REPORTAGE - Het tijdschrift Didactief deed met behulp van een beroep op de Wet Openbaarheid Bestuur onderzoek naar de innige relatie tussen het ministerie van OCW en het Cito.
Didactief ontdekte dat de Nederlandse overheid het Cito wel erg gemakkelijk heeft gemaakt om geld te verdienen. En terwijl heel Nederland denkt dat Cito ´van de overheid´ is, strekt de toetsontwikkelaar zijn tentakels uit tot in belastingparadijzen als Delaware en de Bahama’s. Verliezen van de commerciële poot Cito BV worden gedekt met subsidiegelden van Stichting Cito.
Wie het Cito-dossier van OCW doorleest, krijgt de indruk dat de relaties tussen ambtenaren en Cito-werknemers wel heel warm zijn. Amicale kattenbelletjes (waaruit Didactief citeert) vliegen over en weer, officiële notulen tijdens overleg over uitbesteding van een nieuwe landelijke toets zijn er nauwelijks. De besluitvorming is ondoorzichtig. Heeft Cito handig zaken gedaan of heeft de overheid een marktproduct effectief genationaliseerd? Andere Nederlandse toetsaanbieders staan in ieder geval op achterstand.
Reacties (5)
Cito, een 10 voor Economie II!
En terwijl heel Nederland denkt dat Cito ´van de overheid´ is
Ik dacht inderdaad dat CITO net zoiets was als CBR of Keuringsdienst van Waren.
Wiki zegt : “De oprichting van een centraal toetsingsinstituut was in 1967 in gang gezet door de minister van Onderwijs en Wetenschappen. In 1968 ging het instituut in officieel van start met Wiel Solberg als directeur.In 1987, wordt Cito een publiekrechtelijke instelling.
Wederom een kleine tien jaar later wordt het instituut geprivatiseerd. Na deze privatisering in 1999 wordt de organisatie verdeeld in ‘Stichting Cito Instituut voor Toetsontwikkeling’, waarin de door de overheid gesubsidieerde activiteiten zijn ondergebracht, zoals de Centrale examens. En ‘Cito B.V.’ voor de overige activiteiten. Hiervan is Stichting Cito Instituut voor Toetsontwikkeling enig aandeelhouder. Winst uit de B.V. wordt gebruikt om verder te investeren in onderzoek en innovatie.”
@3: het klinkt als de juiste ingredienten voor meer dan Balkenende, zal me niet verbazen als Louk Hermans er commissaris is
Dit is dus ook geen privstisering of marktwerking te notmen maar semi overheid, treurig