RIP – Willem Nijholt (19 juli 1934 – 23 juni 2023)

Ach Willem Nijholt, wat een klap voor de Nederlandse cultuursector dat jij de Man met de Zeis bent tegengekomen. Maar het moest een keer gebeuren, en je hebt ruim 88 jaar je stempel kunnen drukken op deze aardkloot. Want wat een legacy laat je achter! Wat was je een veelzijdig artiest en wat een icoon ook voor wat we nu de LHBTI+-community noemen. https://www.youtube.com/watch?v=Rclv3N64ShU&ab_channel=rikku Ik ben te jong om Oebele meegemaakt te hebben, maar dat was destijds een baanbrekend en heel populair kinderprogramma. Maar in het theater kwam je pas echt tot je recht, want je kon ook geweldig dansen en zingen. Je hebt vele musicals opgesierd, en natuurlijk het sluitstuk, de kroon op je (ruim 60 jaar-durende) carrière, De Indië Monologen. Toen was je al 84! Ik hoop dat je Gerard Reve daarboven tegenkomt. Kun je hem een mep verkopen omdat hij je afwees. En Wim Sonnevelt natuurlijk, met wie je zo gelachen hebt. En daarna samen een boom opzetten over hoe bespottelijk het menselijk leven is. Rust vooral niet in vrede, want dat is niks voor jou. Schudt de boel maar lekker op daar. Dag Willem…

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Closing Time | Goede Vrijdag

, door

De musical/film Jesus Christ Superstar begint met de Overture en eindigt met John Nineteen: Forty-One. Oftewel, Johannes 19 vers 41. Muziek: Andrew Loyd Webber en, altijd een beetje ondergewaardeerd gebleven, tekst van Tim Rice. Er is dus besloten om het verhaal over Jezus te laten stoppen op Goede Vrijdag, bij de dood van Jezus. Bij de dood van Jezus aan het kruis. Terwijl met Pasen de opstanding gevierd wordt. Maar die zit er dus niet bij. Misschien komt er ooit nog een Part Two – Jesus The Ressurection.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

#Dezeweek | De musical heeft me aangerand

, door

COLUMN - Van Buurman en Buurman zou geen musical gemaakt mogen worden. Daarom een aantal suggesties, uit het leven gegrepen.

Elke keer als er een musical gemaakt wordt, gaat er een stukje in mij dood. Er was door de huidige uit z’n voegen knallende industrie al bijna niks van me over, maar sinds kort ben ik op sterven na dood. Ik heb het in een cultuurblokje op televisie gezien, ze gaan een musical van Buurman en Buurman maken.

Wegens mijn achternaam is de Tsjechische kleipoppetjesserie van Villa Achterwerk min of meer cultureel erfgoed van mijn familie geworden. Ik kan het dan ook niet verdragen dat iets dat me zo lief is zielloos wordt verkracht door de ludieke musicalscene. Ik durf best te stellen dat er op deze wereld geen mensen zijn die van Buurman en Buurman én musicals houden. In 2012 deed de scene mij al veel pijn, toen werd Marten Toonders Bommel-saga te grazen genomen. En dat terwijl er zoveel moois voor handen is. Alhier drie alternatieven.

Alternatief 1: SNS Reaal de musical. Waarin grote graaier Sjoerd van Keulen struikelt over zijn eigen voeten, maar nog net wordt opgevangen door de overheid. Alles lijkt aanvankelijk in orde, maar het stuk komt pas echt op gang als onder leiding van modern day Robin Hood Jelle Brandt Corstius (gespeeld door Jamai Loman) het oproer begint. Het illustratieve nummer ‘Geef je centjes terug’, waarin Jamai indrukwekkende uithalen soleert, is de absolute klapper van het stuk. Maar ook wanneer het eindigt in een grote regen van muntgeld wordt het publiek zichtbaar geroerd.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De stompzinnigste musical ooit

, door

Musical Ik geef het eerlijk toe; ik heb helemaal niets met musicals. Voor mij is een musical een moderne opera, of misschien meer een operette waar een dunne verhaallijn plaats heeft gemaakt plat vermaak. Maar blijkbaar is er een markt voor en daarvoor kan ik Joop van den Ende respecteren. Hij heeft pionierswerk verricht op dat vlak en veel energie gestoken om het genre onder een groot publiek populair te maken. Maar dan nog, sta ik af en toe te kijken waar men een musical van weet te maken. Tarzan, Doe Maar, de Fabeltjeskrant en wat dies meer zij, verzint men om de mensen naar de theaters te trekken (overigens niet allemaal van van den Ende). Het is populair winstbejag door begrippen uit oude tijden om te vormen naar hedendaagse maatstaven en zodoende op jeugdsentimenten in te spelen. En daarom vraag ik u als lezer; welke nieuwe stompzinnige musical verwacht u binnenkort op de planken?

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Waan van de dag

De nieuwe kinderarbeid?

, door

Voor Billy Elliot, de nieuwe musical van Joop van der Ende wordt door de arbeidsinspectie een flinke uitzondering gemaakt op de inzet van kinderen.

Niet alleen ligt het aantal uitvoeringen dat ze mogen doen boven de wettelijke norm, maar ook de repetities – die ook onder arbeid vallen – worden niet meegeteld. Onder het mom van “training”. Want ja, een commerciële musical is belangrijker dan een wet tegen kinderarbeid handhaven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.