Ik bezit een grote verzameling DVD’s, allemaal netjes in de winkel gekocht. Daarbij download ik nagenoeg constant, waarbij mijn interesse hoofdzakelijk uitgaat naar documentaires. Daarbij viel me op, dat de beeldkwaliteit de laatste jaren enorm is toegenomen en dat die soms de kwaliteit van het gekochte materiaal aanmerkelijk overtreft.
Uit nieuwsgierigheid heb ik toen maar eens een film gedownload die ik al had gekocht. Tot mijn grote verbazing overtrof de beeldkwaliteit van het materiaal dat ik van het internet plukte, de kwaliteit van het materiaal dat ik had gekocht. Dat gold niet alleen voor de wat “nieuwere” films (zoals Natural Born Killers), maar ook voor oud materiaal (zoals Guys and Dolls).
Op de eerste plaats heeft mij dit doen besluiten dat ik dus geen films meer koop. Verder zou ik graag weten of ik nog auteursrechten moet betalen voor films die ik gekocht heb, maar daarna gedownload en of er een mogelijkheid bestaat om uitsluitend de auteursrechten te betalen voor het materiaal dat ik gedowwnload heb (dus zonder DVD, verpakkings- en distributiekosten).
Zolang mij die laatste mogelijkheid niet expliciet wordt aangeboden zie ik mijzelf als een oprechte piraat, die ontsnapt is aan de greep van de media-industrie.
Downloaden mag in Nederland, ongeacht of je de film hebt gekocht of niet. Zolang je maar niet verder verspreidt.
Zonder de media-industrie worden overigens geen films en documentaires gemaakt boven thuisvlijtniveau (zie artikel). Zelfs dan komen de meesten nog tot stand via directe (belastingvoordelen) en indirecte (medefinanciering door een publieke omroep) subsidies.
Ik weet niet of jouw reactie bedoeld was als commentaar op de mijne, maar voor het geval dat: je begrijpt niet waar ik heen wil. Op de eerste plaats woon ik niet in Nederland, maar dat terzijde.
Wat me vooral stoort is, dat ik het gevoel heb dat ik permanent in de luren wordt gelegd. Niet door de artist, maar door de media-industrie. Dat begon toen je een LP kocht waar maar 1 of 2 nummers op stonden van hoge kwaliteit en de rest loze vulling was. En nu betaal je in Brazilie dus 5, 10, 15 of zelfs 20 euro voor een product dat staat op een schijfje van een paar centen, terwijl ze blijkbaar niet eens over de kennis beschikken (of de wil hebben) om het origineel (van Guys and Dolls bijvoorbeeld, uit 1955) op vlekkeloze wijze op die DVD te zetten.
Wanneer ik de gecomprimeerde versie (nooit zo goed als het origineel) van het internet pluk en die zelf omzet naar een DVD, dan haal ik een duidelijk zichtbare betere kwaliteit. Dat is ABSURD!
Natuurlijk wil ik het liefst mijn .mkv files, met 2 of 3 geluidssporen (engels, portugees en spaans) en ondertiteld in 10 verschillende talen via een torrent verspreiden. Niet om de maker te benadelen, want die gun ik zijn geld: biedt me een mogelijkheid om die te betalen. Maar wel om de dieven van de media-industrie buitenspel te zetten, want ik ben ze spuugzat.
Nog afgezien van het feit dat ze zich schuldig maken aan een vorm van ongewilde censuur, want goede kritische documetaires zul je hier in Brazilie bij de tussenhandel niet vinden. Daar is geen markt voor, wordt dan als reden aangevoerd. Het moge zo zijn dat 10.000 exemplaren in het niet vallen bij die 1 miljoen die ze via die gelikte propaganda verkopen, maar ik voel me als 1 van die 10.000 wel genaaid en geboycot, of, anders geformuleerd: die macht brengt ook een maatschappelijke verantwoordelijkheid met zich mee, waar ze op geen enkele manier aan voldoen.
Wat ik wil is “freedom of information”. Niet in de betekenis dat ik het allemaal gratis krijg, maar wel in de betekenis, DAT MIJ DE TOEGANG GEGARANDEERD WORDT. Hoe dan ook!
En als het niet goedsschiks kan, dan maar kwaadsschiks.
@4: En nu betaal je in Brazilie dus 5, 10, 15 of zelfs 20 euro voor een product dat staat op een schijfje van een paar centen
Dat is logisch, want de prijs wordt niet bepaald door het plastic schijfje, maar door de zeldzaamheid van echte klassieke films.
Wanneer ik de gecomprimeerde versie (nooit zo goed als het origineel) van het internet pluk en die zelf omzet naar een DVD, dan haal ik een duidelijk zichtbare betere kwaliteit.
Dan komt die van een beter gemasterde DVD. Eentje van het kwaliteitslabel Criterion bijvoorbeeld. Kan je zo bestellen bv via Amazon. Die zijn wel duur, want de restauratie en extra’s kosten veel geld om te produceren.
maar ik voel me als 1 van die 10.000 wel genaaid en geboycot
Albert Heijn heeft de Pringles Salt & Vinegar uit het assortiment gehaald. Voel ik me ook door genaaid en geboycot.
maar wel in de betekenis, DAT MIJ DE TOEGANG GEGARANDEERD WORDT
Dat is een absurde eis. Je hebt net zo min recht op toegang tot kwaliteitsdocumentaires als recht op toegang tot snelle sportwagens. Je doet nu precies waar het in het interview over gaat: de beiden soort ‘free’ door elkaar gooien.
Guys and Dolls lag in de ramsj voor 2,50 euro, omdat het behoord tot een categorie films waar in Brazilie niemand naar kijkt. De oorspronkelijk prijs was 5 euro.
Ik wil Criterion wel betalen vor het werk dat ze doen, maar ik bestel geen films bij Amazon, want dan betaal ik bovendien nog eens de transportkosten en de invoerrechten. We hebben tegenwoordig internet voor dat soort grappen.
De vergelijking tussen sportwagens en (politiek gevoelige) informatie is natuurlijk absurd. Sportwagen worden me ook niet geweigerd, want als ik er voor betaal, dan kan ik hier elke gewenste sportwagen kopen. Maar neem bijvoorbeeld een documentaire als “The World according to Monsanto”, die wordt hier noch verkocht, noch getoond op de Braziliaanse TV. Monsanto is een van de grote adverteerders bij de GLOBO (behalve tv-zender de grootste distribiteur van audio-visuele media in Brazilie) en heeft een hele ochtendzending nagenoeg voor zichzelf (GLOBO-Rural).
Ik herhaal: de burger heeft het RECHT op informatie en als mij dat recht ontnomen wordt op grond van commerciele en/of politieke overwegingen, dan neem ik het terug.
maar ik bestel geen films bij Amazon, want dan betaal ik bovendien nog eens de transportkosten en de invoerrechten. We hebben tegenwoordig internet voor dat soort grappen.
Dankzij internet – ‘long tail’ – is de film nu überhaupt te koop. Je kan niet afdwingen dat alles op de door jouw gewenste manier voor de door jouw gewenste prijs te koop is. Nogmaals: dan doe je wat in het artikel staat, namelijk de twee frees door elkaar halen.
Maar neem bijvoorbeeld een documentaire als “The World according to Monsanto”, die wordt hier noch verkocht, noch getoond op de Braziliaanse TV.
Als je dat echt een probleem vindt, dan richt je de Brazilian Documentary Trading Company op, je koopt de rechten voor Brazilië van de makers, je laat 1.000 DVDs persen en biedt die te koop aan op een website. Heb je je goede daad gedaan voor de lokale democratie. Soms vereist democratie namelijk wel eens dat je je niet louter als consument opstelt, maar dat je ook actie onderneemt.
de burger heeft het RECHT op informatie
Er is recht op onderwijs, er is persvrijheid en in een democratie is ook recht op openbaarheid van overheidsbestuur. Maar er bestaat geen recht op informatie in het algemeen. Echt niet.
Ik vraag helemaal niet om een “door jouw (mij) gewenste prijs” lul toch niet. Ik haal ook helemaal niets door elkaar: ik wil niets “free” in de betekenis van gratis, ik wil dat informatie “free” is in de betekenis, dat de verspreiding ervan niet op commerciele of politieke overwegingen gedwarsboomd kan worden.
En kan ik dat niet afdwingen? Ik alleen niet natuurlijk, maar de massa van de downloaders zal het afdwingen, zo lang niet aan de voorwaarde voldaan is dat men de auteursrechten kan betalen, zonder mede verplicht de media-industrie te subsidieren.
“dan richt je de Brazilian Documentary Trading Company op” Dikke lul, ik heb wel wat anders te doen. Daarbij heb ik die documentaire reeds gedownload, voorzien van ondertiteling in het portugees en ik verspreid hem gratis, als bijdrage aan de lokale democratie. En ik denk dat ik handel in overeenstemming met de bedoeling van de maakster.
De vrije toegankelijkheid tot informatie is onlosmakelijk verbonden met de vrijheid van meningsuiting: het een kan niet zonder het ander. Als je dat niet inziet, dan is verdere discussie absoluut overbodig.
Martijn heeft op alle punten gelijk. Harm heeft het artikel niet gelezen of niet begrepen en berijdt zijn eigen verwendeconsumentenstokpaardjes. Free en free zijn twee verschillende zaken.
Bij gebrek aan argumenten haalt Harm vervolgens tot twee maal toe zijn geslachtsdeel uit zijn broek. Bij teken van overgave neem ik aan.
Nu zou ik toch wel eens een steekhoudend argument willen horen tegen de (consumenten-)eis voor een regeling die het mogelijk maakt om de auteursrechten te betalen, of de rechten van de maker, zonder een “verplichte” bijdrage te betalen aan de distributie- en verpakkingsindustrie in de gevallen dat ik afzie van hun diensten, als gevolg van het bestaan van het internet.
Als ik door het stellen van die eis de twee vormen van “free” door elkaar haal, dan zou ik graag een citaat uit de tekst hebben waar dat uit blijkt, in plaats van geklets zonder kop of staart.
Heeft Teeven afgelopen april niet een eind gemaakt aan die status?
#3
Spam
goed interview. het beste wat ik in tijden heb gelezen over dit onderwerp. weer een te kopen boek op de lijst.
off-topic: met een leuke quote voor de libertariërs hier: “They can enjoy complete freedom from government in Somalia, of course, but they never seem to go there”.
#4
about:
Ga toch met je tijd mee, mensen. Informatie en cultuur, als het gedigitaliseerd is, is nooit meer “zeldzaam” – zelfs privé fototjes op een telefoontje vliegen zo de wereld rond, for anyone to see. Digitale info is niet meer exploitabel (maar programma’s wel, tussen twee haakjes). En overigens is het idee dat alles wat “zeldzaam” is ook duur betaald zou moeten worden ook niet waar. Het is met vrije digitale informatie net als met asfalt: je kunt er wel bezwaren tegen hebben, maar het breidt zich toch ontembaar en schijnbaar eindeloos uit. Alleen zijn nu de platenbazen het slachtoffer, in plaats van de beestjes en de boeren en de recreanten. Maar dat een downloader een free-rider is, is dus niet waar – ze zijn eerder te vergelijken met de waaghalzen die op hoge wielen begonnen te fietsen – en de uploaders zijn te vergelijken met de heren Benz, Citroën, Diesel, Otto, Fokker en Viets.
@9: Informatie en cultuur, als het gedigitaliseerd is, is nooit meer “zeldzaam” – zelfs privé fototjes op een telefoontje vliegen zo de wereld rond
Dan maak je dezelfde fout als Harm, die de film verwart met het DVD’tje waarop het is geperst. Alleen je oma in geïnteresseerd in je vakantiefoto’s (en zelfs die doet waarschijnlijk net alsof.) Fotografen op het niveau Erwin Olaf en Inez van Lamsweerde zijn wel zeldzaam.
En overigens is het idee dat alles wat “zeldzaam” is ook duur betaald zou moeten worden ook niet waar.
Dat is nou precies het semi-Marxistische gewauwel dat in het interview genoemd wordt.
Martijn heeft een beetje moeite om het te volgen: ik verwar helemaal niets.
Ik wil WEL de film (en daar wil ook voor betalen), maar NIET het DVD-tje.
Als ik het DVD-tje ook wil, dan brand ik dat zelf wel en de ervaring heeft me geleerd, dat het eindresultaat dan in veel gevallen beter is, als het product dat ik in de winkel koop. Iets dat gezien de kwaliteit van de industrieel vervaardige DVD’s (die tot 9Gb kunnen bevatten, itt de 4,3 die ik ter beschikking heb) eigenlijk niet het geval zou mogen zijn.
Je komt nog voor meer verrassingen te staan: de DVD van “Once upon a Time in America” die ik had gekocht bleek in het formaat 4:3 te zijn, terwijl het origineel in breedbeeld is opgenomen. Ooit heb ik eens een programma gezien over regisseurs die zich verenigd hadden in een protest tegen dit soort aantastingen van hun originele werk, met prachtige voorbeelden van wat je misloopt als je het in de 4:3 versie bekijkt.
@harm: het meest treurigmakende aan de filmdistributeurs is wel dat als je een film koopt, dat je dan naar hemeltergende antipiraterijfilmpjes moet kijken, maar niet als je een film download.
“Tot ik niet meer als piraat wordt gezien, blijf ik er een!”
@13: Zie artikel. Om een film te maken heb je creatieve mensen nodig, maar ook een infrastructuur van investeerders. Die willen geld verdienen op hun investering.
Ik heb zo’n 20 jaar lang elke week een LP, later CD gekocht, een metertje of 10 aan boeken, dus ik vind dat ik m’n bijdrage wel geleverd heb. Illegaal downloaden levert me niet veel gewetensbezwaren op.
Daar komt bij dat ik op het moment niet erg kapitaalkrachtig ben qua liquide middelen, zou dat anders zijn, dan zou ik misschien iets minder crimineel zijn.
Maar dan komt het volgende obstakel: wil ik iets in huis halen dan is het gewoon oneindig veel makkelijker om een torrent te downloaden die na een half uurtje (of langer als het aanbod wat minder is) binnen is.
Ik ben niet alleen een slechte hufter, ook nog eens erg gemakzuchtig.
(Harm: ik had gister een mailtje gestuurd naar een verkeerd adres, waarschijnlijk is het nu wel gelukt.)
maar als je dat plot-bestandje kan downloaden en op je 3D-printertje kan reproduceren, ga je die verleiding weerstaan?
iets serieuzer: er klopt ook niks van de verdeelsleutel die instanties als BUMA hanteren. Ik hou van dingen die je niet gauw ergens anders hoort, en gun die artiesten best hun loon. Maar merkwaardig genoeg gaat van het geld dat ik uitgeef (uit zou geven) aan het luisteren/downloaden/aanschaffen van muziek van mijn indie-bandje het grootste deel naar gasten waar ik niks mee heb, op grond van hun ‘airplay’, en een fractie naar degeen die het zou verdienen.
Er rammelt iets aan m’n betoog, misschien omdat ik ik wauwel, misschien omdat de situatie té absurd is. Correct me where I’m wrong.
Het is niet omdat ik van mening ben dat die BUMA zoveel vertrouwen uitstraalt,maar ik denk dat de artiesten zelf de vertegenwoordigers van hun belangen behoren te controleren en te zorgen dat ze het met de clausules eens zijn.
Maar ik boycot de BUMA natuurlijk graag, als ze daarom vragen.
Reacties (22)
Ik bezit een grote verzameling DVD’s, allemaal netjes in de winkel gekocht. Daarbij download ik nagenoeg constant, waarbij mijn interesse hoofdzakelijk uitgaat naar documentaires. Daarbij viel me op, dat de beeldkwaliteit de laatste jaren enorm is toegenomen en dat die soms de kwaliteit van het gekochte materiaal aanmerkelijk overtreft.
Uit nieuwsgierigheid heb ik toen maar eens een film gedownload die ik al had gekocht. Tot mijn grote verbazing overtrof de beeldkwaliteit van het materiaal dat ik van het internet plukte, de kwaliteit van het materiaal dat ik had gekocht. Dat gold niet alleen voor de wat “nieuwere” films (zoals Natural Born Killers), maar ook voor oud materiaal (zoals Guys and Dolls).
Op de eerste plaats heeft mij dit doen besluiten dat ik dus geen films meer koop. Verder zou ik graag weten of ik nog auteursrechten moet betalen voor films die ik gekocht heb, maar daarna gedownload en of er een mogelijkheid bestaat om uitsluitend de auteursrechten te betalen voor het materiaal dat ik gedowwnload heb (dus zonder DVD, verpakkings- en distributiekosten).
Zolang mij die laatste mogelijkheid niet expliciet wordt aangeboden zie ik mijzelf als een oprechte piraat, die ontsnapt is aan de greep van de media-industrie.
Downloaden mag in Nederland, ongeacht of je de film hebt gekocht of niet. Zolang je maar niet verder verspreidt.
Zonder de media-industrie worden overigens geen films en documentaires gemaakt boven thuisvlijtniveau (zie artikel). Zelfs dan komen de meesten nog tot stand via directe (belastingvoordelen) en indirecte (medefinanciering door een publieke omroep) subsidies.
Ik weet niet of jouw reactie bedoeld was als commentaar op de mijne, maar voor het geval dat: je begrijpt niet waar ik heen wil. Op de eerste plaats woon ik niet in Nederland, maar dat terzijde.
Wat me vooral stoort is, dat ik het gevoel heb dat ik permanent in de luren wordt gelegd. Niet door de artist, maar door de media-industrie. Dat begon toen je een LP kocht waar maar 1 of 2 nummers op stonden van hoge kwaliteit en de rest loze vulling was. En nu betaal je in Brazilie dus 5, 10, 15 of zelfs 20 euro voor een product dat staat op een schijfje van een paar centen, terwijl ze blijkbaar niet eens over de kennis beschikken (of de wil hebben) om het origineel (van Guys and Dolls bijvoorbeeld, uit 1955) op vlekkeloze wijze op die DVD te zetten.
Wanneer ik de gecomprimeerde versie (nooit zo goed als het origineel) van het internet pluk en die zelf omzet naar een DVD, dan haal ik een duidelijk zichtbare betere kwaliteit. Dat is ABSURD!
Natuurlijk wil ik het liefst mijn .mkv files, met 2 of 3 geluidssporen (engels, portugees en spaans) en ondertiteld in 10 verschillende talen via een torrent verspreiden. Niet om de maker te benadelen, want die gun ik zijn geld: biedt me een mogelijkheid om die te betalen. Maar wel om de dieven van de media-industrie buitenspel te zetten, want ik ben ze spuugzat.
Nog afgezien van het feit dat ze zich schuldig maken aan een vorm van ongewilde censuur, want goede kritische documetaires zul je hier in Brazilie bij de tussenhandel niet vinden. Daar is geen markt voor, wordt dan als reden aangevoerd. Het moge zo zijn dat 10.000 exemplaren in het niet vallen bij die 1 miljoen die ze via die gelikte propaganda verkopen, maar ik voel me als 1 van die 10.000 wel genaaid en geboycot, of, anders geformuleerd: die macht brengt ook een maatschappelijke verantwoordelijkheid met zich mee, waar ze op geen enkele manier aan voldoen.
Wat ik wil is “freedom of information”. Niet in de betekenis dat ik het allemaal gratis krijg, maar wel in de betekenis, DAT MIJ DE TOEGANG GEGARANDEERD WORDT. Hoe dan ook!
En als het niet goedsschiks kan, dan maar kwaadsschiks.
@4: En nu betaal je in Brazilie dus 5, 10, 15 of zelfs 20 euro voor een product dat staat op een schijfje van een paar centen
Dat is logisch, want de prijs wordt niet bepaald door het plastic schijfje, maar door de zeldzaamheid van echte klassieke films.
Wanneer ik de gecomprimeerde versie (nooit zo goed als het origineel) van het internet pluk en die zelf omzet naar een DVD, dan haal ik een duidelijk zichtbare betere kwaliteit.
Dan komt die van een beter gemasterde DVD. Eentje van het kwaliteitslabel Criterion bijvoorbeeld. Kan je zo bestellen bv via Amazon. Die zijn wel duur, want de restauratie en extra’s kosten veel geld om te produceren.
maar ik voel me als 1 van die 10.000 wel genaaid en geboycot
Albert Heijn heeft de Pringles Salt & Vinegar uit het assortiment gehaald. Voel ik me ook door genaaid en geboycot.
maar wel in de betekenis, DAT MIJ DE TOEGANG GEGARANDEERD WORDT
Dat is een absurde eis. Je hebt net zo min recht op toegang tot kwaliteitsdocumentaires als recht op toegang tot snelle sportwagens. Je doet nu precies waar het in het interview over gaat: de beiden soort ‘free’ door elkaar gooien.
Guys and Dolls lag in de ramsj voor 2,50 euro, omdat het behoord tot een categorie films waar in Brazilie niemand naar kijkt. De oorspronkelijk prijs was 5 euro.
Ik wil Criterion wel betalen vor het werk dat ze doen, maar ik bestel geen films bij Amazon, want dan betaal ik bovendien nog eens de transportkosten en de invoerrechten. We hebben tegenwoordig internet voor dat soort grappen.
De vergelijking tussen sportwagens en (politiek gevoelige) informatie is natuurlijk absurd. Sportwagen worden me ook niet geweigerd, want als ik er voor betaal, dan kan ik hier elke gewenste sportwagen kopen. Maar neem bijvoorbeeld een documentaire als “The World according to Monsanto”, die wordt hier noch verkocht, noch getoond op de Braziliaanse TV. Monsanto is een van de grote adverteerders bij de GLOBO (behalve tv-zender de grootste distribiteur van audio-visuele media in Brazilie) en heeft een hele ochtendzending nagenoeg voor zichzelf (GLOBO-Rural).
Ik herhaal: de burger heeft het RECHT op informatie en als mij dat recht ontnomen wordt op grond van commerciele en/of politieke overwegingen, dan neem ik het terug.
maar ik bestel geen films bij Amazon, want dan betaal ik bovendien nog eens de transportkosten en de invoerrechten. We hebben tegenwoordig internet voor dat soort grappen.
Dankzij internet – ‘long tail’ – is de film nu überhaupt te koop. Je kan niet afdwingen dat alles op de door jouw gewenste manier voor de door jouw gewenste prijs te koop is. Nogmaals: dan doe je wat in het artikel staat, namelijk de twee frees door elkaar halen.
Maar neem bijvoorbeeld een documentaire als “The World according to Monsanto”, die wordt hier noch verkocht, noch getoond op de Braziliaanse TV.
Als je dat echt een probleem vindt, dan richt je de Brazilian Documentary Trading Company op, je koopt de rechten voor Brazilië van de makers, je laat 1.000 DVDs persen en biedt die te koop aan op een website. Heb je je goede daad gedaan voor de lokale democratie. Soms vereist democratie namelijk wel eens dat je je niet louter als consument opstelt, maar dat je ook actie onderneemt.
de burger heeft het RECHT op informatie
Er is recht op onderwijs, er is persvrijheid en in een democratie is ook recht op openbaarheid van overheidsbestuur. Maar er bestaat geen recht op informatie in het algemeen. Echt niet.
Ik vraag helemaal niet om een “door jouw (mij) gewenste prijs” lul toch niet. Ik haal ook helemaal niets door elkaar: ik wil niets “free” in de betekenis van gratis, ik wil dat informatie “free” is in de betekenis, dat de verspreiding ervan niet op commerciele of politieke overwegingen gedwarsboomd kan worden.
En kan ik dat niet afdwingen? Ik alleen niet natuurlijk, maar de massa van de downloaders zal het afdwingen, zo lang niet aan de voorwaarde voldaan is dat men de auteursrechten kan betalen, zonder mede verplicht de media-industrie te subsidieren.
“dan richt je de Brazilian Documentary Trading Company op” Dikke lul, ik heb wel wat anders te doen. Daarbij heb ik die documentaire reeds gedownload, voorzien van ondertiteling in het portugees en ik verspreid hem gratis, als bijdrage aan de lokale democratie. En ik denk dat ik handel in overeenstemming met de bedoeling van de maakster.
De vrije toegankelijkheid tot informatie is onlosmakelijk verbonden met de vrijheid van meningsuiting: het een kan niet zonder het ander. Als je dat niet inziet, dan is verdere discussie absoluut overbodig.
Martijn heeft op alle punten gelijk. Harm heeft het artikel niet gelezen of niet begrepen en berijdt zijn eigen verwendeconsumentenstokpaardjes. Free en free zijn twee verschillende zaken.
Bij gebrek aan argumenten haalt Harm vervolgens tot twee maal toe zijn geslachtsdeel uit zijn broek. Bij teken van overgave neem ik aan.
Nu zou ik toch wel eens een steekhoudend argument willen horen tegen de (consumenten-)eis voor een regeling die het mogelijk maakt om de auteursrechten te betalen, of de rechten van de maker, zonder een “verplichte” bijdrage te betalen aan de distributie- en verpakkingsindustrie in de gevallen dat ik afzie van hun diensten, als gevolg van het bestaan van het internet.
Als ik door het stellen van die eis de twee vormen van “free” door elkaar haal, dan zou ik graag een citaat uit de tekst hebben waar dat uit blijkt, in plaats van geklets zonder kop of staart.
Heeft Teeven afgelopen april niet een eind gemaakt aan die status?
goed interview. het beste wat ik in tijden heb gelezen over dit onderwerp. weer een te kopen boek op de lijst.
off-topic: met een leuke quote voor de libertariërs hier: “They can enjoy complete freedom from government in Somalia, of course, but they never seem to go there”.
Ga toch met je tijd mee, mensen. Informatie en cultuur, als het gedigitaliseerd is, is nooit meer “zeldzaam” – zelfs privé fototjes op een telefoontje vliegen zo de wereld rond, for anyone to see. Digitale info is niet meer exploitabel (maar programma’s wel, tussen twee haakjes). En overigens is het idee dat alles wat “zeldzaam” is ook duur betaald zou moeten worden ook niet waar. Het is met vrije digitale informatie net als met asfalt: je kunt er wel bezwaren tegen hebben, maar het breidt zich toch ontembaar en schijnbaar eindeloos uit. Alleen zijn nu de platenbazen het slachtoffer, in plaats van de beestjes en de boeren en de recreanten. Maar dat een downloader een free-rider is, is dus niet waar – ze zijn eerder te vergelijken met de waaghalzen die op hoge wielen begonnen te fietsen – en de uploaders zijn te vergelijken met de heren Benz, Citroën, Diesel, Otto, Fokker en Viets.
@9: Informatie en cultuur, als het gedigitaliseerd is, is nooit meer “zeldzaam” – zelfs privé fototjes op een telefoontje vliegen zo de wereld rond
Dan maak je dezelfde fout als Harm, die de film verwart met het DVD’tje waarop het is geperst. Alleen je oma in geïnteresseerd in je vakantiefoto’s (en zelfs die doet waarschijnlijk net alsof.) Fotografen op het niveau Erwin Olaf en Inez van Lamsweerde zijn wel zeldzaam.
En overigens is het idee dat alles wat “zeldzaam” is ook duur betaald zou moeten worden ook niet waar.
Dat is nou precies het semi-Marxistische gewauwel dat in het interview genoemd wordt.
Martijn heeft een beetje moeite om het te volgen: ik verwar helemaal niets.
Ik wil WEL de film (en daar wil ook voor betalen), maar NIET het DVD-tje.
Als ik het DVD-tje ook wil, dan brand ik dat zelf wel en de ervaring heeft me geleerd, dat het eindresultaat dan in veel gevallen beter is, als het product dat ik in de winkel koop. Iets dat gezien de kwaliteit van de industrieel vervaardige DVD’s (die tot 9Gb kunnen bevatten, itt de 4,3 die ik ter beschikking heb) eigenlijk niet het geval zou mogen zijn.
Je komt nog voor meer verrassingen te staan: de DVD van “Once upon a Time in America” die ik had gekocht bleek in het formaat 4:3 te zijn, terwijl het origineel in breedbeeld is opgenomen. Ooit heb ik eens een programma gezien over regisseurs die zich verenigd hadden in een protest tegen dit soort aantastingen van hun originele werk, met prachtige voorbeelden van wat je misloopt als je het in de 4:3 versie bekijkt.
http://www.widescreen.org/widescreen_artists_rights.shtml
@harm: het meest treurigmakende aan de filmdistributeurs is wel dat als je een film koopt, dat je dan naar hemeltergende antipiraterijfilmpjes moet kijken, maar niet als je een film download.
“Tot ik niet meer als piraat wordt gezien, blijf ik er een!”
@13: Zie artikel. Om een film te maken heb je creatieve mensen nodig, maar ook een infrastructuur van investeerders. Die willen geld verdienen op hun investering.
Dat is geen antwoord op mijn vraag.
Ik heb zo’n 20 jaar lang elke week een LP, later CD gekocht, een metertje of 10 aan boeken, dus ik vind dat ik m’n bijdrage wel geleverd heb. Illegaal downloaden levert me niet veel gewetensbezwaren op.
Daar komt bij dat ik op het moment niet erg kapitaalkrachtig ben qua liquide middelen, zou dat anders zijn, dan zou ik misschien iets minder crimineel zijn.
Maar dan komt het volgende obstakel: wil ik iets in huis halen dan is het gewoon oneindig veel makkelijker om een torrent te downloaden die na een half uurtje (of langer als het aanbod wat minder is) binnen is.
Ik ben niet alleen een slechte hufter, ook nog eens erg gemakzuchtig.
(Harm: ik had gister een mailtje gestuurd naar een verkeerd adres, waarschijnlijk is het nu wel gelukt.)
Ik ben momenteel ook niet zo kapitaalkrachtig, maar ik heb me er bij neergelegd dat ik die Lamborghini voorlopig even niet kan kopen.
maar als je dat plot-bestandje kan downloaden en op je 3D-printertje kan reproduceren, ga je die verleiding weerstaan?
iets serieuzer: er klopt ook niks van de verdeelsleutel die instanties als BUMA hanteren. Ik hou van dingen die je niet gauw ergens anders hoort, en gun die artiesten best hun loon. Maar merkwaardig genoeg gaat van het geld dat ik uitgeef (uit zou geven) aan het luisteren/downloaden/aanschaffen van muziek van mijn indie-bandje het grootste deel naar gasten waar ik niks mee heb, op grond van hun ‘airplay’, en een fractie naar degeen die het zou verdienen.
Er rammelt iets aan m’n betoog, misschien omdat ik ik wauwel, misschien omdat de situatie té absurd is. Correct me where I’m wrong.
Het is niet omdat ik van mening ben dat die BUMA zoveel vertrouwen uitstraalt,maar ik denk dat de artiesten zelf de vertegenwoordigers van hun belangen behoren te controleren en te zorgen dat ze het met de clausules eens zijn.
Maar ik boycot de BUMA natuurlijk graag, als ze daarom vragen.