Henk Hofland overleden.
Ons interview met hem voor ons 5 jarig bestaan.
Henk Hofland overleden
Foto:
Henk Hofland overleden.
Ons interview met hem voor ons 5 jarig bestaan.
Reacties (4)
Ja dat was een leuk interview door El El (wat is er van hem geworden trouwens?).
Op zijn vraag of Hofland wel eens behoefte had te reageren op een weblog was het antwoord een kort : Nee. Ook had hij het verschrikkelijk gevonden als mensen direct op zijn schrijfsels hadden kunnen reageren.
Hij leefde al niet meer als schrijver vanwege het gebrek aan waardering van die directheid. Hedendaagse columnisten schrijven online en vangen reactie. Zijn tijd voorbij.
Maar wie hem zich in zijn glorietijd herinnert, en ik behoor daartoe, weet: hij was een beeldbepalende journalist, een influencer noemen we dat tegenwoordig. Iemand die gelezen wordt, waarnaar geluisterd wordt.
Tegenwoordig leest niemand elkaar meer.
Men beluistert elkaar nog minder.
Hofland is overleden, hij zal er niet rouwig om zijn.
De necrologie in zijn eigen krant.
Ja, scherp kon hij zijn, op zijn eigen manier, want ik vond het altijd wel ontzettend elitair en zelfs soms gekunsteld. Maar het zette je aan het denken, en dat is waar het om draait. Jammer! Hoewel een mooie leeftijd om te sterven, clichè.
Uit de necrologie in het NRC:
Hofland was de hardnekkige en speelse pleitbezorger van die ontvoogding van de Nederlander, die zich ontworstelde aan de zuilen en vervolgens zijn eigen weg zocht. Tot de millenniumwisseling leek de maatschappij daar baat bij te hebben. Toen kwam de keerzijde en Hofland ontwikkelde zich tot de criticus van de vrije burger die zich „zwijgende meerderheid” noemde. De „gedekoloniseerde burger” was volgen hem een „staatverlater” geworden, maakte „kabaal” en genoot van de lusten maar wentelde de lasten van zich af. Hofland maakte zich er zorgen over dat de stamtafel een halve eeuw later werd bejegend alsof die parlementaire waardigheid had.
Zijn boek ‘Tegels lichten’ kan aanbevelen als je wilt weten waarom mensen in de jaren zestig in opstand kwamen tegen de gevestigde orde. Een citaat over de verstarde zwart-wit verhoudingen ten tijde van de Koude Oorlog:
“Tegenover de pikzwarte slechtheid [van het communisme] stond de bolle vroomheid van de vrije wereld, die voor zijn dienaren niet een sterk te verbeteren burgerlijke democratie, maar eindeloos bewierookte status quo was, de onschendbaar verklaarde stagnatie. In de binnenlandse verhoudingen versterkte de Koude Oorlog het immobilisme dat in het voordeel was van het Bestel waar alles hiërarchisch nog steviger op zijn plaats raakte. Een begin van radicale oppositie kon daardoor als subversief meteen onschadelijk gemaakt worden.”