WW: Meteoorinslag

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Na de ‘gevreesde’ blauwe maandag overleefd te hebben kunnen we onze depressie op peil houden door eens flink te fantaseren over een plotseling einde van de wereld. En welke kant kunnen we daarvoor beter opkijken dan omhoog, de hemel in, vanwaar de dodelijke meteoren ieder moment op ons hoofd kunnen vallen?

De meteoorinslag is een geliefd onderwerp voor apocalyptische fictieschrijvers, Wikipedia geeft een lijst van maar liefst 54 fictiewerken waarin een ‘impact event’ (of inslagproces) voorkomt. Hierin zorgt de impact van een meteoor, maan of planetoïde vaker wel dan niet voor gedeeltelijk of totale uitroeiing van het leven zoals wij dat kennen. De schrijvers schudden deze feiten niet geheel uit hun mouw, geologisch en paleontologisch onderzoek hebben aangetoond dat er minstens vijf Massa-extincties zijn voorgekomen in de laatste 540 miljoen jaar. Hiervan is de Perm-Trias extinctie de meest bekende. Sinds die tijd moeten we onder andere de trilobieten, rugose koralen en graptolieten missen. De oorzaak van deze plotselinge massasterfte wordt over het algemeen gezocht in de hoek van de vulkaanuitbarstingen of meteoorinslagen. Vooral de vrij recente ontdekkingen van grote impactkraters en de observatie van de catastrofale impact van de komeet Shoemaker-Levy 9 met Jupiter in 1994 leidden tot de conclusie dat inslagen significante veranderingen hebben bewerkstelligd gedurende de geschiedenis van de aarde.

En wat in het verleden gebeurd is, kan zo weer gebeuren. Discover magazine riep dan ook in hun ‘20 Ways the World Could End‘ de meteoorinslag uit tot meest waarschijnlijke oorzaak voor het Einde der Tijden. Het artikel noemt ook de vrij recente Tunguska impact. In 1908 vond in Siberië een explosie plaats die zijn weerga niet kende. Volgens ooggetuigen daalde een vuurbal neer uit de hemel en knalde deze in de lucht uit elkaar. De precieze toedracht is nog altijd niet duidelijk, maar de meest gangbare verklaring is een meteoriet die acht kilometer boven het aardoppervlak uit elkaar spatte. De energie die daarbij vrijkwam deed alle alle bomen in een omtrek van 40 kilometer breken als luciferhoutjes.

Uiteraard vallen er ook meteorieten op aarde die minder allesverwoestend zijn. Een aantal factoren bepalen het uiteindelijke schadelijke effect van een inslag: De grootte en materiaal van het object, de aanvlieghoek en -snelheid, maar ook de plek van impact (in zee of op het land) zijn bepalend voor de vraag of het buitenaards object alle leven op aarde uitroeit of alleen wat blauwe plekken veroorzaakt. Om ons een plezier te doen hebben verschillende instituten online impactberekenaars beschikbaar gemaakt, waarvan de mooiste misschien wel die van Purdue University is. Vul je variabelen in en je kan bijvoorbeeld berekenen wat er gebeurt als je honderd kilometer van een impact van een meteoor ter grootte van Londen staat (tip van de sluier: je bent in ieder geval erg stoffig). Bij de simulator van down2earth.eu kan je laten visualiseren wat bij een gegeven meteoor de diepte en diameter van de krater zijn. Erg leuk om te kijken of jouw stad het overleefd als bijvoorbeeld Amsterdam geraakt wordt.

Ten slotte nog een leuk simulatiefilmpje waarbij een écht flinke jongen ons aardoppervlak raakt. Dat ziet er allemaal niet erg hoopvol uit en suggereert dat we uiteindelijk niet veel meer kans maken dan de trilobieten.