Mwah, eerst zien dan geloven. In de recente kaarten van de situatie die ik gezien heb ziet het er nog steeds niet best uit, de stad lijkt zeker voor de helft nog in handen van IS. In het westen en zuidwesten lijkt het beter te gaan.
Ook opvallend: de journalist klaagt dat ‘niemand’ hen helpt. Terwijl hij ook de positieve effecten van de luchtaanvallen beschrijft. Ik snap wel waar de frustratie vandaan komt, maar het zou voor de toekomst nuttig zijn dat ze zich realiseren dat die luchtaanvallen de enige reden is dat Kobani nog niet gevallen is.
Je zegt zelf al dat hij erkent dat de luchtaanvallen helpen, maar toch suggereer je dat hij niet dankbaar genoeg is omdat hij op een moment waarop Kobani lijkt te vallen – zijn thuis – schrijft:
In the past two years the people of Kobane have opened their doors to all Syrian refugees, including Sunnis, Christians and Alewites. Kurds have helped tens of thousands of non-Kurdish refugees. Now, a massacre is looming against us but nobody seems to care. We feel lonely in this fight.
Blijkbaar moet iemand – ook al staat hij in de fik – zijn eigen angsten en gevoelens even opzijzetten om voortdurend dankbaarheid tonen, en anders hoeft het voor Cerridwen niet meer.
Overigens kun je helemaal niet zeggen dat ”die luchtaanvallen de enige reden is [sic] dat Kobani nog niet gevallen is.” Er zijn ook mensen die Turkijes inactiviteit t.o.v. ISIS juist (mede-)verklaren dóór de komst/belofte van de westerse cavalerie.
#3
Cerridwen
Christus … wat ben jij misselijk.
Doe even normaal. Je leest allerlei zaken in mijn reactie die daar helemaal niet staan.
Het zijn vooral je eigen spoken.
Het gaat mij niet om dankbaarheid. Het gaat mij om het weinig realistische gehalte van zijn beschrijving van de situatie. De Koerden voelen zich alleen staan, beklaagt zich over dat er zo weinig hulp komt, terwijl de hulp die zij krijgen (de aandacht, de militaire luchtsteun) zonder precedent is in de Syrische oorlog. Wat zij doormaken is dagelijkse kost in de buitenwijken van Damascus.
Hij schrijft overigens niets over de hulp die er is van een aantal Arabische rebellengroepen.
Er zijn ook mensen die Turkijes inactiviteit t.o.v. ISIS juist (mede-)verklaren dóór de komst/belofte van de westerse cavalerie.
Die mensen noem ik pas misselijk. Ik hoop voor je dat je ze niet gelooft.
(er is namelijk al heel vaak gevochten aan de Turkse grens met vele vluchtelingen tot gevolg, zonder dat er gebombardeerd werd, en toen grepen de Turken ook niet in. Het conflict in Syrië is al 3 jaar aan de gang, de Turken hebben nog nooit ingegrepen, en nu zouden ze dat niet doen door de luchtaanvallen? Dit is puur zoeken naar argumenten om de luchtaanvallen zwart te maken. Dat jij je daartoe aangetrokken voelt verbaast me niets, maar stemt wel treurig).
Tot slot: als het aan jou zou liggen, dan was er helemaal geen luchtsteun geweest voor de Koerden in Kobani, en was Kobani dus gevallen. En jij gaat mij de maat nemen als ik een keer een kleine kritische kanttekening plaats? Ik zou me wat meer gedeisd houden.
Cerridwen, ik was ook verbaasd over de rauwe toon van je reactie @1. Het is terecht dat je wijst op de dagelijkse doden in de rest van Syrië (deed je in een ander draadje) en dat je wijst op de hypocrisie dat we nu opeens allemaal wel aandacht hebben. Maar je formuleert dusdanig dat het wel lijkt alsof je vind dat die Koerden in Kobani niet moeten zeiken. Ik vermoed dat in een leven op dood strijd (want zoveel is duidelijk) wat “aandacht” echt je om het even is, vooral als je vanuit de stad een regiment tanks kunt zien die zo zouden kunnen ingrijpen, maar in plaats daarvan je alleen maar van nodige wapens onthouden. (Ik kan me overigens niet voorstellen dat je echt van mening bent dat de koerden niet moeten zeiken.)
Ik moet “normaal” doen omdat ik jou misselijk noem vanwege een misselijke opmerking van je; maar ondertussen noem jij mensen misselijk alleen omdat ze jouw analyse niet delen? En dan ook nog zonder naar hun argumenten te vragen.
Ik hoop voor je dat je ze niet gelooft.
Ik ben er inderdaad niet volledig van overtuigd, maar dat wil ten eerste niet zeggen dat ik het dan maar meteen misselijke mensen moet vinden, en ten tweede valt er gewoon wel wat voor te zeggen.
Zoals George Friedman oprichter/CEO/hoogste inlichtingenofficier van Stratfor het zes weken geleden al zei:
Turkey, Iran and Saudi Arabia have far more at stake in this than the United States. So long as they believe that the United States will attempt to control the situation, it is perfectly rational for them to back off and watch, or act in the margins, or even hinder the Americans.
The United States must turn this from a balance of power between Syria and Iraq to a balance of power among this trio of regional powers. They have far more at stake and, absent the United States, they have no choice but to involve themselves. They cannot stand by and watch a chaos that could spread to them.
(Nu is George Friedman overigens wel een misselijke man, en Stratfor een misselijk bedrijf, maar dat staat los van zijn analyse.)
Stephen Walt (niet misselijk) deelt die analyse ook ongeveer in een stuk van gisteren:
[W]e are telling the Iraqis, Kurds, Turks, Saudis, and everybody else that the cavalry is on the way and that they don’t need to do much themselves. No wonder we can’t get the Shiite-led government in Baghdad to be less corrupt, more inclusive, and more effective; no wonder we can’t get Turkey to focus on IS instead of the Kurds; and no wonder we can’t get the Saudis to do more to stop the flow of money and poisonous ideas to extremist groups. Simple equation: The more Washington promises to do for them, the less our local partners will do for themselves.
Regionale machten hebben dus een eigen belang om IS(IS) aan te pakken – IS(IS) is immers voor hen een veel groter gevaar dan voor ons – maar zolang wij beloven het wel op te knappen, is dat voor hen een reden om achterover te leunen.
Als we wat terughoudender waren geweest, hadden we bovendien meer middelen gehad om Turkije onder druk te zetten en tot actie aan te sporen. Nu kunnen we praktisch alleen nog een no-flyzone meenemen naar de onderhandelingstafel.
Lijken me hele redelijke analyses … niks misselijk aan.
Tel daarbij op dat de bombardementen duizenden extra rekruten voor IS(IS) hebben opgeleverd, en tel dáár nog bij op dat de bombardementen ervoor gezorgd hebben dat groeperingen die zich eerder nog tot vijanden van IS(IS) hebben verklaard, zich (in elk geval tijdelijk) hebben verenigd met IS(IS).
Wat we dan zien is dat de bombardementen hebben geresulteerd in 1) meer strijders voor ISIS (100% zeker), 2) minder rebellenvijanden voor ISIS (100% zeker), en 3) inactiviteit van regionale machten met een intrinsiek belang om ISIS aan te pakken (aannemelijk) …
In dat licht zeg ik dat je inderdaad niet kunt zeggen dat: “die luchtaanvallen de enige reden is [sic] dat Kobani nog niet gevallen is.” Laat staan zo stellig.
Zelfs al zou Turkije ook zonder het vooruitzicht van de Amerikaanse cavalerie niet in actie zijn gekomen, dan nog is het waarschijnlijk dat IS(IS) met minder rekruten én meer onderlinge strijd met andere rebellengroepen niet zo succesvol was geweest in hun oprukken naar en strijd tegen Kobani.
(er is namelijk al heel vaak gevochten aan de Turkse grens met vele vluchtelingen tot gevolg, zonder dat er gebombardeerd werd, en toen grepen de Turken ook niet in.
Er is aan de grens met Turkije in de afgelopen drie jaar nooit eerder een (al dan niet faux-)Kalifaat gesticht dat grote aantrekkingskracht uitoefent op radicale soennieten (ook binnen Turkije zelf) – dat bovendien uitdrukkelijk heeft gesteld dat als Kobani eenmaal gevallen is, dat daarna Turkije aan de beurt is.
Het gevaar voor Turkije – en dus hun impuls om te handelen – is dus nooit eerder vergelijkbaar geweest.
Tot slot: als het aan jou zou liggen, dan was er helemaal geen luchtsteun geweest voor de Koerden in Kobani, en was Kobani dus gevallen.
Dat is niet waar, ik heb je eerder gezegd dat de noodzaak om ingrijpen kan bestaan en dat ik daar dan ook vóór ben als wanneer dit zo is. Ik heb de lijn van de SP min of meer gevolgd en die hebben ook uitdrukkelijk gesteld dat in ze in dit soort situaties niet willen toekijken als er een bloedbad voorkomen kan – en dus moet – worden.
En dat is nog los van het feit dat je opnieuw je stellige maar onbewijsbare stelling poneert dus …
___bonusmateriaal___
Het gaat mij niet om dankbaarheid. Het gaat mij om het weinig realistische gehalte van zijn beschrijving van de situatie.
Twee gedachten:
1) Lef hebben: vanuit je luie stoel in je onderbroek met je elektrieke tiepmachien op schoot lekker kritiek leveren op een journalist ter plaatse, een Kobanees, die al wekenlang onder vuur wordt genomen, op een karig rantsoen leeft, mensen die hij kent ziet sterven – onthoofd worden – zogenaamd vanwege het “weinig realistische gehalte” van zijn verslaggeving.
2) Hij ontkent nergens dat ze hulp krijgen. Sterker nog, hij zegt uitdrukkelijk van wel. Dat zeg je nota bene zelf in #1. “We feel lonely in this fight.” Dat zegt-ie. Mag dat? Daar is niks “weinig realistisch” aan. Daar kun je helemaal niet over meepraten, hoe zij zich voelen. Hij ontkent geen feiten. Hij verzint geen feiten. Hij geeft – met aan 100% zekerheid grenzende nauwkeurigheid – hun gevoelens weer. Dat gevoelens vaak zijn weg te relativeren klopt, maar – get this – dat betekent niet dat die gevoelens er niet zijn, noch dat de weergave daarvan “weinig realistisch” is.
Dat jij je daartoe aangetrokken voelt verbaast me niets, maar stemt wel treurig).
Het gevaar voor Turkije – en dus hun impuls om te handelen – is dus nooit eerder vergelijkbaar geweest.
Dat vraag ik me eigenlijk af.
In het Syrische grensstadje Jarabulus, zo’n 25 km van Kobani, riep (toen nog) ISIS al in juni 2013 een emiraat uit.
Dat heeft de Turken al die tijd ook niet bijster verontrust.
Ik denk dat Turkije IS (waarschijnlijk terecht) gewoon niet als een al te grote bedreiging ziet.
De Koerden staan in dit opzicht op één, gevolgd door Assad en de alawieten. IS is hooguit vijand nr. 3.
Bovendien: de Koerden in Noord-Syrië zijn niet alleen nauw gelieerd aan de PKK, maar ook – voor het moment – de facto bondgenoten van Assad.
Wat er nu aan de hand is in Syrië is in hoofdzaak een sektarisch conflict tussen soennieten en alawieten. (Ter illustratie: ‘Christenen naar Beiroet en de alawieten naar hun graf,’ is nu al een flinke tijd hét motto van de opstand tegen Assad.)
De Koerden willen echter houden wat ze hebben en zijn totaal niet geïnteresseerd in een opmars naar Damascus om daar de alawitische ketters een kopje kleiner te maken.
Assad heeft onder de huidige omstandigheden dus niets van de Koerden te vrezen en omgekeerd ook niet. Wel hebben ze een gezamenlijke vijand: IS en andere soennitische strijdgroepen.
Zodoende kun je op je vingers natellen dat Turkije liever het ‘Emiraat’ van Kobani aan zijn grens heeft, dan een bolwerk van nationalistische Koerden, die uit opportunistische motieven ook nog eens met grote vijand Assad heulen.
Zodoende had Turkije waarschijnlijk het liefst helemaal geen westerse luchtaanvallen ter ondersteuning van Kobani willen hebben…
#8
Cerridwen
@4: De journalist in dit stuk vereenzelvigt zich volkomen met de Koerdische strijders in Kobani. Dat levert een interessant inkijkje in de situatie en vooral de emoties die nu in het stadje heersen.
Maar dat betekent niet dat wij, die het voordeel hebben van afstand tot de situatie, alles wat zo iemand schrijft maar kritiekloos moeten aannemen.
Bijvoorbeeld het conflict met IS is groter dan Kobani. Om IS te verslaan is het noodzakelijk dat alle partijen samenwerken, dus Koerden, soennitische rebellen en de buitenlandse coalitie. Al deze partijen helpen op de een of andere manier mee om te voorkomen dat Kobani valt. Dat is alleen niet het beeld wat in dit stuk naar voren komt. Dat is toch vooral: we vechten alleen tegen deze grote vijand, waar blijft de hulp? Stel, het beleg rondom Kobani wordt gebroken en dit is het overheersende narratief onder de Koerden. Wat betekent dat voor hun relaties met hun Arabische buren? Daar maak ik me zorgen over, niets meer en minder.
Ander voorbeeld, als je het stuk leest lijkt het wel alsof de helft van de strijders uit vrouwen bestaat. Mooi dat hun rol zo uitgebreid beschreven wordt. Maar ik denk toch dat ze in de minderheid zijn.
#9
Cerridwen
@5: Je hebt weer veel woorden nodig. Daaruit blijkt vooral dat het je ontbreekt aan kennis van geschiedenis en geografie van het Syrische conflict. Zie Jeroen.
Over die luchtsteun, ook in dit stuk noem je weer van alles waaruit zou moeten blijken dat dit een slecht idee is. Maar je bent niet in principe tegen als er genocide gepleegd wordt, net als de SP.
Maar het stadium van abstractie is nu toch echt voorbij. Zeg nu maar gewoon: luchtaanvallen op IS rond Kobani om te voorkomen dat de stad valt: goed of slecht?
Over de effectiviteit van die luchtaanvallen: als je gewoon kijkt naar wat er is gebeurd rondom Kobani, dan zie je dat het effectief is. IS heeft de aanval ingezet op Kobani, voordat er sprake was van luchtaanvallen op Syrië. In hoog tempo hebben ze meer dan 300 Koerdische dorpen veroverd, tot alleen Kobani nog over was. Ergens in die periode is begonnen met IS bombarderen in Syrië. Maar niet of nauwelijks rond Kobani. Pas op de laatste tijd zijn de luchtaanvallen flink opgevoerd, en zie je dat de Koerden IS weten terug te dringen (al is het gevaar zeker nog niet geweken).
Of de luchtaanvallen strategisch iets opleveren blijft de vraag, maar tactisch ter ondersteuning van grondtroepen: geen twijfel mogelijk.
”Het gevaar voor Turkije – en dus hun impuls om te handelen – is dus nooit eerder vergelijkbaar geweest.”
Dat vraag ik me eigenlijk af.
In het Syrische grensstadje Jarabulus, zo’n 25 km van Kobani, riep (toen nog) ISIS al in juni 2013 een emiraat uit.
Dat heeft de Turken al die tijd ook niet bijster verontrust.
Ik denk dat Turkije IS (waarschijnlijk terecht) gewoon niet als een al te grote bedreiging ziet.
Ik denk niet dat ISIS toen en IS(IS) nu vergelijkbare dreigingen zijn. Een lawine begint ook schijnbaar onschuldig, maar er komt natuurlijk een punt waarop het alarm af gaat.
Inmiddels is IS(IS) het brandpunt van de wereldwijde jihadistische beweging, inmiddels hebben ze een enorm gebied veroverd, inmiddels hebben ze er duizenden strijders vanuit de hele wereld bijgekregen, inmiddels hebben ze belangrijke propagandaslagen gewonnen, inmiddels loopt de Libische terreurgroep Ansar al-Shariah (“the most brutal of the Islamist militias”) met IS(IS)-vlaggen te zwaaien, inmiddels – deze afgelopen maand nog – heeft de Pakistaanse Taliban zich achter IS(IS) geschaard …
En m.b.t. Turkije, inmiddels heeft IS(IS) 49 Turken (diplomaten + families) ontvoerd (en inmiddels ook weer vrijgelaten); inmiddels heeft IS(IS) letterlijk gezegd: als Kobani gevallen is, dan is Turkije aan de beurt; inmiddels zijn er gewapende IS(IS)-strijders op weg naar Istanboel – vanuit Syrië, en dus niet op weg naar Syrië – aangehouden.
Om nog te zwijgen over de aantrekkingskracht die IS(IS) op extremisten binnen Turkije uitoefent.
Ik kan me niet voorstellen dat de dreiging van IS(IS) nu – in de ogen van Turkije – als vergelijkbaar met ISIS toen wordt gezien.
Also, dude, de bewoording van de Koerden die “heulen” met Assad omdat ze tegen IS(IS) strijden is not the preferred nomenclature. Ja, ze vechten tegen IS(IS), maar Turkije is zelf ook een verklaarde tegenstander van IS(IS) en verleent medewerking aan de coalitie tegen IS(IS) … ze “heulen” zelf dus ook met Assad, in die betekenis.
Daarnaast, vergeet ook niet dat Turkije in een vredesproces met zijn Koerdische bevolking verkeert. De PKK – hoewel uiteraard niet direct tuigvrij – heeft bovendien uitgesproken een geweldloze verzetsorganisatie te willen worden, naar voorbeeld van de Zapatista’s.
Misschien is dat nog wel enger op de lange termijn natuurlijk, maar qua acute dreiging zou IS(IS) ook voor Turkije inmiddels wel wat hoger moeten staan dan zelfs de PKK. (Laat staan dan 2013-ISIS … )
_______________
@9:
Je hebt weer veel woorden nodig. Daaruit blijkt vooral dat het je ontbreekt aan kennis van geschiedenis en geografie van het Syrische conflict.
Ik had die woorden niet nodig. Aan één woord zou ik ook genoeg hebben gehad bij je. Een middelvinger volstaat zelfs.
Ik koos er echter voor om het standpunt dat jij afserveerde als “misselijk” – knap, overigens, zonder er überhaupt kennis van te nemen – toch nog even te verklaren, zodat iedereen kan zien dat het helemaal niet zo misselijk is, maar juist, integendeel, vrij redelijk.
Bovendien stelt het me in de gelegenheid je te vragen om alsnog te verklaren wat je er precies zo “misselijk” aan vindt. Bij dezen.
Maar het stadium van abstractie is nu toch echt voorbij. Zeg nu maar gewoon: luchtaanvallen op IS rond Kobani om te voorkomen dat de stad valt: goed of slecht?
Nu, in deze situatie, rondom Kobani dus, ben ik er bij mee inderdaad.
Ik leg echter net vrij uitgebreid uit dat het niet te ontkennen valt dat deze situatie voor een deel is vormgegeven dóór de luchtaanvallen van de afgelopen weken, en mogelijk daarvoor zelfs door het vooruitzicht ervan alleen al.
Dat IS(IS) überhaupt beschikt over deze strijders en deze vrienden is namelijk een direct gevolg van de luchtaanvallen, en het valt nog maar te bezien of IS(IS) daarzonder überhaupt in staat was om zover op te rukken.
Jij denkt heel zeker te weten van wel, en daar feliciteer ik je mee, maar mensen die eerlijk zijn en kunnen tellen zouden daarover enige reserve koesteren.
inmiddels heeft IS(IS) letterlijk gezegd: als Kobani gevallen is, dan is Turkije aan de beurt.
Dat zeggen ze, ja. Maar heb je hun vijfjarenplan al gezien? Dat neem je toch ook niet serieus?
En om al hun ‘veroveringen’ in perspectief te plaatsen: de kern van IS wordt gevormd door de overlevers van Al Qaeda in Irak, wat Tsjetsjenen en een hoop buitenlandse jihadi’s van twijfelachtige militaire waarde.
Een paar duizend man bij elkaar.
Voor de rest zijn het lokale Syrische en Irakese soennitische strijdgroepen (waarvan er alleen al in Syrië meer dan duizend zijn) die zichzelf en hun territorium bij IS hebben aangesloten. Dat kan morgen weer anders zijn.
Dus van echte veroveringen is nauwelijks sprake geweest.
Voordat IS afgelopen zomer een hoop zware wapens buitmaakte bij Mosoel (toen het Iraakse leger gewoon wegrende), waren ze gewoon een stelletje eikels met AK’s die in geen enkel opzicht ‘beter’ waren dan welke lokale militie dan ook.
Maar mét die zware wapens zijn ze wél beter dan andere lokale milities. En pas vanaf deze zomer konden ze dus tegen de Yezidi’s en Turkmenen in Noord-Irak op en behaalden ze (zeer) beperkte terreinwinsten op de Koerden aldaar.
En als je eigenlijk al niet tegen de Koerden in Noord-Irak op kunt, is Turkije natuurlijk helemaal een idiote wensdroom.
Kortom: don’t believe the hype.
Eigenlijk blinkt IS alleen uit in propaganda en het afslachten van weerloze slachtoffers.
Dat zeggen ze, ja. Maar heb je hun vijfjarenplan al gezien? Dat neem je toch ook niet serieus?
Nee, dat neem ik inderdaad niet serieus. En natuurlijk kunnen ze Turkije niet militair veroveren (of wat jij ook denkt dat ik in gedachten had), maar ze kunnen aanslagen plegen en door de sympathie die sommige Turkse islamisten voor IS(IS) voelen een hoop onrust veroorzaken als ze hun propaganda afstemmen op Turkije. Turkije kan dat niet zomaar negeren.
Tussen controleerbaar en oncontroleerbaar zit een punt waarop Turkije begint te zweten natuurlijk. Als dat punt nog niet gekomen is, dan moeten ze in elk geval beseffen dat zo’n punt er kán komen.
Overigens terzijde (want dit heeft geen directe betrekking op Turkije) maar er zitten er ook Iraakse militairen uit Saddams leger bij IS(IS), ook hoge militairen, waaronder Izzat Ibrahim, die schoppen- of klaverkoning uit dat beruchte kaartspel.
Dat verklaart een deel van hun militaire successen in Irak ook.
#13
Bismarck
@Krekel: Maar dat is het hele punt net. Zeker in Irak (maar ook in Syrië en zoals je in #10 aangeeft zelfs ver daarbuiten) sluiten groeperingen en milities zich in naam aan bij ISIS. Dat maakt ze geen haar gevaarlijker dan ze daarvoor waren. Ze blijven hun eigen doelen nastreven, maar springen op het langsrijdende treintje dat momenteel de meeste stoom heeft, in de hoop er op de één of andere manier beter van te worden. Als morgen een andere groepering meer succesvol blijkt zijn ze net zo snel weer weg bij ISIS.
Het zijn franchisenemers inderdaad, maar veel meer dan dat het merk IS(IS) momenteel een stuk sterker is dan in 2013 wilde ik met dat gedeelte ook helemaal niet zeggen. Momenteel oefenen ze sterke aantrekkingskracht uit op extremisten over de hele wereld – dus ook op Turkse extremisten. Natuurlijk maakt ze dat wel gevaarlijker en de dreiging acuter.
En hopelijk overbodig om te zeggen, maar ik beweer natuurlijk niet dat IS(IS) ooit existentiële dreiging voor Turkije zal kunnen vormen, alleen dat we mogen veronderstellen dat ze sinds juni 2013 op het prioriteitenlijstje zijn geklommen.
En toch geloof ik dat de dynamiek van IS wordt onderschat. Zodra ze een safe haven hebben waar flink geld wordt verdiend (bv door oliehandel) dan staat ze niet zo veel in de weg om een heleboel wapens aan te schaffen (bij louche tussenhandelaren). Bovendien is er nog de kans dat ze aan chemische wapens komen en dat ze inspiratiebron zijn voor een terreur campagne in Turkije en mogelijk ook in Europa. Ik ben niet zo van het bang zijn, maar helemaal ongevaarlijk, zoals het hier een beetje lijkt, zijn die gasten bepaald ook niet.
Reacties (17)
Mwah, eerst zien dan geloven. In de recente kaarten van de situatie die ik gezien heb ziet het er nog steeds niet best uit, de stad lijkt zeker voor de helft nog in handen van IS. In het westen en zuidwesten lijkt het beter te gaan.
Ook opvallend: de journalist klaagt dat ‘niemand’ hen helpt. Terwijl hij ook de positieve effecten van de luchtaanvallen beschrijft. Ik snap wel waar de frustratie vandaan komt, maar het zou voor de toekomst nuttig zijn dat ze zich realiseren dat die luchtaanvallen de enige reden is dat Kobani nog niet gevallen is.
@1: Christus … wat ben jij misselijk.
Je zegt zelf al dat hij erkent dat de luchtaanvallen helpen, maar toch suggereer je dat hij niet dankbaar genoeg is omdat hij op een moment waarop Kobani lijkt te vallen – zijn thuis – schrijft:
Blijkbaar moet iemand – ook al staat hij in de fik – zijn eigen angsten en gevoelens even opzijzetten om voortdurend dankbaarheid tonen, en anders hoeft het voor Cerridwen niet meer.
Overigens kun je helemaal niet zeggen dat ”die luchtaanvallen de enige reden is [sic] dat Kobani nog niet gevallen is.” Er zijn ook mensen die Turkijes inactiviteit t.o.v. ISIS juist (mede-)verklaren dóór de komst/belofte van de westerse cavalerie.
Doe even normaal. Je leest allerlei zaken in mijn reactie die daar helemaal niet staan.
Het zijn vooral je eigen spoken.
Het gaat mij niet om dankbaarheid. Het gaat mij om het weinig realistische gehalte van zijn beschrijving van de situatie. De Koerden voelen zich alleen staan, beklaagt zich over dat er zo weinig hulp komt, terwijl de hulp die zij krijgen (de aandacht, de militaire luchtsteun) zonder precedent is in de Syrische oorlog. Wat zij doormaken is dagelijkse kost in de buitenwijken van Damascus.
Hij schrijft overigens niets over de hulp die er is van een aantal Arabische rebellengroepen.
Die mensen noem ik pas misselijk. Ik hoop voor je dat je ze niet gelooft.
(er is namelijk al heel vaak gevochten aan de Turkse grens met vele vluchtelingen tot gevolg, zonder dat er gebombardeerd werd, en toen grepen de Turken ook niet in. Het conflict in Syrië is al 3 jaar aan de gang, de Turken hebben nog nooit ingegrepen, en nu zouden ze dat niet doen door de luchtaanvallen? Dit is puur zoeken naar argumenten om de luchtaanvallen zwart te maken. Dat jij je daartoe aangetrokken voelt verbaast me niets, maar stemt wel treurig).
Tot slot: als het aan jou zou liggen, dan was er helemaal geen luchtsteun geweest voor de Koerden in Kobani, en was Kobani dus gevallen. En jij gaat mij de maat nemen als ik een keer een kleine kritische kanttekening plaats? Ik zou me wat meer gedeisd houden.
Cerridwen, ik was ook verbaasd over de rauwe toon van je reactie @1. Het is terecht dat je wijst op de dagelijkse doden in de rest van Syrië (deed je in een ander draadje) en dat je wijst op de hypocrisie dat we nu opeens allemaal wel aandacht hebben. Maar je formuleert dusdanig dat het wel lijkt alsof je vind dat die Koerden in Kobani niet moeten zeiken. Ik vermoed dat in een leven op dood strijd (want zoveel is duidelijk) wat “aandacht” echt je om het even is, vooral als je vanuit de stad een regiment tanks kunt zien die zo zouden kunnen ingrijpen, maar in plaats daarvan je alleen maar van nodige wapens onthouden. (Ik kan me overigens niet voorstellen dat je echt van mening bent dat de koerden niet moeten zeiken.)
@3:
Ik moet “normaal” doen omdat ik jou misselijk noem vanwege een misselijke opmerking van je; maar ondertussen noem jij mensen misselijk alleen omdat ze jouw analyse niet delen? En dan ook nog zonder naar hun argumenten te vragen.
Ik ben er inderdaad niet volledig van overtuigd, maar dat wil ten eerste niet zeggen dat ik het dan maar meteen misselijke mensen moet vinden, en ten tweede valt er gewoon wel wat voor te zeggen.
Zoals George Friedman oprichter/CEO/hoogste inlichtingenofficier van Stratfor het zes weken geleden al zei:
(Nu is George Friedman overigens wel een misselijke man, en Stratfor een misselijk bedrijf, maar dat staat los van zijn analyse.)
Stephen Walt (niet misselijk) deelt die analyse ook ongeveer in een stuk van gisteren:
Regionale machten hebben dus een eigen belang om IS(IS) aan te pakken – IS(IS) is immers voor hen een veel groter gevaar dan voor ons – maar zolang wij beloven het wel op te knappen, is dat voor hen een reden om achterover te leunen.
Als we wat terughoudender waren geweest, hadden we bovendien meer middelen gehad om Turkije onder druk te zetten en tot actie aan te sporen. Nu kunnen we praktisch alleen nog een no-flyzone meenemen naar de onderhandelingstafel.
Lijken me hele redelijke analyses … niks misselijk aan.
Tel daarbij op dat de bombardementen duizenden extra rekruten voor IS(IS) hebben opgeleverd, en tel dáár nog bij op dat de bombardementen ervoor gezorgd hebben dat groeperingen die zich eerder nog tot vijanden van IS(IS) hebben verklaard, zich (in elk geval tijdelijk) hebben verenigd met IS(IS).
Wat we dan zien is dat de bombardementen hebben geresulteerd in 1) meer strijders voor ISIS (100% zeker), 2) minder rebellenvijanden voor ISIS (100% zeker), en 3) inactiviteit van regionale machten met een intrinsiek belang om ISIS aan te pakken (aannemelijk) …
In dat licht zeg ik dat je inderdaad niet kunt zeggen dat: “die luchtaanvallen de enige reden is [sic] dat Kobani nog niet gevallen is.” Laat staan zo stellig.
Zelfs al zou Turkije ook zonder het vooruitzicht van de Amerikaanse cavalerie niet in actie zijn gekomen, dan nog is het waarschijnlijk dat IS(IS) met minder rekruten én meer onderlinge strijd met andere rebellengroepen niet zo succesvol was geweest in hun oprukken naar en strijd tegen Kobani.
Er is aan de grens met Turkije in de afgelopen drie jaar nooit eerder een (al dan niet faux-)Kalifaat gesticht dat grote aantrekkingskracht uitoefent op radicale soennieten (ook binnen Turkije zelf) – dat bovendien uitdrukkelijk heeft gesteld dat als Kobani eenmaal gevallen is, dat daarna Turkije aan de beurt is.
Het gevaar voor Turkije – en dus hun impuls om te handelen – is dus nooit eerder vergelijkbaar geweest.
Dat is niet waar, ik heb je eerder gezegd dat de noodzaak om ingrijpen kan bestaan en dat ik daar dan ook vóór ben als wanneer dit zo is. Ik heb de lijn van de SP min of meer gevolgd en die hebben ook uitdrukkelijk gesteld dat in ze in dit soort situaties niet willen toekijken als er een bloedbad voorkomen kan – en dus moet – worden.
En dat is nog los van het feit dat je opnieuw je stellige maar onbewijsbare stelling poneert dus …
___bonusmateriaal___
Twee gedachten:
1) Lef hebben: vanuit je luie stoel in je onderbroek met je elektrieke tiepmachien op schoot lekker kritiek leveren op een journalist ter plaatse, een Kobanees, die al wekenlang onder vuur wordt genomen, op een karig rantsoen leeft, mensen die hij kent ziet sterven – onthoofd worden – zogenaamd vanwege het “weinig realistische gehalte” van zijn verslaggeving.
2) Hij ontkent nergens dat ze hulp krijgen. Sterker nog, hij zegt uitdrukkelijk van wel. Dat zeg je nota bene zelf in #1. “We feel lonely in this fight.” Dat zegt-ie. Mag dat? Daar is niks “weinig realistisch” aan. Daar kun je helemaal niet over meepraten, hoe zij zich voelen. Hij ontkent geen feiten. Hij verzint geen feiten. Hij geeft – met aan 100% zekerheid grenzende nauwkeurigheid – hun gevoelens weer. Dat gevoelens vaak zijn weg te relativeren klopt, maar – get this – dat betekent niet dat die gevoelens er niet zijn, noch dat de weergave daarvan “weinig realistisch” is.
Mooi zo …
Of ging het je toevallig om dat “Christus” … ?
@5:
Dat vraag ik me eigenlijk af.
In het Syrische grensstadje Jarabulus, zo’n 25 km van Kobani, riep (toen nog) ISIS al in juni 2013 een emiraat uit.
Dat heeft de Turken al die tijd ook niet bijster verontrust.
Ik denk dat Turkije IS (waarschijnlijk terecht) gewoon niet als een al te grote bedreiging ziet.
De Koerden staan in dit opzicht op één, gevolgd door Assad en de alawieten. IS is hooguit vijand nr. 3.
Bovendien: de Koerden in Noord-Syrië zijn niet alleen nauw gelieerd aan de PKK, maar ook – voor het moment – de facto bondgenoten van Assad.
Wat er nu aan de hand is in Syrië is in hoofdzaak een sektarisch conflict tussen soennieten en alawieten. (Ter illustratie: ‘Christenen naar Beiroet en de alawieten naar hun graf,’ is nu al een flinke tijd hét motto van de opstand tegen Assad.)
De Koerden willen echter houden wat ze hebben en zijn totaal niet geïnteresseerd in een opmars naar Damascus om daar de alawitische ketters een kopje kleiner te maken.
Assad heeft onder de huidige omstandigheden dus niets van de Koerden te vrezen en omgekeerd ook niet. Wel hebben ze een gezamenlijke vijand: IS en andere soennitische strijdgroepen.
Zodoende kun je op je vingers natellen dat Turkije liever het ‘Emiraat’ van Kobani aan zijn grens heeft, dan een bolwerk van nationalistische Koerden, die uit opportunistische motieven ook nog eens met grote vijand Assad heulen.
Zodoende had Turkije waarschijnlijk het liefst helemaal geen westerse luchtaanvallen ter ondersteuning van Kobani willen hebben…
@4: De journalist in dit stuk vereenzelvigt zich volkomen met de Koerdische strijders in Kobani. Dat levert een interessant inkijkje in de situatie en vooral de emoties die nu in het stadje heersen.
Maar dat betekent niet dat wij, die het voordeel hebben van afstand tot de situatie, alles wat zo iemand schrijft maar kritiekloos moeten aannemen.
Bijvoorbeeld het conflict met IS is groter dan Kobani. Om IS te verslaan is het noodzakelijk dat alle partijen samenwerken, dus Koerden, soennitische rebellen en de buitenlandse coalitie. Al deze partijen helpen op de een of andere manier mee om te voorkomen dat Kobani valt. Dat is alleen niet het beeld wat in dit stuk naar voren komt. Dat is toch vooral: we vechten alleen tegen deze grote vijand, waar blijft de hulp? Stel, het beleg rondom Kobani wordt gebroken en dit is het overheersende narratief onder de Koerden. Wat betekent dat voor hun relaties met hun Arabische buren? Daar maak ik me zorgen over, niets meer en minder.
Ander voorbeeld, als je het stuk leest lijkt het wel alsof de helft van de strijders uit vrouwen bestaat. Mooi dat hun rol zo uitgebreid beschreven wordt. Maar ik denk toch dat ze in de minderheid zijn.
@5: Je hebt weer veel woorden nodig. Daaruit blijkt vooral dat het je ontbreekt aan kennis van geschiedenis en geografie van het Syrische conflict. Zie Jeroen.
Over die luchtsteun, ook in dit stuk noem je weer van alles waaruit zou moeten blijken dat dit een slecht idee is. Maar je bent niet in principe tegen als er genocide gepleegd wordt, net als de SP.
Maar het stadium van abstractie is nu toch echt voorbij. Zeg nu maar gewoon: luchtaanvallen op IS rond Kobani om te voorkomen dat de stad valt: goed of slecht?
Over de effectiviteit van die luchtaanvallen: als je gewoon kijkt naar wat er is gebeurd rondom Kobani, dan zie je dat het effectief is. IS heeft de aanval ingezet op Kobani, voordat er sprake was van luchtaanvallen op Syrië. In hoog tempo hebben ze meer dan 300 Koerdische dorpen veroverd, tot alleen Kobani nog over was. Ergens in die periode is begonnen met IS bombarderen in Syrië. Maar niet of nauwelijks rond Kobani. Pas op de laatste tijd zijn de luchtaanvallen flink opgevoerd, en zie je dat de Koerden IS weten terug te dringen (al is het gevaar zeker nog niet geweken).
Of de luchtaanvallen strategisch iets opleveren blijft de vraag, maar tactisch ter ondersteuning van grondtroepen: geen twijfel mogelijk.
@6:
Ik denk niet dat ISIS toen en IS(IS) nu vergelijkbare dreigingen zijn. Een lawine begint ook schijnbaar onschuldig, maar er komt natuurlijk een punt waarop het alarm af gaat.
Inmiddels is IS(IS) het brandpunt van de wereldwijde jihadistische beweging, inmiddels hebben ze een enorm gebied veroverd, inmiddels hebben ze er duizenden strijders vanuit de hele wereld bijgekregen, inmiddels hebben ze belangrijke propagandaslagen gewonnen, inmiddels loopt de Libische terreurgroep Ansar al-Shariah (“the most brutal of the Islamist militias”) met IS(IS)-vlaggen te zwaaien, inmiddels – deze afgelopen maand nog – heeft de Pakistaanse Taliban zich achter IS(IS) geschaard …
En m.b.t. Turkije, inmiddels heeft IS(IS) 49 Turken (diplomaten + families) ontvoerd (en inmiddels ook weer vrijgelaten); inmiddels heeft IS(IS) letterlijk gezegd: als Kobani gevallen is, dan is Turkije aan de beurt; inmiddels zijn er gewapende IS(IS)-strijders op weg naar Istanboel – vanuit Syrië, en dus niet op weg naar Syrië – aangehouden.
Om nog te zwijgen over de aantrekkingskracht die IS(IS) op extremisten binnen Turkije uitoefent.
Ik kan me niet voorstellen dat de dreiging van IS(IS) nu – in de ogen van Turkije – als vergelijkbaar met ISIS toen wordt gezien.
Also, dude, de bewoording van de Koerden die “heulen” met Assad omdat ze tegen IS(IS) strijden is not the preferred nomenclature. Ja, ze vechten tegen IS(IS), maar Turkije is zelf ook een verklaarde tegenstander van IS(IS) en verleent medewerking aan de coalitie tegen IS(IS) … ze “heulen” zelf dus ook met Assad, in die betekenis.
Daarnaast, vergeet ook niet dat Turkije in een vredesproces met zijn Koerdische bevolking verkeert. De PKK – hoewel uiteraard niet direct tuigvrij – heeft bovendien uitgesproken een geweldloze verzetsorganisatie te willen worden, naar voorbeeld van de Zapatista’s.
Misschien is dat nog wel enger op de lange termijn natuurlijk, maar qua acute dreiging zou IS(IS) ook voor Turkije inmiddels wel wat hoger moeten staan dan zelfs de PKK. (Laat staan dan 2013-ISIS … )
_______________
@9:
Ik had die woorden niet nodig. Aan één woord zou ik ook genoeg hebben gehad bij je. Een middelvinger volstaat zelfs.
Ik koos er echter voor om het standpunt dat jij afserveerde als “misselijk” – knap, overigens, zonder er überhaupt kennis van te nemen – toch nog even te verklaren, zodat iedereen kan zien dat het helemaal niet zo misselijk is, maar juist, integendeel, vrij redelijk.
Bovendien stelt het me in de gelegenheid je te vragen om alsnog te verklaren wat je er precies zo “misselijk” aan vindt. Bij dezen.
Nu, in deze situatie, rondom Kobani dus, ben ik er bij mee inderdaad.
Ik leg echter net vrij uitgebreid uit dat het niet te ontkennen valt dat deze situatie voor een deel is vormgegeven dóór de luchtaanvallen van de afgelopen weken, en mogelijk daarvoor zelfs door het vooruitzicht ervan alleen al.
Dat IS(IS) überhaupt beschikt over deze strijders en deze vrienden is namelijk een direct gevolg van de luchtaanvallen, en het valt nog maar te bezien of IS(IS) daarzonder überhaupt in staat was om zover op te rukken.
Jij denkt heel zeker te weten van wel, en daar feliciteer ik je mee, maar mensen die eerlijk zijn en kunnen tellen zouden daarover enige reserve koesteren.
@10:
Dat zeggen ze, ja. Maar heb je hun vijfjarenplan al gezien? Dat neem je toch ook niet serieus?
En om al hun ‘veroveringen’ in perspectief te plaatsen: de kern van IS wordt gevormd door de overlevers van Al Qaeda in Irak, wat Tsjetsjenen en een hoop buitenlandse jihadi’s van twijfelachtige militaire waarde.
Een paar duizend man bij elkaar.
Voor de rest zijn het lokale Syrische en Irakese soennitische strijdgroepen (waarvan er alleen al in Syrië meer dan duizend zijn) die zichzelf en hun territorium bij IS hebben aangesloten. Dat kan morgen weer anders zijn.
Dus van echte veroveringen is nauwelijks sprake geweest.
Voordat IS afgelopen zomer een hoop zware wapens buitmaakte bij Mosoel (toen het Iraakse leger gewoon wegrende), waren ze gewoon een stelletje eikels met AK’s die in geen enkel opzicht ‘beter’ waren dan welke lokale militie dan ook.
Maar mét die zware wapens zijn ze wél beter dan andere lokale milities. En pas vanaf deze zomer konden ze dus tegen de Yezidi’s en Turkmenen in Noord-Irak op en behaalden ze (zeer) beperkte terreinwinsten op de Koerden aldaar.
En als je eigenlijk al niet tegen de Koerden in Noord-Irak op kunt, is Turkije natuurlijk helemaal een idiote wensdroom.
Kortom: don’t believe the hype.
Eigenlijk blinkt IS alleen uit in propaganda en het afslachten van weerloze slachtoffers.
Nee, dat neem ik inderdaad niet serieus. En natuurlijk kunnen ze Turkije niet militair veroveren (of wat jij ook denkt dat ik in gedachten had), maar ze kunnen aanslagen plegen en door de sympathie die sommige Turkse islamisten voor IS(IS) voelen een hoop onrust veroorzaken als ze hun propaganda afstemmen op Turkije. Turkije kan dat niet zomaar negeren.
Tussen controleerbaar en oncontroleerbaar zit een punt waarop Turkije begint te zweten natuurlijk. Als dat punt nog niet gekomen is, dan moeten ze in elk geval beseffen dat zo’n punt er kán komen.
Overigens terzijde (want dit heeft geen directe betrekking op Turkije) maar er zitten er ook Iraakse militairen uit Saddams leger bij IS(IS), ook hoge militairen, waaronder Izzat Ibrahim, die schoppen- of klaverkoning uit dat beruchte kaartspel.
Dat verklaart een deel van hun militaire successen in Irak ook.
@Krekel: Maar dat is het hele punt net. Zeker in Irak (maar ook in Syrië en zoals je in #10 aangeeft zelfs ver daarbuiten) sluiten groeperingen en milities zich in naam aan bij ISIS. Dat maakt ze geen haar gevaarlijker dan ze daarvoor waren. Ze blijven hun eigen doelen nastreven, maar springen op het langsrijdende treintje dat momenteel de meeste stoom heeft, in de hoop er op de één of andere manier beter van te worden. Als morgen een andere groepering meer succesvol blijkt zijn ze net zo snel weer weg bij ISIS.
@13:
Het zijn franchisenemers inderdaad, maar veel meer dan dat het merk IS(IS) momenteel een stuk sterker is dan in 2013 wilde ik met dat gedeelte ook helemaal niet zeggen. Momenteel oefenen ze sterke aantrekkingskracht uit op extremisten over de hele wereld – dus ook op Turkse extremisten. Natuurlijk maakt ze dat wel gevaarlijker en de dreiging acuter.
En hopelijk overbodig om te zeggen, maar ik beweer natuurlijk niet dat IS(IS) ooit existentiële dreiging voor Turkije zal kunnen vormen, alleen dat we mogen veronderstellen dat ze sinds juni 2013 op het prioriteitenlijstje zijn geklommen.
En toch geloof ik dat de dynamiek van IS wordt onderschat. Zodra ze een safe haven hebben waar flink geld wordt verdiend (bv door oliehandel) dan staat ze niet zo veel in de weg om een heleboel wapens aan te schaffen (bij louche tussenhandelaren). Bovendien is er nog de kans dat ze aan chemische wapens komen en dat ze inspiratiebron zijn voor een terreur campagne in Turkije en mogelijk ook in Europa. Ik ben niet zo van het bang zijn, maar helemaal ongevaarlijk, zoals het hier een beetje lijkt, zijn die gasten bepaald ook niet.
Koerd Kobani.
Nevermind
De Koerden hebben één straat heroverd en ten westen wat terreinwinst geboekt, dat is niet aan de winnende hand.
IS heeft de afgelopen 24 uur versterkingen aangevoerd en er wordt nu zwaar gevochten.
Een bron met de laatste stand uit Kobani zelf: https://twitter.com/ColdKurd