Turkije is er alles aan gelegen een onafhankelijke Koerdische staat in Noord-Syrië te voorkomen, meent Evert te Winkel. Hoe verandert de Turkse militaire bemoeienis de dynamiek van het conflict?
Een nieuwe partij mengt zich actief in de oorlog in Syrië: Turkije. Natuurlijk werden er eerder al grote hoeveelheden Turkse wapens bij rebellengroepen en jihadisten (inclusief IS) gevonden en viel Turkije op door haar lakse houding in het tegenhouden van wapens en jihadisten, maar het openlijke offensief van Turkse tanks die samen met rebellen trachten grensstad Jarabloes te veroveren (bronnen melden inmiddels dat dit gelukt zou zijn) is volstrekt nieuw.
Het lijkt me dat de grensoverschrijding van Turkije een tweeledig doel heeft:
- het afsluiten van de Jarabloes-grensovergang voor IS-terroristen, daar de aanslagen door IS in Turkije zwaar gevoeld worden;
- het stoppen of stagneren van de expansie van het door de Koerdische YPG gedomineerde Syrisch democratisch leger (SDF).
Dat heeft Erdogan ook ongeveer in die woorden gezegd.
De tweede reden lijkt me het voornaamste doel. De timing is wat dat betreft ook belangrijk: begin juni schreef ik dat de verovering van Manbij een onafhankelijke Koerdische staat in het noorden van Syrië zeer nabij zou brengen – de grootste angst voor onder andere Turkije en Iran, die vrezen dat dit de grote Koerdische minderheden in hun land weleens op ideeën zou kunnen brengen.
Beknopt strategisch overzicht
Minder dan twee weken geleden werd Manbij veroverd; inmiddels heeft het SDF zowel een al-Bab-militaire-raad als een Jarabloes-militaire-raad gevormd, waarbij met name de eerste een belangrijke ‘stepping stone’ is voor het verbinden van het grote Kobani-canton en de kleinere Afrin-enclave. De Koerden willen deze graag opnemen voordat zij een onafhankelijke staat uitroepen.
Door nu met rebellengroepen en eigen tanks de grens over te trekken, hoopt Turkije het SDF vóór te zijn en zo Kobani en Afrin gescheiden te houden. Dat is een risicovolle keuze.
Afbeelding: Stilfragment uit reportage van France 24 (English).
Strijdende partijen in Syrië
De strijd in Syrië wordt hoe langer hoe ingewikkelder. De Verenigde Staten waren in een coalitie met onder andere Frankrijk en Groot-Brittanië al actief in Syrië, Rusland, Iran en het Libanese Hezbollah steunen Assad met wapens, militairen en strijders en sinds deze maand bemoeit ook China zich tegen Syrië aan.
Tientallen tot honderden milities, rebellengroepen en jihadistengroepen zijn er verder actief, van hele kleintjes tot goed georganiseerde en grote groepen zoals de islamistische en jihadistische Ahrar al-Sham en Jabhat Fatah al-Sham (al-Qaida).
Voor een deel van die rebellen geldt dat zij slechts Assad omver willen werpen, anderen streven naar een emiraat binnen Syrië, zoals Jabhat Fatah al-Sham.
IS, dat een grensoverschrijdend gebied al langdurig in handen heeft en dat feitelijk een onafhankelijk staat is, ondanks dat de groep nu in Syrië en Irak onder druk staat, en het SDF heb ik al genoemd. Turkije komt daar nu bij. De tribale en religieuze verschillen in Syrië laat ik voor nu maar even weg, om het enigszins behapbaar te houden.
Interessant aan de inmenging van Turkije is dat Turkije in de NAVO een bondgenoot is van de Verenigde Staten, maar dat op sommige punten de belangen lang niet gelijk op gaan.
Zoals gezegd wil Turkije de expansie van de Koerden stoppen, terwijl de VS niet zonder de Koerdische YPG kunnen in hun strijd tegen IS. Er is geen haar op het Turkse hoofd te vinden die er aan denkt om die rol volledig op zich te nemen.
In dat opzicht is de oproep van Biden aan de YPG om zich ten westen van de Eufraat terug te trekken vooral symbolisch, naar mijn oordeel.
Symbolisch in de eerste plaats omdat het SDF te afhankelijk is van de YPG, die veruit de meeste strijders levert, in de tweede plaats omdat Manbij een etnisch gemengd gebied is, met een forse Koerdische bevolking. Arabische dominantie valt niet af te dwingen.
De YPG trekt zich in ieder geval vooralsnog niet terug.
Gevolgen voor de Koerden
Voorlopig lijkt het door de Koerden beheerste gebied, dat zij Rojova (west-Koerdistan) noemen, niet in gevaar te komen, ongeacht de acties van Turkije en ongeacht of de VS hun steun opzeggen. De canton Kobani (samen met Jazira) is voor Turkije te groot en te sterk om zomaar aan te vallen, dat zou gepaard gaan met voor Turkije onacceptabel veel doden, en vooralsnog zijn er ook teveel Amerikanen.
Op dit moment heeft dit canton vrijwel voortdurend de overhand tegenover IS, al speelt de luchtsteun daar ook een rol, en toen aan Assad-gelieerde milities van de National Defense Force in Hasakah doelen in SDF-gebied aanvielen, was het resultaat een week later dat alle troepen en milities van Assad de provinciehoofdstad moesten verlaten.
Dat ligt anders met de kleine en kwetsbaarder Afrin-enclave en de Koerdische wijk Sjeikh Mahksoud in Aleppo.
Video: Reportage van Pravda (met synchroonvertaling).
https://youtu.be/zbrzcADM9sA
Turkije zal niet zo gauw Koerden in Afrin aanvallen, ook bij de huidige aanval op Jarabloes is hun deelname naar ik aanneem beperkt. Maar naarmate een autonoom Koerdistan voor het Turkije van Erdogan en het Syrië van Assad als bedreiging groeit – en naar mijn idee kijken beide hier zo tegenaan – zou het vijandschap weleens in één dag kunnen veranderen in een innige vriendschap, zoals Herodes en Pilatus ook eens overkwam.
Dat zou het grootste gevaar zijn voor de Koerden in Afrin en Sjeikh Mahksoud, want beide liggen direct tegen gebieden aan die het Syrische leger stevig in handen heeft. Terwijl het SDF het gevecht aanging in Hasakah, bombardeerde het Syrische leger voor het eerst in maanden de Afrin-enclave, als om duidelijk te maken wat verstoorde verhoudingen tussen de Koerden en Assad voor gevolgen kunnen hebben. En Turkije kan Syrië steunen met wapens waar Assad zelf het geld niet voor heeft.
Een dergelijke plotselinge vriendschap is niet onmogelijk, hoewel er op dit moment geen concrete aanwijzingen voor zijn.
Slot
Voor Turkije is deze keuze ook risicovol. Turkije zou dit niet doen zonder toestemming van Rusland, daar ben ik van overtuigd. Rusland uit zich hier niet over, wel zeggen ze ‘bezorgd’ te zijn (hele verklaring, min of meer adequate Engelse vertaling).
Maar de vraag is of het Assad-regime daarin meegaat, in het openbaar wijzen zij deze actie in ieder geval in scherpe bewoordingen af, hoewel Koerdische leiders weer claimen dat het juist een een-tweetje is tussen Iran en Syrië en Turkije.
En ook lang niet alle rebellengroepen in Syrië zitten te wachten op bemoeienis van de Turken, waardoor de Turkse troepen op een zeker moment vanuit vier kanten onder vuur genomen kunnen worden genomen: door IS, door de YPG, door het Syrische leger of aanverwante milities en door Syrische rebellengroepen die zich niet bij de Turkse belangen willen aansluiten. Dat is des te prangender omdat IS uit het noorden van de provincie Aleppo lijkt terug te trekken, en allerlei groepen nu een stuk van de taart zullen opeisen.
Als de Turken verstandig zijn, en ik neem aan dat dat het geval is, zal Turkse betrokkenheid bij de aanval op Jarabloes beperkt blijven en tot die aanval beperkt blijven. De weg tussen Kobani en Afrin totaal afsluiten brengt voor de Turken teveel risico met zich mee en dat zal de Turkse overheid in geen geval doen. Hooguit zal Turkije actief blijven met luchtsteun en natuurlijk met diplomatieke druk op de Verenigde Staten, die hun NAVO-bondgenoot niet aan de kant kunnen zetten.
De Turkse militairen die meedoen aan de verovering van Jarabloes zetten niet een revolutie in gang die de totale Syrische burgeroorlog op zijn kop zal gooien.
De actieve betrokkenheid van Turkije bij deze oorlog is wel nieuw: bij mijn weten is de enige keer dat Turkse troepen openlijk in Syrië actief waren al jaren geleden, toen de Turken een tombe van Soelayman Shah evacueerden en zijn resten in veiligheid brachten. Deze actie is een nieuwe dimensie in een toch al uitzonderlijk ingewikkeld conflict.
Video: Een erg interessant segment van Russia Today over Jarabloes, met een uitstekende analyse door Murad Gazdiev van de tegengestelde doelen van de Koerden en de Turken in Syrië.
https://youtu.be/YTpjDTA3smQ
Naschrift
Mij werd gevraagd welke rebellengroepen deelnemen aan de Jarabloes-operatie. Een goede vraag. Precies weet ik het niet, ik weet dat Faylaq al-Sham en Nour al-Dein al-Zenki deelnemen, de eerste is een islamistische groep, de tweede is een groep van het Vrije Syrische leger (FSA) die algemeen bekend werd toen leden van deze groep een jonge tienerstrijder onthoofden. Zenki speelde ook een belangrijke rol bij het doorbreken van het beleg van Aleppo.
Freelance journalist Evert te Winkel volgt de Syrische ontwikkelingen vanaf 2011 op de voet. Door de jaren heen heeft hij de diverse bronnen ter plaatse (krijgspropaganda, frontnieuws, kaarten, journalisten ter plaatse) enigszins leren wegen en schiften.
Dit artikel verscheen eerder op zijn website.
Reacties (22)
Dank, Evert te Winkel. Hier nog een (veel minder gedetailleerd) interview bij therealnews: Turkey’s Incursion into Syria Will Escalate Conflict with the Kurds met dezelfde strekking.
Prima stuk, fijne verdieping.
Wel vraag ik me af waar de schrijver de Turkse bombardementen op Koerdische stellingen heeft gelaten. Dat Turkije zich nu voor het eerst middels een strijd op de grond met het Syrisch conflict bemoeit is waar, maar haar bemoeienis voorheen gaat verder dan slechts wapenleveranties aan islamistische groeperingen.
Zowel in dit stuk als in het reguliere nieuws wordt gedaan alsof het innemen/helpen innemen van Jarablus een aansluiting van twee gebieden in handen van de Koerden onmogelijk zou maken. Bestudering van de kaart laat echter zien dat het Koerdisch gebied rondo Kobani zich tientallen kilometers meer naar zowel het zuiden als het westen uitstrekt. De verbinding tussen de Koerdische gebieden vervolmaken zal via Al Bab moeten gebeuren. De SDF heeft die stap ook al aangekondigd. Dat betekent ook dat mocht Turkije die aansluiting onmogelijk willen maken, zij het ook via Al Bab zal moeten spelen. Ik betwijfel of Erdogan zich aan die inzet wil of durft te wagen. Niet preventief in ieder geval. Waarschijnlijk zal het, mochten de Koerden in hun opzet slagen, via bombardementen dit Koerdisch front weer proberen te breken.
Rondom de vluchtelingendeal zagen we al hoe diep Europa zijn hoofd in de reet van Turkije heeft zitten, door middel van de speeches van Biden weten we nu ook dat zelfs de VS zijn hoofd op dezelfde plek heeft gestopt.
Turkije zou een flinke tik op de vingers moeten krijgen. In feite is het een NAVO land dat NAVO beleid actief frustreert en schendt en daarin niet gestraft wordt. Voer voor Erdogans grootheidswaanzin.
De Koerden worden nu voor de tweede keer, de Eerste Golfoorlog was de eerste, in de rug gestoken door het westen.
@2: Maar waarom is het zo belangrijk voor de Koerden (laat staan iet wat wij zouden moeten toejuichen) om de twee gebieden met elkaar te verbinden? De Koerden vormen slechts een minderheid in dat gebied, de rest zijn Arabieren en Turkmenen. Zelfs al slaagt de SDF in hun opzet de twee kantons te verbinden, je ziet al weer voor je hoe dit het volgende conflict gaat uitlokken. Vlak voor de Turken Syrië binnenvielen kwamen de eerste berichten over conflicten in Manbij al binnen, waar de Koerden hun eerdere belofte het gezag aan de lokale Arabieren te laten niet leken na te komen.
De Syriërs zouden akkoorden moeten sluiten in plaats van te vechten, maar daar zijn ze helaas niet zo goed in.
Het wordt mij een beetje ingewikkeld.
De YPG vecht vooral in overeenstemming met de V.S. tegen I.S.. Dat is nogal in het belang van de V.S. en de Navo, want van Boots on the ground hebben we onze bekomst na Irak.
De strijd van de Syrische Koerden levert inmiddels een staatje op dat Rojava genoemd wordt. Een belofte in moderniteit, door zijn bestuursvorm en de positie van vrouwen.
Voor Turkije is dat een groot risico, want de Koerden hebben nog steeds de ambitie een eigen staat te scheppen.
Zo ontstaat er een nieuwe impuls voor Erdogan om meer chaos te scheppen: hij heeft geprobeerd vrede te sluiten met de PKK, maar dat is al even geleden. Nu heeft hij vooral bedreigingen, want de Koerdische strijders zijn effectief tegen IS.
De Amerikanen zien de Syrische Koerden als bondgenoten, want ze vechten tegen IS. Doen de Turken dat ook? Dat lijkt me de centrale vraag. Ik geloof dat de invasie niet tegen IS gericht is, maar tegen de Syrische Koerden. De Russen vinden dat prachtig, want het versterkt hun vriend Assad. De Amerikanen hebben vooral behoefte aan succes tegen IS, om de positie van Clinton in de verkiezingen te versterken. Zo is bondgenoot Turkije, om een heldere reden, bezig met de strijd tegen YPG, al zeggen ze dat het tegen IS gaat. Die positie doet een beetje “Russisch” aan.
Kan Turkije nog wil lid blijven van de Navo?
@4: Wat je mist is dat een zelfstandig staatje van Syrische Koerden ook niet in het belang is van de VS (of NAVO), aangezien dit voor meer conflict zorgt, en niet voor minder. De moderniteit van Rojava is bovendien nogal overtrokken, aangezien interne oppositie wordt onderdrukt en de visie uitgesproken nationalistisch is.
Turkije verdedigt hier het belang van de lokale Arabieren en Turkmenen, waarvoor weinig plaats is in het Koerdische denken over ‘Groot-Rojava’.
IS stort in elkaar, en er vindt nu een race plaats over dat gebied. De Turkse claim is hierin niet slechter dan die van Koerden.
Wat hebben Putin en Erdogan laatst besproken?
En Lavrov en Kerry?
https://mobile.twitter.com/SargonHadaya/status/769238486650068992
@6: Vertaling van een van die tweets: calamity to come .. continuous hours between Kerry and Lavrov .. May God protect us from the next Yemen.
Hier nog een meer gedetailleerde kaart van de omgeving van Jarabloes met alle groeperingen.
Degenen die het hardst tegen IS hebben gevochten worden het hardst getroffen, mede door de immer verraderlljke Amerikanen. In een verklaring van
het Pentagonde NOS wordt weer eens gesproken over gematigde Syrische opstandelingen die er volgens ooggetuigen nooit geweest zijn.@7: Die kaart waar je naar linkt bewijst juist hoe problematisch de Koerdische claim is. Het is bovendien zeker niet gedetailleerd. Een echt gedetailleerde etnische kaart van Noord-Syrië vind je hier: http://umap.openstreetmap.fr/nl/map/northern-syria-syriakurdistan_80916#10/36.6387/36.9992
Zonder die ‘verraderlijke’ Amerikanen was Kobani ingenomen en was er van enig Rojava geen sprake geweest. Dit in groot contrast tot de Syrische rebellen van Noord-Aleppo, die niet alleen tegen IS, maar ook tegen het Syrische regeringsleger én de Koerden moesten vechten.
De Koerden en hun supporters gedragen zich als verwende kinderen.
@8
De Amerikanen hebben gebruik gemaakt van de Koerden in de strijd tegen IS. De Turken hebben nooit een poot uitgestoken tegen IS, behalve dan wat schimmige handel en oplappen van IS strijders.
En nu de strijd tegen IS zo goed als gewonnen is komen de echte karakters opeens in beeld. De Koerden zijn onbelangrijk geworden en Turkije trekt doodleuk het buurland in. Onder het mom van bestrijden van IS worden de Koerden teruggedreven.
De strijd om Syrie is nog lang niet gestreden. En je kan maar beter geen Koerd zijn.
@9:
En de Koerden hebben gebruikt gemaakt van de Amerikanen voor het realiseren van hun ‘Groot-Rojava’. De Koerden zijn geen willoos slachtoffer van de Amerikanen; beide partijen hebben voordeel van de samenwerking. Nu overspelen de Koerden hun hand (houden zich niet aan de afspraken!), en dan komt er gedonder.
De Turken inderdaad niet, maar de soennitische rebellen die de grondtroepen leveren wel. In het noordwesten van Aleppo zijn zij de enigen die strijd leveren met IS, terwijl de Koerden en Assad ook een frontlijn met IS hebben.
Wat de Turken wel hebben gedaan is al heel erg lang pleiten voor een no-flyzone boven precies dit deel van Syrië, en het creëren van een bufferzone, lang voordat de Koerden hier in de buurt waren. Als ze hier steun van de VS voor gekregen hadden, was IS hier al veel eerder verslagen.
Een blik op de kaart laat zien dat dat onzin is. De Koerden zitten in noord-oost Syrië stevig in het zadel, en zijn daar nog steeds de enige serieuze tegenstanders van IS. De Koerden verliezen alleen deze slag, niet de oorlog.
En ze doen er verstandig aan hun verlies op dit front te erkennen, om zo wat ze al hebben te behouden.
@10: Exactly. Een no-flyzone gaat helpen! Het moest maar eens afgelopen zijn met bombarderen van ISIS. Die mensen willen ook een leven…
@10
De Koerden zijn geen willoos slachtoffer. Ze worden nu in de steek gelaten. Ze dienen zich terug te trekken aan de andere kant van de Eufraat. Turkije wil controle over dat gebied. En de VS heeft kennelijk reden om dat te steunen. Ondertussen lees ik dat Turkije tientallen slachtoffers maakt met lucht en artilleriebombardementen.
We hebben het hier wel over een NAVO bondgenoot die openlijk oorlog aan het voeren is in een buurland. Wat de consequenties hiervan zijn of zullen worden moeten we maar afwachten. Syrie staat in brand, dat lijkt mij voorlopig wel genoeg. Erdogan denkt er anders over en de VS steunt Erdogan. Dus mogen we ons wel afvragen wat de reden daar van is.
Het lijkt mij wenselijk dat er gepacificeerd wordt in de regio i.p.v. uitbreiding van het conflict. Het is niet ondenkbeeldig dat de Koerden op zoek gaan naar nieuwe bondgenoten.
Terugtrekking naar de andere kant van de Eufraat zou nog redelijk zijn als Turkije en de VS territoriale zekerheid gaven aan de Koerden. Maar daar is natuurlijk geen sprake van in het geval van Turkije.
@3:
Strategie. Daarom is het zo belangrijk. Strategie tijdens de oorlog (aanvoer routes IS/geen opdeling van het front/eigen infrastructuur) en strategie voor na de oorlog (opdelingsplan Syrië).
En nee, ik zie niet hoe dit het volgende conflict al weer gaat uitlokken.
@4:
Niet helemaal waar. Niet een staat in de gangbare betekenis van het woord. Erdogans vrede met de PKK heeft nooit iets voorgesteld. En wat hij in huis heeft is meer dan alleen dreigement. Zowel in Turkije (Diyarbakir, Cizre) als in Syrië (stellingen van YPG en PYD) moordt hij bewust Koerden uit.
Ongemakkelijk bondgenootschap en overduidelijk een zeer beperkt bondgenootschap. Dat hebben de uitspraken van Biden wel laten zien. De Amerikanen doen liever zaken met de Peshmerga dan met YPG/PYD. Een links-radicaal experiment in het MO staat echt niet hoog op hun verlanglijstje.
De vraag of Turkije nog wel lid kan blijven is een zeer goede. Ik vrees echter dat de belangen te groot zijn. Dat Erdogan ondertussen Amerika’s ongemakkelijke bondgenoten over de kling jaagt, weegt daar niet tegen op.
@5:
Ik wil niet onvriendelijk klinken, maar hier miskleun je behoorlijk. Die lokale Arabieren en Turkomannen die zo onderdrukt zouden worden, die vechten gewoon mee he, bij het SDF. En het instellen van een burgerlijke overheid terwijl je aan het front zit is niet heel gebruikelijk. Dat de milities daar besluiten nemen is de logica van oorlog. Dat zegt niets over intenties met het gebied en een na-oorlogse democratisering. Een Turkse claim op het gebied zou overigens gebiedsuitbreiding van Turkije betekenen. Waarom? Waarom zou Turkije na aanleiding van deze oorlog zijn gebied mogen uitbreiden? Wat hebben ze gedaan om dat prijsje te verdienen? De claim van de Koerden is een claim van inwoners van een streek. Een claim om zelfbestuur in die streek. Lijkt mij gerechtvaardigd. Ik wacht nog altijd op een Groningse revolutie. Mogen Friezen en Drentenaren best bij aansluiten als ze de beginselen onderschrijven.
@8: Zie mijn eerdere opmerking: Turkomannen en Arabieren vechten zij aan zij met Koerden in het SDF, denk bijvoorbeeld aan de Sultan Selim Brigade. Zij zijn daar welkom. (Edit: voordat er gezeur over ontstaat: in het geval van de Sultan Selim Brigade geldt: hebben zij aan zij gevochten met…. en waren daar welkom). Strijders die zich bij andere groeperingen hebben aangesloten hebben dat gedaan vanwege ideologische verschillen, niet de etnische lijnen waarvan jij de Koerden beschuldigt dat zij die trekken.
Verder doe je alsof de YPG/PYD netjes hebben zitten wachten tot ze zeker waren van hulp van de Amerikanen voordat ze militair standpunt in hebben genomen. Dat is een omdraaiing van zaken. De Koerden grepen in rond Sinjar, waarop de Amerikanen besloten te gaan ondersteunen.
En in @10 beweer je dat de Koerden hun hand overspelen omdat zij zich niet aan afspraken houden. Een afspraak is wat anders dan het opleggen van een verbod. Zo werkt dat wel op school, maar niet op het slagveld.
@13:
Dan moet je beter kijken. Er is veel onvrede onder de Arabieren over de YPG, en dan druk ik het nog zachtjes uit. De Arabieren gaan Koerdische overheersing nooit accepteren.
En strategie? Het is een domme strategie, want ze krijgen nu klappen precies doordat ze dit willen nastreven. Het is nationalistische grootheidswaan.
Dat heb ik al voorspeld toen de Koerden de Arabische dorpen rond Azaz aanvielen, en daar wilde je toen ook al niet aan. Nu krijgen ze het terug.
Lokale Arabieren vechten aan beide zijden, de ene partij gesteund door de Koerden, de anderen door de Turken. Dat is de treurige ironie. Het zijn de opvolgers van de milities die voor IS het hele gebied in handen hadden, veroverd op Assad (Arabische milities dus), en die door omstandigheden aan verschillende kanten steun gezocht hebben. Beide partijen schilderen de ander af als terroristen; het is die dynamiek die maar eens doorbroken moet worden.
Overigens is de SDF niets zonder YPG, dus er vechten heus wel Koerden mee aan de frontlijn, in tegenstelling tot wat ze je misschien willen doen geloven.
In de streek waar het hier om gaat zijn de Koerden een minderheid. Turkije claimt het gebied niet, ze helpen slechts FSA milities het gebied te heroveren.
Een fabeltje. Ideologisch zijn er geen verschillen tussen de FSA gesteund door de Turken en de FSA milities onder de SDF-vlag. Het zijn allebei lokale milities die om opstand kwamen tegen Assad.
[/q]En in @10 beweer je dat de Koerden hun hand overspelen omdat zij zich niet aan afspraken houden.[/q]Door het gebied ten westen van de Eufraat te claimen, overspelen ze hun hand. En dat was nog niet eens de druppel, als ze zich me Manbij tevreden hadden gehouden, waren ze er nog mee weggekomen. Maar Jarabulus was een rode lijn van de Turken, dat wisten ze van te voren, dus door daarnaartoe op te trekken lokten een reactie uit van de Turken uit. Een strategische blunder. De Turken trekken nu op naar Manbij. Dat hadden ze kunnen voorkomen als ze strategisch slimmer hadden geopereerd.
@14:
Als je spreekt over Koerdische overheersing redeneer je niet in lijn met wat er aan de hand is. Dat is wat ik “toen” betoogde, dat is wat ik nu betoog. Die zogenaamde “Koerdische” overheersing is namelijk niet gebaseerd op Koerd zijn maar op ideologische principes die “ras” en etniciteit doorkruisen en deze opmerking:
onderschrijft dat nog eens extra. Geen sprake dus van treurige ironie, wel sprake van ideologische verschillen. Meer nog met de Turkomannen, die grotendeels de Grijze Wolven als partner zien, dan met Arabieren.
Om te beginnen noemde jij als eerste een claim van Turkije, in #5 welteverstaan. Wellicht niet omdat die claim gedaan zou zijn, maar omdat jij wilde betogen dat een Turkse claim net zo gerechtvaardigd zou zijn als de PYD claim dat is. Daarvan zeg ik dat dat niet klopt. De PYD claim gaat namelijk, nogmaals, verder dan Koerd zijn. Vandaar dat ik het geen Koerdische claim noem, maar een claim van lokale bewoners.
Je zegt zelf dat SDF niets zou zijn zonder PYD/YPG. Daarin geef ik je gelijk. Maar daarmee kan geen andere conclusie getrokken worden dan dat er wel degelijk ideologische verschillen zijn. Een groot deel van de training die nieuwe PYD/YPG militanten krijgen is ideologisch. Les in geschiedenis en politieke ideeën.
Je geeft hetzelfde aan als ik: van afspraken was geen sprake. Van dreigen wel. En dus van niet zwichten voor dreigementen ook.
@12:
Ook bij de Koerden zelf is hier geen sprake van: zij willen geen territoriale zekerheid achter de Eufraat, maar beide kantons fysiek met elkaar verbinden. Dat botst met de wensen van de lokale bevolking en van Turkije, en dat kan geen verrassing zijn voor iedereen die de situatie een beetje gevolgd heeft.
De Koerden dachten alleen dat ze met de steun van de VS hier geen rekening mee hoefden te houden, maar krijgen nu het deksel op de neus.
De VS heeft zowel de Koerden als Turkije nodig als bondgenoten, dus je weet van te voren dat ze de wensen van Turkije niet volledig kunnen negeren.
@16 Niks deksel op hun neus. Koerden zullen nooit de huidige werkelijkheid uit het oog verliezen. Ze verlenen onderdak aan twee miljoen vluchtelingen en hebben een frontlinie van 1000 km met de gevaarlijkste terreurgroep ooit. Daarnaast hebben ze een trauma in hun psyche vanwege de gebeurtenissen tussen 1975 en 1991. De Perzische sjah sloot een geheime overeenkomst met Saddam Hussein en trok zijn steun aan de Koerden in. Amerikanen en Israel (periferie of Ben Gurion-doctrine!) volgden het Iraanse voorbeeld en boden zo Saddam de vrije hand. Gevolg: duizenden Koerdische dorpen werden in de jaren ’80 van de aardbodem weggevaagd door de troepen van Saddam, culminerend in een gifgasaanval op de stad Halabja. Bij de ‘Anfal-campagne’ (8e soera van de koran) kwamen naar schatting 190.000 mensen om. Die Koerdische vrouwen die zich tegen IS-haatbaarden verdedigen met kalasjnikovs en het ‘bezetten’ van delen van Syrie uit zelfverdediging is i.o.m. het oorlogsrecht en het zelfbeschikkingsrecht van elk volk. En daar kwam meneer Biden: Ho, ho, wacht even, Quod licet Iovi non licet bovi, wegwezen jullie!
En zo gaat het maar door in het door Amerikaanse misdadigers geschapen Absurdistan (het voormalige Irak en verder). Bespaar me de details van jouw huiveringwekkend conformisme in deze.
@15:
Je kan het wel herhalen, maar het blijft gewoon onzin. IS heeft de verschillende FSA milities uit Noord-Aleppo verjaagd, en wat niet vernietigd was kwam ofwel terecht in het oosten en vond daar steun bij de Koerden, ofwel in het westen en die worden nu ondersteund door Turkije.
Ideologie komt daar echt niet bij kijken.
De claim van Turkije slaat op hun rechtvaardiging waarom zij nu militair in dit gebied ingrijpen, Turkije claimt het gebied niet. Deze rechtvaardiging is even goed of slecht als die van de Koerden.
Natuurlijk wel. De YPG is gewoon numeriek dominant in de SDF, meer zit er niet achter.
Zo kan je het framen inderdaad. En zo hebben de Koerden dat ook gedaan. En dat was dom, want ze vonden zichzelf heel wat door de Turken te negeren, en nu zitten ze met de gevolgen.
Je zou eens wat anders moeten lezen dan YPG propaganda.
@18: Nee, Turkije schendt gewoon de soevereiniteit van Syrie, met steun van Biden. En niks R2P. Koerden hebben wel rechten, zie #17.
@19: Turkije schendt de soevereiniteit, de Koerden komen in opstand tegen de legitieme regering van Syrië (min of meer, de strijd tussen Assad en de Koerden is zo’n beetje de minst intensieve in Syrië, terwijl ze zelfs vaker samenwerken). Assad zal dat laatste iets minder erg vinden, met de Koerden kan hij op een later tijdstip makkelijker afrekenen.
http://www.independent.co.uk/news/world/middle-east/us-urges-turkey-and-syrian-factions-to-fight-together-against-isis-a7215246.html
Zo even de bladen doorgenomen zal het door het offensief van Erdogan zal er van de bevrijding van Al-Bab wel niets terechtkomen omdat de Turken liever de Koerden wegjagen bij Manbij. (zie kaartje). Over het gedrag van Joe Biden kom ik via o.a. Huffington Post terecht bij Joe Biden Humiliated In Turkish “Appeasement” As Erdogan Bombs US Allies In Syria wat me plausibel overkomt. In het Nederlands kom ik helaas niet veel verder dan een
nitwit‘deskundige’ bij WNL vanochtend die verklaarde dat Koenders een tweesporenbeleid ontwikkelt. Het mag niet zo zijn dat Turkse schoolkinderen in Nederland de dupe worden van uitspraken van Erdogan en anderzijds hebben we Turkije nodig vanwege de handel en … hun aanwezigheid in Syrie … kuch.Ondertussen worden sommige Amerikanen wanhopig over de voorgenomen regime-change in Syrie en stellen voor om Assad een ‘beetje’ te bombarderen waarop Ray McGovern bij Therealnews met een complot-theorie aankomt. Ray McGovern heeft eerder gewaarschuwd dat La Clinton , eenmaal president, Netanyahu de de facto ‘commander-in-chief’ zal maken voor de VS zal maken in het MO. Kom zeg. Nog even en de relatie tussen de VS en Israel wordt die tussen Ron Obvious en zijn manager. Overdrijven is ook een kunst.