Volentekriebels | Alle dagen feest

COLUMN - Kinderen snappen diep van binnen maar al te goed dat ze niet altijd hun zin kunnen krijgen. Eenmaal volwassen lijken ze daar meer moeite mee te hebben.

Als je een kind bent, dan is je verjaardag de mooiste dag van het jaar. Je krijgt cadeautjes, je staat de hele dag in de belangstelling en je mag een partijtje geven voor al je vriendjes en vriendinnetjes. Tegenwoordig betekent dat een geheel verzorgde catwalkparty of een prinsessenfeestjes waarvoor je ouders anderhalve rug neer moeten leggen. Zelf ben ik van de ‘zwemspullen meenemen, je wordt thuisgebracht’-generatie. Ik zou de luxe feestjes van nu graag veroordelen, maar ik besef dat mijn ouders op hun verjaardag niet veel meer deden dan een potje ganzenbord. Zij vonden het waarschijnlijk belachelijk dat ik zo nodig naar een subtropisch zwemparadijs moest, dus ik zal op mijn beurt nu ook niet zeuren. Laten we het vooruitgang noemen.

Wat al die tijd niet is veranderd, is dat je op je verjaardag zelf mag kiezen wat je wil eten. Elk zichzelf respecterend kind kiest pannenkoeken of patat. De verjaardag van een broer of zus is daarom ook een beetje een feest, tenzij je mijn broer als broer hebt, want die hield niet van pannenkoeken koos altijd worteltjes.

De dag na je verjaardag is het uit met de pret en eet je weer gewoon bittere spruitjes met oerdegelijke gekookte aardappels en iets te droog draadjesvlees. Ik snapte niet precies waarom we niet elke dag pannenkoeken en patat konden eten, maar ik accepteerde dat het niet altijd feest kon zijn.

Vorige week verscheen een rapport van de Tweede Kamercommissie Huizenprijzen. Enkele conclusies: iedereen rekende zich rijk en waarschuwingen van economen vonden geen gehoor. Oud- staatssecretaris van Financiën Willem Vermeend gaf in Nieuwsuur de volgende verklaring: ‘Bijna alle partijen waren bang voor de kiezer. Iedereen die toornde aan de hypotheekrenteaftrek had een groot probleem met zijn achterban.’ De voormalige Defensieminister Hans Hillen onderstreept Vermeends woorden. Volgens hem botst het algemeen belang met het individueel belang, met alle gevolgen van dien.

Vermeend en Hillen leggen daarmee de voornaamste tekortkomingen van onze democratie bloot. Zolang partijen hun verantwoordelijkheid niet durven nemen uit angst dat de kiezer wegloopt, blijven we handelen naar de waan van de dag om achteraf in dikke rapporten te schrijven wat er eigenlijk had moeten gebeuren. Het wordt tijd dat politici hun fobie overwinnen. Ze hoeven nergens bang voor te zijn. Als kind snapten hun kiezers immers al dat het niet altijd feest kan zijn. Waarom zouden ze dat als volwassen ineens niet meer begrijpen?

Een andere optie is dat we de stemgerechtigde leeftijd wijzigen naar 4 tot 12 jaar. Wilders en Nagel zullen dan in een laatste stuiptrekking samen de Alle Dagen Pannenkoekenpartij oprichten, maar kinderen snappen heus wel dat ze op zo’n partij niet moeten stemmen.

Mocht de ADP de verkiezingen toch winnen, dan is er nog niets aan de hand. Dan eten we lekker elke dag pannenkoeken en is iedereen blij. Behalve mijn broer.