Een uitzending van Pauw & Witteman toont de onvermijdelijke ondergang van de staatshulp. Hoe oprechte betrokkenheid het aflegt tegen liegen en eigenbelang. Zeker wanneer deze betrokkenheid zich hult in de taal van de koele berekening. Een gastbijdrage van journalist Ralf Bodelier.
Twee maart 2012. Dolf Jansen, Frits Wester en Frits Bolkestein zitten aan tafel bij Pauw en Witteman. Het is de vooravond van de meest zware ronde aan bezuinigingen die Nederland te wachten staat. Onderwerp van gesprek is de onvermijdelijke korting op ontwikkelings-samenwerking.
Het is een iconisch gesprek van niet meer dan zes minuten. Een gesprek dat precies weergeeft waarom de officiële ontwikkelingshulp ten dode is opgeschreven.
Liegen
Jeroen Pauw stelt een vraag. Hij vraagt niet: ‘wat betekent het voor mensen in Afrika of Azië wanneer we twee van de vier miljard aan hulp schrappen?’ Hij vraagt niet ‘kunnen de ziekenhuizen in Rwanda of Ethiopië wel openblijven, of kan de mensenrechtentraining van politiemannen in Congo nog wel doorgaan?’ Pauw vraagt: ‘Kunnen we zonder sancties van de 0.7 procent af?’
‘Jazeker’, antwoordt Frits Bolkestein. Het Europees gemiddelde is 0,35. Dat is de hélft van wat Nederland geeft. Ook wij kunnen zonder meer onze budgetten halveren. Al moet dat omwille van allerlei internationale verplichtingen stapsgewijs gebeuren.
Frits Wester neemt over. Aan die verplichtingen zitten we tot 2015 nog vast. Daarna kan het budget omlaag. Op zich hoeft bezuinigen op de hulp geen probleem te zijn, want de hulporganisaties weten toch niet hoe ze al dat geld moeten verwerken. Dat blijkt aan het einde van het jaar, wanneer de budgetten op moeten. Wester: ‘Dan kijkt men elkaar aan. “weet jij nog wat? Weet jij nog iets”? Dan worden de meest waanzinnige projecten bedacht om de overschotten op te maken.’
Om hoeveel geld het gaat, kan Wester niet precies zeggen, maar hij schat dat het toch al gauw om anderhalve miljard euro gaat.
‘Juist’ zegt Pauw. Bolkestein knikt. Dolf Jansen kijkt vol ongeloof. Maar niemand vraagt Wester wie hem dit heeft ingefluisterd of waar hij dit cijfer vandaan haalt. Want het is natuurlijk lariekoek dat jaarlijks één derde van het Nederlandse ontwikkelingsbudget overschiet en wordt opgeruimd door er ‘waanzinnige’ bestemmingen aan te geven.
Frits Wester liegt dat het gedrukt staat. En hij komt er mee weg.
Bolkestein vult aan. We moeten bovendien beseffen dat de hulp niet helpt. Want hulp leidt niet tot economische groei van landen. Zie Afrika, waar de meeste hulp naar toe gaat. Zeker, Afrikaanse economieën groeien de laatste jaren onstuimig, maar de húlp, zo weet Bolkestein, heeft daar niets, maar ook helemaal niets aan bijgedragen.
Hij haalt de man aan waar hij doorgaans vol verachting over spreekt. ‘Ook Jan Pronk erkent dat’. Bolkestein: ‘Afrikaanse economieën groeien door de hoge grondstofprijzen, door buitenlandse investeringen en door de eigen lokale entrepreneurs.’ ‘Tenzij de hulp ondernemers stimuleert’, probeert Witteman. ‘Dat blijkt dus niet zo te zijn’, antwoordt Bolkestein. Frits Wester knikt. Dolf kijkt weer ongelovig.
Ook Bolkestein liegt. Niets van wat hij zegt klopt. Volgens de laatste statistieken van de OECD-DAC gaat van alle officiële hulp 36 procent naar Afrika. Dat is niet de meeste hulp. In de top tien van landen die in 2010 de meeste hulp ontvingen, staan zelfs maar vier Afrikaanse landen: Congo, Ethiopië en Tanzania. De afgelopen jaren ontvingen Irak en Afghanistan de meeste hulp.
Stimuleert de hulp niet de economische groei? Dat hangt er helemaal van af om hoeveel hulp het gaat en hoe je de hulp inzet. De forse hulp die bijvoorbeeld Zuid-Korea in de jaren ‘50 kreeg –het voor dat moment immens bedrag van 13 miljard dollar- liet de Koreaanse economie wel degelijk groeien. Maar Afrika ontvangt per persoon ook vandaag nog niet meer dan 36 euro per jaar, en dat zijn precies tien eurocent per persoon per dag.
Van dat bedrag zijn 2 cent geoormerkt om economische groei mogelijk te maken, terwijl 4 cent gaat naar ziekenhuizen, onderwijs en ander sociale sectoren. Ondanks dit lage bedrag worden dáár dan ook de meeste successen geboekt. Van afnemende moeder- en kindersterfte tot deelname aan onderwijs of het tot staan brengen van de aidsepidemie.
Een-op-een vertaalt deze betere gezondheid en betere scholing zich niet door in de economische groeicijfers, maar er is weinig twijfel over dat een economie alleen kan groeien wanneer werknemers kunnen lezen en schrijven. En wanneer ze niet voortijdig wegkwijnen aan malaria, tbc of aids. Bovendien blijkt hulp, speciaal gericht op het stimuleren van ondernemers, bijvoorbeeld via microkredieten, al jaren een van de succesnummers van de hulp.
De uitspraken van Wester en Bolkestein houden een eerste belangrijke les in voor iedereen die opkomt voor het belangen van mensen in ontwikkelingslanden: in het Nederland van 2012 komen de tegenstanders van ontwikkelingssamenwerking overal mee weg. Ook met de meest pertinente leugens.
Eigenbelang
Vervolgens bemoeit Dolf Jansen zich met het gesprek. Hij is ambassadeur van Oxfam-Novib en zijn gezicht staat nog steeds op ongeloof. Jansen bezocht projecten in Zuid-Afrika en Oeganda, heeft zijn eigen stichting en is ronduit voorstander van hulp aan zuiderlingen die het beroerd hebben getroffen.
Maar terwijl Bolkestein en Wester met diepe stemmen, uitgestreken gezichten en zonder spoor van twijfel hun onwaarheden uitzenden, spreekt Jansen op persoonlijke titel en met een stem vol schroom. Hij vindt het maar ‘moeilijk te geloven’ dat jaarlijks anderhalf miljard euro aan ontwikkelingsgeld over de balk wordt gegooid. ‘Maar ik kan niet zeggen dat het niet waar is.’ En hij vindt het ‘in moreel en sociaal opzicht’ vreselijk dat waarschijnlijk een a twee miljard van de huidige vier miljard verdwijnen, omdat hij weet hoe moeilijk organisaties als Oxfam-Novib het hebben om hun projecten overeind te houden. Bovendien blijft hulp nodig wanneer de wereldhandel zo onrechtvaardig is als vandaag. Bolkestein kijkt gereserveerd.
Geïntimideerd schakelt Jansen nu door. Hoopt hij steun te krijgen van zijn tafelgenoten? Houdt hij de sceptische blik van Bolkestein niet uit? Want dit is wat hij zegt: ‘Het is niet alleen in het belang van de armen in Afrika, ontwikkelingshulp is ook in ons belang. Wanneer wij over vijftien jaar handel willen drijven met Afrika, moet er wel iets te handelen zijn. En aan landen waar het slecht gaat, valt nu eenmaal niets te verdienen’. Ontwikkelingshulp is, kortom, eigenhulp. Zelfs bij Dolf Jansen ontvangt ontwikkelingshulp zijn laatste rechtvaardiging in het feit dat het óns ten goede komt. Bolkestein knikt minzaam.
Hoe gevaarlijk Jansens redenering is, blijkt tien minuten later. Nog steeds gaat het gesprek over de bezuinigingen. Inzet is nu hoe te bezuinigingen zonder schade toe te brengen aan de Nederlandse economie. Dat lukt niet door salarissen te verlagen of de BTW te verhogen, zegt Bolkestein. ‘Er is niet zo makkelijk iets te vinden dat geen impact heeft op de economie.’ Feitelijk is er maar één bezuiniging denkbaar. ‘En dat is ontwikkelingssamenwerking’. Enkele uren later zal Bolkestein op dit punt uitgebreid worden geciteerd op de nieuwssite nu.nl.
Hij is er weer, die blik van ongeloof in de ogen van Dolf Jansen. Deze tournure had hij niet voorzien. Dacht Jansen nog het budget voor ontwikkelingssamenwerking te redden door te benadrukken dat we het toch vooral voor ons zelf doen, nu blijkt hoe eenvoudig het argument van eigenbelang kan worden omgedraaid.
Ook deze tweede les mag de ontwikkelingssector zich ter harte nemen. Wie zijn oprechte betrokken-heid voor de ander verpakt in de taal van het eigenbelang, legt het altijd af tegen hen die het lot van ander geen fluit kan interesseren.
Ralf Bodelier is journalist, onderzoeker en hoofdredacteur van het Wereldpodium in Tilburg. Hij schreef boeken over Afrika en ontwikkelingssamenwerking, werkte en woonde jarenlang in Malawi en promoveert aanstaande zomer op een proefschrift over kosmopolitisme en ontwikkelingssamenwerking.
Reacties (51)
“In de top tien van landen die in 2010 de meeste hulp ontvingen, staan zelfs maar vier Afrikaanse landen: Congo, Ethiopië en Tanzania.”
Eh, ja.
Er zijn 2 Congo’s. Veel mensen weten dat niet.
Applaus voor Ralf. Nog iets: herhaaldelijk wordt gesteld dat ontwikkelingshulp niet efficiënt genoeg is. Er wordt gezegd dat een bepaald percentage van wat we geven niet goed terechtkomt. Vervolgens wordt impliciet geconcludeerd dat ontwikkelingshulp in ieder geval met dat percentage omlaag kan.
We zouden teveel ontwikkelingshulp geven en we kunnen daarop dus wel bezuinigingen. Voor de duidelijkheid: dit argument steunt een oneindig voortdurende korting op ontwikkelingshulp. Want als je 4 miljard uitgeeft dan zal 3.5 miljard wel goed terechtkomen en als je vervolgens 3.5 miljard uitgeeft dan zal 3.1 miljard wel goed terechtkomen, enzovoorts, enzovoorts.
Uit een gebrekkige efficiëntie in ontwikkelingshulp, indien die er al is, wordt niet de enige juiste conclusie getrokken: namelijk dat je initiatieven moet nemen om de efficiëntie te verhogen in plaats van het budget te verkleinen.
Dat zou moeite kosten, en die moeite willen “we” dus niet doen.
Voorts moet je de verdediging van ontwikkelingssamenwerking inderdaad niet aan cabaretiers overlaten.
Geïntrigeerd door zinsnede “zelfs maar vier Afrikaanse landen: Congo, Ethiopië en Tanzania. ” Dat lijken mij er drie. Waar vind ik “de laatste statistieken van de OECD-DAC” ? Is dit het: oecd stats? Daar zie ik 6 afrikaanse landen in de top 10 en geen Tanzania. En verder Indonesie? Suriname?
Hear hear!
Paar zaken die we niet moeten vergeten:
– Het gaat om 0,7% van ons inkomen. 0,7%! Kunnen we nu echt niet de beschaving opbrengen om zo’n pietluttig bedrag te reserveren voor de aller-aller armsten op deze aardbol? Juist het percentage-model is eerlijk, omdat de hulpgelden meefluctueren met ons inkomen.
– Als we de 0,7% loslaten, is de kans groot dat andere landen dat ook doen. En Nederland zal definitief plaats kunnen nemen in de coulissen van het internationale toneel…
– Dat een deel van hulp niet goed terecht komt is geen reden om te minderen, zoals Rob ook zegt. Zeg gewoon dat het je niets kan schelen, zoals Wilders dat als enige doet. Of kom met voorstellen om het te verbeteren.
– De ontwikkelingssamenwerkingssector is de meest geevalueerde sector in Nederland. Wie anno nu nog zegt dat er nu eindelijk eens goed gekeken moeten worden na de effectiviteit van ontwikkelingshulp heeft zich er gewoon niet in verdiept… Er is enorme vooruitgang geboekt!
Zie bv. http://www.oecd.org/dataoecd/16/16/45536364.pdf
Ik schaam mij diep voor de gure, revanchistische wind die waait door ons land. Fact free egoism. Bah.
Je kunt niet bewijzen dat ontwikkelingshulp effectief is omdat het simpelweg onmogelijk is om opportuniteitskosten te berekenen.
Je kunt dus ook niet bewijzen, dat het niet effectief is.
Het ontbreekt ontwikkelingsorganisaties blijkbaar vooral aan overtuigingskracht. Want als Novib daadwerkelijk belangrijk werk verricht in Afrika, waarom moeten ze dan hun hand ophouden bij de Nederlandse overheid? Ze zouden het geld net zo makkelijk moeten kunnen collecteren bij de Nederlandse bevolking zelf als de projecten inderdaad zo belangrijk zijn.
Omdat een grote meerderheid van de bevolking wil, dat ons gezamenlijk opgebrachte belastinggeld door onze vertegenwoordigers wordt verdeeld.
Ik vind dit altijd zulke flutargumenten van mensen, die waarschijnlijk zelf nooit wat willen geven en die alleen maar hopen zelf iets beter te worden van het afschaffen van ontwikkelingshulp. Wat echter bij dit soort reacties altijd ontbreekt, zijn de projecten, waarbij zij zelf aan tonen, dat het geld bewust en aantoonbaar aan slechte projecten uit wordt gegeven. Laat staan, dat zij de uit hun reacties sprekende notie kunnen bewijzen, dat al het ontwikkelingsgeld slecht besteed wordt.
Daarnaast: Het ontbreekt ontwikkelingsorganisaties blijkbaar vooral aan overtuigingskracht
Ja hoor. Er moet meer reclame gemaakt worden voor het ontwikkelingswerk in het algemeen en de individuele projecten in het bijzonder. Wat denk je wel, dat dat kost dan? Ga je dan niet lopen zeuren als er nog veel meer geld aan de strijkstok van reclamebureaus e.d. blijft hangen?
1. Het is natuurlijk niet ‘ons’ belastinggeld. Er is een groep van nettobelastingbetalers en een groep die dat niet is. Waarom verplichten we dat alleen nettobelastingbetalers ‘solidair’ moeten zijn met de ontwikkelingshulp?
2. Nee, ik verwacht eigenlijk dat mensen die geld willen geven ook daadwerkelijk de moeite doen om te zien waar dat geld terecht komt. Want geld geven op basis van een abstract idee dat je mensen helpt is maar egoistisch.
Het is natuurlijk niet ‘ons’ belastinggeld
Las ons belastingstelsel je niet bevalt, moet je verhuizen naar een land, waar de meerderheid het met jou eens is.
Waarom verplichten we dat alleen nettobelastingbetalers ‘solidair’ moeten zijn met de ontwikkelingshulp?
Omdat we de belastinginkomsten in ons land samen opbrengen en een onderscheid tussen netto-belastingbetalers en de rest belachelijk is. Nogmaals: als je geen onderdeel uit wil maken van onze samenleving, staat het je vrij te vertrekken. Als je er wel onderdeel van uit wil maken, en hier je geld wil verdienen, houd je je aan de regels, die hier gelden.
Nee, ik verwacht eigenlijk dat mensen die geld willen geven ook daadwerkelijk de moeite doen om te zien waar dat geld terecht komt
Wat weerhoud je er van om alle projecten van Novib te gaan bezoeken om te kijken of jouw geld goed besteed wordt? Of moet er van ieder project een aparte administratie op worden gezet, waarin precies bij wordt gehouden van wie het geld voor dat project komt en waar het aan besteed wordt? Je komt alleen maar met ideeën, die ontwikkelingshulp alsmaar duurder en inefficiënter maken.
Want geld geven op basis van een abstract idee dat je mensen helpt is maar egoistisch
Nou ja… Ja zeker: geld weg geven doen mensen ook om zich goed te voelen. In die zin kun je dat ook egoïstisch noemen. Het geld in je zak houden, wetende dat je meer dan genoeg hebt en dat een ander een beter leven kan krijgen met jouw hulp, is echter nog veel egoïstischer.
Het ontbreekt onderwijsorganisaties blijkbaar vooral aan overtuigingskracht. Want als scholen daadwerkelijk belangrijk werk verrichten in nederland, waarom moeten ze dan hun hand ophouden bij de Nederlandse overheid? Ze zouden het geld net zo makkelijk moeten kunnen collecteren bij de Nederlandse bevolking zelf als de projecten inderdaad zo belangrijk zijn.
Eventueel scholen vervangen door ziekenhuizen, wegenbouwers, de brandweer, etc. (en onderwijsorganisaties door de respectievelijke bijbehorende organisaties).
Leuk bedacht Tjerk.
Maar bezuinigen door deze regering komt erop neer dat de belastingen even hoog blijven, zo niet verhoogd worden, terwijl de regering minder ermee doet. Die 3,5% minder ontwikkelingshulp gaat gewoon in rook op – beter gezegd: gaat naar Goldman&Sachs en hedgefunds, wier lening aan Griekenland immers moet worden afbetaald. Terwijl jij en ik er geen cent minder belasting voor betalen. Sterker nog: omdat de overheid ons ook via de gemeentebelasting, accijnzen, waterschap of motorrijtuigenbelasting en BTW nog eens extra pakt of wil gaan pakken, blijft er voor ons niet veel over om nog in de collectebus te doen.
Er is inmiddels al zo veel waar ik graag wat voor in de collectebus zou willen doen, maar helaas, er wordt voor mij al “democratisch afgesproken” waar mijn geld naar toe moet.
Dat valt wel mee, aangezien de overheid minder schulden moet maken is er een direct voordeel. Want een bank die voornemens was om die extra staatsschuld op te kopen kan dat geld nu ergens anders voor gebruiken, nieuwe leningen aan bedrijven noem maar op. Daarom kun je een economie dus ook niet kapotbezuinigen.
Heerlijk die naïeve verwachtingen over de goedheid van de bankiers. Jammer dat de banken niet genationaliseerd zijn. Want vanaf de jaren 80 bemoeien ze zich al op grote schaal met het bedrijfsleven. Alleen winstmaximalisatie op de korte termijn telde/telt nog, er moest winst, winst en nog eens winst gemaakt worden. Massaontslagen:geen probleem, hogere bonussen prima, meer managers (overhead) toe maar, bedrijven met goede prognoses voor de lange toekomst kapotmaken: ach, enz. Helaas is de economie niet zo eenvoudig als de bankiers het graag zien.
Ik ga hier geen lofzang houden voor de bankiers, maak ook banken hebben gewoon te maken met de wetten van vraag en aanbod.
@Tjerk. O ja? Niets van te merken. Ze zijn als hoteliers die de prijzen van hun hotelkamers verhogen voor evacuees bij een watersnood: grotere vraag: hogere prijzen!
Zo’n hotelier kan dat natuurlijk nooit lang volhouden, want de volgende dag staat er wel tentenverhuurbedrijf naast de deur.
Wet van vraag en aanbod – dat is juist het probleem, het is omgekeerd, de wet van aanbod en vraag geworden. Goed, dat is natuurlijk een idee, maar dat is heel het geloof in de marktwerking zeker.
We weten inmiddels allemaal dat schuld eg relatief is. Want wie hebben pas onverantwoorde schulden? Banken. Ze hebben geen recht op ons geld: wij hebben recht op hun geld. Maar dat hebben ze dus niet. Als we morgen allemaal ons geld komen halen schrikken ze behoorlijk, want ze hebben ons geld al 20 keer uitgeleend.
Grappig, want juridisch gezien is de overheid eigenaar van ‘jouw’ geld. Maar goed, als je meent dat banken zo slecht zijn, waarom richt je dan niet je eigen co-operatief op?
De overheid eigenaar van mijn geld? Hoe kom je daarbij?
Het mooie is dat de waterputten slaan en schooltjes opbouwen voor het grootste gedeelte voorbij zijn. Daarvoor in de plaats gaat het leren van belastinginning (zodat eigen onderwijs en gezondheidszorg kunnen worden betaald met eigen geld) en subsidering van projecten door bijv. Unilever en Heineken opgezet een rol spelen (was al bij vorige kabinet).
Het lukt de Europese boeren niet echt om hun eigen sector te stimuleren. Elk jaar houden ze weer hun hand op. Geen één die het lukt om onafhankelijk van de steun te blijven. En dan nog de bedragen die inefficiënt worden besteed. Ik maar denken dat het geld naar voedsel gaat. Voedsel is goed, daar leven we van. Blijkt in mijn eigen gemeente de grootste subsidie-ontvanger een glastuinbouwer te zijn die elk jaar een paar ton krijgt om kamerplantjes te kweken.
Godverdomme!
Het GLB is de afgelopen decennia zwaar gemoderniseerd (Fischer bijv.) en beslaat een veel kleiner deel van de EU begroting dan voorheen. Daarnaast dient het een aantal doelen, zoals armoede op het platteland voorkomen, het garanderen van lage voedselprijzen en strategisch / de voedselvoorzien autonoom houden zodat we niet geheel afhankelijk worden.
Je gaat heel gladjes niet in op het gegeven dat kamerplantjes zwaar gesubsidieerd worden. Tabak overigens ook. En mooi hoor dat het percentage landbouwgeld in het budget is afgenomen, maar is dat absoluut ook het geval? Het is gewoon een sector die aan de tiet hangt en daar niet vanaf wil. En dan komt tenslotte mijn niet-onderbouwde stelling: (al geef ik het wel aan, moet jij ook eens proberen!) Ik denk dat de sector er niets mee opgeschoten is en dat de subsidies ook nog bij de verkeerden vallen.
Plattelandsontwikkeling is een compensatie vanuit economisch oogpunt voor het gewicht van de grote multinationals die worden voorgetrokken met bijv. milieuwetgeving. Grotere bedrijven kunnen dat gemakkelijk betalen, kleinere bedrijven niet. Voor een regio kan het desastreus zijn als juist de familiebedrijven en specialistische bedrijven het loodje gaan leggen.
Maar we kunnen lullen wat we wullen, alleen is het kabinet het eerste aan zet en die vertelde vorig jaar het volgende, via Ben Knapen:
“Daarna deelde staatssecretaris Ben Knapen zijn visie over ontwikkelingssamenwerking na 2015. Hij benadrukte dat er ruimte moet zijn voor nieuwe spelers ‘er is behoefte aan een nieuwe architectuur, een nieuw huis voor internationale verantwoordelijkheid, ontwikkelingssamenwerking moet een coördinerende rol aannemen voor wereldwijde problemen’. De overheid kan dit niet alleen, dus de betrokkenheid van bedrijven, kennisinstellingen, NGO’s en burgers is daarbij hard nodig, aldus Knapen.”
Bron: http://www.afrikadag.nl
” Bovendien blijkt hulp, speciaal gericht op het stimuleren van ondernemers, bijvoorbeeld via microkredieten, al jaren een van de succesnummers van de hulp.”
Jij liegt ook: http://www.trouw.nl/tr/nl/4324/nieuws/article/detail/1358181/2007/05/20/ontwikkelingssamenwerking-Microkredieten-zijn-melkkoe-voor-veel-banken-in-Kenia.dhtml
“De forse hulp die bijvoorbeeld Zuid-Korea in de jaren ‘50 kreeg –het voor dat moment immens bedrag van 13 miljard dollar- liet de Koreaanse economie wel degelijk groeien.”
Je bedoelt militaire gelden voor de Koude Oorlog? Vallen oorlogsgelden nu ook al onder ontwikkelingshulp? In dat geval snap ik de ophef in de Groenlinks fractie betreffende Kunduz niet zo goed meer.
Daarnaast zou je je ook bewust moeten zijn van het feit dat ontwikkelingshulp vaak leidt tot corruptie van besturen en de democratie in een land. Kijk bijvoorbeeld naar Mugabe in Zimbabwe, die jarenlang door middel van ontwikkelingshulp zijn eigen bevolking heeft kunnen onderdrukken.
De Marshall hulp was ook een verschrikkelijke vergissing?
Dat zul je de Amerikanen moeten vragen. En vraag dan direct ook even waarom ze het niet in Afrika gedaan hebben bijv. Ben benieuwd.
Vermoedelijk hadden ze geen strategische belangen in Afrika. Daarom wel hulp naar Europa, Korea en Japan.
Maar dat staat los van de vraag of het geld geholpen heeft de economie op te krikken of niet. En volgens mij zijn wij in Europa zelf beter in staat te beoordelen, of we ons dankzij die hulp sneller en beter hebben ontwikkeld, dan dat de Amerikanen dat kunnen. Maar ongetwijfeld zijn er ook Amerikanen te vinden, die zeggen, dat de Marshallhulp hen alleen maar geld heeft gekost en niets op heeft geleverd, maar volgens mij hebben we het aan de Marshallhulp te danken, dat niet heel Europa communistisch is geworden.
“Maar dat staat los van de vraag”
Je geeft juist een uitstekend antwoord op je eigen vraag. Waarom gaven de Amerikanen geld om Japan, Z-Korea en West-Europa op te bouwen? Precies: “strategische belangen”.
En nu volgt de logische wedervraag! Waarom wordt er zo ontzettend weinig aan Afrika en dergelijke gegeven?
Hint! Denk Realistisch. Iets met: eigenbelang, macht, zero-sum, grondstoffen, profiteren van zwakte….
Daar heb je helemaal gelijk in, maar de discussie ging hier over de vraag of ontwikkelingshulp effectief kan zijn, en die is hiermee wel beantwoord, want als het geen nut had, zou die niet gegeven zijn. Blijkbaar was het nuttig veel ontwikkelingsgeld in de wederopbouw te stoppen.
En inderdaad: tot nu toe hebben we er geen eigenbelang bij gehad om in Afrika grootschalig te investeren (ontwikkelingshulp). Ik verwacht daar de komende 10 jaar een enorme kentering in te gaan, want nu de Chinezen daar overal aan het investeren zijn, groeit ons belang om hen daar weg te houden / dwars te zitten.
Zonder de Marshall hulp zou de wederopbouw (in Nederland) 3-5 jaar vertraagd zijn, significant maar niet zo erg dat Nl het zonder niet gered zou hebben
3 tot 5 jaar? En je bewijs daarvoor is?
Tamelijk exacte taxatie op mondiale schaal van het effect van decaden-lange ontwikkelingshulp (Owh) zal wel moeilijk tot onmogelijk zijn. De neiging en toch ook wel de plicht na te gaan wat er met al dat ontwikkelingsgeld van ook arme NL-burgers is gebeurd, zullen dan genoegen moeten nemen met:
A. het overwegen en ontwikkelen van theoretische-hypothetische inzichten; we mogen niet stuurloos blijven;
B. het bestuderen van bepaalde, concrete ontwikkelingsprojecten, en
C. het trekken van conclusies op bases van globale gegevens.
Ik begin met B.
1 TANZANIA 1997: 0,945 MLN. KM2; 29 MLN. INWONERS.
Tanzania behoort tot de 5 armste landen van de wereld, ofschoon het object is geweest van jarenlange gigantische inspanning van Westerse donors. ‘Tanzania heeft nu een bedeleconomie, het land drijft op de steun van externe financiers.’ Volgens een rapport uit 1994 van de inspectie van het departement van ontwikkelingssamenwerking, is het land er nauwelijks beter aan toe dan vóór de periode van steunverlening.
Nu gaan beweren dat er helemaal niets tot stand is gebracht, zou met de waarheid strijden. In 1962 telde Tanzania 10 miln zielen, in 1988: 23,2 miln., in 2006: 38 miln., in 2009 volgens ETU meer dan 40 miln. Demografische gegevens dd 2006 melden voor Tanzania een geboorteniveau van 4,97 kinderen per vrouw; gemiddeld EU-cijfer: 1,47). Hoe meer zielen hoe meer vreugde, plegen Hollanders bij kennisneming van dit fallisch nieuws kinderlijk opgetogen te reageren.
Deze groei heeft haar keerzijde. Konden vroeger zowat álle Tanzaniaanse kinderen lezen & schrijven, nu is dat 75%. Ontwikkelingshulp heeft mensen verwekt om aan een uitheemse, dodelijke ontwikklingsmythe te voldoen. En Nederland heeft weer eens een aanzienlijke bijdrage geleverd aan de wereldoverbevolking. Maar wat we zaaiden, oogsten we pervers via de NMI terug. Niet geheel onrechtvaardig.
Maar er is ook intellectuele winst. Tanzania bewijst dat maatregelen die in het begin effectief de welvaart bevorderen, niet automatisch tot afnemende groei van de bevolking leiden. Een demografisch-economisch ‘theorie’ – eigenlijk een religieus gevoede uitvlucht – is als fallistische dwangvoorstelling ontmaskerd.
2 HAĪTI ‘CHÉRIE’ met haar Toussaint Louverture, coupez-têtes Dessalines & Baron voodoo Cimetière, worstelt al twee eeuwen met de tweespalt tussen ‘les noirs et gens de couleurs’ (mulatten). Dit hardnekkig antagonisme blokkeert alles wat je op z’n liberaalst met vooruitgang zou kunnen duiden. Het enige wat er toeneemt, is zoals de Amerikaan Heinl2.14 het uitdrukte: ‘De mensen, de erosie, het geweld.’ Men schat het huidige (2006) aantal Haïtianen op Haïti-zelf op 8,28 millioen; daar komen nog millioenen geëmigreerden bij. Haïti heeft de oppervlakte van 4/5 van Nederland. Bij een met Haïti vergelijkbare onstuimige demografische ontwikkeling zou Nederland, met AD 1800 als commune basis van beide landen, vandaag 30 millioen zielen hebben geteld.
Over A en C eventueel later, maar dat OWH een aarde bedreigende ramp annex schandaal is, laat zich nu al bevroeden.
Nota Bene. Ik begrijp OWH als zuivere gift. Als bescheiden toegift op de ruil of als omkoopmiddel kan zij goed hebben gewerkt.
Shit, er zijn net 15 computersystemen op weg naar Haiti, wat nu?
Ik begin met B
En wanneer begin je met B dan, want wat je tot nu toe op hebt geschreven zijn wat algemeenheden over Tanzania, en niet over een specifiek ontwikkelingsproject daar. En wanneer dan de dingen, die je over Tanzania roept nog waar zouden zijn, zouden we wellicht enig geloof aan je epistel toe kunnen kennen, maar je cijfers over de geletterdheid van Tanzania kloppen bijvoorbeeld al in het geheel niet. In 1988 kon 59,11 % van de bevolking lezen en schrijven, rond 2000 is dat opgelopen tot bijna 70 % en op dit moment gaat het cijfer richting 80 %.
En waarom je verder Haïti als voorbeeld neemt, is een raadsel. Tenzij je noodhulp na een rampen als orkanen, aardbevingen, enz, ook al ter discussie wil stellen.
het mooie van een percentage als hulp geven is dat onze grote geblondeerde leider bij een krimpende economie, zijn achterban altijd kan blijven vertellen dat er minder geld is overgemaakt.
Geert blij, CDA blij = vvd blij. Kunnen anderen misschien een keer gaan nadenken hoe we welvaart eerlijk kunnen gaan verdelen ipv als malloten alleen maar te blijven blaten dat het verkeert gaat…
“Welvaart eerlijk verdelen” wat bedoel je daarmee?
De een werken en de andere gesubsidieerd nietsdoen onder het mom van solidariteit?
“Welvaart eerlijk verdelen”
Door de prijs van bijvoorbeeld mobieltjes of laptops lekker laag te houden. En je niet af te vragen waar dat geld naar toe gaat.
hahaaha, esgigt, negatief – denk eens aan mensen (niet alleen in de derde wereld overigens )die keihard werken en nauwelijks genoeg verdienen voor een normaal leven, en ja, hier in Nederland wordt dan weer gesproken over de ‘hardwerkende Nederlanders’.
Juist met die gedachte in het achterhoofd….
Dat bedoel ik – die hardwerkende manager hier in Nederland die niet meer dat huis van vier-en-half-ton kan kopen en zijn kids op drie verschillende sporten tegelijkertijd kan doen, verschrikkelijk!
Nee, dan die Pakistaanse kindertjes die keihard werken in de fabriek waar sportartikelen voor onze gemakzuchtige kids worden gemaakt. Je schrikt als je weet wat non-food, maar steeds meer ook wel food, op deze manier wordt geproduceerd. En ja ons geweten zegt niets, maken we dood. Daarom is het goed dat er nog een Nederlandse overheid is die de spirit alive houdt.
Nee, dat wordt niet bedoeld met eerlijk delen. Zo te zien weet je trouwens ook niet wat solidariteit betekent.
Solidariteit heeft verschillende definities. Net zoals rechtvaardigheid en sociaal. Vooral politici moeten de bek erover ophouden, die gebruiken deze woorden links en recht maar om het even.
“De meest zware ronde”, aargh, kromme tenen.
Aan de hand van 2 makkelijk te vermenigvuldigen voorbeelden – Tanzania en Haïti – heb ik laten zien hoe funest OWH uitpakt, voor donor, ontvanger en omstander. Geijkte repliek hierop is dat het wel waar kan zijn wat ik beweer – trouwens, wie zou het kunnen ontkennen? – maar dat dan OWH moet worden verbeterd. In c 004 lezen we hoe zinloos dit advies is:
‘De ontwikkelingssamenwerkingssector is de meest geevalueerde sector in Nederland. Wie anno nu nog zegt dat er nu eindelijk eens goed gekeken moeten worden na de effectiviteit van ontwikkelingshulp heeft zich er gewoon niet in verdiept… Er is enorme vooruitgang geboekt!’
Ik negeer de ideologisch geïnspireerde slotzin en interpreteer dan het citaat instemmend als volgt. Aan OWH valt in totaal niets meer te verbeteren. Positieve veranderingen eraan zullen gemiddeld even zo vele verslechteringen opleveren. Waarna OWH nu is wat het. Niet meer, niets minder, onverbeterlijk.
In c 006 lezen we dat van OWH de ‘opportunity-costs’ niet te berekenen zijn. Dit lijkt juist en zal van OWH nooit boekhoudkundig vast te stellen zijn of het Winst opleverde dan wel Verlies gaf. En wat is dat voor een geld dat je uitgeeft en waarvan je bij voorbaat weet dat je het nooit zult kunnen verantwoorden?
Dat is weggegooid geld. En wie doet dat? Gekken en Gelovigen.
OWH* is een Geloof. Je merkt het in c 004. ‘Ik schaam mij diep voor de gure, revanchistische wind’ & ‘Kunnen we nu echt niet de beschaving opbrengen om zo’n pietluttig bedrag’.
Jammeren en weldoen op andermans kosten, met emotionele chantage afgeperst, eventueel deze keer zelfs met een scheut nationalisme erbij: ‘En Nederland zal definitief plaats kunnen nemen in de coulissen van het internationale toneel…’
Nou, mij best!
* OWH is geworteld in de Christelijke diakonie. Seculieren zijn er mee aan de haal gegaan. Het uitreiken van OWH geeft een goddelijk gevoel. Je hoeft het zelf toch niet te betalen
“Geijkte repliek hierop is dat het wel waar kan zijn wat ik beweer – trouwens, wie zou het kunnen ontkennen?”
Het is niet waar wat je beweert (wat je bijvoorbeeld schrijft over de ongeletterdheid in Tanzania is aantoonbaar niet waar) en niemand heeft je dat antwoord gegeven. Ga je nu ook al zelf de antwoorden op je reacties verzinnen en daar weer op reageren?