Tony’s miljoenen

Terwijl de Britten zich deze dagen vooral druk maken over de verfilming van het leven van The Iron Lady, ligt een andere, minstens even omstreden voormalig premier van het Verenigd Koninkrijk onder vuur omdat hij afgelopen jaar miljoenen ponden via een ingewikkeld web van vennootschappen buiten het bereik van de fiscus wist te houden.

Tony Blair, toch al niet Engelands lieveling na de schimmige wijze waarop hij, in het kielzog van bondgenoot de VS, zijn land de Irak-oorlog in rommelde, ligt nu onder vuur om de wijze waarop hij de omzet van zijn business consultancy-onderneming Tony Blair Associates (meer dan 12 miljoen pond in 2011) rondpompt totdat er uiteindelijk een minimaal bedrag aan belastbare winst overblijft.

In een interview met het Indiase CNBC-TV18 op 28 september deed Blair -die als speciaal gezant van de VN, de EU, de VS en Rusland belast is met de zogenaamde Routekaart voor Vrede in het Midden-Oosten- verwijten dat hij bij zijn taken als afgezant te veel oog had voor zijn eigen zakelijke belangen nog af als stemmingmakerij door de media. Linkse media zouden aanstoot nemen aan zijn rol als architect van New Labour (de op de Third Way gebaseerde sociaal-democratische politiek), terwijl de conservatieve pers vooral verbolgen zou zijn over de 3 opeenvolgende verkiezingsoverwinningen van Labour.

“If what I was interested in doing was making money I could make a lot more and have a very gentle and easy life.” Maar die statement lijkt vooral bedoeld voor de bühne, want in datzelfde jaar verdween zo’n 8 miljoen pond aan omzet in niet nader bepaalde ‘administrative expenses’, zodat uiteindelijk een winst van ‘slechts‘ 1 miljoen pond overbleef. Waar de miljoenen aan administratieve kosten heengaan blijft dus onduidelijk. Blairs liefdadigheidsstichtingen staan in ieder geval volledig los van zijn overige zakelijke vennootschappen, meldt The Sunday Telegraph.

Het belooft dus een zwaar jaar te worden voor de man die zich bij zijn aantreden in 1997 nog kon beroepen op een ongekende populariteit. Deze zomer worden namelijk ook de langverwachte resultaten bekendgemaakt van het onderzoek onder leiding van Sir John Chilcot, die inmiddels 2 jaar werkt aan een zeer uitgebreid en diepgaand rapport over de Britse besluitvorming rond de inval in Irak.

De Mail on Sunday publiceerde al in juli over uitgelekte conclusies van het onderzoek. De strekking: met zijn zogenaamde ‘sofa-government’ style, waardoor een groot deel van de regering in de besluitvorming de facto buitenspel werd gezet, dirigeerde de oud-premier, samen met zijn spindoctor Alastair Campbell en een inner circle van vertrouwelingen, het land vanaf 2002 een onvermijdelijke oorlog in. Hun enige opzet: ‘to make a case for war’.

Een woordvoerder van Blair kon of wilde geen toelichting geven op de publicatie in de Britse zondagspers. Hoewel de zakelijke activiteiten van de oud-premier hem geen windeieren leggen, lijkt de imagoschade voor hem inmiddels onherstelbaar. Alleen een succes in zijn gezantschap in het Midden-Oosten kan daar nog verandering in brengen. Helaas voor hem lijkt dat vooruitzicht na 10 jaar vruchteloos onderhandelen verder weg dan ooit.