Medio vorig jaar sprak toenmalig minister van Integratie Van der Laan over 15.330 importbruiden in 2008. De situatie was zo alarmerend dat hij zei: “Het gaat onze spankracht te boven.” Johanna Nouri en Flip van Dyke gingen op zoek naar de waarheid achter de cijfers. Vandaag deel 2, nadat deel 1 eerder bij ons verscheen.
In deel 1 hebben wij laten zien dat het beeld dat de import van huwelijkspartners gierend uit de klauwen loopt, schromelijk overdreven is. Zo’n 45 procent van de allochtonen huwt met een Nederlandse partner, slechts 8 procent vindt een partner in het land van herkomst. Meer dan de helft van de huwelijksimport komt voor rekening van autochtone Nederlanders die toevallig in het buitenland aanlopen tegen de liefde van hun leven.
Vandaag kijken we naar de huwelijksimport door allochtonen en vooral de klassieke migratiegroepen, staan we stil bij het vermeende misbruik van de Belgiëroute en onderzoeken we hoe het is gesteld met de vermeende massa-immigratie uit ‘moslimlanden’.
Grafiek 1 laat zien dat er bij allochtonen die huwen met iemand van gelijke herkomst, steeds minder vaak sprake is van een migratiehuwelijk. In 2008 is er wel een lichte stijging te zien. Van der Laan tijdens het vragenuur op 9 juni 2009 (.pdf): “Ik heb natuurlijk meteen cijfers gevraagd aan de ambtenaren over het effect van de Wet Inburgering buitenland. Daaruit blijkt dat in de jaren 2005, 2006 en 2007 het aantal gezinsvormingen en -herenigingen is gedaald van 16.000 naar 11.000. Onlangs bleek uit de cijfers van 2008 dat dat aantal weer gestegen is naar 15.000.” Dat is ook niet vreemd als je bedenkt dat het slagingspercentage voor het taalexamen in het land van herkomst hoog is.
Het doel van dit examen was trouwens niet om drempels op te werpen voor gezinsvorming, maar om de integratie te bevorderen, zoals minister Verdonk destijds antwoordde op bezorgde vragen daarover van de PvdA. Het inzetten van het examen om de gezinsvorming af te remmen zou dan ook getuigen van een radicale beleidswijziging (bron .pdf).
Daarnaast schreef het Kabinet in oktober vorig jaar (.pdf) dat de stijging in 2008 deels kan worden toegeschreven aan het feit dat in de afgelopen jaren ook de inkomenseis (van 100 naar minimaal 120 procent van het bijstandsniveau) en de leeftijdseis (van 18 naar minimaal 21 jaar) zijn verhoogd. Maar inmiddels is men gewend aan deze nieuwe eisen en kan men er ook aan voldoen.
Anders gesteld: de maatregelen hebben maar tijdelijk een effect. Ook het evaluatie-onderzoek van het WODC naar de verhoging van de inkomens- en leeftijdseis stelt dat er sterke aanwijzingen zijn voor dit uitstelgedrag.
Grafiek 2 zoemt in op de klassieke migratiegroepen. Duidelijk zichtbaar is dat door de jaren heen het aantal migratiehuwelijken onder die groepen sterk is afgenomen. Een beeld dat ook uit eerdere CBS-rapportages opdoemt.
Naar aanleiding van de berichten in juni 2009 (zie deel 1) schreef Johanna op 11 juni 2009 al een blog dat laat zien dat het aandeel van niet-westerse allochtonen in de immigratie al jarenlang daalt. Van alle immigranten in 2008 was nog geen 5 procent afkomstig uit Marokko en Turkije.
Ook eerdere gegevens van het CBS laten zien dat Turkse en Marokkaanse Nederlanders steeds minder vaak hun partner uit het land van herkomst laten overkomen.
De meeste Marokkanen en Turken trouwen nog steeds met een vrouw van dezelfde herkomst, zoals te zien is in grafiek 3 en 4. Maar steeds vaker is dat een vrouw die al in Nederland woont. In 2006 liet nog slechts ongeveer een kwart zijn bruid overkomen uit Turkije en Marokko, duidelijk minder dan vijf jaar eerder. Slechts één op de tien mannen trouwt in 2006 met een autochtone bruid. Dit sluit aan bij de daling in aantallen Turkse en Marokkaanse immigranten. Of zoals het CBS het formuleerde (.pdf): “Het aantal migratiehuwelijken neemt sinds 2003 af, vooral bij Turken en Marokkanen. Deze afname is bij zowel de eerste als de tweede generatie zichtbaar. Het lijkt erop dat er in plaats van migratiehuwelijken meer huwelijken plaatsvinden met iemand uit dezelfde herkomstgroep die al in Nederland gevestigd is. Het aantal gemengde huwelijken is in deze periode niet toegenomen.”
Grafiek 5 en 6 laten duidelijk zien dat de tweede generatie van de klassieke migratiegroepen veel minder vaak dan de eerste generatie zijn partner laat overkomen uit het land van herkomst.
Wat Van der Laan ook zei is dat Marokkaanse mannen hun bruiden via België het land binnen zouden smokkelen. Dit staat ook wel bekend als de Belgiëroute.
Nederland heeft een van de strengste, zo niet strengste, regels met betrekking tot gezinsvorming en -hereniging. Om die strenge regels te omzeilen zou je als Nederlander naar een ander EU-land kunnen gaan en je daar tijdelijk vestigen, daar je partner van buiten de EU heen laten komen, die dan vervolgens in dat EU-land een verblijfsstatus kan krijgen en dan weer naar Nederland gaan, waar je dan voor je partner een verblijfsstatus kan krijgen met een beroep op het gemeenschapsrecht (ook wel bekend als: ‘burger van de Unie’ met ‘EU-rechten’).
Dat klinkt simpel, maar je moet natuurlijk wel in het andere EU-land aan alle voorwaarden voldoen, zoals: een inkomen en huisvesting hebben. De belangrijkste vraag is natuurlijk: hoe vaak komt het voor? Als je de verhalen mag geloven dan zouden de helft van alle files in Nederland veroorzaakt worden door buitenlanders die gebruik maken van de Belgiëroute.
Over dat vermeende misbruik van deze België- en soms Duitslandroute stelt het Jaarrapport Integratie 2008 echter (.pdf): “Het is vooral de tweede generatie die per saldo de laatste jaren Nederland verlaat. De populairste bestemmingslanden waren in 2007 België, het Verenigd Koninkrijk en Turkije. België is vooral in trek bij tweede generatie Marokkanen en Turken. Dit houdt mogelijk verband met de aangescherpte regels voor gezinsvorming in Nederland, waardoor naar België uitgeweken wordt (de zogenaamde Belgiëroute). Dat veelvuldig gebruik wordt gemaakt van deze route blijkt echter niet uit de immigratiecijfers. De immigratie van Marokkanen en Turken vanuit België nam vanaf 2004 ook wel toe, maar in veel mindere mate dan de emigratie en was in 2007 minder dan een derde van het aantal emigranten naar België (Nicolaas en Van Agtmaal-Wobma, 2008).”
Eind vorig jaar werd een onderzoek naar het gebruik van dit gemeenschapsrecht gepubliceerd (.pdf) dat Regioplan uitvoerde in opdracht van het WODC. Regioplan heeft het hele IND-bestand over de periode 2005 tot en met 2008 doorgelopen. Zij telden 753 gevallen die voldeden aan het profiel van iemand die gebruik maakt van de Belgiëroute. Nee, niet per dag, niet per maand. Over de hele vier jaar. Een kwart daarvan was van Turkse of Marokkaanse origine. Velen bleken helemaal niet van de Belgiëroute gebruik gemaakt te hebben, maar waren Nederlanders die in een EU-land woonden, iemand waren tegengekomen en vervolgens getrouwd zijn. Het onderzoek ziet inderdaad wel gevallen van misbruik van het gemeenschapsrecht. Maar het blijken er maar heel weinig te zijn.
Nederland maakt zich weer eens druk over een probleem dat niet bestaat.
En dan tot slot de massale huwelijksmigratie uit moslimlanden, al die moslims die een vrouw zoeken in het land van herkomst. Wij hebben de CBS-cijfers van de immigratie in 2007 en 2008 doorgespit en daarbij ingezoomd op de groep vrouwen van 21 tot en met 40 jaar. Gedetailleerde berekeningen zijn in de Excel-file te vinden. ‘Moslimlanden’ zijn landen waar minimaal 50 procent van de bevolking islamitisch is. Het is de definitie die ook de heer Fritsma van de PVV hanteert, evenals minister Hirsch Ballin.
In 2007 kwamen een kleine 11 duizend niet-westerse vrouwen naar Nederland, in 2008 14 duizend. Slechts eenderde van hen is afkomstig uit een overwegend islamitisch land.
Als wij kijken naar het totaal aantal vrouwelijke immigranten uit niet-westerse landen, dan zien wij dat er in 2008 263 meer vrouwen uit ‘moslimlanden’ immigreerden tussen de 21 en 40 jaar dan uit de rest van de niet-westerse landen, vergeleken met 2007. Niet een aantal om wakker van te liggen, zouden wij zeggen, anders dan Van der Laan, de Telegraaf, de Volkskrant en 139 Tweede-Kamerleden.
Conclusies
- In 2008 waren er niet 15 duizend maar slechts 8 duizend immigratiehuwelijken, waarvan slechts eenderde niet-westerse allochtone Nederlanders betrof die hun partner uit het buitenland lieten overkomen.
- 56 procent van de allochtonen huwt met een autochtoon. Zo’n 12 procent van de allochtonen haalt zijn partner uit het buitenland. 8 procent van de allochtone huwelijken betreft een huwelijk met een partner uit het land van herkomst.
- Het aantal immigratiehuwelijken onder allochtonen daalt al jaren. De stijging in 2008 wordt veroorzaakt door het uitstelgedrag als gevolg van de aangescherpte eisen voor gezinsvorming: het duurt wat langer voor men aan de eisen voldoet, maar de aanhouder wint.
- Uit de immigratiecijfers blijkt niet dat de ‘Belgiëroute’ veelvuldig misbruikt wordt.
- Van een onevenredig hoge immigratie uit moslimlanden blijkt niets.
Tot slot
Aan het slot van dit tweeluik met een rationele analyse van de cijfers een aantal woorden uit ons hart. Het gros van de krantenartikelen, politieke debatten en uitspraken gaat over cijfers. Cijfers die bij nader onderzoek vaak niet blijken te kloppen of uit hun verband gerukt zijn. Het hele debat richt zich op problemen, denk aan misbruik, fraude, sluipwegen, de spankracht van de samenleving enzovoort. De debatpartners worden daarbij niet gehinderd door kennis van feiten en onderbouwing stoelt op individuele waarnemingen (“ik ken persoonlijk iemand die…”).
Daarmee wordt voorbij gegaan aan het feit dat een aanzienlijk deel van de huwelijksmigratie volgmigratie van asielzoekers, vluchtelingen en kennismigranten is. Met name voor die eerste twee geldt dat het voor hen onmogelijk is hun leven in het land van herkomst op te bouwen. Het zou inhumaan zijn hen te ontzeggen om hier met hun partner en kinderen in vrijheid te leven.
Daarnaast is het niet zo dat elke huwelijksmigrant voor problemen zorgt. Sterker nog: de meesten zorgen helemaal niet voor problemen, het is maar een klein groepje waar dat speelt en dat groepje zorgt ervoor dat er steeds weer nieuwe regels worden gemaakt die ook het leven van de goedwillenden verpesten.
De meeste huwelijksmigranten zijn oprechte mensen. Niet alleen Ali en Fatima, maar ook Henk en Ingrid. Mensen die toevallig de liefde vinden in het buitenland en die hier hun gezin willen stichten. Daarbij gebruik makend van het fundamentele recht op vrije partnerkeuze en het fundamentele recht op een gezinsleven.
Humberto Tan verwoordde het donderdagavond bij Knevel en Van den Brink uitstekend (uitzendinggemist na 40:40 min.). Het debat in Nederland is zeer negatief van toon. We spreken slechts over incidenten en uitwassen en gaan volledig voorbij aan de succesvolle migratie en integratie van de meesten. Tan zei dat er een wereld van verschil is tussen het tegengaan van kansarme immigranten en het bevorderen van kansrijke immigratie. We zijn het daar helemaal mee eens.
Het komt ook regelmatig voor dat Nederlanders de liefde beproeven in het buitenland. En daar maken we prachtige tv-series over zoals Grenzeloos Verliefd. We leven mee met Jessica die samen met Rami een bestaan opbouwt in de prachtige Jordaanse stad Petra, en met Kristel die als een blok valt voor de Argentijnse gaucho Gonzalo. Normale mensen die de liefde van hun leven ontmoeten. We leven mee met hun romantiek en hun geluk, met hun pogingen twee werelden met elkaar te verbinden. Voor Nederlanders die de omgekeerde route volgen is dat niet anders. Ook zij kiezen voor de liefde.
Alle tabellen, links naar CBS-tabellen en nog meer informatie zijn te vinden in deze Excel-file.
Reacties (15)
Lies, damned lies, and statistics. Ik heb in de loop der jaren zoveel verschillende migratie statistieken gezien, dat ik geen enkel cijfer meer vertrouw.
het fundamentele recht op gezinsleven botst met het fundamentele recht van een samenleving om immigratie beperkingen op te leggen. Als je dan toch zo graag een gezinsleven wil starten met iemand uit een arm land, dan kun je altijd nog naar dat land verhuizen. Maar de reden waarom men graag hier wil wonen is veelal financieel, dat heeft weinig met liefde te maken. Verder vind ik het opvallend dat het Europese hof vorige week aangaf dat wel of geen homohuwelijk een zaak van landen zelf is en niet het hof. Vreemd genoeg heeft men wel uitspraken gedaan over het fundamentele recht op een gezinsleven bij immigratiebeperkingen. Waarom dit onderscheid? Is het homohuwelijk geen fundamenteel recht volgens het hof? Blijkbaar niet. Zo zie je maar dat het allemaal een zaak van interpretatie is.
@KB
“het fundamentele recht van een samenleving om immigratie beperkingen op te leggen”.
Hoezo heeft een samenleving rechten, laat staan fundamentele rechten?
Een samenleving is een collectie van individuen die in meer of mindere mate een lotsverbondenheid voelen (een andere definitie mag van mij, maar ik daag een ieder uit er een te vinden waarbij die samenleving een rechtspersoon wordt zonder in organische maatschappijbeelden te vluchten). Onderdeel daarvan zijn de individuen in die samenleving die met een individu uit een andere samenleving samen de liefde vinden. Waar ze dan uiteindelijk gaan wonen zal vast bepaald worden door de locatie waar hun lot het best lijkt uit te vallen, maar dat lijkt mij geen zaak voor de andere individuen van die samenleving.
Met je opmerking over de uitspraak van het hof ben ik deels eens. Deels vind ik het terecht dat het hof niet op de stoel van de wetgever gaat zitten indien daar niet een juridische reden voor is.
@2: ”Waar ze dan uiteindelijk gaan wonen zal vast bepaald worden door de locatie waar hun lot het best lijkt uit te vallen, maar dat lijkt mij geen zaak voor de andere individuen van die samenleving.”
in feite zeg je dat iedere niet Nederlander het recht heeft in Nederland te gaan wonen. Daar ben ik het niet mee eens. Wat mij betreft gelden immigratie regels voor alle immigranten, wat ook de reden is dat ze naar Nederland willen komen. Gelijke monniken gelijke kappen.
@3: In de kontekst lijkt me dat ’t niet gaat om iedere niet-nederlander, maar alleen om die niet-nederlanders die trouwen met een nederlander.
Als jij met bijvoorbeeld een braziliaan(se) zou willen trouwen, zou je volgens jouw denken dus naar Brazilië moeten emigreren, want hij/zij mag van jou Nederland niet ‘zomaar’ binnen kunnen komen. Als Brazilië net zo’n regel heeft, zou je dus nooit met je man/vrouw samen kunnen wonen, tenzij je emigreert naar een derde land met soepelere regels, ook al heb je allebei niets met dat land.
Of vind je dat nederlanders niet met amerikanen, australiërs, zwitsers of -stel je voor- turken of marokkanen horen te trouwen?
“Wat mij betreft gelden immigratie regels voor alle immigranten, wat ook de reden is dat ze naar Nederland willen komen.”
Onderdeel van die immigratieregels is nou juist welke redenen om naar Nederland te komen door onze overheid als geldig worden gezien.
@4: ik zie het zo: Nederland heeft hoog ontwikkelde maatschappij met een hoog voorzieningen niveau. En bovendien is Nederland een verzorgingsstaat met veel collectieve regelingen. Dat kost allemaal veel geld om dat in stand te houden. Een verstandig immigratie beleid houdt dus in om te zorgen dat je alleen die immigranten toelaat die hier een positieve bijdrage aan leveren, want het heeft weinig nut om immigranten toe te laten die de Nederlandse samenleving meer geld kosten dan ze opbrengen, want daarmee hollen we het voorzieningen niveau van iedereen uit. Selectie van die immigranten die we willen toelaten gebeurt op basis van bepaalde criteria, in Nederland is dit nu geloof ik alleen een inkomenseis, maar bijvoorbeeld landen als Australie hebben een puntensysteem wat mij beter lijkt. Nu is de vraag: zou deze selectie ook voor huwelijksmigranten moeten gelden? Wat mij betreft wel. Stel je haalt hier iemand naar toe als partner zonder enige kwalificaties, waardoor deze persoon niet of nauwelijks kan meedraaien op de arbeidsmarkt en dus geen belasting zal betalen. Is het eerlijk dat wij burgers van Nederland de kosten van de voorzieningen waar deze persoon gebruik van zal maken moeten betalen? Dat lijkt me niet. Misschien dat de partner wil opdraaien voor de kosten, maar anders zie ik geen reden om deze persoon toe te laten. Ik zou het ook oneerlijk vinden ten opzichte van de ”gewone” immigranten waar we wel eisen aan stellen. In de praktijk zal het probleem zich meestal voordoen met kansarme mensen uit ontwikkelingslanden en voor een Nederlander is het niet zo’n probleem om daar te gaan wonen. Ze zien je als rijke westerling graag komen en/of hebben weinig collectieve voorzieningen of anders moet je gewoon betalen. Ik ben er van overtuigd dat als men die voorzieningen wel had, men evengoed strenge eisen zou stellen aan toelating van migranten. Niet alle landen zijn zo gek als Nederland door decennia lang iedereen maar toe te laten zonder nauwelijks eisen te stellen.
@5: De strekking van je reaktie laat zich lezen als ‘individuele rechten’ mogen helemaal ondergeschikt worden gemaakt aan het kollektief belang’ (wat dat dan ook moge zijn). Ik persoonlijk hecht aan een samenleving waar het individu bepaalde rechten heeft die niet zomaar aan de kant kunnen worden geschoven omdat ze nu even niet uitkomen; zeg maar de westerse traditie.
“In de praktijk zal het probleem zich meestal voordoen met kansarme mensen uit ontwikkelingslanden” Misschien, maar het cruciale woordje is hier “meestal” m.a.w. niet altijd.
“ontwikkelingslanden en voor een Nederlander is het niet zo’n probleem om daar te gaan wonen” Hangt maar net af van de opleiding en/of het eigen vermogen van die nederlander of die daar in z’n eigen levensonderhoud kan voorzien. Bovendien, waarom moet die nederlander van jou emigreren? Is zijn paspoort minder waard dan het jouwe, alleen omdat hij/zij toevallig verliefd wordt op iemand uit een ander land.
Trouwens, het geldt ook voor partners uit ‘ontwikkelde’ landen, en als ze daar net zo’n regel hebben, kan het paar dus niet trouwen (mijn vraag aan je uit #4, die je in #5 zorgvuldig vermijdt te beantwoorden).
Ik zie niet in wat er voor oneerlijks is t.o.v. wat jij noemt ‘gewone’ immigranten, het gaat erom dat de huwelijksmigrant door het huwelijk met een nederlander een binding heeft met Nederland en daarnaast gaat het ook om de rechten van een nederlander, die jij zomaar even opzijschuift om een probleem op te lossen wat nauwelijks bestaat.
“Niet alle landen zijn zo gek als Nederland door decennia lang iedereen maar toe te laten zonder nauwelijks eisen te stellen.” Nederland stelt wel degelijk eisen bij immigratie, zelfs als het gaat om huwelijksmigratie. En wat andere landen doen interesseert me alleen als je ook aangeeft wat ze dan doen en waarom het relevant is. Niet alle landen staan abortus toe, waarom verbieden wij het dan niet ook?
Oh ja, “dat je alleen die immigranten toelaat die hier een positieve bijdrage aan leveren.” En positieve bijdrages anders dan in geld tellen voor jou niet?
@6: de strekking van jouw reactie laat zich lezen dat individuele rechten boven die van het collectief gaan, maar het collectief mag wel de rekening betalen. Stel dan voor dat iedereen een partner van waar ook ter wereld mag halen, zonder eisen, maar dat alle rekeningen, van gezondheidszorg, onderwijs, uitkeringen, enzovoorts betaald worden door de Nederlandse partner. Dan is het probleem van kosten afwentelen op het collectief opgelost.
@7: Zoals ik al aangaf met “(wat dat dan ook moge zijn)” geloof ik niet dat ‘het kollektief belang’ zo eenvoudig is aan te wijzen en de nederlandse bevolking of samenleving als ‘het kollektief’ aanduiden roept bij mij onaangename associaties op (je zou hier natuurlijk een godwin in kunnen lezen, maar mijn eerste associatie is eigenlijk meer het kommunisme); te snel wordt het individu uit het oog verloren en in mijn beleving bestaat de samenleving uit individuele personen.
Natuurlijk zijn er situaties waarin bepaalde rechten moeten kunnen worden opgeschort, maar daarbij denk ik toch meer aan bijvoorbeeld kriminelen.
Ik vind het ook niet verkeerd om bepaalde eisen te stellen, bijvoorbeeld de minimuminkomenseis is in mijn ogen niet geheel onredelijk. Ook dat je aannemelijk kunt maken dat je relatie serieus is lijkt me een redelijke eis, hoewel in mijn ogen Nederland daarin doorschiet.
Over wat voor eisen redelijk zijn, kun je van mening verschillen, maar ik wil daarin duidelijk minder ver gaan dan jij, om de simpele reden dat jouw eisen niet redelijk zijn. Waarom niet? Geef eerst maar ’s antwoord op eerder door mij gestelde vragen en reakties op jouw eerdere opmerkingen. Volgens mij was ik vrij helder, maar zo niet: zeg maar waarom je ze niet kunt/wilt beantwoorden.
@1 Ik heb ook heel veel cijfers gezien en de verwarring is inderdaad groot.
Als ik cijfers zie dan wil ik weten waar ze vandaan komen. Teveel worden er cijfers genoemd die zonder bronvermelding zijn. Wij hebben voor onze twee artikel ons gebasseerd op cijfers van het CBS, die het bestand van de IND heeft vergeleken met dat van de basisadministratie (bevolkingsregister).
Vervolgens hebben wij ook nog gekeken naar de cijfers van het het IND en zagen dat die ongeveer hetzelfde waren (IND en CBS hanteren een iets andere defitie van importhuwelijk).
Onze berekeningen en de CBS-bronnen kan je vinden in een excel-file, http://stukkiefietsen.com/art/16_importbruiden/importbruiden_2008.xls -dit was bij overname van onze artikelen door GC vergeten er bij te zetten, maar staat ondertussen wel vermeld onderaan deel 1.
De cijfers van onze artikelen kan je dan ook precies terug vinden. Deze methode is toch wel heel iets anders dan die van sommige anderen. Kritiek is zeer welkom, want dat kan de kwaliteit van onze cijfers alleen maar verbeteren. Met een cliche als “Lies, damned lies, and statistics”, kunnen wij echter weinig.
De ontbrekende link ook hier toegevoegd, excuses voor het ongemak!
Wordt @Kb’s probleem niet al voor een deel opgelost door de inkomenseis? En betreft het hier niet zo’n kleine groep dat die rekening enorm meevalt? En hoe zit het met bruiden uit andere delen van de EU, zeg Hongarije of Polen, moeten we dat ook erg vinden?
Kosten kunnen alleen op een collectief ‘af worden gewenteld’ door deelnemers aan dat collectief. De regels van het collectief gelden voor iedereen in gelijke mate. Als iedereen zelf “alle rekeningen, van gezondheidszorg, onderwijs, uitkeringen, enzovoorts” betaalt, is er geen collectief.
Wie zich in het collectief Nederland niet thuis voelt, kan daar zijn eigen consequenties aan verbinden. Meestal zijn de pleiters voor het opheffen van collectiviteit voor anderen echter niet zo consequent, dat ze uit zichzelf geen beroep meer doen op onze collectieve regelingen.
@Mark Dank voor toevoegen.
Wat voortdurend gedaan wordt is de situatie van de twintigste eeuw te projecteren op de situatie nu. Nyfer bijvoorbeeld doet dat. De inkomenseis is er inderdaad ook zo een. In 2001 -Cohen inderdaad- is de inkomenseis verhoogd van 70 naar 100% van het minimumloon. De daling zie je dan ook duidelijk intreden vanaf 2002.
@11
Dat wordt inderdaad voor een deel opgelost door de inkomenseis, die na de recente uitspraken van het Europees Hof is gesteld op 100% van de bijstandsnorm.
Daarnaast ondertekent de partner in Nederland een garantverklaring op het moment dat er een machtiging voorlopig verblijf door de partner wordt aangevraagd (toestemming om af te reizen naar Nederland. Dit geldt niet voor mensen met een partner uit de EU, de EER of Zwitserland. De betreffende verklaring luidt als volgt:
“Ondergetekende stelt zich garant voor de kosten die voor de Staat en voor andere openbare lichamen voortvloeien uit het verblijf in Nederland van de vreemdeling(e) gedurende een periode van vijf jaar. De garantstelling komt te vervallen als op andere wijze voldoende zekerheid is gesteld, de vreemdeling Nederland definitief heeft verlaten, aan de vreemdeling een verblijfsvergunning onder een ander verblijfsdoel of voor onbepaalde tijd is verleend of de vreemdeling Nederlander is geworden. Daarnaast verklaart ondergetekende dat de kosten, niet zijnde bijstandskosten, die voor de Staat en andere openbare lichamen voortvloeien uit het verblijf van de vreemdeling waarin mede zijn begrepen de kosten van een reis van
de vreemdeling naar een plaats buiten Nederland waar zijn/haar toegang gewaarborgd is, tot een jaarlijks maximumbedrag ter hoogte van ? 5.000
op de garantsteller kunnen worden verhaald. Daarnaast verklaart ondergetekende ermee bekend te zijn dat, indien de vreemdeling een uitkering
krachtens de Wet Werk en Bijstand geniet, de kosten van bijstand welke ten behoeve van de vreemdeling zijn gemaakt (gerelateerd aan de hoogte
van de op dat moment geldende uitkeringen volgens de norm van de Wet Werk en Bijstand naast genoemde ? 5.000 per jaar) op de garantsteller zullen worden verhaald.
http://www.ind.nl/nl/Images/form_6004_tcm5-597.pdf, pag. 20
@KB Een voorbeeld van onze methode:
Neem de tabellen 3 en 4 over de partnerkeuze van Marokkaanse en Turkse mannen in nederland. Als je het exel-file opent dan vind je bij het begin van blad1 “7. huwelijk Turken en Marokkanen” bij rij 8. Die verwijst naar veld A100. Daar vind je bij A101 een verwijzing naar deze http://statline.cbs.nl/StatWeb/publication/?DM=SLNL&PA=71888NED&D1=1,4-6&D2=1&D3=2,5&D4=0&D5=a&HDR=G4,G3,G1&STB=G2,T&VW=T tabel van het CBS. Die cijfers zie je dan weer terug in het excel-file -met de totaaltellingen- en daaronder zijn die cijfers omgezet in percentages. Vervolgens weer daaronder de grafieken.
Kortom geheel transparant. Fouten vrij? Nee natuurlijk niet, maar als er fouten in zitten dan kunnen die toch vrij gemakkelijk worden opgespoord.
Waar vind je KB zoiets bij de “zoveel verschillende migratie statistieken” die je hebt gezien?