Vinyl is het nieuwe goud

COLUMN - Ik ben nooit een early adopter geweest. Pas onlangs schafte ik een Smartphone aan, na heel lang met een koelkast van Nokia te hebben rondgelopen. Naar volle tevredenheid overigens. Want bellen deed het ding uitstekend. Toen iedereen al lang en breed een pc in huis had staan, behielp ik mij nog met pen en papier. Pas na een reeks van zeer goedkope computers van inferieure kwaliteit durfde ik in 2006 de stap te maken naar een prestigieuze iMac. Mijn oude muziekinstallatie was de goedkoopste die ik kon vinden, een aanbieding. Geld had ik toen nauwelijks en die paar elpees die ik mij kon veroorloven rechtvaardigden de aanschaf van een dure stereoset bij lange na niet.

Tot drie weken geleden. Bij het opruimen van de zolder vond ik een stapeltje oude elpees. Wegdoen of toch maar bewaren? Het historisch besef en mijn melancholisch verlangen naar vroeger wonnen het van mijn opruimdrift. Maar helaas. Niks meer voorhanden om de elpees fatsoenlijk af te spelen. Mijn Akai midiset had begin jaren negentig al de geest gegeven, En met de opkomst van de compact disc leek het aanschaffen van een nieuwe platenspeler en toebehoren mij pure geldverspilling.

Marktplaats bood uitkomst. Voor nog geen vierhonderd euro kocht ik een vierdehands Sony-platenspeler, twee vintage Grundig-boxen en Marantz-versterker, met van die oplichtende metertjes die zo mooi op de muziek meedansen. Een openbaring. Niet alleen qua geluid. Het plaatjes draaien geeft mij zo veel meer voldoening dan het luisteren naar een afspeellijst op Spotify of iTunes. Alleen al de handeling van het uit de hoes halen en het laten zakken van de naald op het zacht knisperende vinyl maakt het de moeite waard. Bijkomend voordeel is dat ik nu weer het hele album beluister in de volgorde zoals de artiest het ooit heeft bedoeld. Ook naar nummers die ik anders met een druk op de knop zou overslaan. Even helemaal los van de zapcultuur.

De prijs van vinyl viel mij echter wel fors tegen. Vinyl is dan wel weer helemaal terug, maar een elpee is inmiddels twee keer zo duur als vroeger. Geen wonder dat er een levendige handel in tweedehands vinyl is ontstaan. De muziekindustrie is hardleers. Zelf struin ik regelmatig Discogs en platenbeurzen af op zoek naar betaalbare albums. Met als gevolg dat mijn platencollectie weer ergens op begint te lijken.

Toch bekruipt mij het gevoel dat ik vijftien jaar heb zitten slapen. In de tijd dat vinyl het leek af te leggen tegen digitale muziekvarianten en duizenden mensen hun platenverzameling naar de inbrengwinkel brachten. Wat een gemiste kans. Het vinyl van vroeger is veranderd in puur goud. En daarvoor betaal ik nu de hoofdprijs. Tot wel dertig euro per plaat. Had ik maar geen trendvolger moeten zijn, maar een trendsetter.