Hij mag dan wel een “pain in the ass” zijn, maar zijn opponent is veel te links voor Kentucky. Dat was de boodschap van Trump voor zijn achterban in Kentucky. De conservatieve kiezers in Kentucky staan voor een dilemma: steunen ze de blunderende Republikeinse gouverneur of kiezen ze toch voor zijn Democratische opponent?
Vandaag zijn er belangrijke verkiezingen in de Verenigde Staten. In een viertal staten worden regionale verkiezingen gehouden; in de rest van het land vinden lokale verkiezingen plaats. Een Democratische overwinning zou niet alleen van grote betekenis zijn voor de regionale en plaatselijke politiek, maar kan ook een waarschuwing vormen voor de Republikeinen in Washington DC.
Lastige keuze
In Kentucky en Mississippi – staten die steevast naar de Republikeinen gaan bij de presidentsverkiezingen – worden kiezers geconfronteerd tussen een conservatieve Republikein en een relatief “gematigde” Democraat.
Het antwoord op dit dilemma ligt nog niet zo voor de hand. In tegenstelling tot federale verkiezingen, zijn kiezers bij regionale verkiezingen veel meer geneigd om op een kandidaat van de andere partij te stemmen. Vandaar dat in Louisiana (verkiezingen volgende week) de huidige gouverneur een Democraat is. De Democraten hebben ook sterke kandidaten in de andere twee staten: zowel in Mississippi als in Kentucky hebben hun kandidaten een indrukwekkend electoraal CV. Daarbij komt dat Andrew Beshear, de Democraat in Kentucky, de zoon is van Steve Beshear, een populaire ex-gouverneur.
Het feit dat Trump zo uitgesproken campagne voert, komt neer op een gewaagde gok. Als zijn kandidaten triomferen, toont hij de Republikeinen in het Congres dat hij nog steeds de electorale kingmaker is. Bij een nederlaag, is het reputatieverlies voor Trump des te groter.
Terror-oehoe
Daarbij komt het Trump-effect in de “suburbs”. De retoriek van de president valt lang niet altijd goed in de huisje-boompje-beestje voorsteden van het land. In 2016 won Hillary Clinton 45% van de zogeheten “suburban vote”. President Trump mag dan wel “de held” zijn in de kleine dorpen en stadjes, maar vormt een electorale terror-oehoe in de voorsteden: vorig jaar pakten de Democraten daar 53% van de stemmen.
Dat is slecht nieuws voor de Republikeinen in Virginia. Deze staat kenmerkt zich door een groot voorstedelijk electoraat. En laat het net zo zijn dat vandaag de dag is dat de inwoners van Virginia naar de stembus gaan om een nieuw parlement te kiezen. In het slechtste geval, betekent dit voor de Republikeinen dat ze hun meerderheid in zowel het Lagerhuis als de Senaat van Virginia verliezen.
Landelijke consequenties
De link van deze verkiezingen met de impeachmentprocedure is snel gelegd: waarom zouden de Republikeinen hun president afzetten, als hij hen nog steeds electorale overwinningen bezorgt? Aan de andere kant kan een electoraal fiasco de Republikeinse politici, met het oog op de federale verkiezingen in 2020, doen twijfelen aan de wenselijkheid van het Trump’s aanblijven als president.
Daarnaast geeft de uitslag aan of de huidige impeachment-strategie van de Democraten haar electorale vruchten afwerpt en in hoeverre de achterban van Trump bereid is naar de stembus te gaan. Het spreekt voor zich dat dit het pad bepaalt dat de partijen gaan bewandelen in aanloop van de presidentsverkiezingen van volgend jaar.
Hiermee zijn deze verkiezingen de politieke barometer van het land. Trump maakt daar goed gebruik van. In zijn campagnerally in Kentucky stelt hij: “Dit is een belangrijke boodschap naar de rest van het land. Een verlies kunnen jullie me niet aandoen”. Met deze woorden bindt hij zijn electorale reputatie aan de uitslag van vandaag.
Reacties (7)
Dat kan allemaal wel wezen, maar dat lokale verkiezingen zijn verworden tot tussentijdse polls voor het landelijk/federale schouwspel is en blijft een zeer kwalijke zaak.
@1: Waarom? Dat vind ik echt een boude, zelfs vreemde uitspraak. Dat is hoe democratie werkt. Het lijkt me juist voor de landelijke politiek een heel fijn thermometertje, om de stemming in den lande te peilen.
Niet dat Trump zich daar ene reet van zal aantrekken, maar dat terzijde.
@2
Nu je het zo stelt… Ben ik het nog meer eens met #1. Je reactie is randstedelijke, navelstarende arrogantie ten top. Het is alleen zinnig als het landelijke beleid van partij X samenvalt met het regionale/lokale beleid van partij X, en als lokale belangen samenvallen met landelijke belangen, wat het geval is… in de Randstad. Buiten de Randstad weten ook onverwachtse partijen vanuit hun beginselen beleid te maken dat atypisch lijkt voor hun landelijke tegenhanger. VVD’ers die opkomen voor de zorg, PvdA’ers voor de bedrijven. En voor zo’n stadsbewoner als jij met een spreekwoordelijke bus- of tramhalte op elke hoek van de straat, maakt het niet veel uit of een lijn opgeheven of omgeleid wordt: je pakt de bus op de andere hoek. Buiten de Randstad is dat één reden om je geboortedorp op te geven, omdat het zo langzaamaan verstoken raakt van álle voorzieningen.
Maar dit gaat toch over Amerika? Ja, en daar is dat nog meer het geval: veel beleid wordt op (of onder) het niveau van staten bepaald: BTW, het grootste deel van de belastingen, minimumloon, een gedeelte van de natuurgebieden, minderheidswetgeving. Een ‘epische strijd tussen de Blues en de Reds’ leidt dan behóórlijk af van pragmatische voorstellen om fatsoenlijk bestuur uit te oefenen, en daarbij komt dat er mensen zijn die gewoon afhaken van dat opgepompte geneuzel. Als het niet het gerrymanderen of het disenfranchisen van bevolkingsgroepen is dat Amerikaanse burgers weerhoudt om te stemmen, dan is het wel de wetenschap dat je kunt kiezen tussen een Giant Douche en een Turd Sandwich, waarbij het tóch niet uit zou maken, omdat ze de belangen van hun geldschieters dienen. Waarbij de ‘show’ -gespiegeld aan de landelijke tegenhangers- toch vooral dient om inhoudelijke punten naar de achtergrond te schuiven, en de eigen base op te zwepen (en niet om de bevolking als geheel naar de stembus te krijgen).
Jij klopt je op de borst voor je inlevingsvermogen? Nou, leef je maar eens in de gemiddelde bewoner buiten de Randstad, of in ‘fly-over-country’, zoals ze dat in de VS noemen. De helft van Nederland woont in de Randstad, ja. De helft ook niet. In de VS: de helft aan de Oost- en Westkust, de helft niet. Democratie gaat over de maatschappij, en die begint klein (lokaal), en wordt pas daarna groter (nationaal/federaal).
(En misschien kun je even nadenken over de ideologische consequenties van de opvatting dat het lokale ‘slechts’ het nationale in het klein is.)
@3: Hm. Er spelen twee dingen in dorps-Nederland, allebei gericht op het behouden van de macht door traditionele partijen. 1) de gemeentelijke herindelingen en het overdragen van bevoegdheden van de landelijke overheden naar de lokale, maken van gemeenten een soort ‘mini-provincies’, waarbij lokale partijen (vaak beperkt tot een enkele dorpskern) er toch weer uitgedrukt worden (de Nederlandse vorm van Gerrymandering), en 2) het vormen van coalities, come hell or high water, door traditionele partijen, alleen maar om de lokale partij van de macht af te houden (zoals in mijn gemeente speelt, waar de SGP t/m GroenLinks maar samen klitten, alleen maar zo dat de (grote) lokale partij geweerd kan worden).
@1 en @3: Tsja. In de VS zijn de verkiezingen op alle niveaus nu eenmaal verworden tot een zero-sum game op het scherpst van de snede tussen twee partijen. Waarbij vooral de Republikeinen sterk autoritaire trekken hebben en democratische normen schenden om maar aan de macht te blijven. In die context is roepen dat lokale verkiezingen vooral over lokale issues zouden moeten gaan vooral erg naïef.
Het heeft namelijk rechtstreekse gevolgen voor de samenstelling van het Huis van afgevaardigden wie in het belangrijke census jaar 2020 de macht heeft in Virginia en Kentucky in verband met de verplichte herindeling van districten.
Overigens heeft de Republikeinse gouverneur van Kentucky Bevin ook verloren omdat hij er een enorme bende van heeft gemaakt en heel erg impopulair was geworden, dus in die zin spelen lokale omstandigheden nog steeds een rol bij lokale verkiezingen in de VS.
Maar goed nieuws dus: de nieuwe gouverneur van Kentucky is een Democraat (Trump won Kentycky met 30 procentpunt verschil), en voor het eerst sinds 30 jaar hebben de Democraten de meerderheid in beide kamers van het parlement in Virginia. En dat met een door de Republikeinen getekende districtenkaart. Dit maakt allemaal progressief beleid mogelijk op het gebied van gezondheidszorg en wapenregulering.
Nog een interessante ontwikkeling is dat New York ranked choice voting heeft ingevoerd per referendum, en daarmee krijgt dit mechanisme een stevige boost. Positief, want hiermee kan je niet meer met de grootste minderheid de verkiezingen winnen, je moet echt een meerderheid halen.
En niet te vergeten Virginia kan de 38ste staat worden die de Equal Rights Amendment ratificeert. ‘Bout friggin’ time.
@3: (Haha@ Giant Douche en een Turd Sandwich).
Het tweepartijenstelsel in de VS kun je gewoon niet vergelijken met NL. Hier heb je inderdaad lokale partijen en zijn tussentijdse verkiezingen op dat niveau dus een heel ander verhaal.
Maar dáár is het wel degelijk ook een graadmeter voor wat er landelijk aan de hand is.
Wat betreft mijn empathie met krimpregio’s doe je een aanname die ik pertinent afwijs.
Júist de mensen in fly-over-country hebben veelal voor Trump gestemd, en zijn van een koude kermis thuisgekomen. Hij brengt helemaal geen banen terug, voor zover hij al íets doet is dat het steunen van het bedrijfsleven. En die zijn vooral bezig met efficiëncy en automatisering.
Nee dan deze jongen, daar kan ik alleen maar grote bewondering voor opbrengen. https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/in-het-arme-steenkoolzwarte-kentucky-gloort-een-gouden-toekomst~b78d5619/