COLUMN - De laatste tijd is het bon ton voor stoere binken om huilie huilie te doen vanwege de ’terreur van online feministen’. Amusant. Wat mij wel verbijstert, en laten we wel wezen ook ergert, is hoe die stoere binken de afgelopen 20 jaar onze producten hebben laten verworden tot speeltjes voor mietjes. Want als ik goed heb geteld zijn het toch nog steeds mannen die op de technische beroepen heersen. Of zijn mannen geen stoere binken meer doch allemaal verworden tot graatmagere nerds. In welk geval ik daarvan ook de schuld aan de terreur van de online feministen kan geven en dit stukkie achterwege kan blijven.
Ik, ongeduldig, potig wezen, huil om de teloorgang van de stevige apparaten waarop je kon rammen.
Voor de ‘millennials‘ onder ons (millennials zijn dus niet de mensen geboren kort na 2000 leert mij een rondgang op Google, maar geboren tussen 1980 en… whenever) zal dit een wtf-moment opleveren. Zij hebben immers niets anders meegemaakt dan pielerige gadgets gemaakt van flinterdun kunststof met microscopische, übersensitieve toetsen, if toetsen at all.
In mijn jeugd was dat wel anders. Van staal waren de dingen (Lubachse andersomliner om maar te plaatsen), met duidelijke knoppen die je fysiek in en uit kon drukken, u leest het goed: drukken. Waarbij je klik hoorde, en voelde, en wist dat het goed was. ‘De dingen’ waren ook niet perse kolossale bouwsels, maar ook best dunne walkmannetjes en zo. Maar niet zo klein dat je de vingers van een 8-jarige moest lenen om die te bedienen.
Zoals het nu is werkt het niet.
Men smijt te pas en te onpas zijn foon kapot, display’s werken na 1¼ maand niet meer naar behoren, en men (lees ‘ik’) wordt gek van dat gepiel.
Wat is stap 2? Ons collectief cosmetisch-chirurgisch de vingers van 8-jarigen laten aanmeten? Alsmede psychologisch-therapeutisch de tere ziel van zachtaardige poëten?
Maar vooral:
HOE HEBBEN DE STOERE BINKEN DIT KUNNEN LATEN GEBEUREN?
Reacties (19)
Vroeger, toen treinconducteurs nog kartonnen treinkaartjes met hun kniptangen doorbóórden…
Dingen hoeven ook niet meer zo lang mee te gaan als vroeger. En degelijke dingen maken kost meer geld.
Welkom in de wereld van het consumeren. Waarom zou je als bedrijf nog een degelijk product maken dat 20 jaar mee gaat? dan ga je failliet omdat niemand meer een nieuw product nodig heeft.
50 jaar vooruitgang heeft ons alleen maar ‘betere’ producten gebracht, toch?
@3: In electronica is dat een beetje onzinnig. Ja, 50 jaar heeft ons veel betere producten gebracht. Of dacht je dat je nu graag met een telefoon zou lopen waarvoor je assembly moet kunnen programmeren om ermee om te gaan, zoals de Apollo-astronauten? Door de wet van Moore en diverse variaties daarop is het nu totaal onzinnig om een telefoon te maken die 10 jaar meegaat. Gewoon omdat na drie jaar het ding compleet verouderd is, technisch gezien.
In vijf jaar ga je van plaggenhut naar villa, voor dezelfde prijs.
@4: Maar juist dat wat jij beschrijft (“gewoon omdat na drie jaar het ding compleet verouderd is, technisch gezien”) is een belangrijke, haast dwangneurotische drijfveer achter het in #3 genoemde consumentisme.
Wat willen we nog meer van een telefoon? Naar welke technische vooruitgang willen we nog blijven streven? En waarom dan? Met welke noodzaak?
Ik wil kunnen bellen. En als ik niet wil bellen, wil ik een smsje (een soort whatsappje dat niet door facebook gefaciliteerd wordt) kunnen sturen. En die twee dingen zijn precies de enige twee dingen die mijn telefoon kan.
Dat producten veel duurzamer kunnen heeft inderdaad veel te maken met de ‘vooruitgangsdwang’. Het is pure verspilling en vaak ook nog een verschaling van je leven. Het voorbeeld van de mobiele telefoon icm facebook, instagram enzo is een goede. Al die mensen die semi-neurotisch 400 foto’s per dag online zetten en elke scheet delen, waarom is dat geaccepteerd geraakt? En dan natuurlijk steeds het nieuwste moeten hebben, want deze telefoon is 20 gram lichter. Het is pure armoede. Ik ben blij dat ik kan klussen, tuinieren, sporten en ontspannen op een gezonde manier. Heb medelijden met al die lui die in de pauze, op het toilet, in bed en op vakantie aan die mobiel/tablet vast zitten.
@6: Helemaal mee eens. Op één ding na. Schrap het woordje semi.
@5: Maar dan is er toch geen probleem voor jou, als jouw telefoon dat kan?
Nee, ik denk het niet. Vanaf het allereerste moment van computers kunnen die dingen minder dan we willen dat ze kunnen. En elk jaar kunnen we ze weer iets meer laten doen wat we willen.
Het is geen race naar wat er kan, maar een race naar wat we willen. Op een gegeven moment zal er een plateau komen waarmee we met de beschikbare rekencapaciteit kunnen wat we willen, en waarschijnlijk nog ruimte overhouden. Dan zal je een consolidatie zien en zal niet iedereen z’n telefoon eens in de paar jaar vervangen.
@3: Zalig zijn de schippers die nog een Kromhout aan boord hebben.
Vroeger, toen plastic nog van staal was en je koe nog met een lange oe schreef, toen waren de aanrechten op de hoogte van kinderen en oude vrouwen zodat een man die de vaat deed werd gestraft met rugpijn. Wacht eens, zo laag zijn ze nog steeds!
Ceterum: Planned obsolescence. Niettemin is het wel zuur dat dankzij de loodvrije soldeerverbindingen ook de elektronica die niet met de laatste hype hoeft mee te lopen voortijdig de geest geeft. En er is een groeiende groep consumenten die geen zin heeft om zich te verdiepen in nieuwe fratsen die ze niet nodig hebben. En noem het zuinigheid, gierigheid of noem het armoe, maar elke twee jaar bijna duizend piek in een smartphone steken, moet je ook maar kunnen.
@8:
“We” willen alles wat mogelijk is. De uitvindingen worden wel gedaan, de consument grijpt alles aan. Mode is een gecreëerde vraag, mode in de technologie eveneens.
Klopt. Maar het is wel een probleem voor heel veel mensen als telefoons steeds meer kunnen. Conflicten en milieu, de resource curse.
http://www.sprword.com/videos/bloodcoltan/
3D-print een nieuwe behuizing, soldeer een nieuwe keypad, aliexpress een nieuwe scherm. Snuif de epoxy en voel je weer leven met een soldeerblaar. Waarom bij de pakken gaan neerzitten en je lot accepteren..
De nieuwste smartphones zijn niet meer zoveel beter dan de vorige. De progressie neemt af en dan wordt het weer zinvol smartphones te maken die 10 jaar mee gaan.
@11: interessante invalshoek.
Omdat een groot deel van de jongens en meisjes zo nodig het nieuwste van het nieuwste wil lachen ze zich bijvoorbeeld bij Apple compleet een kriek:
http://webwereld.nl/mobility/33322-apple-heeft-50-procent-marge-op-iphone
De nogal gammelle constructie van die dingen zorgt nog eens voor wat extra winst ;-)
Zelf heb ik binnenkort een nieuw mobieltje nodig nodig en denk aan een wat simpele robuuste Samsung Xcover 3
https://www.gsminfo.nl/mobiele-telefoons/samsung/galaxy-xcover-3/specificaties
Kan tenminste nog tegen een stootje ook.
De wat “hippe” telefoonjunks in de familie, gaan het meest voor de
https://www.gsminfo.nl/mobiele-telefoons/fairphone/2
@13: Initiatieven als de fairphone laten al zien dat een telefoon met inwisselbare componenten gewoon een optie is.
Draagbare telefoons gingen van groot – klein – te klein – groter – te groot + heel kwetsbaar.
Ik heb een swagge LG GW300 uit 2011 met prachtige qwertytoetsjes waar je behalve opbellen en SMS’en niks mee kan. Ie-die-aal. Geen enkele app is te installeren. Surfen gaat na elke googleklik fout wegens ‘no memory’. Hoe waar dit is wordt duidelijk bij de prestaties onder Beeld- en geluidopnames: ga je gang maar tot een hele dag lang voor één take.
Je moet dus even doorstrepen en wegvinken maar dan heb je ook wat.
Ik snap niks van de hele kwestie. Ik heb nog een telefoon uit het vorige decennium en die is niet kapot te krijgen! Ieder jaar 1 of 2 tientjes beltegoed dat is alles wat het me kost.
En geen vingers van een acht jarige nodig;-)
@17:
Deze
http://www.gsmhelpdesk.nl/nieuws/10613/16-jaar-oude-nokia-8210-weer-enorm-populair-in-bepaalde-circuits
toch niet?
Want dat maakt je bij voorbaat verdacht ;-)
@18
Wel een Nokia, maar gelukkig niet die! Pfieuw…voor je het weet ben je per ongeluk trendy en crimineel.