Verkiezingen VS: The American Taliban Strikes Again

Republikeinen hebben het niet zo op vrouwenrechten en draaien de klok graag een paar decennia terug.

In 2010 publiceerde Markos Moulitsas, een icoon van links Amerika, het boek American Taliban: How War, Sex, Sin, and Power Bind Jihadists and the Radical Right. In dit boek beschrijft Moulitsas de overeenkomsten tussen radicale Islamieten en radicale Amerikaanse Christenen.

Radicale Christenen, ook wel Evangelicals genaamd, behoren in de VS tot de trouwste stemmers, met name in de voorverkiezingen van de Republikeinse Partij. Deze partij zit dan ook barstensvol kandidaten die zijn geselecteerd door een stelletje rabiate, fundamentalistische gelovigen. En dat is te merken. In hun afkeer van (andermans) seks en hun aandrang vrouwen te degraderen tot tweederangsburgers tonen Republikeinse politici zich onderhand waardige imitatoren van de moellahs en imams die ze beweren zo te verafschuwen. Doe er een baard en een grot bij en het plaatje is compleet.

Eerder deze week verklaarde Todd Akin, Republikeins afgevaardigde namens Missouri en kandidaat voor een senaatszetel, dat zelfs in geval van incest of verkrachting vrouwen niet voor abortus mogen kiezen:

‘First of all, from what I understand from doctors [pregnancy from rape] is really rare. If it’s a legitimate rape, the female body has ways to try to shut that whole thing down. […] [But if] that didn’t work, or something, I think there should be some punishment, but the punishment ought to be on the rapist and not attacking the child.’

In een paar zinnen slaagde Akin erin een ontstellend gebrek aan kennis van de menselijke voortplanting te combineren met een brute onverschilligheid ten opzichte van zwangere verkrachtingsslachtoffers. Maar misschien nóg erger was zijn gebruik van de term ‘legitimate rape’, waarmee hij suggereert dat er ook zoiets is als ‘onechte verkrachting’.

In Republikeinse kringen is het echter bepaald niet ongebruikelijk om dit onderscheid te maken. Hoewel de libertarische held en voormalig presidentskandidaat Ron Paul normaal gesproken mordicus tegen abortus is, gaf hij toe een uitzondering te willen maken voor slachtoffers van ‘honest rape’. Paul Ryan, de Republikeinse kandidaat voor het vicepresidentschap, stelde ooit wetgeving voor die het onmogelijk moest maken dat belastinggeld aan abortus werd gespendeerd, behalve in gevallen van ‘forcible rape’. Veel eerder, in 1991, waarschuwde Todd Akin al dat de criminalisatie van verkrachting binnen het huwelijk misbruikt zou kunnen worden, bijvoorbeeld ‘in a real messy divorce as a tool and a legal weapon to beat up on the husband.’ Want de vrouwtjes staan natuurlijk altijd klaar om goede, Christelijke mannen erin te luizen.

Republikeinse politici in de afzonderlijke staten zijn over het algemeen nog een paar graadjes erger dan hun collega’s die op federaal niveau opereren. In Kansas vond afgevaardigde Pete DeGraaf dat abortus in geval van verkrachting niet door een algemene ziektekostenverzekering hoefde te worden gedekt. Vrouwen konden namelijk best zelfstandig met deze eventualiteit rekening houden en aparte verzekeringen afsluiten. DeGraaf, zo verklaarde hijzelf, had immers ook ‘een reservewiel in de auto liggen’. In Indiana meende een andere Republikein dat de abortus van een foetus ouder dan twintig weken onder alle omstandigheden verboden moest blijven. Als er uitzonderingen zouden worden gemaakt voor incest of verkrachting, dan zouden vrouwen immers valselijk gaan beweren verkracht te zijn om zo toch nog aan hun abortus te komen.

Als de indruk wordt gewekt dat Republikeinen verkrachting niet zo’n issue vinden, dan klopt dat aardig. Zelf dragen ze er namelijk graag aan bij. In de staat Virginia waren Republikeinse wetgevers van plan een wet in te voeren die vrouwen die een abortus wensen in alle gevallen zou verplichten een echo te laten maken van het embryo of de foetus. Aangezien de meeste abortussen erg vroeg in de zwangerschap plaatsvinden (en de vrucht dan moeilijk te zien is), zou dit betekenen dat bij abortussen voorafgaand aan de twaalfde week het wettelijk verplicht zou zijn het echo-apparaat deels in de vagina in te brengen – zonder dat daarvoor een zinnige medische reden zou bestaan (nee, dit is geen grap). Pas na wekenlange protesten besloot de gouverneur van Virginia dat dit toch net iets te ver ging en trok zijn steun voor dit specifieke onderdeel van het wetsvoorstel in.

Tenslotte hebben Republikeinen in diverse staten zogenaamde ‘personhood amendments’ ingediend. De kern van al deze wetsvoorstellen is dat op het moment waarop een spermatozoïde een eicel bevrucht een compleet persoon ontstaat dat op dat moment in het bezit van al zijn normale rechten komt. Het gevolg van dergelijke wetgeving is dat abortus in werkelijk alle gevallen illegaal zou worden. Verkrachting, incest, de gezondheid van de moeder, onbehandelbare geboorteafwijkingen: het maakt allemaal niets meer uit. Abortus blijft hoe dan ook verboden. Daarnaast zou zelfs reguliere anticonceptie, waaronder de pil (die immers inplanting van het reeds bevruchte embryo voorkomt), niet langer zijn toegestaan.

Zou dit allemaal zijn ’ter bescherming van het ongeboren leven’? Je moet tamelijk naïef zijn om daarin te geloven. Veel waarschijnlijker is dat moderne Republikeinen (die voornamelijk sociaal-conservatieve Christenen zijn) het simpelweg niet kunnen hebben dat vrouwen seks hebben zonder dat dit tot vervelende consequenties leidt. In het bijbelboek Genesis sprak God immers tegen Eva: ‘Ik zal de lasten van je zwangerschap zeer zwaar maken: met pijn zul je kinderen baren.’ Voor losbandige sletten is dit natuurlijk een prima straf. Keurige, Christelijke vrouwen daarentegen, die buiten hun schuld slachtoffer werden van ‘honest rape’ (door een neger of zo?) verdienen dit echter niet. En juist daarom is volgens Todd Akin zwangerschap als gevolg van ‘echte verkrachting’ zo zeldzaam. Behalve wishful thinking, is dit hele idee dan ook ongeveer zo misogynistisch als het maar kan.

In de moderne Republikeinse Partij is misogynie – zolang het maar niet al te openlijk wordt beleden – totaal niet problematisch. Hoewel prominente Republikeinen, waaronder Mitt Romney, Todd Akin opriepen zich terug te trekken uit de race voor een senaatszetel, geeft Akin vooralsnog geen krimp. Hij maakt nog steeds een goede kans om te winnen en ontving in de nasleep van zijn opmerkingen meer campagnegiften dan ooit.

Foto Flickr cc Jose Fraisse