ELDERS - Deze week geen nieuws uit de VS, maar een uitstapje naar Zuid-Azië. Kledingfabrikanten in Bangladesh, in nauwe samenwerking met de overheid, schrikken niet terug voor intimidatie en moord om hun winstmarges in stand te houden.
Het is inmiddels tweeënhalve maand geleden dat in Savar, Bangladesh een grote kledingfabriek instortte. Het officiële dodental werd vastgesteld op 1.127. Ongeveer 2500 mensen raakten gewond, vaak zeer ernstig.
Hoewel de dag voorafgaand aan de instorting scheuren in het gebouwen werden aangetroffen en een bouwkundige had gewaarschuwd dat het gebouw onveilig was, ging het werk in de fabriek, eigendom van Sohel Rana, gewoon door. Tot verbazing van velen werd Rana vier dagen na de ramp gearresteerd. In de praktijk stonden fabriekseigenaren in Bangladesh immers boven de wet, zoals dit artikel in de New York Times laat zien:
Bangladesh’s legal system has rarely favored anyone confronting the power structure. Much of the legal code has remained intact since the British imperial era, when laws were devised to control the population and protect the colonialist power structure. Legal reformers continue to push to modernize the criminal code, but the pace of change has been slow. Moreover, the police and other security forces are deeply politicized, with a bloody legacy of carrying out extrajudicial killings.
Many garment factory owners are now entrenched in the nation’s power elite, some as members of Parliament. Garments represent 80 percent of the country’s manufacturing exports, giving the industry vast economic power, while factory owners also finance campaigns during national elections, giving them broad political influence.
Hoe gevaarlijk het kan zijn om in verzet te komen tegen de heersende arbeidsomstandigheden in Bangladesh wordt geïllustreerd door de moord, ruim een jaar geleden, op vakbondsactivist Aminul Islam. Het politie-onderzoek werd, op zijn zachtst gezegd, halfzacht uitgevoerd. Gezien de sterke aanwijzingen dat één of meer leden van Bangladesh’ militaire National Security Intelligence (NSI) betrokken waren, viel nauwelijks anders te verwachten.
De moord op Animul Islam kwam overigens niet uit de lucht vallen. Hij werd al vaker gearresteerd, ontvoerd en gemarteld. Bij een eerdere gelegenheid, in 2010 wist hij nog aan zijn ‘ondervragers’ te ontsnappen. Wel moest hij de twee daaropvolgende weken in een ziekenhuis doorbrengen. Ook Islams uiteindelijke moordenaars gingen niet bepaald zachtzinnig te werk:
Before they buried him, police took photos of Islam’s body. His captors had mutilated his legs and mouth worst of all. Horrifically, they had drilled into his right leg below the knee and plucked his toenails out. His teeth had been pulled out of his jaws.
Misschien iets om in het achterhoofd te houden de volgende keer dat je in de kledingwinkel staat.
Reacties (4)
Is het ook bekend op welke kledingmerken dit betrekking heeft? Dan kunnen we die in de winkel laten hangen.
@1:
Jammer genoeg is dat niet zo gemakkelijk te zeggen. Dit is wat de Schone Kleren Campagne erover zegt.
Het komt er op neer dat het ingewikkeld is (hun woorden min of meer).
@2: “Schone kleren” heeft het alleen over kledingfabrieken. Het leed begint echter al bij de katoenboeren/boerinnen. Veel sterven er door vergiftiging. Biologische en Max Havelaar producten kopen, kosten natuurlijk wel meer.
Het schijnt overigens in het algemeen niet zo te zijn dat duurdere kleren komen uit fabrieken met betere arbeidsomstandigheden.
@3: Jammer dat er binnen biologische en fair trade keurmerken ook een hoop greenwashing wordt gedaan. Corporaties maken het een product afnemer expres moeilijk in het vinden van balans tussen ethiek, kwaliteit en prijs.