“Het is moeilijk om origineel te zijn met zoveel geschiedenis. Veel hedendaagse kunst getuigt van een wanhopige zoektocht naar originaliteit. Doorgaans wordt ze niet gevonden, tenzij in destructie of ironische herhaling van het oude. Zijn de postmoderne architectuur die ironisch vroegere stijlen imiteert, de literatuur die uit een sampling van citaten bestaat, de muziekcultuur waarin diskjockeys de kunstenaars worden, niet uitdrukkingen van deze decadentie?”
Aldus Paul van Tongeren in een ingekorte versie van zijn lezing voor het lustrum van de Radboud universiteit over verval.
Reacties (14)
Sjonge! Net uit. Stinkt wel vreselijk naar dood paard, nep-eruditie en slap gezever, en dan komt net Sargasso langs.
Hoe anders het kan ? Nietzsche zelf dus, Oscar Wilde, Ilja Pfeijffer, Yevgeny Podorkin. En het Nederlands elftal met Robben.
Echte moderne decadentie zoek ik hooguit bij Bandirah, Gummbah, Kamagurka. Om een aantal redenen. De laatste daarvan is een schop in hun ballen en een biertje. Zij doen het andersom, lekker decadent.
En misschien een hanteerbaar probleempje voor Van Tongeren voor de volgende keer: als de kunst zich zo herhaalt en zich niet vernieuwt, waar plaatst u dan de muziek in de kunst. Bijvoorbeeld.
De quote is ook niet gekozen vanwege de sterkte van het stuk. Het wonderlijke vond ik stellingname dat verval altijd aanwezig is. Die redenering lijkt strijdig met het feit dat de wereld nu toch veel meer in zich heeft dan, zeg, 500 jaar geleden.
Het is meer een voorbeeld van hoe men altijd de “oude waarden” als voor eeuwig beschouwt en alles wat nieuw is als slechts een decadente variant op dat oude. Maar die redenering slaat alles dood. Dan is alles afgeleid van de eerste menselijke kreet en het eerste takje dat als instrument werd ingezet.
Tja, nil nove sub sole voor wie z’n klassieken kent, #2. Desondanks, slap en overdreven badinerend stuk, Zowel de symptomen als de oorzaken zelf van de decadentie anno nù zijn een pak grimmiger en springen wel erg hard in het oog dan wat gezwam over zwarte kleren and beyond. Eerder dan van legers Hans Van Themsche kreeg ik visioenen van een Menno ter Braak in z’n laatste uren.
Je kunt ook stellen dat veel hedendaagse werken een soort van zoektocht en experimenteren zijn waaruit zich vroeg of laat weer iets fris kristalliseert.
Trouwens, er is meer dan genoeg materiaal aanwezig. De synthese van de 20ste eeuw moet nog gemaakt worden, er is een enorme technologische en wetenschappelijke ontwikkeling geweest, er is de globalisatie, etc, etc, etc.
Ik maak me geen zorgen over die decadentie. Er is genoeg zoekend talent. En de kinderen van deze tijd zullen niet de kinderen van de tijd van gisteren zijn.
Het probleem is misschien dat het huidig talent wat meer tijd nodig heeft om alles te verwerken. Omdat alles zo snel gaat, omdat alles zo veel is en omdat alles (door onder meer nieuwe media) zoveel bereikbaarder is geworden.
En verval maakt volgens mij gewoon uit van een soort natuurlijke cyclus. Na verval komt er vroeg of laat weer een opleving.
“de muziekcultuur waarin diskjockeys de kunstenaars worden”
Even los van het feit dat veel diskjockeys ook zelf muziek produceren, is het aan elkaar weven van precies de goede plaatjes (op het goede tempo) niet ook een kunst?
Dat, of is het een kunstje?
@#4 wil u graag volgen, doe dat eigenlijk ook, maar zie wel problemen op het vlak van historisch bewustzijn. Er valt veel te leren uit De Geschiedenis, en is het Onderwijs wel altijd zo adequaat. Uw “tijd om te verwerken” is m.i. niet het hele verhaal.
@#5 ah, ahaa, ah, oh, niet gemakkelijk, oh nee jaja. Persoonlijk wil ik het hier al ’s over een soort neurologisch psychologische boeg gooien. Liever dan vervallen in Hogere vs lagere Kkunst debatjes (waarin we overigens best wel weten dat er nog ergens een grens bestaat, al was het maar doordat er de facto nog X aantal mensen een grens ervaren om redenen die steek houden). Wat ik alvast problematisch vind aan samplen heeft niets te maken met copyright, wel met rijkdom. Mensen houden van verhalen. Mensen spelen ook graag, en horen (of zien of …) andere mensen graag spelen. En samples in loops creëren soms een plastic effect dat ver staat van een mens die iets in een bezwerende repetitie staat. If you catch my drift. Er is altijd iemand of een collectief dat de fond moet leggen, het ding moet maken, voor de sampler of de dj ermee aan de slag kan, en luisteraars wéten dat, weten het misschien niet expliciet, maar uiteindelijk (desnoods na jaren) wel impliciet … iets van die aard, can’t pinpoint it exactly, moeilijk in absolute termen te stellen, maar m.i. wel neurologisch geadvanceerd onderzoekbaar, somehow.
Tot het zover is : laat ons lateraal te werk gaan – dus lees aub het boek in (klikmelink) ;-)
spamfilterrr
Comment vamme im Spamfilterrr, dusch.
@S’z: no longer. (sorry, moest ff uitslapen)
@7: Het is juist die geschiedenis, die vaak verandert door nieuwe vondsten en inzichten, die het verwerken zo boeiend maar moeilijk maakt.
Voorbeeldje: De ontdekking (alweer een tijdje terug, maar goed) dat Romeinse bustes en beeldhouwwerken niet maagdelijk wit waren (symbool van de puurheid van die kunst) maar polychroom. Heel de Renaissance naar de kloten :-)
Tweede voorbeeld (veul recenter): De ontdekking van prehistorische gravures in het Portugese Coa. Daaruit bleek dat onze verre voorouders behoorlijk wat meer in hun kunstmars hadden dan we dachten. Inclusief een zeker besef van perspectief en het weergeven van beweging (bijvoorbeeld petroglief van een geit of zoiets die zijn kop optilt – in drie fasen gegraveerd).
Trouwens, een kunstenaar moet zich niks van onderwijs aantrekken. Die moet zelf op onderzoek uitgaan.
Wat ik bedoel, is dat er zoveel (vaak veranderende) informatie beschikbaar is gekomen dat het een hele klus is om syntheses te maken en te filteren en tot nieuwe inzichten te komen. Maar geweldig boeiend.
Een kennis van me werkt in Parijs aan een project met zowel wetenschappers als kunstenaars. Een beetje in de zin van de Russische vroeg 20ste eeuwse avantgarde die een tijdlangwetenschap (technologie), politiek (nieuwe toekomstvisie) en kunst (architecten, componisten, schrijvers, beeldende kunstenaars) in één beweging verenigde.
Nee, ik zie het wel positief in. Kwestie van geduld (kan zelfs over generaties gaan).
OK, #11. Lovely !! (Maar dan nog : exposure aan die informatie, toegeleid door het onderwijs.)
7bis (…) repetitie staat te doen (bv. tribaal trommelen, maar het kan ook gesofisticeerder en minder opzwepend zijn). De acte dat iemand dat staat te doen is op zich waardevol, al was het maar de gitarist van de JB’s die onverstoorbaar dezelfde lick repeteert gedurende een jam van tien minuten. Al dat gedrag dat de interactie meerwaarde geeft, tonen dat iemand de keuze maakt zichzelf te repeteren, dat kan niet zomaar door een sample in een loop vervangen worden, zonder dat dat een verschralend effect heeft;
Wat wel is, is dat de sampler en de dj nieuwe creaties ja zelfs genres stand hebben kunnen doen komen (of verdiept). En er was ook de democratisering van de technologie. Multitracking & bedroom technology leidden tot nieuwe vormen van polyritmiek (bv. IDM techno …), kruisbestuivingen, enz. enz.
@steeph [zeur modus]verkeerde universiteit, moet Radboud zijn ipv Erasmus[/zeur modus]
@Kerux: Oeps, gelijk je hebt. Aangepast.