Door een tweetal moties die de afgelopen week voorbij kwamen, zag ik dat ik een ontwikkeling gemist had. Een jaar of drie geleden werd er aangedrongen op een experiment met “no cure, no pay” voor de advocatuur. Met name de toenmalig minister van Justitie, Donner, is er voor gaan liggen. Het blijkt echter dat de nieuwe minister, Hirsch Ballin, daar wel voor voelt. Het wordt dan alleen een afgezwakte variant onder de naam “No win, no fee”. Het is voornamelijk bedoelt om het gat tussen de mensen die met gefinancieerde rechtsbijstand een zaak kunnen voeren en de rest (bv inkomen net boven modaal) te dichten. Een beetje zaak kost toch al snel 3000 euro, en dat weerhoudt velen.
Helaas ben ik niet in staat om ook maar ergens een exacte beschrijving van de regeling te vinden. Dus ik geef u alleen de moties (1 en 2) en de artikelen in de media. Als u meer info heeft, laat het even weten in de comments.
Wel even een polletje.
[poll=69]
De stemming over de moties staat nu voor aanstaande donderdag op de agenda van de Tweede Kamer.
En ik ga weer over tot de orde van de dag.
KSTn = Selectie uit recente KamerSTukken.
Reacties (17)
Was ff verkeerd in de wachtrij geplaatst. Stond een dag te laat. Bij deze alsnog.
Ik krijg natuurlijk graag de juridische implicaties uitgelegd door iemand met verstand van zaken, maar ik neig toch wel naar voor.
Het enige probleem dat ik voorzie is dat de tarieven voor advocaten omhoog zullen gaan, aangezien ze toch evenveel willen blijven verdienen en er logischerwijs gemiddeld genomen de helft van de keren verloren wordt. Daar staat tegenover dat er wat meer motivatie aan de kant van de advocaten is om een zaak te winnen, hetgeen dan weer tot kwaliteitsverbetering zou moeten leiden.
Ik vraag me ook af wat er gebeurt als een zaak gesettled wordt.
Kijkend naar de situatie zoals deze vroeger was, moet ik constateren dat procederen voor de gewone burger een enorm dure zaak is geworden.
Dit nog afgezien van de emotionele ballast die het voeren van een procedure met zich meebrengt. Alleen daarom zou je al bijna niet naar de rechter stappen.
Procederen volgens een No win, No Pay ( No cure, No Pay) constructie kan deels een uitkomst bieden. Op basis van die formule zullen advocaten echter alleen kansrijke zaken aannemen. Het lijkt mij dat voor zaken met minder succeskans een tariefafspraak gemaakt kan worden op basis van het door de advocaat ingeschatte risico.
Verder ben ik onvoldoende bekend met de advocatuur om een goed onderbouwd oordeel te kunnen vellen.
Ik neig naar voor.
Goed voor de toegankelijkheid, maar willen we meer rechtzaken? Willen we alles formaliseren of is het misschien toch niet handig dat triviale zaken informeel geregeld worden?
@Rik: wat is triviaal. Ik weet van een kennis (zelfstandig ondernemer) dat hij ruim 15.000 euro niet krijgt van een van zijn opdrachtgevers wegens een dispuut. Hij zit echter zo krap in het geld dat hij niet in staat is de advocaat de te verwachten kosten van de zaak voor te schieten. Hij gaat dus niet naar de rechter. Het informele traject was al uitgebreid bewandeld en leidde niet tot resultaat.
Deze constructie zou hem wel een mogelijkheid bieden om zijn recht te halen.
Grote bedrijven hebben in dit soort zaken meer in de melk te brokkelen dan kleine zelfstandigen nu.
Er ontbreekt een optie: “De mogelijkheid te werken met No Win, No Fee is.. een doekje voor het bloeden nu de gesubsidieerde rechtsbijstand steeds verder is/wordt uitgekleed”.
Ik ben wel benieuwd of dit RMO-advies nog de aandacht van politiek Den Haag heeft. Steeph’s kennis had wellicht baat gehad bij een ‘small claims court’ of een ‘geschillenboer’.
@3: Dat zou dus feitelijk niet veel veranderen. Moet je nog betalen als je verliest. Mij lijkt dat zoiets gebonden moet worden met een acceptatieplicht.
@Lisette: Heb je een punt. Wilde nog even in die rechtsbijstand duiken. Zie dat de laatste jaren de mogelijkheden steeds verder beperkt zijn. Recht is straks alleen nog voorbehouden aan de echt vermogenden zo.
No Cure No Pay leidt tot specialistische advocaten die zich richten op zeer specifieke schadeclaims. Dit zal onherroeppelijk leiden tot gerichte marketing met betrekking tot dat specifieke gebied, waardoor het er effectief op neerkomt dat mensen procedures zullen beginnen voor pietluttige dingen waarvoor ze anders geen procedure waren begonnen; de advocatuur gaat mensen expliciet en gericht aansporen om te procederen.
Deze wetgeving leidt onherroeppelijk tot te-hete-koffie-claims en meer van dat soort onzin. Kijkcijferadvocatuur in feite.
Los daarvan heeft Donner ook groot gelijk; het zal in dit soort zaken voor de advocaat gaan om geld terwijl het voor zijn/haar client doorgaans om een subtieler gewin zal gaan. Dit gaat onherroeppelijk conflicteren; advocaten die een prima schikking afwijzen uit eigenbelang of, erger nog, hun client verkeerd informeren.
Ik ben pertinent tegen.
@zmc : je noemt een aantal risico’s die ik nog niet onderkend had… Eye-opener…
@zmc
Daarom ook, No win-no fee.
Het probleem bij No Cure-no pay is dat de advocaten een percentage pakken van bijvoorbeeld de schadeloosstelling bij koffiekopjes zaken. De advocaat wordt dan een partij in het proces en is niet meer een onafhankelijke buitenstaander (wat hij, als het goed is, toch al niets was). Ergo, hij heeft direct een belang bij een zo hoog mogelijk schadeloosstelling.
No fee-no pay lijkt dat te willen voorkomen. Vergelijk het met het kopen van een verjaardagstaart op bestelling bij de bakker. Nu is het zo dat de bakker je vraagt om zijn uren te betalen a euro 50 per uur, ongeacht het resultaat. De bakker heeft dan ook geen enkele motivatie om een goede taart in een vlotte tijd te bakken. Ook zal hij geen enkele reden zien om te vertellen dat de wenstaart van de klant wel eens tijdens het bakken zou kunnen exploderen. Hij krijgt zijn geld toch wel.
Bij no fee, no pay spreek je met de bakker en bedrag af, bijvoorbeeld 20 euro, en als de taart mislukt betaal je niet. Jammer voor de bakker maar beter voor de consument. De bakker zal wel drie keer nadenken voordat hij de taart aanbiedt. Natuurlijk zal de gemiddelde gelukte taart daardoor iets duurder worden, maar alle mislukte taarten zijn voor zijn rekening.
Klinkt niet zo heel vreemd toch?
Een greep uit de gedragscode voor Europese advocaten:
“Het veelvoud van verplichtingen, dat op de advocaat rust, vereist zijn absolute onafhankelijkheid, vrij van alle druk, in het bijzonder van de druk van eigen belangen of van beïnvloedingen van buitenaf. Deze onafhankelijkheid is even noodzakelijk voor het vertrouwen in de rechtsbedeling als de onpartijdigheid van de rechter. De advocaat moet derhalve elke aantasting van zijn onafhankelijkheid vermijden en er voor waken de beroepsethiek niet te veronachtzamen om zijn cliënt, de rechter of derden welgevallig te zijn.”
http://www.ccbe.org/doc/Nl/code_ovb_nl.pdf (2.1)
Case closed?
Dit maakt de weg vrij vooor ambulance chasers.
En daar zit Nederland niet op te wachten.
@hoofdletterb
Grapjassen…
Je betaald minimaal 3000 euro voor een beetje “bijstand”, blijkt die geheel onpartijdig te zijn en probeert jou niet welgevallig te zijn….
Tuurlijk. Ik ben altijd geheel onpartijdig ik als euro 100+ per uur van iemand krijg.
@Sil
Juist niet. Daarom geen no cure-no pay.
Advocaten moeten nu beter gaan afwegen of ze een zaak kans maakt of niet. Geen factuurtje meer sturen van duizenden euro’s voor een totaal onhaalbare zaak waar je je client ingeluld hebt.
Ik vind het wel een goed idee. het staat eenieder immers vrij second en third opinions te vragen en daarmee een idee te vormen wat de kansen zijn. Kansloze zaken komen dan niet meer voor de rechter, en als je echt een goede zaak hebt kun je kiezen welke advokaat je neemt. Laat ze maar wat harder werken voor de centen. Bovendien kunnen dan ook de niet kapitaalkrachtigen hun recht halen.
@ Chinaman
Dus zullen advocaten op zoek gaan naar zaken die ze kunnen winnen. en aandringen op hoge schadevergoedingen. dus als je een gegronde claim hebt met letsel zullen de advocaten voor je in de rij staan. Een ‘kleine’ zaak zoals die kennis van Steeph daarentegen zullen ze links laten liggen.
@Sil
De schadeclaim maakt juist nu niet uit. Je spreekt namelijk een bedrag af met de advocaat (3000 euro) of een fee per uur. De hoogte van de schadevergoeding maakt dan niet uit. Daarom is dit wel een goed voorstel en no cure-no pay niet.