Bureau Jansen & Janssen ontdekt een dubieus onderzoek. In oktober 2013 publiceert Amnesty International een rapport over etnisch profileren door politieagenten onder de titel: "Proactief politieoptreden vormt risico voor de mensenrechten. Etnisch profileren onderkennen en aanpakken." Etnisch profileren, het staande houden en controleren van verdachten op basis van hun afkomst of uiterlijk, is een vorm van discriminatie. Het rapport, gebaseerd op literatuuronderzoek, vestigt de aandacht op risico's van het politieoptreden. Het krijgt enige publiciteit en komt onder de aandacht van de Tweede Kamer en Haagse gemeenteraadsleden die te maken krijgen met klachten over het optreden van de politie in de Schilderswijk. Er wordt om meer onderzoek gevraagd. Daarop maken burgemeester Aartsen van Den Haag en minister Opstelten van Veiligheid en Justitie bekend dat de Universiteit van Leiden een onderzoek uitvoert naar de praktijk van het politieoptreden en dat de resultaten aan de Raad, respectievelijk de Kamer zullen worden aangeboden. Wat ze niet vertellen is dat het onderzoek bij de politie Haaglanden feitelijk al in 2012 heeft plaatsgevonden door twee doctoraalstudenten. Ze zijn in de zomer van 2013 op dit onderwerp afgestudeerd. Hun scripties zijn niet openbaar. De resultaten zijn in 2013 al wel bekend bij de politie, de burgemeester en de minister. In juni van 2014 verschijnt het beloofde onderzoek op basis van de opgeschaalde masterscripties onder verantwoordelijkheid van de Leidse hoogleraar Joanne van der Leun. Dit openbare rapport concludeert dat etnisch profileren bij de politie wel voorkomt, maar niet structureel genoemd kan worden.
DATA - Kijk hoe de opwarming van de aarde bijna letterlijk uit de bocht vliegt. Deze datavisualisatie maakt het wel heel hard duidelijk.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Zolang het een robot is, kun je een nazi uitzetten. Je kunt een robot ook leren zich anders te gedragen. En hoewel nazi’s zeker roboteske trekken hebben, zolang het mensen zijn kun je ze niet uitzetten. Hoogstens onder dwang herprogrammeren.
Gelukkig hoort Microsoft nog tot de meerderheid die nazisme verwerpelijk vindt en dus schakelde het bedrijf, onder publieke excuses, de twitterbot Tay uit. Volgens Microsoft leerde de software de kwalijke trekken omdat mensen, al dan niet voor de grap, de twitterbot bestookten met fascistische taal. Microsoft had vergeten bescherming te programmeren tegen dat soort onzin.
Wat kunnen wij daar van leren? Dat het tegendeel van een foute Tay ook te maken moet zijn. Anti-fascistische twitterbots. Er is nog hoop.
Wat kunnen Microsoft én Twitter er van leren? Helemaal geen bots inzetten. Kan er niets mis gaan en wij zij eindelijk af van vreemde gasten onder onze volgers op Twitter.
Robots, of eigenlijk softwareprogramma’s, die in staat zijn bijna menselijk te handelen of te reageren, zijn allang geen sciencefiction meer. Idealisten zien er potentiële wereldverbeteraars in. Critici vrezen artificiële intelligentie die niet in de pas, maar uit de hand loopt.
Robots zijn vooralsnog erg handige hulpjes. Niet alleen om vervelend werk uit handen te nemen, ook om op tal van andere manieren behulpzaam te zijn. Het De Young Museum in San Fransisco heeft twee robotgidsen. Lig je verlamd in bed, waar ook ter wereld, via een internetverbinding wandel je, dankzij deze robots, toch door een museum.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Dit is het Sargasso-café van maandag 09-05-2016. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Manorexia is niemand minder dan Jim Thirlwell. Deze Australier genoot in de jaren 80 enige faam in kringen van alternatieve radicalen, onder een hele serie van namen waarin de term Foetus een centrale rol speelde. Foetus was berucht vanwege zijn niet aflatende reeks aan volstrekt compromisloze experimentele post-punk albums die anti-alles waren, maar vooral anti-rock, anti-conventies en anti-braaf. Elke plaat had een titel die bestond uit een vier-letterig woord (Nail, Hole, Gash, Thaw, etc etc), en de hoezen stonden bomvol van totalitaire symboliek.
En de beste meneer bestaat nog steeds, want om de zoveel tijd ziet nog steeds een nieuw Foetus-album het levenslicht (de laatste, Soak, verscheen in 2013). Maar da’s een ander verhaal.
Al wat niet in het Foetus-concept past verschijnt onder een aantal andere namen, want het bloed kruipt waar het niet gaan kan. De schreeuwlelijk van weleer levert nu filmmuziek af, en dirigeert zelfs bij tijd en wijle een orkest.
Ook zijn werk als Manorexia staat in schril contrast met het vroegere Foetus-werk.
Sisi beschouwt zijn crises als het product van „buitenlandse samenzweringen” en „complotten van duivels binnen het land”. Niet zijn schuld. Het is bizar dat het Westen, inclusief Nederland, in Sisi’s regime nog steeds een stabiliserende factor in het Midden-Oosten ziet. De enige verklaring die ik kan bedenken, is dat de regio nog veel instabieler is. Maar ik voorspel u: dit loopt niet goed af. Niet voor het Westen, niet voor Egypte, niet voor het leger.
Dit is het Sargasso-café van zondag 08-05-2016. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Wie eens Fritz Langs ‘M’ (1931) – een film over de klopjacht op een pedofiele lustmoordenaar – heeft gezien, krijgt het getroubleerde gezicht van Peter Lorre, terwijl deze bekent hoe hij wordt uiteengetrokken door zijn onverbiddelijke aandriften enerzijds en zijn schuldgevoel anderzijds, niet meer uit het hoofd.
Kate Bush slaagde er op haar album Hounds of Love in een lief wijsje over moeder te verbinden aan die innerlijke overleggingen van een soortgelijke maniak, al laat ze heel listig achterwege wat zijn misdaden precies zijn.
Dit is het Sargasso-café van zaterdag 07-05-2016. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
De twee psychologen die het folterprogramma van de CIA hebben opgezet, zullen zich binnenkort voor de rechter moeten verantwoorden. Ze streken miljoenen op om CIA-ondervragers en militair personeel te leren hoe die vermeende terroristen moesten folteren.
De burgerrechtenorganisatie ACLU heeft namens enkele slachtoffers en nabestaanden van het folterprogramma – waarin nogal wat volstrekt onschuldigen jarenlang werden vastgehouden en gemarteld op geheime locaties – een rechtszaak aangespannen.
Een Amerikaanse senaatscommissie maakte anderhalf jaar geleden al gehakt van de praktijken en de resultaten van het folterprogramma.
James Mitchell liet zich eerder uitgebreid bevragen door VICE.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.