiten het blikveld worden gehouden. Het is aan hen om te wijzen op die andere problemen van die andere groepen – problemen die door dergelijk onderzoek onzichtbaar worden gemaakt en door erop gebaseerde beleidsmaatregelen zelfs worden verhevigd of geïntensiveerd.
Dit laat uiteraard onverlet dat ook onderzoekers die geen spreekbuis van deze of gene religieuze of politieke club willen zijn in de praktijk best zo hun ideeën hebben over de morele en politieke implicaties van eigen of andervrouws onderzoek. Zo’n normatief ‘vinden’ dient volgens de socioloog Max Weber (1856-1920) echter scherp te worden onderscheiden van het sociaal-wetenschappelijke ‘weten.’ Zijn kennisleer is sinds de jaren zestig in mijn ogen echter ten onrechte vaak weggezet als een naïeve vorm van positivisme, terwijl zij in feite juist preludeert op het postmodernisme. Weber stelt immers dat sociaal-wetenschappelijke kennis nooit een rechtstreekse afspiegeling van de sociale werkelijkheid kan zijn, maar altijd en onontkoombaar cultureel wordt gemedieerd. De verwerving van sociaal-wetenschappelijke kennis vindt in zijn optiek dus altijd plaats vanuit een waardegebonden probleemdefinitie, waarvan niet wetenschappelijk kan worden ‘aangetoond’ dat zij ‘beter’ of ‘meer waar’ is dan enige andere.
Voor Weber was dat echter geen reden om de wetenschap dan maar gewoon te laten opgaan in de politiek. Integendeel: juist omdat het sociaal-wetenschappelijke ‘weten’ onontkoombaar partieel en eenzijdig is, zoals vandaag de dag ook de postmodernisten onderkennen, kunnen onderzoekers geen morele of politieke oordelen vellen op basis van hun onderzoeksresultaten. Doen zij dat wel, dan toveren zij als het ware het eerder door henzelf verstopte morele konijn weer uit de wetenschappelijke hoed, zoals wordt geïlustreerd door het voorbeeld hierboven.
De kritiek van vooral politiek links op fact free politics berust kortom op een veronachtzaming van culturele complexiteit en meerduidigheid die verontrustende overeenkomsten vertoont met de bekrompenheid, kortzichtigheid en gelijkhebberigheid waarvan ironisch genoeg Wilders en de zijnen worden beschuldigd. Uiteindelijk valt fact based politics net zo moeilijk te verzoenen met multiculturele verdraagzaamheid als fact free politics.
Linkse jaren zestig
De kritiek op fact free politics en het geloof van links in de mogelijkheid van fact based politics is des te opmerkelijker in het licht van de recente geschiedenis. In de jaren zestig waren linkse politieke activisten het immers over één ding roerend eens. De droom van de Verlichting was ontaard in een technocratische nachtmerrie waarin een kille a-morele rationaliteit, onpersoonlijke bureaucratische regels en een van zichzelf vervreemde mens figureerden. De wetenschap ging in dit klimaat niet vrijuit. Zij was, zo luidde het verwijt, slechts gericht op de wereld zoals zij feitelijk was, terwijl het toch een stuk belangrijker was om zich druk te maken over hoe zij zou moeten zijn. Aan de feiten moest men zich destijds dan ook vooral niet teveel gelegen laten liggen, want de verbeelding moest aan de macht. En uiteraard: als de theorie niet strookte met de feiten, dan was dat des te erger voor de feiten. De jaren zestig waren zo onmiskenbaar een tijdperk van linkse fact-free politics.
Er is vandaag, kortom, weinig nieuws onder de zon en er is niets inherent ‘links’ of ‘rechts’ aan fact-free politics. Zij is gewoon een min of meer logische reactie op een diep gevoelde onvrede over de samenleving en haar instituties – een onvrede die ertoe leidt dat ideeën over hoe de wereld zou moeten zijn belangrijker worden dan kennis over hoe zij feitelijk is.
Wantrouwen
Toch is het wantrouwen ten aanzien van de wetenschap vandaag de dag maatschappelijk dieper geworteld dan vier decennia geleden. Een belangrijke oorzaak daarvan is de ingrijpend veranderde verhouding tussen wetenschap, politiek en media. Wetenschappelijk onderzoek is onmiskenbaar een steeds belangrijkere legitimerende rol gaan spelen. Onder het mom van ‘kennisvalorisatie’ zijn onderzoekers de markt op en de media in gejaagd. De resulterende zee aan beleids- en toepassingsgericht onderzoek, gebaseerd op ‘gegeven’ probleemdefinities en doelstellingen, heeft de intellectuele reflexiviteit en kritische zin – zo broodnodig voor een gezonde rolverdeling tussen wetenschap en politiek – inmiddels vérgaand ondergraven.
Hier komt dan nog bij dat de media een steeds grotere rol zijn gaan spelen bij het zichtbaar maken en uitvergroten van de onderling strijdige kennisclaims waartoe een en ander leidt. De media hebben immers geen boodschap aan datgene wat de wetenschap onderscheidt van religieus en politiek-ideologisch geloof: haar nadruk op het belang van methodische twijfel en de onmogelijkheid van zekerheid. De (commerciële) televisie heeft geen boodschap aan intellectuele reflexiviteit, kritische distantie en scepsis. Men prefereert sexy oneliners en ongenuanceerde zekerheden, of liever nog: deskundigen die het zo grondig met elkaar oneens zijn dat zij elkaar retorisch de hersenpan inslaan. Deze concurrerende waarheidsclaims leiden vervolgens tot een relativering van al die waarheidsclaims. Met als gevolg dat Henk en Ingrid denken, ‘al die wetenschappers roepen ook maar wat’.
Dit is de kennisvalorisatieparadox: het overspannen vertrouwen dat wetenschap, religie en politieke ideologieën overbodig zou kunnen maken, leidt er nu toe dat ook de wetenschap steeds minder serieus wordt genomen. De vérgaande vermenging van wetenschap met politiek heeft ertoe geleid dat wetenschap inmiddels, net als religie en politiek, volgens velen ‘ook maar een mening is’. Meehuilen met de wolven in het bos over ‘fact-free politics’, en daarmee suggereren dat politiek ‘fact-based’ zou moeten of kunnen zijn, gooit slechts extra olie op dit anti-intellectualistische vuur. Verstandiger ware het om wetenschap en politiek juist weer eens wat meer uit elkaar te gaan halen, zodat de wetenschap weer wat wetenschappelijker en de politiek weer wat politieker wordt.
Dick Houtman is hoogleraar Cultuursociologie aan het Centre for Rotterdam Cultural Sociology (CROCUS) van de Erasmus Universiteit Rotterdam. Deze bijdrage is gebaseerd op een lezing die hij verzorgde in het kader van een door NSV en SCP georganiseerd actualiteitencollege over De gevolgen van ‘fact-free politics’ voor beleid en onderzoek (Den Haag, 17 november 2011). Download zijn oratie hier: Dick Houtman, (2008), Op jacht naar de echte werkelijkheid: Dromen over authenticiteit in een wereld zonder fundamenten, Amsterdam: Pallas Publications. Website: www.dickhoutman.nl.
Reacties (96)
Na drie paragrafen al afgehaakt. Zonde van de tijd om te lezen.
Aan poster: politiek is geen wetenschap! Begrijp dat nou eens.
Goed stuk hoor. Leuk om te lezen. Wellicht moeten we weer een onderscheid maken tussen echte/positivistische wetenschap, en structuralisme. De één noemen we wetenschap, de ander een ambacht. Zonder hiërarchie dan, want daar kunnen de ambachtslieden niet tegen.
* Wachten op verhitte reactie….
Leg dan eerst maar uit wat jij bedoelt met “weer een onderscheid te maken tussen echte/positivistische wetenschap, en structuralisme”, en wat dat met het stuk te maken heeft.
Zo heb ik de vragen:
– wat bedoel je met “weer een onderscheid”? Was er ooit wel zo’n onderscheid dan?
– waar blijven de andere vormen en visie op van wetenschap? Telt bijvoorbeeld Popper niet mee?
– waar heeft Houtman het over structuralisme?
– wat heeft structuralisme met deze discussie te maken?
– wat heeft “ambachtelijkheid” met deze discussie te maken
– waarom zou een discussie verhit worden door iets “ambacht” te noemen?
– Mag een wetenschapper geen ambachtsman zijn? Komt de deeltjesversneller van IKEA?
* wat bedoel je met “weer een onderscheid”? Was er ooit wel zo’n onderscheid dan?
Ja, ten tijden van de Weense Cirkel, maar ook daarvoor. Eigenlijk sinds begin 19e eeuw.
* waar blijven de andere vormen en visie op van wetenschap? Telt bijvoorbeeld Popper niet mee?
Leuk, een strikvraag. Poppers stelling over falsificatie wordt door positivisten geclaimd, maar komt voort uit deductie. Maar Popper telt wel mee, maar is dus lastig te plaatsen.
* waar heeft Houtman het over structuralisme?
Nergens, maar het schemert wel door. Zie de positie van ‘vinden’ en subjectiviteit. Kan natuurlijk ook Post Modernisme zijn oid. Maar ik maak ff het traditioneel grote onderscheid.
* wat heeft structuralisme met deze discussie te maken?
Zie bovenstaand antwoord.
* wat heeft “ambachtelijkheid” met deze discussie te maken
Dat heeft te maken met het onderscheid wat ik maak. De ene tak heeft duidelijke procedurele volgorden en hierarchie. Dat vinden andere takken van wetenschap vaak niet zo leuk, vaak zelfs arrogant. Ambachtelijk in deze duidt op bijv. de tegenstelling tussen twee historici. De ene, een wetenschapper, wilt de geschiedenis achterhalen zoals es gewesen war. De ander maakt er zelf een verhaal van, zonder zich aan de stricte procedures van de ander te houden. Dat is meer een ambacht. De een is beter in het verhalen vertellen dan de ander.
* waarom zou een discussie verhit worden door iets “ambacht” te noemen?
Zie bovenstaand antwoord.
* Mag een wetenschapper geen ambachtsman zijn?
Van mij mag ie, maar wetenschappers zelf vinden dat meestal een belediging.
Maar als je er interesse in hebt moet je een boek lezen over methodologie. Moses en Knutzen hebben leuke boekjes waarin heel kort de grootse tegenstellingen worden weergegeven.
Wat dit met de discussie te maken heeft? De een beticht de ander van fact free politics. Als we een duidelijk onderscheid gaan maken welke tak er wel en niet onder wetenschap valt kunnen we wellicht die hele heisa voorkomen…
Ook de historicus geeft nooit de geschiedenis weer ‘wie es gewesen ist’ , maar ontwerpt altijd een beeld van het verleden vanuit een bepaald oogpunt , daarbij hij steeds kiezend bepaalde feiten weer te geven en andere feiten te verwaarlozen.
Stop maar. Fact-free.
Structuralisme is iets van na 1945, Claude Levi-Strauss. Antropologie, taalwetenschap. Post-modernisme is nog van later.
Weense Kring: da’s eerste helft 20ste eeuw, en al helemaal niet 19de eeuw. Wetenschapsfilosofie, methodologie, alle wetenschappen omvattend.
Dus een “tegenstelling” was er niet: de Wiener Kreis was al weg, niet gelukt, de gedachten verder ontwikkeld.
Je gooit allerlei wetenschapsgebieden door elkaar en overgiet ze met een wetenschapsfilosofische saus. De geschiedeniswetenchap is wel iets anders dan de psychologie, die weer anders dan de economie en anders dan de moleculaire biologie.
Toch leveren die wetenschappen allemaal gegevens waar de politiek wel eens mee te maken heeft.
Moeilijk onderwerp.
“en al helemaal niet 19de eeuw.”
Zeg ik ook niet. Fact free, en nu daadwerkelijk.
“Dus een “tegenstelling” was er niet”
Ga een boek lezen lutser. Of bezoek de faculteit natuurkunde…
@025 Lutser? Het gaat om wat jij schrijft. En dat is behoorlijk onduidelijk. Het hoeft niet wetenschappelijk, maar ambachtelijk is het ook niet.
Jij stelt dat het onzin is wat ik schrijf, dat er nooit een tegenstelling bestaan heeft. Nou hebt ik 2 jaar bij Bedrijfskunde Methodologie gegeven aan pre-master studenten (oud HBO ers) en één jaar bij International Relations het valk Methodologie der Internationale Betrekkingen als student-assistent. En bijna alle studieboeken beginnen na een korte inleiding van de wetenschappelijke revolutie bij die tegenstelling, omdat het een handig vertrekpunt is om je verder te oriënteren.
Als je claimt dat die tegenstelling niet bestaat, dan ben je een lutser.
Ik schrijf toch niet dat je onzin schrijft? Ik heb er alleen vragen over. Als je er les over hebt gegeven moet je toch duidelijk kunnen uitleggen wat die tegenstelling inhoudt? En welke tegenstelling: Wetenschap – ambacht? Positivisme – structuralisme?
En Methodologie der Internationale Betrekkingen? Wat heeft dat met natuurkunde te maken?
“Neem twee uiterst betrouwbare wetenschappers. De één toont in onderzoek aan dat werklozen meer geprikkeld worden om werk te zoeken door lage dan door hoge uitkeringen. De ander laat zien dat lage werkloosheidsuitkeringen sociaal lijden en uitsluiting veroorzaken.”
Even afgezien van het feit dat ‘sociaal lijden’ me niet een term is die een wetenschapper snel zou gebruiken, juist omdat dat een moreel aspect is, valt dit artikel een positie aan die niemand inneemt.
Uiteraard zijn er morele afwegingen in de politiek waar wetenschap geen uitspraken over kan doen. (Wat wel kan is dat de wetenschap aangeeft hoe een bepaald moreel ideaal het beste te bereiken.)
Maar dat is ook helemaal niet de high brow discussie die speelt omtrent fact free politics. Waar het om draait is het gebruik van pseudowetenschap en pure leugens in bijvoorbeeld de discussies over klimaatverandering en immigratie. Richard de Mos beweert niet de klimaatverandering wat hem betreft een goede zaak is of te onbelangrijk om je mee bezig te houden. Hij ontkent domweg het bestaan ervan.
Lomborg ook, en zijn onderzoek wordt door andere wetenschappers aangevallen op basis van een discours, niet op het onderzoek zelf. Ook de wetenschap maakt zich hieraan schuldig.
Nou zijn wetenschappers net mensen, met politieke voorkeuren. Maar Lomborg wordt toch echt door andere wetenschappers weersproken op zijn feitelijke onjuistheden.
En door weer anderen wordt hij ondersteund.
“Naar aanleiding van alle commotie heeft een groep Australische, Nederlandse en Deense onderzoekers onder leiding van de Nederlander Arthur Rorsch, emeritus hoogleraar moleculaire genetica en ex-topman van TNO, een onderzoek verricht. Rorsch kwam tot de conclusie dat Lomborg zich wel degelijk volledig aan de normen van fatsoenlijke wetenschap had gehouden. Daarentegen zaten er in de aanvallen op Lomborg tal van verkeerde citaten en verwrongen argumenten. Rorsch: ‘Driekwart van de beschuldigingen was zo duidelijk vals, dat het moeilijk voorstelbaar is dat de Deense commissie er serieus naar heeft gekeken.'”
I write this in English:
The defense of Lomborg by Rörsch et al is published here:
Arthur Rörsch, Thomas Frello, Ray Soper & Adriaan de Lange (2005): On the opposition against the book The Skeptical Environmentalist by B. Lomborg. Journal of Information Ethics 14(1): 16-28.
However, in a subsequent paper, I refuted the claims made in the first article:
Kåre Fog (2005): The real nature of the opposition against B. Lomborg. Journal of Information Ethics 14(2): 66-76.
The conclusion is that the arguments of Rörsch et al fail completely.
Martijn, je neemt me bij wijze van spreken de woorden uit de mond. Het feit dat wetenschappelijke inzichten ofwel wordt genegeerd ofwel worden verdraaid is een zeer ernstig probleem. Dat weer zo een professor dat niet ziet zeg, klaarblijkelijk is er op dergelijke posten wel spraken van inflatie.
In enkele weken al drie artikelen van mensen waarvan je zou mogen verwachten dat ze kunnen nadenken die alle drie niet begrijpen waar ze het over hebben als ze gaan zeiken over fact-free politics. Het is wel moedeloos van te worden.
Iets met de klok horen luiden en niet weten waar de klepel hangt… Het probleem dat fact free politics suggereert is namelijk niet dat het ene beleid per definitie objectief beter is dan het andere. Alsof al het beleid langs de wetenschappelijke maatstaf kan worden getoetst en er überhaupt geen sprake meer is van ideologische keuzes. Dick Houtman doet alsof dit het geval is en daarmee onderschat hij toch echt de intelligentie van degenen die hij aanspreekt.
Fact free politics gaat bijvoorbeeld wel over de getallen waarmee een bepaald beleid wordt ondersteund, verdedigd of voorgesteld: bijvoorbeeld bij de aantallen allochtone immigranten. En je maakt mij niet wijs dat het ‘geloof’ (Dick, wat ben je toch eigenlijk een ontzettende lul dat je het zo formuleert) in juiste cijfers hierbij irrationeel is.
Alsof progressieve stokpaardjes met feiten of wetenschappelijk onderzoek gestut worden? Denk aan subsidies voor elektrische voertuigen: de wetenschappelijke consensus is dat deze verspillend zijn.
Ach ja, verspilling. Deze reactie is verspilde tijd. Waarom reageer je eigenlijk op mij?
Zodat je een weerwoord krijgt? Ongetwijfeld zal jij nooit te overtuigen zijn door iemand anders, de lezer misschien wel.
Wat is het weerwoord dan precies? Ik zeg dat de schrijver een denkfout maakt en jij begint over elektrische auto´s en of ze aan de linkerkant (ehh… progressieve kant) wel allemaal zuiver op de graat zijn. Verlicht me.
M.i. zegt Houtman juist dat de discussie fact free vs. fact based politics misleidend is , omdat politiek handelen nooit gebaseerd kan zijn op feiten (op basis van een en hetzelfde feit kunnen verschillende politieke keuzes gemaakt worden , het feit determineert niet de keuze) , maar ervan gebruikmaakt , en gebaseerd is op ideëen (hoe iets zou móeten zijn ; op basis hiervan zijn de keuzes n.a.v. een en hetzelfde feit verschillend , niet op basis van het feit zelf).
In die zin is politiek handelen zowel niet ‘fact free’ alsook niet ‘fact based’.
Iedereen is het erover eens dat feiten dienend zijn in de politieke arena. Als ik de immigratie wil beperken dan kan ik dezelfde cijfers gebruiken als degene die immigratie wil bevorderen. En dan zeg ik bijvoorbeeld dat er een kleine immigratie uit moslimlanden is, namelijk zoveel uit Marokko en zoveel uit Iran, maar ik vind het alsnog teveel, dus de grenzen moeten dicht. Basta. Niemand die dan spreekt over fact free politics. Dick Houtman doet echter alsof er wordt geklaagd over de mening van een politicus, terwijl er eigenlijk wordt geklaagd over het gebruik van de cijfers: dat de ene politicus bijvoorbeeld hele andere cijfers hanteert dan een ander. En dat is wel degelijk een probleem.
Dick Houtman´s verhaal is een grote stropopredenering. Waar hij zijn beklag over doet bestaat helemaal niet.
Dat lijken me ook twee verschillende dingen.
Dat het niet bestaat lijkt me toch niet , het is juist in eerste instantie het punt van verschillende politieke ideologieën (dezelfde werkelijkheid , verschillende ideëen over haar inrichting).
Wie zijn politieke ideëen of keuzes ondersteunt met verzinsels die hij voordoet als feiten , kan daarmee slechts diegene aanspreken die op dat punt ontvankelijk is voor die ideologie.
Nu vergeet ook jij om onderscheid te maken tussen feiten waar je het objectief gezien over eens zou moeten zijn en een zienswijze op de samenleving waarvan je vindt dat mensen die zouden moeten delen. Je kunt niet van mening verschillen over de daadwerkelijke immigratiestroom, je kan wel van mening verschillen hoe je daarmee om moet gaan. Dat laatste is geen feitelijke kwestie omdat wat ‘goed’ is, iets heel anders inhoudt voor een conservatief dan een progressief ingesteld iemand.
Als ik het stuk goed begrijp, snap ik hier niks van:
“Dick Houtman, hoogleraar”
Het wordt alweer wat duidelijker als je leest “hoogleraar cultuursociologie”
#14: zoals jij fact-free politics gebruikt gaat het over rechtse uitspraken die niet door cijfers worden ondersteund. Met even zoeken vind je een vergelijkbare hoeveelheid linkse uitspraken die niet door cijfers/feiten worden ondersteund.
Die uitspraak alleen al is een goede illustratie van wat de schrijver bedoelt.
Ik heb het over de conceptualisering van fact free politics an sich en of dat aan de linkerzijde of rechterzijde van het spectrum gebeurt zal me worst wezen.
Wat jij vind is dan nou niet zo boeiend. Het is een feit (pun intended) dat linkse monden rechtse meningen als “fact free” bestempelen, niet andersom. De auteur, ongetwijfeld zelf ook linksdragend, betoogt naar mijn mening terecht dat dit woordgebruik als een boemerang bij links terugkomt.
“Wat jij vind is dan nou niet zo boeiend.”
Prima. Dat mag je van mij vinden. Ik hoop dat je de volgende keer beter leest en niet meer op mij reageert.
Wat een onzin. Fact free politics komt ook aan de linkerkant voor. Het is alleen rechts dat zich er door aangesproken voelt. Het is rechts dat beweert, dat alleen links rechts beschuldigt van fact free politics. En dat is helemaal niet waar. Rechts roept dat net zo hard over bijvoorbeeld de SP. Het verschil met rechts lijkt alleen te zijn, dat links op dat moment niet begint te schreeuwen, dat ze onheus bejegent worden, maar dat ze daarna gewoon proberen de ander met feiten te overtuigen.
Als rechts van fact free politics beschuldigt wordt, zouden ze er beter aan doen hun politieke keuzes beter met feiten te onderbouwen, dan te gaan lopen zeuren, dat ze van fact free politics beschuldigt worden. Dat is zo slap, maar dat doet het wel goed bij Henk en Ingrid, natuurlijk, als de feiten hun persoonlijke mening tegen spreken.
Het gaat ook niet om “ondersteunen” , het gaat erom dat een en hetzelfde feit elke politieke keuze kan ondersteunen en dat dus in die zin een politieke keuze altijd ‘fact free’ is want nooit gebaseerd is op feiten maar op ideëen.
Akkoord.
Nog iets: Houtman et al. schijnen te denken dat twijfel aan de wetenschap een soort autonoom sociologisch verschijnsel is. Maar het is goed gedocumenteerd dat het soort aanvallen op wetenschappelijke informatie dat je nu vaak van rechts ziet in de jaren zestig oorspronkelijk bedacht is voor de tabaksindustrie en wegens succes vervolgens overgenomen door andere industrieën.
Ach o jee. Weer een sociologisch/antropologisch “angehaucht” stuk, waarbij vooral de nadruk wordt gelegd op “alles is relatief, subjectief en vaste uitspraken kunnen dus niet gedaan worden”, inherent aan de tak van wetenschap.
Dat er ook andere takken van wetenschap zijn, die niet zo subjectief zijn, wordt weer vergeten, natuurlijk.
Die Pavloviaanse neiging tot “nuance” hier, om gek van te worden.
Over pavloviaanse reacties gesproken.. :)
En de prijs voor de reacteur die het meest vol van zichzelf is gaat naar Thomas/gast. Over lutsen gesproken.
Het woord is “lutser”. Of “lutsers”.
JSK: lutsen is wat lutsers doen.
Het is hierboven al een paar keer gezegd, maar ik heb dit artikel met stijgende verbazing gelezen en nu ik er helemaal doorheen ben, weet ik zeker dat de schrijver van dit artikel geen bal heeft begrepen van waar de discussie van fact-free politics om draait.
Niemand zegt dat de wetenschap een objectief beter beleid kan voorstellen en dat ‘rechts’ daar geen gebruik van maakt. Het bezwaar is dat politici naast zich neerleggen de feiten die wél echt objectief zijn, zoals het veelbesproken voorbeeld immigratieaantallen. Daar kun je gewoon niet over twisten, er komen X migranten binnen of er komen Y migranten binnen. Die kun je tellen, daar zit geen subjectief deel aan. Wat mensen stoort, is dat er objectief wordt vastgesteld dat het er X zijn en dat politici met stellige overtuiging volhouden dat het er Y zijn en dat ‘de wetenschap’ er naast zit! Dát is een schande. Het is simpelweg liegen en politici met een grote muil komen er nog mee weg ook.
Volgens mij heb je gelijk.
Er bestaan meerdere manieren van tellen.
http://www.flipvandyke.nl/2011/11/hoe-zit-t-nu-echt-met-de-immigratie/
Net als bijvoorbeeld bij werkloosheid. Daarnaast zijn er ook meerdere manieren om fout te tellen.
Ik mag bij deze opmerking graag verwijzen naar het boekje “how to lie with statistics”.
Er zijn diverse manieren om gegevens te valsificeren en juist daar is de politiek meester in.
Natuurlijk mogen nachtvluchten niet en daar houden we ons aan door de definitie van de nacht aan te passen.
Dat helpt de mensen niet die willen slapen.
Zo liegen met de virtuele werkelijkheid die alleen voor politici en juristen bestaat heeft niets met wetenschap te doen en mag wel degelijk “fact free” worden genoemd.
U doet deze leugens teveel eer door ze als feiten te erkennen.
Al neemt de politiek steeds vaker de moeite niet om nog een soort van schijn op te houden. Ze liegen gewoon ronduit, en als ze er mee geconfronteerd worden, halen ze hun schouders op.
Fact free politics is wat mij betreft gewoonweg (al dan niet) expres onvolledige of foutieve gegevens gebruiken voor politiek gewin.
Aan de andere kant, dat 100% facts based politiek zou kunnen bestaan lijkt me inderdaad onzin, maar dat het niet bestaat wil nog niet zeggen dat je geen kritiek mag hebben op de fact free variant.
Ik heb er overigens helemaal geen problemen mee als iemand op basis van dezelfde feiten andere conclusies trekt.
“De vérgaande vermenging van wetenschap met politiek heeft ertoe geleid dat wetenschap inmiddels, net als religie en politiek, volgens velen ‘ook maar een mening is’.
Daar heeft hij het na een verder nogal warrig artikel bij het rechte eind. De oorzaak daarvan benoemt hij echter niet en ik vraag me af: waarom? De oorzaak is immers niet, dat de wetenschap zich steeds meer met de politiek is gaan bemoeien, maar juist dat de politiek de wetenschap steeds meer aan is gaan sturen, met toverwoorden als prestatiebeurzen, praktijkgericht zijn en het aantal gepubliceerde artikelen. Dat is dus de schuld van de politiek, niet van de wetenschap, en als de professor dat bedoelt, had hij dat beter in dit artikel kunnen zetten, want nu denken Henk en Ingrid dat de politisering van de wetenschap door de wetenschappers is veroorzaakt, die een steeds grotere invloed op de politiek proberen te krijgen.
“Meehuilen met de wolven in het bos over ‘fact-free politics’, en daarmee suggereren dat politiek ‘fact-based’ zou moeten of kunnen zijn, gooit slechts extra olie op dit anti-intellectualistische vuur”
Wat een totaal onwetenschappelijke fact free mening is dit, met een totaal onwetenschappelijke conclusie. Dit artikel zelf gooit olie op het anti-intellectualistische vuur.doordat het de mening van Henk en Ingrid bevestigt, dat fact free en fact based allebei maar een mening is. Dom. Hij suggereert hiermee immers dat totaal niet op feiten (of op slechts een klein deel van de feiten) gebaseerde politiek net zo waarheidsgetrouw is als op feiten gebaseerde politiek. Alsof een nergens op gebaseerde mening van Henk of Ingrid net zo waardevol is als de mening van een professor, en dus net zo serieus genomen moet worden.
“Verstandiger ware het om wetenschap en politiek juist weer eens wat meer uit elkaar te gaan halen, zodat de wetenschap weer wat wetenschappelijker en de politiek weer wat politieker wordt
Ja, dat zou veel verstandiger zijn, en dat ben ik helemaal met de professor eens, maar dit artikel draagt daar juist niet aan bij. Dit artikel sterkt Henk en Ingrid in hun mening, dat wetenschap ook maar een mening is. Als het de bedoeling van de professor is om wetenschap en politiek weer wat verder uit elkaar te halen, zou zijn betoog juist moeten zijn, dat we ons weer meer op de wetenschappelijke feiten gaan concentreren, en dat we het geloof in de wetenschap en de onafhankelijkheid van wetenschappers dienen te versterken. Wetenschappelijk gezien zijn er strijdige kennisclaims over de opwarming van de aarde, bijvoorbeeld, maar waar in de politiek en de media de indruk wordt gewekt, dat beide claims in de wetenschappelijke wereld even grote waarheidskans hebben, is dat in de wetenschappelijke wereld zelf helemaal niet zo.
Dat laatste vind ik ook de grootste misser in dit artikel. Wie dit artikel leest, krijgt de indruk, dat er in de wetenschappelijke wereld geen eerlijke strijd wordt geleverd over tegenstrijdige kennisclaims, en dat we de media nodig hebben om die tegenstrijdige claims zichtbaar te maken en uit te vergroten. De indruk ook, dat de wetenschap er alles aan doet om de politiek te beïnvloeden. En dat is allebei voor een belangrijk deel nonsens. Het is niet de wetenschap, die zich voortdurend met de politiek bemoeit, maar de politiek die probeert de wetenschap voor haar politiek karretje te spannen (ik zou zeggen, dat de populisten daar bij dit artikel goed in zijn geslaagd). Maar veel opvallender vind ik, dat het artikel door Henk en Ingrid zo geïnterpreteerd zal worden, dat zij uit gaan van de gelijkwaardigheid van tegenstrijdige kennisclaims in de wetenschap, en dat de tegenstrijdige claim hulp nodig heeft van de media om zichtbaar (en uitvergroot) te worden, terwijl de wetenschappelijke conclusie zou moeten zijn, dat een kennisclaim, die zichtbaar gemaakt moet worden, omdat zij in de wetenschap ondergeschikt is aan een tegenstrijdige kennisclaim, gewoon veel minder kans heeft om de waarheid te vertegenwoordigen dan de heersende claim. Het is wetenschappelijk om vast te stellen, dat een kennisclaim altijd als een minderheidsstandpunt begint en in de wetenschap slechts meer waarde kan krijgen, wanneer er wetenschappelijke en reproduceerbare bewijzen worden geleverd.
Je snapt de strekking van het artikel niet. En al zou dit artikel henk en ingrid gelijk geven dan is dat nogal altijd geen reden om het af te keuren.
Er zullen professoren zijn die voor cultuur subsidies zijn ook al is dit feitenvrije politiek en je hebt henk die enkel naar de feiten kijkt en hier dus tegen is.
Is voor jou het ontbreken van feiten bij de cultuursubsidies reden om deze af te schaffen?
“Je snapt de strekking van het artikel niet. En al zou dit artikel henk en ingrid gelijk geven dan is dat nogal altijd geen reden om het af te keuren
En wat is je argument? Het enige wat duidelijk is, is dat jij het niet eens bent met mijn interpretatie van het artikel. En daarmee bewijs je dus meteen, dat je het artikel in het geheel niet hebt begrepen.
“Er zullen professoren zijn die voor cultuur subsidies zijn ook al is dit feitenvrije politiek en je hebt henk die enkel naar de feiten kijkt en hier dus tegen is
Het wel of niet geven van cultuursubsidies heeft in beginsel niks met feitenvrije of op feiten gebaseerde politiek te maken. Als een subsidie wel of niet verleent wordt vanwege een bepaald feit wel, maar “henk die alleen naar de feiten kijkt en dus tegen is” is niet meer dan dom populistisch gebazel.
“Is voor jou het ontbreken van feiten bij de cultuursubsidies reden om deze af te schaffen?”
Welke feiten ontbreken er bij cultuursubsidies, die er volgens jou wel moeten zijn dan? Met welke feiten wordt er geen rekening gehouden bij het toekennen van cultuursubsidies?
“En wat is je argument? Het enige wat duidelijk is, is dat jij het niet eens bent met mijn interpretatie van het artikel. En daarmee bewijs je dus meteen, dat je het artikel in het geheel niet hebt begrepen.”
Jou interpretatie van het artikel is dat het mensen die jij henk en ingrid noemt (een stereotypering van een vijandsbeeld) het ermee zullen zijn en het daarom fout is.
“‘Het wel of niet geven van cultuursubsidies heeft in beginsel niks met feitenvrije of op feiten gebaseerde politiek te maken. Als een subsidie wel of niet verleent wordt vanwege een bepaald feit wel, maar “henk die alleen naar de feiten kijkt en dus tegen is” is niet meer dan dom populistisch gebazel.””
Het geven van cultuursubsidies is niet op feiten gebaseerd en dus feitenvrij het enige argument dat word gegeven is het beschaving zou zijn.
Wat er populistisch is om te zeggen dat iemand die naar de feiten kijkt tegen cultuursubsidies is moet je me ook nog is uitleggen?
Of is een populisme een term die je gebruikt voor alles dat je niet aanstaat?
“Welke feiten ontbreken er bij cultuursubsidies, die er volgens jou wel moeten zijn dan? Met welke feiten wordt er geen rekening gehouden bij het toekennen van cultuursubsidies?”
Er worden geen feiten gegeven als reden om cultuursubsidies toe te kennen.
Het is even feitelijk als geld(dat je van een ander met dwang heb afgenomen) door een papierversnipperaar te halen.
“Jou interpretatie van het artikel is dat het mensen die jij henk en ingrid noemt (een stereotypering van een vijandsbeeld) het ermee zullen zijn en het daarom fout is”
Je hebt mijn reactie ook al niet begrepen. Mijn argument is dat het artikel niet erg wetenschappelijk is en nogal wat zaken over het hoofd ziet, die tot verkeerde interpretaties leiden.
“Het geven van cultuursubsidies is niet op feiten gebaseerd en dus feitenvrij het enige argument dat word gegeven is het beschaving zou zijn”
Wat een onzin. Feit is, dat er veel mensen zijn, die cultuur graag wat geld over hebben voor cultuur (en of jij dat beschaving vind of niet is niet belangrijker dan de mening van die mensen). Feit is, dat we in een parlementaire democratie leven, waar onze vertegenwoordigers af hebben gesproken een deel van ons gezamenlijke geld aan cultuur te besteden. Feit is, dat we daar regels voor op hebben gesteld, waar mensen al dan niet aan kunnen voldoen.
Er wordt ook wel geld aan cultuur gegeven, waar ik het niet altijd mee eens ben, hoor, maar om dan meteen alle cultuursubsidies af te schaffen is gewoon belachelijk.
“Wat er populistisch is om te zeggen dat iemand die naar de feiten kijkt tegen cultuursubsidies is moet je me ook nog is uitleggen?”
Je hebt de feiten niet goed op een rijtje. Jij bent tegen cultuursubsidies. Dat is je goed recht en ik neem dan ook aan, dat je geen radio, tv, schilderij, muziek, e.d. in huis hebt, of naar concerten, musea, enz gaat, want dan subsidieer je zelf ook al cultuur. Maar wat jou daarbij het recht geeft om te zeggen dat anderen dat dan ook niet mogen doen, is mij onduidelijk.
“Of is een populisme een term die je gebruikt voor alles dat je niet aanstaat?
Nee. Heb je dat ook al niet begrepen? Of begrijp je niet wat dat woord betekent?
“Er worden geen feiten gegeven als reden om cultuursubsidies toe te kennen”
Dat zei ik je al. Het geven van cultuursubsidies is gebaseerd op een politieke meerderheidsbeslissing en heeft dus met dit artikel niks te maken.
“Het is even feitelijk als geld(dat je van een ander met dwang heb afgenomen) door een papierversnipperaar te halen”
Voor cultuurbarbaren wel. Maar die hebben weer andere stokpaardjes waar geld aan uit wordt gegeven, waar ik het niet mee eens ben. Maar ik besef, dat ik een gemeenschap met andere mensen samen leef, en dat meningen kunnen verschillen, en dat er soms dus geld uit wordt gegeven aan zaken waar ik het persoonlijk niet mee eens ben. Ik stel mijn eigen belang niet boven dat van de gemeenschap.
Samengevat komt het verhaal er dus op neer dat “net als de schepping evolutie ook maar een theorie is”, om er maar eens een verwant fact free vs fact based twistpunt met de haren bij te slepen. Daarmee suggereer je dat beide punten gelijkwaardig zijn, terwijl dat niet het geval is.
Fact based is niet het tegenovergestelde van fact free.
Hij heeft het toch over politiek handelen (wat volgens hem niet fact based , noch fact free kan zijn) , en niet over wetenschappelijke theoriëen (die natuurlijk wezenlijk fact based zouden moeten zijn)…
Politiek handelen kan wél fact based zijn, net als dat het fact free kan zijn.
Het voorbeeld dat hij geeft gaat over interpretatieverschillen van de feiten, niet over het misrepresenteren ervan, of domweg liegen erover.
Hij zet een boom op met als basis een verkeerde aanname, namelijk dat we schreeuwen over fact free als er interpretatieverschillen zijn, terwijl er volgens mij hier vaker tegen het foutief representeren van de feiten wordt geageerd.
Dus:
Politicus A: Er komen 100.000 moslims per jaar het land binnen
Politicus B: Dat is feitelijk onjuist, het zijn er maar 10.000, bron, bron, bron.
Politicus A: Boeien, dat geloof ik niet, er komen 100.000 moslims per jaar het land binnen! Daar heb ik geen onderzoek voor nodig!
vs.
Politicus A: Er komen 10.000 moslims per jaar het land binnen en dat vind ik teveel!
Politicus B: Er komen 10.000 moslims per jaar het land binnen en dat vind ik prima!
Ik snap het verschil tussen je beide voorbeelden en ik denk ook dat het de schrijver van het stuk gaat om het tweede voorbeeld.
Maar juist daarmee wil hij laten zien denk ik , dat een op feiten gebaseerde politieke keuze onmogelijk is ; juist omdat in je voorbeeld politicus A en politicus B op basis van een en hetzelfde feit verschillend willen handelen , blijkt dat dit willen handelen niet op het feit gebaseerd kan zijn , en dat je dat er dus bij zou moeten bedenken wanneer je iemand verwijt dat zijn politieke meningen of keuzes niet ‘fact based’ zijn.
Dat de schrijver over het eerste voorbeeld geschreven zou moeten hebben , maakt zijn stuk nog niet onjuist.
“juist omdat in je voorbeeld politicus A en politicus B op basis van een en hetzelfde feit verschillend willen handelen , blijkt dat dit willen handelen niet op het feit gebaseerd kan zijn”
In beide gevallen is het willen handelen op een feit gebaseerd. De gevolgtrekking is alleen verschillend, maar ik heb ook nergens gelezen, dat een bepaald feit altijd en noodzakelijkerwijs hetzelfde gevolg moet hebben.
Misschien gaat het de schrijver om het tweede voorbeeld maar dat is een non-discussie. Degenen die klagen over fact free politics hebben het helemaal niet over dat voorbeeld, maar voor hun gaat het juist over het eerste voorbeeld. Hoe je het ook wendt of keert: Dick is van de stropoppen.
Haha :)
Exact.
‘Fact free’ is trouwens ook lastig…
Een politieke mening , keuze , of handeling is nooit een stellingname t.o.v. niets , maar altijd t.o.v. een bestaande situatie.
Ook als men bewust een verzinsel presenteert als bestaande situatie (zodat er dan dus zo en zo gehandeld zou moeten worden) is dit alleen maar mogelijk zolang diegenen die van de noodzaak van dit handelen overtuigt moeten worden dénken dat dit verzinsel een feit is.
Hulde dat je het zo duidelijk uitlegt. De schrijver heeft het inderdaad over aan ander soort “fact free politics” dan de rest van Nederland. Zo lust ik er nog wel een paar. Volgens mij heet dit een stroman.
Als we onze politiek gaan baseren op de feitelijk kloppende evolutie theorie dan zou het niet steriliseren van gehandicapten feitenvrije poltiek zijn.
Over fact free gesproken. Dus omdat gehandicapten zich “in de natuur” minder zouden voortplanten zou het fact free zijn om het ze dat in onze technologische samenleving wel toe te staan?
Misschien moet je je eens verdiepen in de evolutietheorie.
Hij heeft gewoon een hekel aan gehandicapten, en vind, dat die zich niet voort zouden mogen planten. Hij bevindt zich in slecht gezelschap, zoals we kunnen zien, wanneer we het feit opzoeken, wie er nog meer tegen de voortplanting van gehandicapten waren.
Voor hem is het fact based, als het met zijn mening overeen komt, en fact free, als het tegen zijn mening in gaat.
Ik ben een tegenstander van geboortebeperking ook bij gehandicapten, heel erg factfree maar dan ben ik dat maar.
Mooi dat je een tegenstander van gedwongen geboortebeperking bent, maar hoe je dat met je eerdere uitspraak wilt rijmen, is verder volstrekt onduidelijk (tenzij je aan kunt tonen, dat in de natuur ook gedwongen geboortebeperking van gehandicapten plaats vindt).
Onze technologische samenleving is ook natuur als we het over evolutie hebben.
We zijn nog steeds biologische wezens.
Wat eens te meer aantoont dat je evolutie niet begrijpt. Evolutie doet geen enkele uitspraak over wie wel en niet zouden overleven.
Je kan niet zeggen dat een bepaalde groep evolutionair niet zou mogen of kunnen bestaan, want dát ze bestaan is het bewijs van het tegendeel.
Windmolens zijn het beste voorbeeld van factfree politics samen met de weerstand tegen kernenergie en de bewering dat de euro ons welvaart heeft gebracht.
Toch vreemd dat je de bestrijders van feitenvrije politiek enkel over richard de mos hoort een man die enkel wat roept en over het geld verslindende feitenvrije beleid met een breed draagvlak.
Ik begrijp dat je hier alleen komt om wat stokpaardjes te berijden. Niet om over het artikel te discussiëren of om je fact free beweringen met feiten te staven.
En dát vind ik nou precies slechte voorbeelden.
Windmolens: Daar is de wetenschap het gewoonweg nog niet over eens, maar ik heb het de laatste tijd niet zo goed gevolgd.
Kernenergie: Vind ik nou typisch een interpretatieverschil. Sommige mensen zijn gewoon bereid bepaalde risico’s wel te nemen en andere niet. Dat er gepraat wordt over hoe groot de risico’s zijn en dat er verschillend over gedacht wordt lijkt me duidelijk, maar maakt het nog geen voorbeeld van fact free politics.
Euro welvaart: Daar zijn de economen het volgens mij wel over eens, dat het – tot de kredietcrisis – een netto positief effect heeft gehad?
Windmolens: Die zijn onrendabel we zijn er niet voor niets in de industriële revolutie van afgestapt.
Kernenergie: Is de meest effectieve manier van energie opwekking daar zijn de wetenschapper het wel over eens.
Zelfs als je tegen kernenergie bent moet je toevegen dat het veiliger is dan kolenenergie wat jaarlijks voor 1.5 miljoen doden zorgt.
Euro welvaart: Dat is nooit bewezen, dat we er miljarden aan kwijtraken is wel bewezen.
Ik zie slechts lucht in je redenering. Misschien eens een windmolentje neerzetten?
Oh ja, nog iets. We hebben een heleboel wetenschappelijke informatie dat bv de maximumsnelheid verhogen naar 130 km/u een slecht idee is; het levert nauwelijks (tijd)winst op en wel een hoop milieuvervuiling en kosten.
Nu kan je daar tegen inbrengen: “Maar hard rijden is lekker en daarom doen we het toch!” Politieke keuze, wetenschappelijk niets tegen in te brengen, toch? Toch getuigt het van verregaande achterlijkheid volgens elke beetje onderbouwde moraalfilosofie.
Als jij een persoon verregaand achterlijk noemt omdat hij een voorstander is van een maximum snelheid van 130 km per uur dan kan ik aannemen dat je een autist bent die nooit met andere mensen omgaat.
In duitsland is er op veel snelwegen geen maximum snelheid en veel problemen levert dat niet op.
Het levert ook niet veel milieu vervuiling op, zeker niet met de steeds schoner wordende auto’s.
Jezus, waar haal jij je feit-vrije feitjes allemaal vandaan? Het vrije volk? Artikel 7? DDS? GeenStijl?
@62, Klopt denk ik niet, zie de grafiek met gekleurde lijntjes in http://www.flitsservice.nl/phpBB/verkeersbeleid/verkeersslachtoffers-duitsland-t-o-v-nederland-t64599.html en ook http://www.nationaalkompas.nl/gezondheid-en-ziekte/ziekten-en-aandoeningen/letsels-en-vergiftigingen/verkeersongevallen/verkeersongevallen-verschillen-internationaal/
Ik zie daar geen bewijs dat de maximum snelheid veel problemen oplevert.
Wat ook valt te zien is dat landen die wel een maximun snelheid op de snelweg kennen meer verkeersdoden kennen dan duitsland.
Deze poster legt het goed uit.
De trend is in ieder geval in alle landen hetzelfde. Toeval?
Mijn vraag blijft in ieder geval staan, waar zijn die terameters op gebaseerd? Schattingen?
Alleen nationaal verkeer, of ook transitverkeer? Grappig namelijk dat van die 4 landen Nederland het land is met het minste vakantieverkeer. En ook nog eens het land met het minste bergen en slechte weersomstandigheden.
Zo’n grafiekje geeft maar één ding aan: of je nu wel of niet veel investeert in handhaving, de daling gaat overal gelijk op.
Kijk, Berlitz, hier hebben we nu precies wat fact free politics zijn. Je roept dingen als “het levert ook niet veel milieu vervuiling op”, terwijl je daar geen zak vanaf weet.
De meeste auto’s zijn het zuinigst bij 90 km/h, boven de 100 km/h neemt het brandstofverbruik al snel toe. Bij 120 km/h is dat al 42% meer en bij 140 km/h is dat zelfs 74% meer brandstofverbruik. (http://www.unitedconsumers.com/tanken/informatie/tips-zuinig-rijden.html)
Ja, dat is VEEL meer milieuvervuiling. En ja, bv in Denemarken, waar de snelheid ook is opgevoerd ook meer doden (https://sargasso.nl/archief/2011/03/05/denemarken-substantieel-meer-ongelukken-op-130-km-wegen/ )
Maar gelukkig, in de reactie erna geef je gewoon aan dat die x aantal doden (verkeer, vervuiling) niet erg vindt. Dat is prima hoor, maar verschuil je niet achter pseudofeitjes die je a la minute bedenkt. Zeg gewoon dat je dat erkent (want het is een feit), maar dat het voor jou niet zo belangrijk is. We zijn het dan oneens, maar goed, dat mag. Even goede vrienden, want we gebruiken dezelfde feitenbasis.
Maar bedankt voor je aanwezigheid, want een treffender illustratie van het probleem dat onze politiek in een wurggreep houdt had ik zelf niet kunnen bedenken.
We hebben een heleboel wetenschappelijke informatie dat bv de maximumsnelheid verhogen naar 130 km/u een slecht idee is;
Ohja? Volgens mij is dit weer een voorbeeld van je eigen politieke voorkeur verheffen tot feit. Begrijp me niet verkeerd, er zullen ongetwijfeld onderzoeken zijn die de milieu- en gezondsheidschade van harder rijden zwaarder wegen dan de tijds- en economische winst. Maar die relatieve weging lijkt mij toch een politieke in plaats van een wetenschappelijke keuze.
Hierover ook: http://www.volkskrant.nl/vk/nl/3184/opinie/article/detail/3078420/2011/12/15/Peiling-Waarom-niet-direct-naar-150-km-per-uur.dhtml
Uit het artikel
De enige reden dat het kabinet dit doorvoert, is omdat de mensen dat wensen
Schande! Je moet natuurlijk de dingen invoeren waarop niemand zit te wachten.
Overigens geeft het artikel prima aan wat ik bedoel: het gaat niet over feiten, er staan drie beter of slechter onderbouwde meningen van deskundigen. Een uitspraak van de wetenschapper op zijn vakgebied heeft wat mij betreft meer waarde dan een uitspraak van een leek, maar het is nog steeds geen feit.
Volgens mij moeten volksvertegenwoordigers dingen doen, die goed zijn voor de samenleving. Daarbij kunnen ze luisteren naar wat de mensen willen, maar mag dat niet als enige bepalend zijn voor wat ze doen. Of zullen we de volksgerichten en brandstapels ook maar weer van stapel halen, als er genoeg belangstelling voor is?
@Joost
Er word helemaal niet aangetoond dat een hogere maximum snelheid voor meer doden zorgt dat verzin je nu ter plekke.
Kom nou is met bewijs.
Komen die ongelukken door bochten of door een glad wegdek?
En als je dan toch met bewijs komt, waarom dan niet meteen naar een snelheid van 30 km per uur!
Ook is er met de steeds milieu vriendelijkere auto’s helemaal niet veel meer vervuiling.
Dat auto’s zo vervuilend zijn is een mythe om hoge belastingen te kunnen heffen.
Al wat ik zie is dat jij dingen roept die je niet onderbouwt. Als ik vraag om onderbouwing herhaal je je standpunt (zie 41 en 47). Ik heb een aantal links gegeven, en heb (bijv. in het geval van je misbegrip van evolutie) uitgelegd wat er fout is aan je redenering.
Maar goed, ik leg het causale verband wel even uit.
A. 140 km/uur is 74% meer brandstofverbruik. Dus meer uitstoot van fijnstof, co2 etc.
B. fijnstof veroorzaakt doden
A+B impliceert dat er meer doden gaan vallen. http://zembla.vara.nl/Nieuws-detail.2624.0.html?&tx_ttnews%5Btt_news%5D=53895&cHash=87807a83eda92011252daff2ce20dbdd
En de hogere snelheid zorgt zelf ook voor meer doden, en dat heeft de minister zelf al toegegeven. Maar ook zij zal dat vast ter plekke verzonnen hebben. http://www.depers.nl/binnenland/617159/20-procent-niet-klaar-voor-130.html
Goed, het was even leuk, berlitz, maar nu ga ik iets anders doen. Je poging om de discussie een andere richting op te trekken (naar 30 km/u) negeer ik maar even.
Dat is geen mis begrip van de evolutie, gehandicapten planten zich meestal niet voort onze afkeer daarvan is ook evolutionair aangelegd(evolutionaire psychologie) als handicaps verdwijnen dan word een soort daar sterker van.
Erfelijke ziektes als schizofrenie zullen nooit een soort nooit sterker maken.
Dat er 74% meer brandstof verbruik valt niet meteen te vertalen in meer doden, zeker niet met schonere auto’s van nu.
Volgens jou redenatie kunnen we het beste terug de prehistorie in.
Het schijnt dat een bepaalde mate van hardleersheid evolutionair gezien voordelen biedt. Maar meer van iets is niet altijd automatisch beter.
Succes!
Berlitz, aanhanger van eugenetica zeker?
Dat is pertinent niet waar, ga eerst maar eens een boek over evolutionaire biologie lezen. Diversiteit is van essentieel belang voor het voortbestaan van soorten.
eens met Hal
OK, Hal, maar hij heeft het toch over gehandicapten (bij geboorte neem ik aan) niet over diversiteit, of lees ik ergens over heen?
het idee dat je schizofrenie moet bevorderen om betere prestaties te krijgen is vergezocht
Dit gaat niet over politiek maar wel over over wetenschap en wetenschappers, gekte en ernst, creativiteit en weer wetenschap. Molovich viel iets zeer bijzonders op bij het (of de?) CERN, iets wat politici waarschijnlijk nooit zou opvallen: de presentatie daar was met de letter Comic Sans gemaakt – belachelijk, de letter van de duivel! (Hier veren politici even op.) In een reactie wijst iemand hem er echter op dat die letter juist heel erg goed leest door dyslectici – de politici sukkelen weer weg. Er is zelfs iemand die een soortgelijke letter (maar dan veel mooier) heeft ontworpen voor dyslectici, die nog veel beter leesbaar is – iets waar politici alleen aan zouden beginnen als het hun werk voor jaren zou opleveren. Maar de letter is gereed en onderzocht door wetenschappers – politici zouden niet weten waarom: af is goed. En Molovich is blij met die nieuwe feitenkennis! (Politici hebben dan al lang afgehaakt.)