Ik vraag me nu wel af hoeveel recensenten nu denken: ‘Oei, voortaan toch even opletten of het boek überhaupt wel uitgekomen is.’
It ain’t a crime if you don’t get caught enzo…
#3
Bismarck
@2: Precies, je hebt alleen doping gebruikt als ze je betrappen.
#4
qwerty
Einde carrière?
#5
Jimmy
Prachtig.
Ik lees ook wel eens cd/boek/film-recensies waar ik me na het luisteren/lezen/kijken totaal niet in herken. Daar irriteer ik me meer aan. In Nieuwe Revu hadden ze vroeger “tips” en “aanraders” die achteraf allesbehalve goed waren.
Maar hier moet nu toch ook niet te zwaar aan getild worden. Einde carrière is mij wat al te dol. Iedereen maakt foutjes op het werk en doet weleens iets wat niet kan, journalisten dus ook.
#6
Bullie
Niet te zwaar aan getild worden? Maar wie zou nog op een recensie van deze dame durven afgaan?
#7
De Jong
Overigens is ‘recensie’ wel wat overdreven hier, eerder een soort signalering. Het gaat om een stukje van ongeveer 60 woorden, waarvan de eerste twee zinnen over een ander boek gaat.
Getferdemme, Hpdetijd. Ik klik op de link en het eerst eat ik zie is een stuk van Bas Paternotte, en ik moet nog eten.
#9
Baron E
Er is toch een (Nederlandse) roman waarin één van de personages recensies schrijft op basis van recensies uit andere bladen, of de stukjes op de achterkant? Het precieze boek is me ontschoten.
#10
Horst Grogmuller
Ik moest aan een quote van Wilde denken die ik helaas niet meer letterlijk kan terugvinden (te veel aforismen), maar die neerkomt op iets als “ik lees nooit een boek dat ik moet recenseren, voor je het weet beïnvloedt het mijn opvattingen”
#11
su
“I never read a book I must review; it prejudices you so.”
#12
Marian
@7: d’r worden alleen wel sterren gegeven of in dit geval bolletjes. Dan geef je dus een oordeel over een boek en dan moet je het wel gelezen hebben.
#13
Krekel
@ 9,
Volgens mij was dat in de Joodse Messias. Of in elk geval een roman van Grunberg, waarin de moeder van de hoofdpersoon dat inderdaad zo doet.
Reacties (13)
Hahaha, daarom moet je nooit op recensies afgaan.
Als het goed betaalt wil ik trouwens dat baantje wel. Ik zou het ook zo moeten kunnen….
Ik vraag me nu wel af hoeveel recensenten nu denken: ‘Oei, voortaan toch even opletten of het boek überhaupt wel uitgekomen is.’
It ain’t a crime if you don’t get caught enzo…
@2: Precies, je hebt alleen doping gebruikt als ze je betrappen.
Einde carrière?
Prachtig.
Ik lees ook wel eens cd/boek/film-recensies waar ik me na het luisteren/lezen/kijken totaal niet in herken. Daar irriteer ik me meer aan. In Nieuwe Revu hadden ze vroeger “tips” en “aanraders” die achteraf allesbehalve goed waren.
Maar hier moet nu toch ook niet te zwaar aan getild worden. Einde carrière is mij wat al te dol. Iedereen maakt foutjes op het werk en doet weleens iets wat niet kan, journalisten dus ook.
Niet te zwaar aan getild worden? Maar wie zou nog op een recensie van deze dame durven afgaan?
Overigens is ‘recensie’ wel wat overdreven hier, eerder een soort signalering. Het gaat om een stukje van ongeveer 60 woorden, waarvan de eerste twee zinnen over een ander boek gaat.
http://www.hpdetijd.nl/images/2011-08/schermafbeelding-2011-08-23-om-14.00.14.png
Getferdemme, Hpdetijd. Ik klik op de link en het eerst eat ik zie is een stuk van Bas Paternotte, en ik moet nog eten.
Er is toch een (Nederlandse) roman waarin één van de personages recensies schrijft op basis van recensies uit andere bladen, of de stukjes op de achterkant? Het precieze boek is me ontschoten.
Ik moest aan een quote van Wilde denken die ik helaas niet meer letterlijk kan terugvinden (te veel aforismen), maar die neerkomt op iets als “ik lees nooit een boek dat ik moet recenseren, voor je het weet beïnvloedt het mijn opvattingen”
“I never read a book I must review; it prejudices you so.”
@7: d’r worden alleen wel sterren gegeven of in dit geval bolletjes. Dan geef je dus een oordeel over een boek en dan moet je het wel gelezen hebben.
@ 9,
Volgens mij was dat in de Joodse Messias. Of in elk geval een roman van Grunberg, waarin de moeder van de hoofdpersoon dat inderdaad zo doet.