WW/GC@Imagine2010: Over gestoorde professors

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de allernieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland. Tevens vindt van 14 tot en met 24 april in de hoofdstad voor alweer de 26e keer het Amsterdam Fantastic Fantastic Film Festival plaats, onder de naam Imagine. Ook dit jaar is GC er weer bij. Vandaag een onwaarschijnlijke crossover-post.

Volgens psychoanalytici en cultuurfilosofen weerspiegelt de inhoud van horror-films en -boeken de werkelijke onderhuidse angsten van een maatschappij. Dit effect is misschien wel het allerduidelijkst terug te zien in het horror-film-stereotype van de gevaarlijke ‘Mad Scientist‘, de Gestoorde Professor.

Het horrorgenre kent vele voorbeelden: van H.G. Wells’ Dr. Moreau die er een eiland vol zelfgemaakte monsters op nahoudt, tot de gestoorde genieën die doden weer tot leven wekken in H.P. Lovecraft’s Re-animator of Mary Shelley’s Dr. Victor Frankenstein. Als er monstrositeiten, wandelende doden, wormgaten naar andere dimensies of moordlustige vliegende apen gecreeerd moeten worden, worden de geschifte onderzoekers weer uit de kast gehaald.

Het veelvuldige gebruik van de Mad Scientist geeft heel duidelijk weer hoe het met onze angst voor het onbekende staat en dan met name voor de geschifte professors die druk bezig zijn de rand van het onbekende verder weg te bikken. Uiteraard is het geruststellende antwoord dat wetenschappers eigenlijk saaie, tamelijk ambitieloze mensen zijn, die er vele jaren over doen voordat ze nieuwe medicijnen kunnen testen of hoge-energie-machines laten draaien in plaats van lukraak lichaamsdelen aan elkaar naaien en elektrocuteren.

Toch zijn er wel degelijk vele voorbeelden van echte gestoorde professors die de horror dichterbij brengen dan misschien wenselijk is. Op io9.com is bijvoorbeeld een lijst te vinden van maar liefst acht wetenschappers die afzonderlijk van elkaar dode wezens tot leven probeerden te wekken: deze real-life Dr. Frankensteins slaagden erin afgehakte hondenkoppen in leven te houden en apenhoofden van lichaam te doen veranderen.

Ook op onlinecolleges.net vinden we een naargeestig lijstje van mad scientists: hieronder Harry Harlow die gruwelijke experimenten op resus-aapjes uitvoerde en zijn martelwerktuigen namen gaf als ’the pit of despair’ of Simon Gottlieb, het hoofd van het beruchte MK-ULTRA project waarbij allerlei soorten drugs aan nietsvermoedende testsubjecten werden toegedient.

En ook op Cracked.com vinden we een lijst van negen real life mad scientists, waaronder Dr. Jose Delgado, die experimenteerde met mind-control door middel van plaatsing van een chip in dieren- en mensenhersens.

Dus, als je volgende week angstig in je bioscoopstoel zit te kijken naar een gestoorde professor en je jezelf voorhoudt dat het allemaal maar film is: bedenk dan dat ook hier realiteit vreemder is dan fictie.