Wat ik -als buitenstaander- niet begrijp is dat een commissie mensen kennelijk kan beletten zich op het congres kandidaat te stellen. Op die manier is het voor een partij natuurlijk wel relatief gemakkelijk om eventuele kritische leden buitenspel te zetten.
Ook vind ik het opmerkelijk dat twee van de bekendste en succesvolste GL-raasdsleden op deze manier afgeserveerd worden.
Misschien hebben ze wel niet genoeg bestuurlijke ervaring, maar ze hebben in het verleden wel bewezen dingen op poten te kunnen zetten. Het kan de enige reden haast niet zijn.
Vorig jaar draaide een deel van de presidentscampagnes om ervaring. McCain had wel ervaring, Obama niet. Een substantieel deel van GL zal voor Obama geweest zijn (“ervaring zegt ook niet alles”), waarschijnlijk de kandidatencommissie ook.
Degene die de stellingnames van de kandidaatscommissieleden over Obama boven tafel krijgt, krijgt van mij een pluim en een sticker voor in het schrift.
@1 Daar heb je helemaal gelijk in, vind ik. Tot de vorige statutenwijziging kon iedereen met steun van 15 leden zich kandidaat stellen, maar het congres besloot een hogere drempel op te werpen en zo zichzelf minder te zeggen te geven.
#12
Bismarck
@11: Wel een vreemde ontwikkeling en erg jammer dat de kandidatencommissie zo grif ge/misbruik maakt van de haar toegeschoven mogelijkheden.
Ik vind dit ook een beetje Iraans overkomen met de kandidatencommissie als de Raad van de Hoeders.
#14
Hans Lutje Schipholt
Het is onzin dat de kandidatencommissie te veel macht heeft o.i.d. en alsof hierdoor de kandidatuur hierdoor eindigt voor de heren.
Als de heren zich daadwerkelijk zo geschikt achten, en ze toch van mening zijn dat ze aantoonbaar geschikt zijn, kunnen ze altijd nog bezwaar maken bij de commissie van beroep. En als ze vervolgens in het gelijk worden gesteld kunnen ze zich gewoon kandidaat stellen op het congres.
Ok, in plaats van een Raad van Hoeders heeft GroenLinks dus een Raad van Hoeders en een Raad van Hoeders van hoger beroep.
#16
Kropotkin
@15: :), zo hee, die zit. Onhoudbaar in de kruising.
#17
David Rietveld
@Hans Lutje: de beroepscommissie doet niet het werk van de kandidatencommissie over, dat weet jij natuurlijk ook. Ze toetst procedureel (is de procedure netjes verlopen) en marginaal (kon men in alle redelijkheid tot dit oordeel komen). We achtten de kans klein dat beroep succesvol zou zijn. De procedure is netjes verlopen en de constatering dat we over beperkte bestuurlijke en leidinggevende ervaring beschikken wordt door ons niet bestreden. Wij vinden alleen dat we meer meebrengen, en dat zou een Congres hebben kunnen meenemen in haar overwegingen.
De lat ligt hoog, en omdat er geen inhoudelijk beroep mogelijk is ben je gewoon vrij snel klaar als kandidaat. Zeker als je je bedenkt dat het (negatieve) advies niet wordt gewijzigd. M.a.w.: de beroepscommissie kan er geen positief advies van maken. Er komt alleen een vermelding van het feit dat je met succes in beroep bent gegaan.
De facto eindigt de kandidatuur. Simpel. En dat betekent ook dat wat wij meebrengen met onze duokandidatuur tenminste de ondergrens is voor wie zich kandidaat wil stellen. Het lijkt me dat je daarmee in alle redelijkheid kunt zeggen dat de lat hoog ligt. Er zijn Tweede Kamerleden met minder bestuurlijke ervaring dan wij. ;-)
Overigens was het de facto altijd al zo dat een negatief oordeel van de commissie een kandidaat kansloos maakte. De statutenwijziging maakt wel een eind aan de praktijk dat de commissie een favoriet naar voren schuift. De geschikt bevonden kandidaten leveren daardoor een opener strijd om het voorzitterschap.
Ik heb zelf jarenlang in die commissie gezeten en dat betekende steeds schipperen met de adviezen. Naast leden die eigenlijk alleen een cv’tje willen zien en het verder zelf uitmaken, zijn er namelijk ook leden die zeggen: we hebben toch een commissie, laat die met een eenduidig advies komen, want op basis van een cv en twee minuten voorstellen op het congres kunnen wij niet een fatsoenlijk oordeel vellen.
Vaak ook wisten/vonden we negatieve dingen over mensen die we niet openbaar wilden maken, omdat dit te beschadigend zou zijn. Dan kwamen we met een beetje vage afwijzing waar de afgewezene dan boos over was, terwijl we hem/haar alleen maar in bescherming wilden nemen.
#19
Bismarck
@15: Een Raad van Hoeders en een Raad van Geschiktheid en Oordeel dus (hé, dat lijkt nog meer op Iran).
Reacties (19)
Wat ik -als buitenstaander- niet begrijp is dat een commissie mensen kennelijk kan beletten zich op het congres kandidaat te stellen. Op die manier is het voor een partij natuurlijk wel relatief gemakkelijk om eventuele kritische leden buitenspel te zetten.
Ook vind ik het opmerkelijk dat twee van de bekendste en succesvolste GL-raasdsleden op deze manier afgeserveerd worden.
Misschien hebben ze wel niet genoeg bestuurlijke ervaring, maar ze hebben in het verleden wel bewezen dingen op poten te kunnen zetten. Het kan de enige reden haast niet zijn.
Vorig jaar draaide een deel van de presidentscampagnes om ervaring. McCain had wel ervaring, Obama niet. Een substantieel deel van GL zal voor Obama geweest zijn (“ervaring zegt ook niet alles”), waarschijnlijk de kandidatencommissie ook.
Degene die de stellingnames van de kandidaatscommissieleden over Obama boven tafel krijgt, krijgt van mij een pluim en een sticker voor in het schrift.
Als ze specifiek bestuurlijke ervaring willen is Harry Borghouts natuurlijk de ideale kandidaat…
@3: Vergeet Marijke Vos ook niet. Heeft het al eens gedaan en is ook weer beschikbaar.
Verrek, dat is het gewoon. Borghouts en Vos gaan samen voor het duo-voorzitterschap.
GroenLinks, zin in de toekomst! ;-)
@3 & @4 : Een gifboot richting Reykjavik?
@6: KoalaSafe, waarom niet?
Ha, GL-bashen wordt dé trend van najaar 2009 merk ik.
Allejezus, wat een flutpartij
/bash ;-)
Agendapunt partijraad volgende week.
@1 Daar heb je helemaal gelijk in, vind ik. Tot de vorige statutenwijziging kon iedereen met steun van 15 leden zich kandidaat stellen, maar het congres besloot een hogere drempel op te werpen en zo zichzelf minder te zeggen te geven.
@11: Wel een vreemde ontwikkeling en erg jammer dat de kandidatencommissie zo grif ge/misbruik maakt van de haar toegeschoven mogelijkheden.
Ik vind dit ook een beetje Iraans overkomen met de kandidatencommissie als de Raad van de Hoeders.
Het is onzin dat de kandidatencommissie te veel macht heeft o.i.d. en alsof hierdoor de kandidatuur hierdoor eindigt voor de heren.
Als de heren zich daadwerkelijk zo geschikt achten, en ze toch van mening zijn dat ze aantoonbaar geschikt zijn, kunnen ze altijd nog bezwaar maken bij de commissie van beroep. En als ze vervolgens in het gelijk worden gesteld kunnen ze zich gewoon kandidaat stellen op het congres.
Ok, in plaats van een Raad van Hoeders heeft GroenLinks dus een Raad van Hoeders en een Raad van Hoeders van hoger beroep.
@15: :), zo hee, die zit. Onhoudbaar in de kruising.
@Hans Lutje: de beroepscommissie doet niet het werk van de kandidatencommissie over, dat weet jij natuurlijk ook. Ze toetst procedureel (is de procedure netjes verlopen) en marginaal (kon men in alle redelijkheid tot dit oordeel komen). We achtten de kans klein dat beroep succesvol zou zijn. De procedure is netjes verlopen en de constatering dat we over beperkte bestuurlijke en leidinggevende ervaring beschikken wordt door ons niet bestreden. Wij vinden alleen dat we meer meebrengen, en dat zou een Congres hebben kunnen meenemen in haar overwegingen.
De lat ligt hoog, en omdat er geen inhoudelijk beroep mogelijk is ben je gewoon vrij snel klaar als kandidaat. Zeker als je je bedenkt dat het (negatieve) advies niet wordt gewijzigd. M.a.w.: de beroepscommissie kan er geen positief advies van maken. Er komt alleen een vermelding van het feit dat je met succes in beroep bent gegaan.
De facto eindigt de kandidatuur. Simpel. En dat betekent ook dat wat wij meebrengen met onze duokandidatuur tenminste de ondergrens is voor wie zich kandidaat wil stellen. Het lijkt me dat je daarmee in alle redelijkheid kunt zeggen dat de lat hoog ligt. Er zijn Tweede Kamerleden met minder bestuurlijke ervaring dan wij. ;-)
Overigens was het de facto altijd al zo dat een negatief oordeel van de commissie een kandidaat kansloos maakte. De statutenwijziging maakt wel een eind aan de praktijk dat de commissie een favoriet naar voren schuift. De geschikt bevonden kandidaten leveren daardoor een opener strijd om het voorzitterschap.
Ik heb zelf jarenlang in die commissie gezeten en dat betekende steeds schipperen met de adviezen. Naast leden die eigenlijk alleen een cv’tje willen zien en het verder zelf uitmaken, zijn er namelijk ook leden die zeggen: we hebben toch een commissie, laat die met een eenduidig advies komen, want op basis van een cv en twee minuten voorstellen op het congres kunnen wij niet een fatsoenlijk oordeel vellen.
Vaak ook wisten/vonden we negatieve dingen over mensen die we niet openbaar wilden maken, omdat dit te beschadigend zou zijn. Dan kwamen we met een beetje vage afwijzing waar de afgewezene dan boos over was, terwijl we hem/haar alleen maar in bescherming wilden nemen.
@15: Een Raad van Hoeders en een Raad van Geschiktheid en Oordeel dus (hé, dat lijkt nog meer op Iran).