COLUMN - De Staatsloterij winnen kan nooit kwaad, maar voor de troostprijzen hoef je het niet te doen.
Om een brief aan te laten tekenen ging ik naar het postkantoor, dat wil zeggen een tijdschriftenwinkel waar vooral krasloten en sigaretten verkocht worden. De vorige keer was het best druk en draaiden ze De waarheid van Marco Borsato, wat de wachttijd gevoelsmatig niet verkortte. Dit keer had ik meer geluk. Er was muziek noch rij. Terwijl het appetijtelijke meisje de bestelling klaarmaakte, pakte ik een flyer van de toonbank, want die dingen liggen er niet voor niets. Hij was van de Staatsloterij. Er stond: ‘Beleef jij 24 uur als miljonair? Koop nu een lot en maak kans’.
Een etmaal miljonair? Krijg je dan een miljoen op je bankrekening gestort dat je een dag later weer terug moet geven?
Nadere bestudering leert dat het gaat om het woordje ‘beleef’. Als je wint, mag je 24 uur lang meemaken hoe het is om miljonair te zijn. Met een modern woord heet dat experience.
Nou ken ik toevallig een paar miljonairs. Vergeleken met mijn modale kennissen zijn hun huizen iets groter, hun auto’s iets duurder, hun vakanties iets verder en hun banen veel stressvoller. Een dag uit hun leven bestaat voornamelijk uit werken, poepen, eten en slapen. Een experience van lik-me-vestje.
De Staatsloterij ziet dat anders. Als je wint, dan moet je ’s ochtends shoppen met een beroemde stylist. Ik ken geen enkele stylist, dus zo beroemd kunnen ze niet zijn. Shoppen doe ik bovendien het liefst doelgericht en zo efficiënt mogelijk. Dat proces is niet gebaat bij een stylist, laat staan een beroemde.
Vervolgens moet je lunchen bij Jamie Oliver’s Fifteen. Dat is een restaurant in Amsterdam. De prijzen zijn er vrij schappelijk. Een miljonair onwaardig eigenlijk. Daar is wat voor te zeggen. Als je dagelijks voor kapitalen gaat lunchen, dan is er van dat miljoen al snel niets meer over. Puntje voor de Staatsloterij.
Dat puntje raken ze direct weer kwijt, want het volgende programmapunt is een enkele reis naar Rotterdam, per helikopter. Alsof dat noemenswaardige tijdwinst oplevert. De exacte bestemming is restaurant Las Palmas van Herman den Blijker. Een miljonair eet blijkbaar alleen bij tv-koks. De logica van de Staatsloterij is onnavolgbaar.
Na het diner moet je dansen als een VIP in de hipste clubs. Dat kan niet. De hipste clubs doen niet aan VIP, want dat is niet hip. Waarschijnlijk beland je dus in een achterhaalde tent in een of ander kutdorp waar je vanaf een balkon kansloos toeziet hoe andere gasten alle mooie meisjes versieren. Om er nog wat van te maken zet je het op een zuipen en aan het eind van de avond wil je alleen nog maar kotsen in je eigen wasbak en slapen in je eigen bed.
Helaas. Je moet overnachten in een luxe hotel. Als je brak wakker wordt is alles weer als vroeger en moet je met je katerkop zelf maar zien hoe je thuiskomt.
Het enige goede aan de actie is dat hij inmiddels verlopen is.
Reacties (2)
@0: als je per helikopter van je lunch naar je diner vliegt, kun je erop rekenen dat het doel geen tijdwinst is. In tegendeel, ze moeten wel haast rondjes over het hele land met je vliegen, wil je op een enigszins gepaste tijd aanschuiven aan het diner.
Punten voor de zin : ” Als je dagelijks voor kapitalen gaat lunchen, dan is er van dat miljoen al snel niets meer over. Puntje voor de Staatsloterij.”