Het economisch rollenspel van Deliveroo

De digitalisering van onze wereld heeft economisch veel mogelijk gemaakt en overhoop gehaald. Het heeft, volgens mensen als Nick Srnicek [1], een nieuw soort economische entiteit in het leven geroepen dat ze platform hebben gedoopt. Dat begrip platform vertroebelt echter meer dan ze verheldert. Net als eruit voortvloeiende begrippen als platformeconomie en platformkapitalisme. In het eerste artikel van deze serie is duidelijk geworden dat we dat woord platform ook niet nodig hebben om onconventionele economische spelers als Airbnb beter te begrijpen. Airbnb is namelijk geen bedrijf maar een markt, waarvan ze zelf marktmeester is. Wat een markt is weten we, al is dit wel een wat ongebruikelijke markt, omdat ze geprivatiseerd is. Het is wel een vrij zuiver voorbeeld van zo’n geprivatiseerde markt. Buiten het juridische omhulsel en haar winstoogmerk, is er niets bedrijfsachtig aan Airbnb. Dat is anders bij het onderwerp van dit artikel: Deliveroo. Dat is een meer hybride economische speler. Haar activiteiten zijn een samenstelsel van marktachtigheid en bedrijfsachtigheid. Deliveroo - de markt Ga naar de website van Deliveroo - hier vind je de Belgische variant, in Nederland is ze niet meer actief - en je komt op een markt voor eten. Als je iemand bent met een eetvraag dan kun je hier op zoek naar eetaanbod. Deliveroo levert de infrastructuur waarop vraag en aanbod elkaar kunnen vinden. Vergelijkbaar met Airbnb die de marktinfrastructuur voor bed and breakfasts verzorgt. In die zin is Deliveroo, net als Airbnb, ook een geprivatiseerde markt. Als vraag en aanbod elkaar vinden, wordt de transactie via de digitale infrastructuur van Deliveroo afgehandeld. In die transactie zit een belasting verdisconteerd, waarmee Deliveroo haar marktinfrastructuur in stand houdt en daarnaast een betaling voor de dienst die ze erbij levert. Deliveroo - het bedrijf In het leveren van die dienst zit het verschil met Airbnb. Deliveroo levert aan iedereen die gebruik maakt van haar markt ook een dienst: de bezorging. En die dienst is natuurlijk de hoofdreden dat mensen überhaupt gebruik maken van de Deliveroo-markt. Voor die dienst heeft ze bezorgers, fietsend met kubusjes op hun rug. Die bezorgers brengen het eten van aanbod - de restaurants - naar vraag - de hongerige huishoudens. Die bezorgdienst is een conventionele bedrijfsmatige activiteit. De manier waarop die dienst door Deliveroo georganiseerd wordt is dan weer vrij ongewoon. Allereerst vanwege de rol die software daarbij speelt. (Software die zo belangrijk is dat het algoritme zelfs een naam heeft gekregen - Frank.) Maar ook door de ongewone verhouding tussen Deliveroo en de bezorgers. Hoe dat werkt komt naar voren in het vonnis van de rechtbank in de door de FNV aangespannen zaak over werknemersrechten. De rechtzaak Kort iets over die (ondertussen beslechte) rechtzaak. Die draait om de vraag of de bezorgers van Deliveroo werknemers zijn, of zelfstandig ondernemers. De FNV spande de zaak aan, omdat ze zag dat de mensen die de arbeid leveren, zelf verzekeringen, vrije dagen en pensioenen moesten betalen en regelen. Wordt wat zij doen als ondernemerschap gekwalificeerd, dan worden er dus geen premies betaalt voor werknemers- en zorgverzekeringen. Dat lopen zowel de bezorgers als de maatschappij dan mis. Die kosten voor werknemers is voor bedrijven als Deliveroo natuurlijk reden om haar bezorgers (althans, waar het de beloning betreft) niet als werknemers te willen zien. De FNV heeft de zaak in hoger beroep echter gewonnen. Dat betekent dat deze bezorgers wel als werknemers moeten worden beschouwd. Daarbij draait het, aldus de Hoge Raad (zie §3.4-3.5 van het vonnis), om de vraag of ‘de werknemer zich verbindt om in dienst van de werkgever tegen loon gedurende zekere tijd arbeid te verrichten’. Los van de rechtszaak bieden de beschrijvingen in het vonnis ook gedetailleerd inzicht in de opmerkelijke verhouding tussen Deliveroo en haar bezorgers. Met name de marktachtige trekken waarop die bezorgdienst georganiseerd is. Het laat ook zien dat de traditionele categorieën werknemers en ondernemer niet echt toereikend zijn als we het over die bezorgers hebben. Conventionele bezorgdiensten Laten we ter vergelijking eens kijken hoe een conventionele bezorgdienst eruit zou zien. Als een traditioneel bedrijf de bezorging zou organiseren, dan zou dat gebeuren door een hiërarchische organisatie, met medewerkers in loondienst. Medewerkers die samenwerken op afdelingen met elk een eigen taak, of geografisch gebied. Er worden inschattingen gemaakt van de drukte en op basis daarvan een weekplanning. De daadwerkelijke drukte is voor het loon niet van belang. Het wordt door de werkgever doorbetaald, ook als er weinig te doen is. Het laat zich misschien vergelijken met de vroegere PTT. Een andere conventionele manier van organiseren is uitbesteden aan marktpartijen. Dan moeten er ondernemers gevonden worden die elke dag in elke stad tientallen of honderden maaltijden bezorgen. Er moet voortdurend over de prijs worden onderhandeld. Elke bezorgopdracht moet worden geadministreerd, gefactureerd en betaald. Er moet constant heen en weer gebeld worden met externe partijen die snel moeten weten waar een bakje eten gehaald en waarheen het gebracht moet worden. Beide organisatievormen lenen zich niet voor de logistieke service die Deliveroo biedt. De eerste is te inflexibel en zou relatief kostbaar zijn door de medewerkers in loondienst. De tweede vereist veel communicatie en administratie om die relatief eenvoudige dienst uit te besteden en is om die reden ook te kostbaar. Bovendien bestond er in het pre-deliveroo-tijdperk geen markt van opdrachtnemende bezorgers. De organisatie van haar bezorgmarkt Het leveren van een bezorgdienst, zoals Deliveroo en soortgelijke bedrijven doen, is in de eerste plaats natuurlijk mogelijk geworden door de digitale technologie. Door de beschikbaarheid van smartphones en apps die van algoritmes gebruik kunnen maken, zoals Frank, het hart van de Deliveroo-organisatie. Maar om van start te gaan was er meer nodig dan dat. Want zoals gezegd bestond er nog geen markt van bezorgers met vierkante kubusjes op hun rug die in afwachting van een bezorgopdracht rondfietsten. Er was niemand om iets aan uit te besteden, Deliveroo moest die markt zelf organiseren. Dat deed ze in eerste instantie, niet door toekomstige bezorgers te helpen een eigen bedrijf op te zetten, maar door ze vanaf 2015 aan te nemen met een oproepcontract (§2.2). Vanaf medio 2018 stapt ze over op bezorgen via een opdrachtovereenkomst. Dan is het volgens Deliveroo zelf uitbesteden geworden en zijn de bezorgers opeens ondernemers (§2.4). Dat met deze rechtszaak de vraag of het hier echt over ondernemerschap gaat wordt getoetst is niet zo verwonderlijk, als we een aantal praktische zaken in ogenschouw nemen. De Deliveroo outfit bijvoorbeeld. Als de bezorgers ondernemers zijn, dan verwacht je dat ze zelf kubusjes hebben waarop ze hun eigen onderneming promoten. Bel Piet, hij bezorgt graag uw friet. Maar dergelijke kubusjes zie je niet. In de praktijk gebruikt bijna elke bezorger de kleding en het kubusje van Deliveroo zelf, die hen met korting wordt aangeboden (§3.9.9). Bovendien blijkt uit de door Deliveroo opgestelde regelingen “dat de bezorgers als bezorgers van Deliveroo (her)kenbaar moeten zijn” (§3.9.10). Wat verder opvalt: Deliveroo neemt de administratie voor deze zelfstandige ondernemers voor z’n rekening. “De normale gang van zaken is dat Deliveroo namens de bezorger de aan Deliveroo gerichte factuur opstelt” (§2.4 / §3.8.1) Wat er aan bedragen op die factuur staan is ook volledig aan Deliveroo. Zij stelt eenzijdig de hoogte van het loon vast. Daar hebben de bezorgers geen invloed op, van onderhandelingen is geen sprake (§3.8.2). De ondernemers aan wie ze het bezorgen uitbesteed zijn niet zodanig ondernemer dat ze dat bezorgen zonder instructie onder de knie hebben. Want “voordat bezorgers (of hun vervangers) als zelfstandige kunnen beginnen bij Deliveroo moeten zij een aantal instructiefilms van Deliveroo hebben bekeken.” (§2.9) Verder heeft Deliveroo voor de bezorgers een ongevallenverzekering afgesloten. (§3.11.1) Dat uitbesteden van Deliveroo lijkt dus meer op onzelfstandig ondernemerschap. Ze neemt de bezorgers in bijna alles onder haar hoede. Uitbesteden op een interne markt Een telefoon krijgt de bezorger van Deliveroo niet. Wel dient de bezorger gebruik te maken van de digitale infrastructuur, van Frank. Om opdrachten aan te kunnen nemen, moeten ze ingelogd zijn. Die digitale infrastructuur moet worden geaccepteerd als werkomgeving, terwijl de bezorger volgens Deliveroo geen werknemer, maar een externe partij is. Accepteert de bezorger die werkomgeving en logt hij of zij in dan wordt het mogelijk om bezorgopdrachten aan te nemen. Afhankelijk van de locatie ten opzichte van andere bezorgers, krijgt de bezorger ook daadwerkelijk opdrachten aangeboden. Is de afstand die andere bezorgers naar restaurant en bezorgadres moeten afleggen kleiner, dan zullen zij de opdracht aangeboden krijgen. Zij hebben dan een competitief voordeel. Andere eigenschappen van bezorgers - zoals de snelheid waarmee een bepaalde bezorger doorgaans zijn bestellingen afhandelt - spelen daarbij mogelijk ook een rol. Daarover gaf Deliveroo in de rechtszaak geen openheid. (§3.7.3) Vanaf het moment dat een bezorger is ingelogd is hij dus in competitie met andere bezorgers, zoals op een markt. En dat we het hier over een markt hebben blijkt ook uit de hogere prijs die het algoritme voor een bezorgdienst biedt als er te weinig bezorgers zijn. Deliveroo noemt dat zelf ook ‘marktwerking’ (§3.8.2) Deliveroo doet het dus voorkomen alsof ze bezorgopdrachten uitbesteed aan zelfstandige ondernemers op een (externe) markt. Beter kunnen we echter spreken over inbesteding aan onzelfstandige ondernemers op een interne markt. De bezorgers moeten inloggen op de digitale marktplaats, waarvan Deliveroo de marktmeester is en de enige opdrachtgever. De verdiensten zijn een gegeven. De administratie en de verzekering wordt ze uit handen genomen. En in de outfit van Deliveroo, werken ze aan de naamsbekendheid van hun enige opdrachtgever. Conclusie Deliveroo bestaat dus uit twee onderdelen. Ze is een private digitale markt waarop eters en restaurants elkaar ontmoeten. Wordt er een bestelling gedaan, dan levert Deliveroo daar een dienst bij. Die dienst wordt op haar eigen interne markt inbesteed aan bezorgers die elkaar beconcurreren om opdrachten, maar die eigenlijk nauwelijks zelfstandigheid kennen. De rechter heeft ze tot werknemers benoemd, maar misschien is onzelfstandig ondernemer een betere benaming [2]. Op die interne markt vervult Deliveroo zelf een dubbelrol. Ze is marktmeester en de enige opdrachtgever [3]. Deliveroo is dus een hybride constructie van bedrijfsachtigheid en marktachtigheid, waarin ze zelf verschillende rollen speelt. Daarmee wordt een glimp getoond van de mogelijkheden die algoritmes en tech bieden voor het anders organiseren van economische organisaties. [1] De schrijver van Platform Capitalism. [2] Er wordt ook wel over schijnzelfstandigheid gesproken, maar dat wekt de suggestie dat we of over echte zelfstandige moeten spreken, of over werknemers. Het laat derhalve deze nieuwe organisatorische constructie van de geprivatiseerde interne markt buiten beeld. Daar komt de ongewone positie van die bezorgers uit voort. Een positie die anders is dan zowel de traditionele ondernemer als de traditionele werknemer en misschien een eigen label verdient. [3] Dat maakt haar tot een soort monopolist, of preciezer, een monopsonist - ze is op deze markt de enige koper van de bezorgdienst. --------- Dit artikel is onderdeel van de serie Workshop Nieuw Kapitalisme. Deze serie verschijnt tevens op Substack. Geïnteresseerden kunnen zich daar inschrijven voor een nieuwsbrief, die bij elk nieuw artikel wordt verstuurd.

Fat Cat Day 2023

Dit jaar een dagje eerder: de dag dat de 14 meest invloedrijke CEO’s van Nederland gemiddeld net zo veel salaris/bonus/etc. hebben binnengeharkt als iemand met een minimumloon aan het einde van het jaar. Vakbond FNV roept sinds 2020 deze dag uit tot Fat Cat Day.

Vorig jaar was het dus op 7 januari. En dat terwijl door de stijging van het minimumloon dit jaar (van €10,65 per uur naar €11,75) de CEO’s in principe iets langer zouden moeten werken om een jaarloon te verdienen. Of zou die stijging het gat dan misschien toch niet dichten?

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: FaceMePLS (cc)

Bananenrepubliek Jumbo

COLUMN - Een greep uit een brief van Jumbo aan de vakbond, die mij per ongeluk onder ogen kwam. “Er komt immers geen cao.” “Afzien van het arbeidsvoorwaardenreglement (avr) levert helemaal niets op.” “Nu niet en later niet.” “De strijd voor een cao is onacceptabel.” “De cao is verleden tijd.” “Wij gaan onder geen beding meer praten.” “Het avr is de nieuwe standaard.” “U moet per direct stoppen met het misleiden…”

De dictatoriale taal die Karel de Jong, directeur supply chain bij Jumbo, over vakbondsrechten en het recht op collectieve onderhandelingen bezigt, is ongehoord.

Ik hoor van alles over vakbondsrechtenschendingen over de hele wereld. Maar zelfs in de meest corrupte landen zetten directies dit niet op papier. Karel wél. Hij is de schaamte allang voorbij. Karel leest de vakbond de les over het schenden van belangen van hun medewerkers. Daar heeft hij immers verstand van.

Een onderneming hoort vakbonden niet te dicteren wat zij wel of niet mogen en moeten. Vrije vakbonden en het recht op onderhandelingen zijn mensenrechten, Karel. Maar de directeur supply chain maalt niet om mensenrechten, aldus Oxfam. Ze maken misbruik van hun onderhandelingsmacht. Lekker goedkoop!
© www.Behindthebarcodes.nl Oxfam Novib Behind the barcodes

Andere ondernemingen verplichten zichzelf uitgebreid om zich aan regels en ethische codes te houden, zoals UN Global Compact, OECD Guidelines en Global Deal. Jumbo lukt het niet eens om de flinterdunne Nederlandse Corporate Governance Code te volgen. “Jumbo past zo veel mogelijk de Nederlandse Corporate Governance Code toe”, aldus hun jaarverslag. Zo veel mogelijk. We zijn dus eerlijk en transparant voor zover het ons uitkomt. Lekker makkelijk!

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Ankara aan de Amstel

COLUMN - Nog één week en dan is het weer 1 mei. In Amsterdam mag die dag alleen onder beperkende voorwaarden worden gevierd.

Het was tijdens een grote demonstratie in Brussel dat ik een stukje opliep met Ton Heerts. Het was april 2014 en op een of andere manier kwam het ter sprake. Nu Koningsdag niet meer op 30 april valt ontstaat er wat lucht om 1 mei terug te pakken. Ton vond dat een goed idee en we liepen verder zoals dat in een demonstratie gaat. In de “rush” van een grote demonstratie spreek je wel vaker wat vrijblijvende verklaringen naar elkaar uit.

In Januari 2015 kwam het onderwerp terug. Ik was in de fusie inmiddels vrijgesteld van mijn primaire taken en had nog enkele resterende taken waaronder het zogenaamde campagne team. Toen het ter sprake kwam ben ik eigenlijk onmiddellijk gaan denken hoe we dit zouden kunnen doen en maakte een eerste presentatie voor ons campagneteam en daarna het dagelijks bestuur.

Open, vrolijk, positief en een goede balans tussen informatie, inhoud en amusement. Waarbij de amusementsfactor mensen zou moeten trekken die normalerwijs thuisblijven. Een evenement waarvan je achteraf tegen de thuisblijvers zegt: je had erbij moeten zijn. En natuurlijk moet dat net als in andere landen in de hoofdstad, in Amsterdam. Ik had de hele kermis in het Vondelpark bedacht. Een totaal concept.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

‘Werkgevers buiten op grote schaal personeel uit’

Trouw:

Werkgevers buiten op grote schaal personeel uit. Dat zei FNV-voorzitter Heerts zaterdag. De vakbond deed de afgelopen maanden onderzoek naar de pluimvee- en steigerbouwsector en zag dat via schijnconstructies en het ontduiken van cao’s gesjoemeld wordt met salarissen.

De resultaten van die onderzoeken werden al eerder bekendgemaakt, maar Heerts denkt dat er in veel meer branches gefraudeerd wordt. ‘Er is een miljardenroof gaande. Grote ondernemingen als Albert Heijn, Shell en AkzoNobel maken zich schuldig aan deze praktijken.’

De FNV-voorzitter zegt dat er vooral problemen zijn bij uitzendkrachten. Die krijgen vaak minder betaald dan waar ze recht op hebben. In de steigerbouw komt dit vaak voor bij buitenlandse werknemers. Het gaat volgens de vakbond dan al gauw om enkele euro’s per uur. Schijnconstructies maken de arbeidsmarkt kapot, stelt de vakbondsman. ‘Ze hebben grote gevolgen voor de arbeidsvoorwaarden van mensen en voor de kwaliteit van het werk’, aldus Heerts.

Foto: Ritzo ten Cate (cc)

FNV: Meeste gemeenten toetsen niet op verdringing

NIEUWS - Arbeidsverdringing – waarbij bijstandsgerechtigden min of meer worden gedwongen voor een appel en een ei werk te doen waar o.a. gemeenten zelf flink op beknibbelen – neemt hand over hand toe. Toch zijn er ook positieve ontwikkelingen, meent de FNV. Morgen houdt ze een debat in Amsterdam.

De gemeente Westland is de meest sociale gemeente van 2016. Dat blijkt uit de FNV Lokale Monitor, waarin de grootste vakbond iedere twee jaar het sociale beleid beoordeelt van gemeenten.

De grote steden doen het trouwens ook lang niet slecht: Amsterdam en Den Haag staan samen op de 2e plaats. Op 3 staan Oss, Smallingerland en Maastricht met omliggende gemeenten.

Westland scoort zo goed omdat de gemeente consequent toetst op verdringing van bestaande banen bij het bieden van werk aan mensen met een uitkering. Het is daarmee – helaas – een uitzondering: meer dan de helft van de gemeenten toetst dit ondanks hun wettelijke plicht niet of onvoldoende.

‘Werk hoort betaald te worden’

In veel gemeenten worden uitkeringsgerechtigden gedwongen te werken zonder loon.

Ruud Kuin, vicevoorzitter van de FNV, vindt dat een uitermate kwalijke zaak:

Werk hoort gewoon betaald te worden volgens de cao. Werken zonder loon is niet alleen respectloos naar de uitkeringsgerechtigden, het maakt werknemers ook concurrenten van elkaar, waardoor de prijs van arbeid verder onder druk komt te staan.

Foto: Ross Mayfield (cc)

Gele bonden, of hoe Nokia & IKEA de vakbond slim buiten spel zetten

COLUMN - Voor werkgevers zijn vakbonden maar lastig. Daarom houden ze een vakbond het liefst in de greep met een eigen bedrijfsvakbond, ook wel ‘gele bond’ genoemd. Dat hoort niet, maar het gebeurt wel. 

Ik dacht altijd dat de uitdrukking gele bond afkomstig was uit Amerika; waar “yellow” staat voor laf. Maar de oorsprong van ‘gele bonden’ ligt in Frankrijk bij de Federation Nationale des Jaunes de France. De definitie is volgens ILO:

A union limited to a single company which dominates or strongly influences it, thereby limiting its influence.

Een vakbond binnen een enkel bedrijf, welk de vakbond domineert of sterk beïnvloedt, om zijn invloed te beperken.

Bonden die het op een akkoordje gooien met een werkgever en de FNV buitensluiten, zijn dus niet per definitie gele bonden. Maar het feit dat het gebeurt en de daarop volgende verontwaardiging van de FNV, laat de zwakte van de Nederlandse vakbeweging zien. We zijn allemaal muizen, maar FNV is de grootste muis.

Sinds 2001 zien we steeds vaker dat kleinere vakbonden het op een akkoordje gooien met werkgevers. We zijn het te vaak niet eens met elkaar. Het Nederlandse gebruik dat ondertekening van een cao in veel gevallen een bijdrage van werkgever aan de vakbond ten gevolg heeft, maakt het niet eenvoudiger.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

‘Ontslagen TNT-bezorgers illegaal weer aan het werk’

De zegeningen van de privatisering: TNT sluit vestigingen en ontslaat honderden vaste medewerkers, en die kunnen vervolgens via uitzend- en freelanceconstructies weer aan het werk voor… TNT.

Die beschuldiging uit vakbond Abvakabo FNV. TNT zegt zich niet te herkennen in dit beeld en er alles aan te doen om werknemers elders in het bedrijf onder te brengen, aldus het Algemeen Dagblad.

Bezorgers bevestigen het verhaal. ‘Bij ten minste één depot gaat dit zo en zijn tien TNT-medewerkers met behoud van uitkering aan de slag gegaan. Er werken nu nog steeds meerdere mensen op die basis.’

Sociale Zekerheid is niet voor zzp-ers bedoeld, aldus de vakbond

Even dacht ik dat ik van doen had met De Speld terwijl het toch echt de NOS site is. Vooral de uitspraak van de FNV voorzitter Ton Heerts leek wel een parodie op een misplaatste grap: “We hebben er 100 jaar over gedaan om een stelsel van sociale zekerheid op te bouwen. Dat gooien we niet zomaar te grabbel”.

En dat over een plan dat alle werknemers, ook ZZP-ers weer toegang tot een betaalbare basale sociale voorziening bij ziekte en arbeidsongeschiktheid biedt. Neen, dat “voorrecht” van (betaalbare) sociale zekerheid is natuurlijk alleen voorbehouden aan mensen met een vast werkverband en eigenlijk alleen maar vakbondsleden.

Volgende