Nostalgie lijkt terug van nooit weggeweest. In de vlammenzee van de Notre-Dame in Parijs ontwaarden vele rechtse stemmen een symbool van een Europese beschaving in verval. Maar ook links laat zich niet onbetuigd in de hunkering naar een mooi verleden.
Nostalgische denkers vergeten vaak dat de competitie tussen heden en verleden bijzonder oneerlijk verloopt. Wat ons bereikt uit vervlogen tijdperken, is geen representatieve staalkaart. Enkel de meest sublieme kunstwerken worden bewaard, enkel de meest vernuftige denkers worden door het nageslacht gelezen.
Voor elke Homeros, Cicero of Wagner zijn er talloze middelmatige prutsers die door het nageslacht vergeten zijn, omdat niemand het de moeite waard vond hun werk te bewaren. Er valt een epische geschiedenis te schrijven van alle kneusjes, klunzen en klungels die de geschiedenisboeken niét haalden, om geheel begrijpelijke redenen.
Reacties (8)
Ik vind het maar geleuter. Misschien dat het voor veel mensen moge gelden, ik persoonlijk herken me er totaal niet in. Maar ik ben dan kennelijk niet gevoelig voor nostalgie; misschien ben ik daar te rationalistisch voor.
Bij voorbeeld dit:
Ik noem mezelf een groen activist, maar hier herken ik me totaal niet in. Ik verlang niet naar harmonie met de natuur, want ik weet dat de natuur wreed en meedogenloos is. Ik zie ook niet in hoe en waarom antivaccinatiebeweging en groene activisten in een alinea door bij elkaar genomen kunnen worden. En huiver tegen ggo’s vind ik volstrekt irrationeel; het ggo-dossier is een dossier waar mijns inziens menige milieuclub een reactioneer, irrationeel standpunt op inneemt (menige, maar niet allemaal).
Ik zie trouwens evenmin in wat antivax met nostalgie te maken heeft. De nostalgie van kindersterfte??
Tot slot is het een analyse waar ik helemaal niks mee kan omdat het geen enkel handelsperspectief biedt.
Ik zie vooral een hoop namedropping.
@1: Inderdaad, niet elke “groene activist” is zoals Hans Verbeek:
… heimwee naar de tijd toen de mens nog in harmonie met de natuur leefde, voor de hoogmoed zich meester van hem maakte. Het verlangen naar harmonie met de natuur, verloren geraakt door de industriële revolutie en de westerse moderniteit,…, de terugkeer naar kleinschalige en biologische landbouw, en de huiver tegenover ggo’s en kernenergie.
@3:
de mens is afhankelijk van de natuur, onderdeel van de natuur.
Het lijkt me heel verstandig dat we leven in harmonie met de natuur.
@4: De natuur is een meedogenloos gewelddadig en volslagen onbetrouwbaar systeem.
Gelukkig is de mens in staat zich daarvan grotendeels los te maken met veeteelt en landbouw. Onze belangrijkste verdedigingslinie tegen de natuur bestaat uit woningen, energie, artsen, medicijnen, vaccinaties, geweren, hekken, schrikdraad, gewapend beton, weersverwachtingen en muggengaas.
@4: De mens heeft zich inmiddels toch behoorlijk afgescheiden van de natuur en de eigen leefomgeving ingericht in een cultuur. In Nederland is dat heel vergevorderd, dusdanig dat zelfs wat natuur genoemd wordt, grotendeels cultuur is (denk bv. aan de Marker Wadden).
@2 dat is typerend voor filosofen. Ik weet niet waarom ze dat doen. Het etaleren van hun belezenheid?
@6:
Behalve dan onze afhankelijkheid van regenwater, zuurstof, zonnewarmte, windenergie, micro-organismen, bestuiving door insecten, het vastleggen van CO2 in biomassa, erosie van gesteenten, afzetting van sedimenten enz.