Volledig eens met Nasr, maar wel met een aanvulling.
De term ‘rendementsdenken’ impliceert economisch meetbaar rendement dat je in geld kunt uitdrukken en dat in de praktijk vooral op korte termijn behaald moet worden.
Zoals ik onlangs iemand hoorde zeggen, is er met rendement niets mis wanneer je het niet krampachtig in getallen probeert uit te drukken. Zodra je geluk, welzijn, plezier, gezondheid, dierenwelzijn, ecologie en duurzaamheid volwaardig meeweegt in de bepaling van de opbrengsten, is er niets mis met een streven naar een hoog rendement: veel opbrengst in relatie tot de geleverde inspanning is dan prima.
#2
McLovin
Mooi en vol waardheid: “ if you pay peanuts you get monkeys. En if you pay millions, you get monsters. Ergens daartussen moet zich een leefbaar land bevinden.”
#3
Thallman
We moeten miljarden aan subsidies uitkeren, maar ons afvragen waar dat geld vandaan moet komen, dat is “enkel denken in cijfers en getallen”. Kunst wordt boven geld gesteld, en vervolgens gereduceerd tot subsidie. In den beginne was de aarde woest en ledig, toen werden rond het jaar 2000 de subsidies hoger dan ooit te voren en maakte de mensheid kennis met het begrip kunst, of zoiets.
Wat maar niet tot zelfingenomen zuurlinks doordringt, is dat het deze minachtende houding is die de afkeer voor de cultuujrrrr sector creëert.
#4
Joop
Volgens mij is Thalmann zelf een beetje zuur. Grote rechtse denker Bolkestein was juist tegenstander van de bezuinigingen op cultuur.
Daarentegen kan je met positieve kritiek komen zoals crowdfunding, wat al veel wordt gedaan.
Zelf heb ik ook niet zoveel met al het geld wat naar kunst en cultuur gaat, en wat ik vaak ook als weggegooid zie voor een kleine groep mensen, elite zou je het kunnen noemen.
#5
Jop
Liefde, hoe zei Grunberg dat weer op de voorkant van de VK ?
In den beginne was de aarde woest en ledig, toen werden rond het jaar 2000 de subsidies hoger dan ooit te voren en maakte de mensheid kennis met het begrip kunst, of zoiets.
Het is waarder dan je wellicht denkt. We hebben ons als mensen zo buiten het dierenrijk geplaatst, door ten eerste onze samenwerking, en ten tweede door onze neiging om allerlei rare dingen te doen, gewoon omdat het kan. Kunst, filosofie, het zijn die neigingen veel meer dan stom en plat ‘economisch’ denken die maken dat we de wereld hebben overgenomen. De fantasieloze neoliberaal woont nog eenzaam op z’n territoriumpje dat hij met geurvlaggen markeert. Hij kan vast goed jagen en daardoor op zich overleven, maar langetermijnplanning is zeker niet z’n sterkste kant.
Het zijn de denkers, de visionairen, de samenwerkers en de creatievelingen geweest die ons als mensheid een unieke status hebben bezorgd.
Reacties (6)
Volledig eens met Nasr, maar wel met een aanvulling.
De term ‘rendementsdenken’ impliceert economisch meetbaar rendement dat je in geld kunt uitdrukken en dat in de praktijk vooral op korte termijn behaald moet worden.
Zoals ik onlangs iemand hoorde zeggen, is er met rendement niets mis wanneer je het niet krampachtig in getallen probeert uit te drukken. Zodra je geluk, welzijn, plezier, gezondheid, dierenwelzijn, ecologie en duurzaamheid volwaardig meeweegt in de bepaling van de opbrengsten, is er niets mis met een streven naar een hoog rendement: veel opbrengst in relatie tot de geleverde inspanning is dan prima.
Mooi en vol waardheid: “ if you pay peanuts you get monkeys. En if you pay millions, you get monsters. Ergens daartussen moet zich een leefbaar land bevinden.”
We moeten miljarden aan subsidies uitkeren, maar ons afvragen waar dat geld vandaan moet komen, dat is “enkel denken in cijfers en getallen”. Kunst wordt boven geld gesteld, en vervolgens gereduceerd tot subsidie. In den beginne was de aarde woest en ledig, toen werden rond het jaar 2000 de subsidies hoger dan ooit te voren en maakte de mensheid kennis met het begrip kunst, of zoiets.
Wat maar niet tot zelfingenomen zuurlinks doordringt, is dat het deze minachtende houding is die de afkeer voor de cultuujrrrr sector creëert.
Volgens mij is Thalmann zelf een beetje zuur. Grote rechtse denker Bolkestein was juist tegenstander van de bezuinigingen op cultuur.
Daarentegen kan je met positieve kritiek komen zoals crowdfunding, wat al veel wordt gedaan.
Zelf heb ik ook niet zoveel met al het geld wat naar kunst en cultuur gaat, en wat ik vaak ook als weggegooid zie voor een kleine groep mensen, elite zou je het kunnen noemen.
Liefde, hoe zei Grunberg dat weer op de voorkant van de VK ?
@3
Het is waarder dan je wellicht denkt. We hebben ons als mensen zo buiten het dierenrijk geplaatst, door ten eerste onze samenwerking, en ten tweede door onze neiging om allerlei rare dingen te doen, gewoon omdat het kan. Kunst, filosofie, het zijn die neigingen veel meer dan stom en plat ‘economisch’ denken die maken dat we de wereld hebben overgenomen. De fantasieloze neoliberaal woont nog eenzaam op z’n territoriumpje dat hij met geurvlaggen markeert. Hij kan vast goed jagen en daardoor op zich overleven, maar langetermijnplanning is zeker niet z’n sterkste kant.
Het zijn de denkers, de visionairen, de samenwerkers en de creatievelingen geweest die ons als mensheid een unieke status hebben bezorgd.