Nederlandse vakbonden hebben een luxeprobleem: Alle echt belangrijke zaken zijn gerealiseerd. Goede lonen, vakantiedagen, collectieve regelingen en inspraak in arbeidsvoorwaarden zijn wettelijk geregeld. Er is feitelijk niets meer om tegen te vechten, behalve dan, verandering. Juist omdat alles goed is geregeld, is elke verandering in het systeem een aantasting van de rechten van de leden. Als belangenbehartiger van hun bestaande leden doen de vakbonden het dus goed, maar voor de nabije toekomst zijn er een paar forse uitdagingen om te trotseren, anders kan de vakbond als instituut, samen met haar steeds meer vergrijzende leden, met pensioen.
Als eerste probleem is er de leeftijdsopbouw van de vakbondsleden: Weinig jongeren en veel leden in de leeftijd 45-65. Veel van de oudere leden gaan de komende vijf tot tien jaar met pensioen, een hele generatie gaat uitstromen. Vakbonden en sociale fondsen proberen al door middel van allerlei projecten jongeren voor de traditionele sectoren te behouden omdat ze weten dat er over twee tot drie jaar een schrijnend tekort aan werknemers hebben vanwege de pensioen-uitstroom. Maar deze werknemers uit traditionele beroepen zijn vaak ook vakbondslid waardoor er een demografische (en contributietechnische) ramp op de loer ligt.
Om financieel overeind te blijven is het voor vakbonden dus nodig om meer jonge leden binnen te halen, maar jongeren zijn niet meer zomaar te porren voor betaalde lidmaatschappen en dit heeft een aantal redenen: De drempels die er vroeger waren om je te verenigen (zaaltje, coordinatie, communicatie via folders) zijn door de komst van internet vrijwel verdwenen. Iedereen kan een groep gelijkgestemden bereiken en bundelen op Hyves, LinkedIn en Facebook. De centrale, bemiddelende rol die de vakbond hierin speelde is feitelijk overbodig geworden.
Toch hebben werkgevers en werknemers afspraken gemaakt om nieuwkomers buiten de deur te houden: Meepraten over een CAO mag pas als je twee jaar bestaat als nieuwe ‘vakbond’ en aanspraak maken op subsidie kan pas als je daadwerkelijk een CAO mede hebt afgesloten. Het AVV heeft aan den lijve ondervonden dat je als nieuwe partij niet zomaar kunt aanschuiven. Ook niet na twee jaar wachten overigens.
Geen sexy goed doel
De klassieke (overwegend) sociale ideologie van de vakbonden trekt geen vaste aanhang meer. Als mensen zich achter een ideologisch doel willen scharen dan doen ze dat tegenwoordig online, in een hyve of een groep op internet, voor een beperkte periode, op een specifiek thema. Zo is ook het financieel steunen van goede doelen (voor zover de vakbond dat al zou zijn) veel meer gericht op tijdelijke campagne donaties en persoonlijke branding dan dat geld geven een vast onderdeel van het persoonlijk leven is. Ook Greenpeace en Novib moeten laten zien wat ’they have done for you lately’. En CAO’s zijn geen goed doel. Sorry.
Dé dominante reden van vakbondsleden om lid te blijven (of eventueel te worden) is het feit dat ze juridische bijstand kunnen krijgen bij een arbeidsconflict, maar objectief beschouwd zijn de rechtsbijstandsverzekeraars daar veel goedkoper in. Natuurlijk vervult een vakbond ook een adviseursfunctie en helpen ze bij collectieve kwesties, maar de vraag is of dat de contributie waard is.
Democratisch tekort
Het allergrootste probleem echter, heeft niet met geld te doen maar met een veel elementairder aspect: Vakbonden zijn niet democratisch genoeg. Binnen de vakbonden is een getrapte democratie met raden uit de diverse sectoren en afdelingen. Om binnen deze raden hogerop te komen is veel offline lobby- en vergader- en kaderwerk nodig. De raden weerspiegelen dit: veel oudere werknemers, weinig jongeren, en dus ook beleidskeuzes die deze samenstelling weerspiegelen.
Dit leidt tot een vicieuze cirkel waarbij oudere werknemers de collectieve arbeidsvoorwaarden voorstellen, dit ter toetsing voorleggen aan de vakbondsleden uit dezelfde leeftijdscategorie, waardoor jongeren nog meer worden afgeschrokken.
Het is in 2009 niet te verteren dat alleen vakbondsleden die maandelijks contributie betalen, mogen stemmen op onderhandelingsresultaten van CAO. Een collectieve arbeidsovereenkomst gaat iedereen aan en elke werknemer zou daar over moeten kunnen stemmen, niet alleen de mensen die geld aan een bepaalde organisatie betalen die voor een groot deel al uit algemene middelen wordt betaald.
Reacties (39)
@Grobbo. Helemaal mee eens. Ik dacht dat het trouwens wel mee viel met de vergrijzing bij vakbonden, maar na het vinden van deze link, denk ik toch dat je gelijk hebt. Dus graag gedaan ;-)
Vooral je eerste en laatste alinea zijn ijzersterk: vakbonden zijn verworden tot instituties van mensen die ‘binnen’ zitten, terwijl de ‘nieuwe buitenstaanders’ nauwelijks een stem krijgen. Voor je het weet springt Jongerius dadelijk nog op de bres voor de hypotheekrenteaftrek.
Dat Hyves-gedeelte van je verhaal, weet ik niet. Iedereen heeft denk ik wel behoefte aan instituties en aan meer dan een netwerksite waarmee je een opstootje kunt veroorzaken als er iets dreigt te gebeuren wat je niet aanstaat. Maar de bonden laten die kans liggen.
Vakbonden zijn zo’n beetje de laatste instanties die nog proberen te ontkennen dat de Berlijnse muur gevallen is. Belangenbehartigers van de babyboomers zijn het, niks meer of minder.
En intussen bovenop de macht blijven zitten uit naam van een steeds kleiner wordende achterban. Maatregelen blokkerend die van belang zijn voor alle werkenden enkel omdat de leden graag op hun 55e met een eindloonpensioen op zak met de caravan door europa willen.
Een collectieve arbeidsovereenkomst gaat iedereen aan en elke werknemer zou daar over moeten kunnen stemmen.
Als vakbondslid mag ik stemmen om mijn vakbondsvertegenwoordiger een mandaat te geven. Waarom zouden niet-leden daar ook een stem in krijgen? Of krijg ik ook een stem bij de andere vakbonden? Uiteindelijk is een vakbondslidmaatschap niet zo duur dat het een drempel vormt tot participatie.
@2: Dat de zakelijke vakbonden niet ideaal zijn ben ik zeker mee eens. Maar het is beter dan niks. Wat mij altijd verbaast aan Nederland is dat er zo afgegeven wordt op vakbonden, maar je nooit iemand hoort over de VNO/NCW of vereniging van middenstanders. Blijkbaar is het de gewoonste zaak van de wereld dat je werkgever zich collectief laat vertegenwoordigen met alle voordelen, maar dat dat not done is voor de moderne arbeider.
Geen speld tussen te krijgen. Helaas is het AVV ‘het’ ook niet helemaal, daar zijn ze voornamelijk bezig met ZZP’ers, flexwerkers en andere hippe tweeverdieners.
Maar de traditionele vakbonden lijken hun keus gemaakt te hebben, ondanks dat ze zeggen er ook voor jongere generaties te zijn. Ook gepensioneerden blijven nog vakbondslid, en daar kunnen de vakbonden nog lang op teren helaas. Zo blijft er ook pensioengebied nog veel onbespreekbaar.
@prometeus: Ik wilde niet meteen isinueren dat een adhoc groep op hyves gelijk staat aan een vakbond. Maar wel dat er meer verenigingsvormen ontstaan waar mensen hun meningen bundelen en daar moeten vakbonden wat mee gaan doen.
@su: Niet leden ervaren de mening van het door jou gegeven mandaat misschien heel anders, maar het betreft wel ook hun arbeidsovereenkomst.
Geld betalen om te mogen stemmen is niet echt democratisch, stel je voor dat je alleen maar voor de tweede kamer zou mogen stemmen als je betalend lid zou zijn van een politieke partij…
@4: Er wordt afgegeven op vakbonden omdat zij pretenderen alle werknemers te vertegenwoordigen. Maar dat in de praktijk helemaal niet doen. Werkgevers-verenigingen zeggen duidelijk dat zij er niet voor de werknemers zijn. Heeft dan ook niet zo veel zin om op hen af te geven.
verder wil ik me ook wel graag laten vertegenwoordigen door een vakbond. Maar er is geen vakbond die voor mijn belangen opkomt. En zelf er een starten heb ik geen tijd voor. Moet werken, enzo.
Overigens kost het lidmaatschap van FNV Bondgenoten 15,70 per maand, en als je een keer in de twee / drie jaar op een CAO mag stemmen vind ik dat nog best prijzig.
@6: Dat is zeker waar. Wat mij betreft mag de CAO overleg breder getrokken worden, bijvoorbeeld dat de niet-vakbond gebonden medewerkers zich collectief mogen vertegenwoordigen. Alleen ben ik bang dat dat eigenlijk een ad-hoc vakbond is, en dus waarom je niet bij een van de bestaande aansluiten? De macht van de gevestigde vakbonden mag van mij ook op de schop. De AVV aan tafel is wat mij betreft prima.
Uiteindelijk gaat het om perceptie. Men denkt dat de vakbonden niks doet voor hen, maar wil wel inspraak in de CAO. De snelste manier van inspraak verkrijgen is lid te worden van een vakbond, wat als neveneffect zou hebben dat de vakbonden ontgrijzen. Maarja, men denkt dat de vakbonden niks doet voor hen.. (ad nauseam)
@Taco Zip Touché!
@su Omdat vakbonden in veel sectoren niet representatief zijn en dus op die manier veel relevanter zouden kunnen zijn. Daarnaast is lidmaatschapsgeld wel degelijk een drempel om lid te worden, vooral voor jongeren. En de participatie/representatie is voor elke vakbond een groot probleem…dat loopt al jaren terug. De vraag is of de vakbond wel een vereniging van en voor werkenden wil zijn of een oldboys network voor louter pensionarissen?
@9: “De snelste manier van inspraak verkrijgen is lid te worden van een vakbond, wat als neveneffect zou hebben dat de vakbonden ontgrijzen”
Helaas, was dat maar zo. Maar de macht van het getal is in het voordeel van de 55+’er. Daar zijn er meer van dan jongeren. Die stemstrijd kunnen ‘we’ dus gewoon niet winnen.
@4: klopt, aan werkgevers-kant werkt het net zo. Daar tellen vooral de belangen van de Shells en Unilevers. Maar het gaat om het hele blok Vakbonden, VNO-NCW, SER, stichting van de arbeid, waarin het sociaal-economische beleid van Nederland gemaakt wordt. Zo ondemocratisch als de pest; in dit poldermodel wordt het door de bestaande machtsblokken onderling geregeld.
Overigens, een tip voor de vakbonden: Zou ik de contributie kunnen aftrekken van de gedwongen betaalde FPU-premie van 100 euro per maand? ;)
Geld betalen om te mogen stemmen is niet echt democratisch, stel je voor dat je alleen maar voor de tweede kamer zou mogen stemmen als je betalend lid zou zijn van een politieke partij…
Mja, ik betaal sloten aan belastinggeld en mag nog niet stemmen..
Het betalen of niet heeft weinig te maken met of een vereniging democratisch is of niet. Het gaat erom of de vertegenwoordigers gekozen zijn of niet, en daarvoor wordt iedere jaar een algemene leden vergadering gehouden. Dat een vakbond maar mondjesmaat democratisch genoemd kan worden gaat evenveel op voor de gehele politiek binnen Nederland. Bij mijn industriële bond wordt er geen enkel beslissing genomen op internationaal niveau zonder bindend referendum van de gehele achterban.
@8:
t/m 18 jaar: 6,50
19 t/m 22 jaar: 10,50
en pas vanaf 23: 15,70
Dat zijn bedragen waarvoor je haast geen rondje meer kan geven. En voor iemand met een minimumloon zo ongeveer 1% van zijn inkomen. In de hoogtijdagen van de vakbonden waren de percentages van de inkomen aan contributie meerdere malen hoger. Het is maar wat je belangrijk vindt.
@su: Waar het om gaat is dat een selecte groep de agenda bepaalt en er over stemt en dat deze uitkomst voor iedereen geldt.
Vroeg of laat stapt er eens iemand naar Brussel om inspraak te vragen in de cao zonder verplicht te worden zich bij een bepaald bolwerk aan te moeten sluiten. En die persoon zou best wel eens gelijk kunnen krijgen.
@16: Met het gevolg dat er geen CAO’s meer afgesloten kunnen worden en vakbonden meer dan ooit weer nodig zijn. Immers, ik zie de stakingsgolven al aankomen. Het is gewoonweg niet mogelijk om met alle werknemers afzonderlijk een CAO af te spreken, en zullen zij zich op een of andere manier collectief moeten laten vertegenwoordigen. Dat is geen politieke overweging, maar puur pragmatisch.
Die stemstrijd kunnen ‘we’ dus gewoon niet winnen.
Nooit geschoten is altijd mis? Die macht is heus te breken, maar niet als je het vertikt om er iet aan te doen.
@15 Kan voor veel mensen genoeg/ te veel zijn. Maar dat is niet het punt. Het gaat om de waarde die je er voor terugkrijgt. De vakbond verkeert in een spagaat: Ze moeten doen wat hun achterban wil: dat zijn voornamelijk 45plussers. Hierdoor spreken ze de jong werkenden niet aan…wat echt een toekomst- probleem inhoudt voor de vakbond. Of heeft de vakbond volgens jou geen probleem?
@17: Het hoeven ook geen afzonderlijke CAO’s te zijn. Waarom niet een paar CAO-keuzepakketten, waaruit werknemers dan kunnen kiezen, al naar gelang hun persoonlijke situatie en voorkeuren.
Ik hoop al heel lang dat zoiets ook met pensioenen zal gaan gebeuren. Je moet pensioen opbouwen, maar je kiest dan de API met de voor jou meest relevante pensioenregeling.
@18: Ik *ben*lid geweest van de ABVAKABO, en ik *heb* het geprobeerd. Maar na 3x op rij belazerd te zijn bij CAO-onderhandelingen en pensioenaanpassingen, vond ik het wel best. Van binnenuit gaat het niet lukken.
@19: Ik denk dat de zakelijke vakbonden zeker een probleem hebben. Maar ik denk dat dat meer in de zin ligt dat het vooral betaalde vertegenwoordigers zijn die zakelijke diensten leveren aan consumenten (de leden) dan dat het gekozen vertegenwoordigers zijn. De desintresse van de jeugd voor vakbonden heeft mijns inziens meer te maken met het ontbreken van perceptie van noodzaak om lid te zijn. Dat perceptie moet aan beide zijden worden aangepakt, dat kunnen de vakbonden niet eenzijdig.
@20: Waarom niet een paar CAO-keuzepakketten
Wie gaat dan de keuzepaketten samenstellen, en wie toetst dat de keuzepaketten ook allemaal even eerlijk zijn? Ik denk dat het dan zo complex wordt dat niemand ooit uit de CAO onderhandelingen komen. Uiteindeijk is het niet voor niets een collectieve arbeidsovereenkomst, en geen individuele arbeidsovereenkomst. Een brok solidariteit lijkt mij ook gewenst zodat er geen scheefgroei ontstaat tussen werknemers met een sterke onderhandelingspoitie en die met een zwakke.
@21: In je eentje zal het je niet lukken, nee. Maar ook de vakbondstop vergrijst.
@su Ik wordt een beetje moe van die ‘kom erbij, dan wordt er naar je geluisterd’-praat. Zie ook de discussie hier.
Ik ga toch ook niet lid worden van een Bingo of Nordic walking club om hem te verjongen? Wat mij betreft hebben vakbonden zich zo ver van een deel van wat hun achterban zou moeten zijn – en ook hun oorspronkelijke doel – vervreemd, dat ik liever zie dat de zwaarte van hun stem wordt verkleind en andere partijen aan mogen schuiven.
In ieder geval is het absurd dat zij de enige zijn die bv een alternatief voor verhoging van de AOW leeftijd aan mogen dragen. Fiscalisren, die hap: laat die oudjes daar eens voor staken, dan wil ik misschien wel mee de barricades op. Maar nee: er wordt weer een hoop gekontdraaid. En wie krijgt de rekening gepresenteerd? Precies.
@25: Mja, een vakbond is nou eenmaal de macht der getallen. Voor de rest verwacht ik van een Bingo of Nordic walking club weinig bijval als er voor je rechten moet worden geknokt.
Het is ook maar de vraag of ze daadwerkelijk een alternatief kunnen aandragen voor de verhoogde AOW leeftijd, of dat het hoogstens een uitwijkmaneuvre van het kabinet zal blijken. Vooralsnog ben ik blij dat er ten minste nog vakverenigingen zijn die enigsinds tegenwicht aan het kabinet kunnen bieden. Zonder denk ik dat het afkalven van opgebouwde rechten in een sneltreinvaart zal komen.
“Het is ook maar de vraag of ze daadwerkelijk een alternatief kunnen aandragen voor de verhoogde AOW leeftijd, of dat het hoogstens een uitwijkmaneuvre van het kabinet zal blijken.”
Precies! En waarom is het een succesvolle uitwijkmaneuvre? Omdat wat de vakcentrales willen helemaal niet zo ver van wat het kabinet (lees: het CDA) wil. Teminste: als het puntje bij paaltje komt, kiezen ze allebei voor de 50+ers.
@27: Bij de FNV plannen zie ik toch de nodige punten die afwijken van de kabinetsplannen: fiscaliseren van de AOW, deeltijd AOW, flexibele AOW leeftijd.. Zijn dat punten die alleen maar interessant zijn voor 50+’ers?
@su: Kabinet en vakbonden zitten voor 90% op een lijn, vakbonden komen alleen in beweging als iemand eens “nullijn” roept of het getal 67 noemt.
De echte lastige punten worden door de vakbonden zorgvuldig vermeden: het king-size pensioengat dat je opbouwt als je elke paar jaar van baan en met name sector verandert.
Verplichte deelname in pensioenfondsen per sector (of bedrijf) die vaak dramatisch worden geleid.
De betaalbaarheid van de AOW (verhouding werkenden/aow trekkers)
Een leven lang leren is leuk als slogan, maar maak er maar eens echt werk van.
Allemaal dingen waar de vakbonden het laten liggen. Ik heb liever recht op een opleiding dan dat ik er een paar procent bij krijg over een paar jaar uitgesmeerd bijvoorbeeld.
@28 Lees #27: ik zeg ook ‘als het puntje bij paaltje komt’. Wat ik bedoel is: de vakbonden zijn harder tegen het verhogen van de pensioenleeftijd dan voor fiscalisering. Dat zegt mij voldoende over waar hun ‘loyaliteit’ ligt.
Het is prima dat er een club is die dat vindt, maar wat op z’n zachtst gezegd irritant is, is dat ze als vertegenwoordiging van alle werknemers worden gezien.
@29: Dat de vakbonden niet ideaal zijn heb ik hierboven ook angegeven. Maar we hebben niks anders en echt constructieve inbreng over hoe dan anders lees ik ook niet. Hoe gaan we collectieve afspraken maken zonder vakbonden als vertegenwoordigers, of moet het maar naar ieder voor zich? Wellicht kunnen we de ondernemings- en medezeggenschapsraden een belangrijker rol toedichten?
Ik heb liever recht op een opleiding dan dat ik er een paar procent bij krijg over een paar jaar uitgesmeerd bijvoorbeeld.
Ik niet. Ik zit namelijk in de gelukkige omstandigheid dat ik met ‘on the job training’ een heel eind kom (en dat ik als ik me een opleiding in de maag gesplitst krijg me stierlijk ga vervelen, want studeren is retesaai.)
Daarnaast, met een tophypotheek en een steeds hoger wordende energierekening, ben ik niet zo heel erg kapot van vakbonden die allerlei zachte regelingen (‘we gaan nu echt werk maken van een beter gehandicaptenbeleid’) en royale ontslagvergoedingen uitruilen tegen loonsverhogingen.
@gronk: Gelijk heb je. Ik denk dat het uiteindelijk ook die kant op gaat: dat er een aantal basis cao’s (productie, zelfstandig, fysiek, leidinggevend etc) bestaan waarbij er veel keuze is in het vormgeven van de uiteindelijke regeling: meer of minder vakantie, opleiding inclusief of niet, pretregelingen als pc prive, vrije keuze van pensioenfonds etc etc.
In die cao’s staan dan raamwerkbepalingen over zaken die specifiek zijn voor die cao’s, de rest kun je naar hartelust samenstellen.
@31 “Dat de vakbonden niet ideaal zijn heb ik hierboven ook angegeven. Maar we hebben niks anders en echt constructieve inbreng over hoe dan anders lees ik ook niet.”
Pardon?!? Het voorbeeld van de AVV is tekenend. Daarnaast zijn er talloze economen of de WRR die geconsulteerd kunnen worden. Die geven ook advies, maar er wordt niet naar geluisterd. Ook zou het kabinet kunnen erkennen dat er een hiaat in de achterban van de vakbonden zit en de jongerenorganisaties van de verschillende politieke partijen of bv de LvSB uit kunnen nodigen.
toevoeging@34 Het gaat er niet om dat het anders moet – dat de vakbonden wegmoeten van de onderhandelingstafel – maar dat men moet erkennen dat de vakbonden niet meer namens ‘de werknemer’ spreken en een hele specifieke agenda hebben.
Tel daarbij de eerste alinea van deze post op (dat het niet meer gaat om het verkrijgen van broodnodige rechten, maar om het behouden van het onhoudbare) en tel uit je verlies.
De vele meningen op dit forum zijn tekenend. Evenals alle aliassen.
Wat wil de “jeugd”? een leuke partner, een tophypotheek – met renteaftrek, kinderen, vakanties verweg (meervoud), een volledig ingericht huis en dito tuin – het kan niet op……
Ondertussen MOETEN zij met zijn tweeen werken om de eindjes aan elkaar te knopen. Hoger opgeleide jongeren werken 80 uren in de week om hun carriere te beschermen. Werkgevers maken daar gretig gebruik van. Met als gevolg dat een substantieel deel ervan eindigt in een burn-out.
Wel klagen over de “ouderen”, 55+, babyboomers, etc. die er zgn. zo van profiteren. Heb je wel in de gaten dat er nauwelijks enige 45+ aan de bak komt na ontslag?
Interesse voor persoonlijke financiele planning en pensioen? Vooral voor dat laatste hebben de jongeren GEEN TIJD voor.
Dat de AOW uit de algemene middelen betaald wordt was in het begin een noodzaak (1947), daarna een recept voor een financiele ramp.
Hypotheekrente aftrek is een gedrocht. Uiteindelijk spekt het alleen de banken want de huizenprijzen worden erdoor kunstmatig mee hoog gehouden; denk daar maar eens over na. Direct beginnen met geleidelijk en langzaam afschaffen (over een dertig jaren periode) SAMEN met de overdrachtbelasting en het huurwaardeforfait om de huizenmarkt in beweging te krijgen en kansen te scheppen voor starters.
De opmerking over de stem van Shell Nederland en Unilever in de VNO/NCW klopt als een zwerende vinger. Reken daarbij de intensieve “informele” contacten tussen deze twee en het kabinet, dan kun je raden waar de meest onzalige kabinetsplannen vandaan komen.
Hoezo geen vakbonden meer nodig? Voor je het weet ben je terug in de middeleeuwen.
Je denkt zeker dat Thorbecke een democratische grondwet geschreven heeft (1848)? Dat wordt je op school geleerd. De grondwet van 1798 was fundamenteel democratischer. Maar dat kwam het regenteske van de 19de eeuw EN VAN NU niet zo goed uit. En dus hoor je daar niets over op school.
De vakbonden vergrijzen? JA. Jongeren, doe er wat aan, zorg dat je leert waar het allemaal over gaat en vorm je eigen mening. En last but not least, schrijf je MASSAAL in voor een vakbond naar keuze en als je wil, ook bij een politieke partij. Je zult wel moeten accepteren dat de meerderheid beslist liefst rekening houdend met de mening en behoeftes van de minderheid. Dit is democratie.
Daar tegenover, je krijgt anarchie als je denkt dat jouw persoonlijke mening moet bepalen wat en hoe het moet worden, dan kun je beter op een onbewoond eiland gaan zitten.
Het alternatief is de dictatuur. Dat krijg je als je van alles gaat roepen zonder daadwerkelijk mee te doen.
En de dictatuur hebben we in Nederland al gehad (De Heren 17 van de VOC en de Regenten ten tijde van onze Stadhouders).
Ik kan jullie verzekeren dat het DNA van het toenmalige en van het huidige Nederland bitter weinig van elkaar verschillen.
Al met al voldoende stof voor enkele jongeren om eens te gaan nadenken (hoop ik).
Zelf ben ik 59 en oud-voorzitter van een onafhankelijke kleine vakbond en ja, ik heb een aardige hypotheekrente aftrek.
En dus wordt het meelopen met de linkse of rechtse dictatuur of met het regenteske midden.
Of toch maar met z’n allen zorgen dat we een stem krijgen?
De “jongeren” mogen het zeggen.
@34:
Pardon?!? Het voorbeeld van de AVV is tekenend.
De AVV is voor mij, ondanks hun naam, gewoon een vakbond. Ik krijg de indruk dat mensen hier zeggen: alles behalve een vakbond. Maar daadwerkelijk alternatieven aandragen gebeurt niet.
Daarnaast zijn er talloze economen of de WRR die geconsulteerd kunnen worden. Die geven ook advies, maar er wordt niet naar geluisterd.
Zulke instanties kunnen adviezen aandragen over de AOW leeftijd, ja. Maar ze kunnen geen rol spelen bij arbeidsovereenkomsten en -conflicten. Dat blijft een zaak tussen werknemers en werkgevers.
Ook zou het kabinet kunnen erkennen dat er een hiaat in de achterban van de vakbonden zit en de jongerenorganisaties van de verschillende politieke partijen of bv de LvSB uit kunnen nodigen.
Dankje de koekoek! De politiek heeft daar geen rol in te spelen. En zeker nu met de bestuurdersmentaliteit wat heerst bij vele arbeiderspartijen. Het is al een gotspe dat de bonden vaak als kweekvijver dienen voor de politiek. Wil je echt voor arbeidersbelangen opkomen, dan moet dat politieke barrières overschrijden. Voor wat betreft de LSVB neem ik aan dat ze al aanschuiven bij voor hun belangrike zaken, voor zover als dat mag. Maargoed, de ABVAKABO schuift ook niet aan bij KIEM onderhandelingen.
@35:
Tel daarbij de eerste alinea van deze post op (dat het niet meer gaat om het verkrijgen van broodnodige rechten, maar om het behouden van het onhoudbare) en tel uit je verlies.
Wat mij betreft is het primaire doel van een bond het beschermen van de werknemer en zijn belangen binnen de arbeidsrelatie, niet als een beweging voor sociale verandering.
@38 We hebben het hier niet over de vakbonden als CAO-onderhandelaars (dat is inderdaad hun niet te ontkennen core business), maar als ‘sociale partner’ voor het kabinet in allerlei beleid wat ons allemaal aangaat. Dus:
“Wat mij betreft is het primaire doel van een bond het beschermen van de werknemer en zijn belangen binnen de arbeidsrelatie, niet als een beweging voor sociale verandering.”
Precies! Het verhogen van de AOW leeftijd heeft niks met een arbeidsrelatie (met de werkgever) te maken. Nogmaals: ik weet dat dat de bonden het liefst ook zouden fiscaliseren, maar laat ze zich daar dan wat harder voor inzetten. Op deze manier beschermen ze namelijk niet de belangen van de werknemer.