Uit een column op Follow the Money:
Enerzijds hebben we inmiddels pakhuizen vol met gedragscodes, regels en wetten en hebben we het allemaal over integriteit, transparantie en professionalisme. Maar als er aantoonbaar iets gebeurt wat echt niet door de beugel kan en zelfs frauduleus of crimineel is, betuigen we spijt, maar leveren we onze bonussen niet in en gaan we – onder dankzegging van bewezen diensten – vervroegd met pensioen. En als we het echt bont hebben gemaakt dan ‘schikken’ we onze misdragingen – zoals dat deels in de Klimop-affaire is gebeurd – of verrichten we een aantal uren werkstraf.
Lees het hele stuk hier.
Reacties (2)
The untouchables.. maarja, dat dacht de Franse elite ook ooit van zichzelf..
Al zou ik er misschien niet op moeten reageren wat dat artikel over de rechter betreft, toch kan ik het niet laten. Als er alleen maar sufferds voor de rechter gingen belanden in plaats van criminelen dan zouden we nog niet eens rechtbanken nodig hebben! Talloze rechters hebben al decennia’s bewezen dat ze zelf evenmin rechtvaardig waren want meestal waren ze zélf crimineel, bloeddorstig, corrupt, machtslustig of veroordeelden ze onschuldigen terwijl ze schuldigen vrijspraken. Vrouwe Justitia draagt tenslotte al eeuwenlang haar blinddoek, omdat ze daarmee zonder aanzien des persoons recht moet spreken, niet voor niets al heeft ze wel een zwaard vast waarmee ze een oordeel moet vellen en een weegschaal om getuigenissen en bewijzen af te wegen van de verdachten.
Dat bovendien zelfs briljante figuren voor sommige (bloed)rechters moesten verschijnen die hun geleerdheid als dwaasheid beschouwden is het beste als voorbeelden te stellen naar aanleidingen over zulk soort “rechters” wiens namen ik op Sargasso al meerdere malen heb vernoemd.
Tijdens de Franse Revolutie werd de beroemde geleerde Antoine Lavoisier voor het ‘Revolutionairy Tribunal’ gebracht en door de beruchte officier van justitie, Antoine-Quentin Fouquier-Tinville berecht omdat de scheikundige ooit meehielp aan het innen van de gehate belastingen! Toen Lavoisier hiervoor ter dood zou worden veroordeeld vroeg deze aan Fouquier-Tinville of hij nog een experiment mocht voltooien. Als enige antwoord bitste Fouquier-Tinville hem toe: “De republiek kan geen geleerden gebruiken!”
Een kleine 150 jaar later moest de verzetsstrijder Ulrich Wilhelm Graf Schwerin von Schwanenfeld voor het ‘Volksgerichtshof’ verschijnen waar de beruchte voorzitter hiervan, Roland Freisler hem ging veroordelen. Op het moment dat Schwerin von Schwanenfeld aan Freisler duidelijk maakte dat hij zich tegen het nationaal-socialisme had verzet om de miljoenen moorden brulde Freisler hem toe: “Murde? Sie sind ja ein Schabiger Lump!” (“Moorden? U bent een verachtelijke schurk!”). Daar komt zelfs nog bij dat een medesamenzweerder, Jozef Wirmer, van diezelfde Freisler woest toegeschreeuwd kreeg dat deze geen verstand had van chemie of scheikunde en in diens ogen gewoon een Schweinhund was!