Volentekriebels | De sportschool

COLUMN - Mooie meisjes vind je wel in de sportschool, maar niet in de trein. Dus combineren die handel: op de hometrainer naar Bordeaux.

In de trein zit ik het liefst naast niemand, maar als er dan iemand naast me moet zitten, dan bij voorkeur een mooi, slank meisje. Toen ik voor de kerstdagen naar mijn ouders toog, had ik minder geluk. Ik kreeg gezelschap van 130 kilo rins ruikend onverzadigd vet in de vorm van een kaalgeplukte pandabeer, dat in de loop van de reis een pak chocoladekoekjes en een bus Pringles naar binnen schrokte, daarbij geluiden voortbrengend die ik niet had kunnen plaatsen als ik niet gezien had waar ze vandaan kwamen. Ik dacht, zeg vetklep, zou je niet eens wat vaker naar de sportschool gaan, in plaats van hier met je dikke paddenlijf mijn reistijd vol te smakken?

Dat zei ik natuurlijk niet hardop. Dat mag niet in een stiltecoupé.

Afgelopen week leek het alsof de panda mijn advies toch had gehoord, en ze had haar vrienden meegenomen. Mijn sportschool was afgeladen vol en het gemiddelde gewicht lag zeker tien kilo hoger dan normaal. Het was de jaarlijkse invasie van de goede voornemensmensen.

Al die nieuwkomers sluiten een abonnement af, maar de meerderheid houdt het na een paar weken voor gezien. In mijn eigen sportschool schijnt meer dan 40% van de leden inactief te zijn. Als vaste bezoeker heb je daar flink profijt van, want het drukt de prijs enorm. Ik kan het er daarom niet mee oneens zijn.

O ja, toch wel. Ik ben namelijk geen VVD’er die enkel voor het eigen voordeel kiest. Het is te gek voor woorden dat sportscholen op grote schaal mensen overhalen om abonnementen voor één of zelfs twee jaar (extra korting!) af te sluiten, terwijl ze weten dat bijna de helft voortijdig afhaakt. Dat is misbruik maken van de non-discipline van anderen. Per maand op kunnen zeggen lijkt me niet meer dan redelijk.

Het is natuurlijk ook wel een beetje dom van die goede voornemensmensen. Hoezo denken ze ineens de discipline te hebben om twee jaar lang twee keer per week naar de sportschool te gaan? Een simpele blik in de spiegel leert dat ze het niet echt van hun discipline moeten hebben.

Op die eerste weken van het nieuwe jaar na, stikt het op de sportschool overigens van de mooie meisjes. Ik ben daarom liever op de sportschool dan in de trein. Maar de sportschool brengt je niet naar een andere stad. Daar zit nog een gat in de markt. Dankzij de boordbistro kan je met de kroeg naar Berlijn, dus waarom zou je niet op de hometrainer naar Bordeaux kunnen? Bij wijze van spreken dan, want wat moet een mens in Bordeaux?

Op mijn sportschool zitten behalve mooie meisjes veel Marokkaanse jongens. Daar ben ik van nature een stuk minder in geïnteresseerd, maar ze leiden me toch een beetje af. Marokkaanse jongens houden namelijk altijd hun onderbroek aan. In de sauna, in het stoombad, zelfs onder de douche. Daarna wisselen ze hem onhandig onder hun handdoekje, zodat je hun geslacht nooit te zien krijgt. Ik had het nooit gedacht, maar ik ben inmiddels extreem nieuwsgierig hoe zo’n slap Marokkaanse lulletje eruit ziet.

Waarom moet ik nu ineens aan Tofik Dibi denken?