Zoekresultaten voor

'farmaceutische industrie'

Foto: Judy van der Velden (cc)

De lange arm van de farmaceutische industrie

OPINIE - Zaterdag 9 september had het radioprogramma Argos een reportage over het vertrek van Dick Bijl als hoofdredacteur van het Geneesmiddelenbulletin: luis in de pels van de farmacie. Bijl heeft zijn baan opgegeven na een aantal onaangename ervaringen met de invloed van de farmaceutische industrie die zijn wetenschappelijke bijdragen over de werking van geneesmiddelen niet kon waarderen.
De druppel was een proces dat hem voor de tuchtrechter bracht vanwege zijn melding van schadelijke bijwerkingen bij volwassenen van methylfenidaat in middelen tegen ADHD zoals Concerta. De Europese Registratie Autoriteit EMA heeft Concerta om die reden geen licentie verleend, maar daar is geen bekendheid gegeven. Dat deed Bijl wel in het Geneesmiddelenbulletin. Het College voor de Beoordeling van het gebruik van Geneesmiddelen sloot zich bij het negatieve oordeel over dit middel aan. Psychiaters blijven de middelen echter gewoon voorschrijven en als je er naar zoekt op internet lijkt het een normaal geaccepteerd middel.Terwijl de Europese Registratie Autoriteit vanwege het bedrijfsgeheim de beoordeling van publicaties van de kant van de fabrikant niet mag openbaren, mogen onderzoekers die in opdracht van de fabrikant werken hun positieve bevindingen zonder bezwaar publiceren.

Een Amsterdamse psychiater schakelde de tuchtrechter in tegen de openbaarmaking van het oordeel van de Europese Registratie Autoriteit in het Geneesmiddelenbulletin. Volgens Bijl een vreemde stap omdat de tuchtrechter, die gaat over de beroepsuitoefening van artsen, geen enkele autoriteit heeft voor de beoordeling van wetenschappelijke publicaties. Hij werd tweemaal vrijgesproken, maar trok na alle commotie de conclusie dat het genoeg was geweest en zegde onlangs zijn baan op. Want zijn positie was in de afgelopen jaren ook al meerdere keren onder druk komen te staan.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

KSTn – de farmaceutische industrie aan banden?

Logo kamerstukken van de dagKSTn = Selectie uit recente KamerSTukken.

Dit keer puur op omvang geselecteerd. Dit was het grootste stuk van gisteren. Vijfentwintig voorstellen van de SP tegen de te grote macht van de farmaceutische industrie. Een lovenswaardig maar vrij kansloos stuk. Het gaat, uiteraard, geheel in tegen de trend van de verzelfstandiging en het overlaten aan de markt.
Dat neemt niet weg dat het een interessant stuk is om te lezen. In de onderbouwing wordt veel informatie gegeven over de problemen met het huidige systeem. Maar de volgende voorstellen zorgen ervoor dat het bij lezen blijft:
17. Openheid van zaken door de industrie over de werkelijke kosten van geneesmiddelen.
23. Geen commerciële artsenbezoekers.
24. Geen nascholing door de industrie.

Alle voorstellen waren wel begrijpelijk en theoretisch uitvoerbaar. De volgende leek me echter heel lastig:
21. Aanscherping van de regels voor symptoomreclame.
De verschillen tussen reclame en voorlichting, evenals de kenmerken van goede voorlichting, moeten wettelijk worden vastgelegd.

En ik ga weer over tot de orde van de dag.

NB: De links naar de kamerstukken wijzen naar een aparte site. Omdat het nog niet mogelijk is rechtstreeks te linken in Parlando, moeten we tijdelijk deze optie gebruiken. We wachten op een nieuw systeem. Meer informatie.

Degenkrab bedreigd door de medische industrie

Het bloed van de Degenkrab is een, vooralsnog, onvervangbaar ingrediënt voor de productie van bepaalde medicijnen. En dus worden er ieder jaar van 500.000 degenkrabben het bloed afgetapt. De vangst door de farmaceutische industrie is de afgelopen 20 jaar bijna verdievoudigd. Dat heeft logischerwijs effect of de populatie:

When a species is impacted on land, it’s easy to see the effects. When the adverse effects occur under water, we don’t really know about it—or don’t really care. It’s why we used to dump garbage and toxic chemicals into the water. What happens under water stays under water.

Foto: Jamie (cc)

Leve het geneesmiddel?

RECENSIE - Er zijn van die boeken waarbij je al lezende langzaam maar zeker steeds minder sympathie krijgt voor de schrijver. Leve het geneesmiddel! van de Nijmeegse oud bijzonder hoogleraar Henk Jan Out is daar een voorbeeld van. Prima geschreven, zeker. Vlot en helder. Keurig gedocumenteerd. Maar je voelt dat je als lezer een loer wordt gedraaid.

Dat begint al bij de titel, Leve het geneesmiddel! (ondertitel: Over de verdiensten van de farmaceutische industrie). Zoiets belooft een boek vol succesverhalen; over wat Big Pharma allemaal niet aan moois heeft ontwikkeld. Prima.

Maar al snel ontdek je: daar gaat het dus niet om. Het is: leve de industrie. Outs doel is het verdedigen van die industrie tegen de vele aantijgingen die tegenstanders (sommige vaktijdschriften, mensen als Trudy Dehue, de Socialistische Partij) in de loop der jaren tegen haar hebben geuit. Het boek gaat dus vooral over marketing, centen. En dan begrijp je als lezer ook ineens dat ‘verdiensten’ in de ondertitel. Grappig? Echt zo’n congresgrapje.

Outs werkwijze is eerst oprecht en helder op het pijnlijke onderwerp afkoersen, daarbij de grote bedrijven zo nu en dan vaderlijk terechtwijzend, heel nuchter en fair allemaal, klinkt het – maar op het cruciale moment, uiteindelijk, ligt de schuld wonderlijk genoeg toch nét niet bij de industrie.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De onzichtbare hand aan het werk

De farmaceutische industrie heeft het niet zo op vrije concurrentie. De consument betaalt immers toch wel.

Dat zakenbanken en kredietbeoordelaars niet deugen wisten we inmiddels wel. Nu blijkt dat ook de farmaceutische industrie er nogal merkwaardige opvattingen op nahoudt wat betreft de vrije markt en eerlijke concurrentie.

Afgelopen woensdag werden negen farmaceutische bedrijven aangeklaagd door de Europese mededingingsautoriteit. Deze negen bedrijven worden ervan beschuldigd te hebben samengespannen om goedkopere, generieke geneesmiddelen van de markt te houden.

De gebruikte tactiek werkt als volgt: een groot farmaceutisch bedrijf ontwikkelt een nieuw medicijn en vraagt daar octrooi op aan. Zo lang het octrooi loopt, mogen andere bedrijven dit geneesmiddel niet fabriceren. Na een aantal jaren loopt het octrooi af en mogen ook andere fabrikanten onder een generieke, niet door het octrooi beschermde handelsnaam ditzelfde geneesmiddel op de markt brengen. Als gevolg hiervan daalt de prijs fors en maakt de oorspronkelijke fabrikant minder winst.

Een aantal farmaceutische bedrijven besloot hier iets aan te doen door andere fabrikanten geld te bieden om juist geen generieke versie van hun merkgeneesmiddelen op de markt te brengen. Beide partijen blij: de fabrikant van generieke geneesmiddelen verdient miljoenen door geen enkele inspanning te leveren en de oorspronkelijke octrooihouder kan, wegens gebrek aan concurrentie, een hogere prijs voor zijn medicijnen blijven vragen. De consument (of diens verzekering) betaalt toch wel.

Foto: kiki99 (cc)

Van aandeelhoudersmodel naar gelijkwaardigheidsmodel (2)

Een gastbijdrage van Ries van der Vos

Het aandeelhoudersmodel is niet meer van deze tijd. Vervang het door het gelijkwaardigheidsmodel, waarbij zeggenschap en ondernemingsrisico tussen kapitaal en arbeid wordt gedeeld. Een onderzoek in drie delen. Deel 1 verscheen 12 juli. Vandaag deel 2: Welke gevolgen heeft het gelijkwaardigheidsmodel voor de jaarrekening van bedrijven?

Nieuwe jaarrekening

We hebben vastgesteld dat kapitaal en arbeid behoren tot bedrijfsassets van de onderneming. Beide horen op de balans. Arbeid is geen kostenpost meer in de resultatenrekening.
De vraag die dan moet worden opgelost is: ‘Wat is de waarde van het menselijk kapitaal en menselijk vermogen’ en ‘hoe verhoudt zich het financieel (eigen) vermogen zich ten opzichte van het menselijk vermogen’.

Voor de waarde van het menselijk kapitaal hebben we gebruik kunnen maken van een methodiek die door de OESO, het CBS en CPB ook worden toegepast voor onderzoek naar menselijk kapitaal op landelijk niveau [1]. Feitelijk is hier dan sprake van een stelselwijziging.

Voorbeeld:
In onderstaande voorbeeld is bij de start het menselijk kapitaal berekend op 15,4 en het menselijk vermogen dus ook op 15,4. Het volgende boekjaar is het menselijk kapitaal berekend op 15,5. Het menselijk vermogen is dan ook 15,5, maar er is 0,1 toegevoegd aan de pensioenreserves, maakt het menselijk vermogen 15,6.  Gemiddeld menselijk vermogen wordt 15,5 en voor het eigen vermogen gemiddeld 4,5.

Foto: Andrew Newton (cc)

Waarom komt een alternatief voor het neoliberalisme niet van de grond?

ANALYSE - Het neoliberalisme is in de afgelopen jaren veelvuldig dood verklaard, maar lijkt ondertussen maar niet op te houden met bestaan. Dat is moeilijk los te zien van het gebrek aan een alternatief. Mensen willen best afscheid nemen van oude ideeën, maar dan moeten er wel nieuwe ideeën voor in de plaats komen. Waar zijn die nieuwe ideeën? Waar zijn de alternatieven?

Blijven hangen in het einde van de geschiedenis

Een deel van de verklaring ligt misschien in wat is blijven hangen van het befaamde artikel van Francis Fukuyama, The end of history or the last man. Het idee dat de liberale democratie een eindstadium is in de ontwikkeling van ons politieke systeem en ‘an unabashed victory of economic and political liberalism’. Hij zag een ‘total exhaustion of viable systematic alternatives to Western liberalism’.

Als alle alternatieven falen en je houdt het voor mogelijk dat er één systeem overblijft, als een eindstadium van een voltooide ontwikkeling, dan ligt nadenken over alternatieven niet voor de hand. In dat licht is het huidige besef dat er alternatieven nodig zijn vooruitgang. Een besef dat is geholpen door de antiglobalisten en Occupy. En door de econoom Piketty die aantoonde wat iedereen al dacht te zien, namelijk het probleem van toenemende verschillen tussen rijk en arm. In die zin komt het einde van de geschiedenis ten einde, maar dat betekent niet dat er al een nieuw begin is.

Volgende