Het grootkapitalisme is inderdaad al tijdenlang een kwaadaardige tumor geweest, net als het kolonialisme, en hierdoor ontstonden zelfs hun tegenpolen zoals het communisme en het nationaal-socialisme al werkten zij soms ook samen met de kapitalisten en zelfs met elkaar. Dat hebzucht en gierigheid niettemin heel wat mensen uiteindelijk fataal zullen worden zal ik duidelijk maken in het volgende verhaal:
In de jaren ’80 las ik in de Telegraaf (ik was toen nog een tiener) een artikel over een mooie en rijke Britse filmster die door haar hebzuchtige en gewetenloze nicht, een barones, helemaal werd kaalgeplukt! De namen van hen beiden ken ik helaas niet meer maar de barones had nog een paar harteloze familieleden en eveneens bereid waren om de rijke tante (zij leefde als een kluizenaar en begon al te dementeren) steeds meer bezittingen, rijkdommen en geld afhandig te maken. De oude filmster overleed hierna en ze werd in stilte gecremeerd waarna de barones en haar handlangers dachten dat gestolen en gepikt in de toekomst goed zouden gedijen.
De barones had echter nog een hele slechte eigenschap die haar zelfs fataal ging worden en dat was haar gierigheid! Ze leende constant geld bij andere rijke mensen maar betaalde nooit iets terug waarna een paar van deze rijkaards besloten om de politie op de barones af te sturen. Ze belden hierop aan bij haar landhuis waar twee nietsvermoedende bedienden (of zij in het complot zaten is alleen onbekend) opendeden en toen de agenten de woonkamer binnen gingen waanden ze zichzelf haast in de grot van Ali Baba en de 40 rovers! Want overal stonden kostbare porseleinen vazen en prachtige spiegels, hardhouten bewerkte stoelen, dure schilderijen, marmeren zuilen, zilveren servies, gouden bestek en kranen, kunstvoorwerpen met juwelen erin verwerkt en peperdure tapijten op de vloer en werkelijk de hele woonkamer was er tot de nok mee gevuld!
De politie wist echter dat de barones NOOIT geld bezat daar zij dit steeds leende van anderen en ze kregen dus snel argwaan. Meteen werden de autoriteiten en de justitie ingelicht en de barones en haar familie gearresteerd waarna na verhoor de aap uit de mouw kwam en vloog de criminele familie van de filmster voor vele tientallen jaren de bak in!
#2
Joop
Eens in een kasteeltje woonde een prinsesje met een stiefmoeder. De stiefmoeder behandelde het prinsesje zeer goed, maar het prinsesje dacht dat dat niet klopte. Zij begon haar stiefmoeder op allerlei manieren het moeilijk te maken. Tot groot verdriet van haar stiefmoeder die met heel haar hart achter het prinsesje stond. Zo ging dat jaren door. Totdat het prinsesje de leeftijd had bereikt dat ze naar mooi Wener bals mocht. De stiefmoeder, in al haar liefde, stond dat natuurlijk toe. Maar en toen kwam het, probeerde haar uit te leggen dat er twee soorten mannen waren: degenen die echt van een vrouw kunnen houden, en de anderen die een vrouw als een lustobject een overwinning zien. Zij raadde het prinsesje de eerste variant aan, en wat dachten jullie, het prinsesje vond dat onzin. Nee, zij wilde een echte kerel, die wist hoe je met vrouwen om dient te gaan. Zij ging toen naar het bal. En danste met verschillende jonge mannen, zij had de tijd van haar leven. De één was nog liever dan de andere. De één had mooi bruin-zwarte ogen en sterke armen om haar middel, die was ze niet vergeten. Hij keek haar aan op een manier dat zou alleen bij haar zijn. Zij zag hem wel dansen met een andere prinses, maar dat was onzin, hij hield van haar. En toen gebeurde er niets. Want ze ging weg zonder dat ze hem ooit nog zag. En ze verkocht alles in de crisis van haar leven. Nooit heeft ze meer een man aangeraakt. Want ze waren allemaal hetzelfde. Al haar geld ging bij haar testament na haar begrafenis naar een stichting voor alleenstaande moeders, die een kind hadden van de mooie man, met wie zij had gedanst. Niemand snapte waarom ze dat deed. Alleen wij weten het.
@2: Dit prinsesje zal beslist als naam vast geen Sneeuwwitje of Assepoester hebben gehad daar hun stiefmoeders nou eenmaal niet van stiefkinderen houden, gelijk aan de sprookjes van Hans en Grietje, Vrouw Holle en De drie mannetjes in het bos.
Een prinses die echter WEL heeft bestaan, Marie Thérèse-Charlotte (1778-1851) oftewel Madame Royale of de hertogin van Angoulême, leidde al helemaal GEEN leven van een sprookjesprinses daar zij als een kwartje werd geboren maar als een dubbeltje eindigde. Zij leefde altijd in de schaduw van haar beroemde ouders Lodewijk XVI (1754-1793) en Marie Antoinette (1755-1793), die zo tragisch omkwamen in de Franse Revolutie en zelfs haar broertje Louis Charles oftewel Lodewijk XVII (1785-1795) werd in de geschiedenis veel beroemder. De arme meid kon al geen leven van een kapitalist leiden en daar kwam bij dat ironisch genoeg de aartsvijand van haar familie, Maximilien Robespierre (1758-1794), juist een enorme hekel had aan luxe en rijkdom! Zo had hij Madame Royale en Lodewijk XVII tijdens hun gevangenschap in de Temple opgezocht maar helaas weinig medeleven met hen getoond terwijl Robespierre niettemin in 1775, na de kroning van hun vader, nog wel op het college van de Rue St. Jacques in Parijs (waar hij voor advocaat studeerde) en Latijnse rede voorlas voor Lodewijk XVI en Marie Antoinette! Beiden leken wat verveeld hierna geluisterd te hebben ofschoon Robespierre beleefd voor het echtpaar knielde en de koning hem omhoog trok waarna Robespierre zelfs de hand van Lodewijk XVI mocht kussen!
Reacties (3)
Het grootkapitalisme is inderdaad al tijdenlang een kwaadaardige tumor geweest, net als het kolonialisme, en hierdoor ontstonden zelfs hun tegenpolen zoals het communisme en het nationaal-socialisme al werkten zij soms ook samen met de kapitalisten en zelfs met elkaar. Dat hebzucht en gierigheid niettemin heel wat mensen uiteindelijk fataal zullen worden zal ik duidelijk maken in het volgende verhaal:
In de jaren ’80 las ik in de Telegraaf (ik was toen nog een tiener) een artikel over een mooie en rijke Britse filmster die door haar hebzuchtige en gewetenloze nicht, een barones, helemaal werd kaalgeplukt! De namen van hen beiden ken ik helaas niet meer maar de barones had nog een paar harteloze familieleden en eveneens bereid waren om de rijke tante (zij leefde als een kluizenaar en begon al te dementeren) steeds meer bezittingen, rijkdommen en geld afhandig te maken. De oude filmster overleed hierna en ze werd in stilte gecremeerd waarna de barones en haar handlangers dachten dat gestolen en gepikt in de toekomst goed zouden gedijen.
De barones had echter nog een hele slechte eigenschap die haar zelfs fataal ging worden en dat was haar gierigheid! Ze leende constant geld bij andere rijke mensen maar betaalde nooit iets terug waarna een paar van deze rijkaards besloten om de politie op de barones af te sturen. Ze belden hierop aan bij haar landhuis waar twee nietsvermoedende bedienden (of zij in het complot zaten is alleen onbekend) opendeden en toen de agenten de woonkamer binnen gingen waanden ze zichzelf haast in de grot van Ali Baba en de 40 rovers! Want overal stonden kostbare porseleinen vazen en prachtige spiegels, hardhouten bewerkte stoelen, dure schilderijen, marmeren zuilen, zilveren servies, gouden bestek en kranen, kunstvoorwerpen met juwelen erin verwerkt en peperdure tapijten op de vloer en werkelijk de hele woonkamer was er tot de nok mee gevuld!
De politie wist echter dat de barones NOOIT geld bezat daar zij dit steeds leende van anderen en ze kregen dus snel argwaan. Meteen werden de autoriteiten en de justitie ingelicht en de barones en haar familie gearresteerd waarna na verhoor de aap uit de mouw kwam en vloog de criminele familie van de filmster voor vele tientallen jaren de bak in!
Eens in een kasteeltje woonde een prinsesje met een stiefmoeder. De stiefmoeder behandelde het prinsesje zeer goed, maar het prinsesje dacht dat dat niet klopte. Zij begon haar stiefmoeder op allerlei manieren het moeilijk te maken. Tot groot verdriet van haar stiefmoeder die met heel haar hart achter het prinsesje stond. Zo ging dat jaren door. Totdat het prinsesje de leeftijd had bereikt dat ze naar mooi Wener bals mocht. De stiefmoeder, in al haar liefde, stond dat natuurlijk toe. Maar en toen kwam het, probeerde haar uit te leggen dat er twee soorten mannen waren: degenen die echt van een vrouw kunnen houden, en de anderen die een vrouw als een lustobject een overwinning zien. Zij raadde het prinsesje de eerste variant aan, en wat dachten jullie, het prinsesje vond dat onzin. Nee, zij wilde een echte kerel, die wist hoe je met vrouwen om dient te gaan. Zij ging toen naar het bal. En danste met verschillende jonge mannen, zij had de tijd van haar leven. De één was nog liever dan de andere. De één had mooi bruin-zwarte ogen en sterke armen om haar middel, die was ze niet vergeten. Hij keek haar aan op een manier dat zou alleen bij haar zijn. Zij zag hem wel dansen met een andere prinses, maar dat was onzin, hij hield van haar. En toen gebeurde er niets. Want ze ging weg zonder dat ze hem ooit nog zag. En ze verkocht alles in de crisis van haar leven. Nooit heeft ze meer een man aangeraakt. Want ze waren allemaal hetzelfde. Al haar geld ging bij haar testament na haar begrafenis naar een stichting voor alleenstaande moeders, die een kind hadden van de mooie man, met wie zij had gedanst. Niemand snapte waarom ze dat deed. Alleen wij weten het.
@2: Dit prinsesje zal beslist als naam vast geen Sneeuwwitje of Assepoester hebben gehad daar hun stiefmoeders nou eenmaal niet van stiefkinderen houden, gelijk aan de sprookjes van Hans en Grietje, Vrouw Holle en De drie mannetjes in het bos.
Een prinses die echter WEL heeft bestaan, Marie Thérèse-Charlotte (1778-1851) oftewel Madame Royale of de hertogin van Angoulême, leidde al helemaal GEEN leven van een sprookjesprinses daar zij als een kwartje werd geboren maar als een dubbeltje eindigde. Zij leefde altijd in de schaduw van haar beroemde ouders Lodewijk XVI (1754-1793) en Marie Antoinette (1755-1793), die zo tragisch omkwamen in de Franse Revolutie en zelfs haar broertje Louis Charles oftewel Lodewijk XVII (1785-1795) werd in de geschiedenis veel beroemder. De arme meid kon al geen leven van een kapitalist leiden en daar kwam bij dat ironisch genoeg de aartsvijand van haar familie, Maximilien Robespierre (1758-1794), juist een enorme hekel had aan luxe en rijkdom! Zo had hij Madame Royale en Lodewijk XVII tijdens hun gevangenschap in de Temple opgezocht maar helaas weinig medeleven met hen getoond terwijl Robespierre niettemin in 1775, na de kroning van hun vader, nog wel op het college van de Rue St. Jacques in Parijs (waar hij voor advocaat studeerde) en Latijnse rede voorlas voor Lodewijk XVI en Marie Antoinette! Beiden leken wat verveeld hierna geluisterd te hebben ofschoon Robespierre beleefd voor het echtpaar knielde en de koning hem omhoog trok waarna Robespierre zelfs de hand van Lodewijk XVI mocht kussen!