Television rules the nation

Wat is er toch altijd veel kritiek op de publieke omroepen. Menigmaal galmt rond in de huiskamers van verontwaardigd Nederland: ‘En dat van mijn belastingcenten!’. Vaak heeft de omroepbaas dan zijn praatje klaar: dat programma’s een maatschappelijke functie hebben enzo. Van vijfkwartsmaat op North Sea Jazz tot interview met de decorsjouwer van Oerol: prima. Maar wat moeten we met de ontgroeningsgein van BNN met het programma Sterretje Gezocht? Spugen in elkaars gezicht, in beschonken toestand inparkeren, items maken over vaginale winderigheid, in badpak door de modder kruipen, strippen en poppers snuiven. Geef toe, we hebben netjes gewacht tot de serie bijna is afgelopen. Nu mogen de messen geslepen. Dit programma is de grootste wassen neus onder de talentenjachten.

Sterretje Gezocht zoekt, zoals dat modieus heet, de grenzen op. Voor wie het programma niet kent: meiden uit het hele land konden zich inschrijven om uiteindelijk het nieuwe gezicht van BNN te worden. De dames zullen ongetwijfeld contracten hebben ingezien en de voorwaarden hebben gelezen en echt heel goed met de achterban overlegd, en wij zullen alleen maar die vet gemonteerde items zien en niet de oprechte nazorg van de gehele crew, maar er stinkt iets aan dit programma. Het is de ultieme afzeik-tv, waarbij pas in de allerlaatste plaats wordt gekeken of iemand beschikt over mogelijk presentatie- of interviewtechnieken.

Vaginale scheten en poppers
Niets ten nadele van de huidige finalekandidaten. Fleur en Geraldine hebben zich er kranig doorheen geslagen. Maar wat is het doel van een reeks waarin je een televisiester zoekt en pas in de één na laatste aflevering toelegt op een – ultrakort – lesje interviewen? De rest van de serie behelst louter de banale onderbroekenlol zoals je die van corporale ontgroeningen kent.

Bij de laatste aflevering kregen de kandidaatjes nieuwe enveloppen met een opdracht. Zo mocht Fleur een item maken over vaginale winden. Zij bezocht een sekstherapeut op een mottige NVSH-zolder en kreeg uitgelegd welke standjes de scheten zou minimaliseren. Right. Dat is tot daar aan toe. Kandidate Sophie mocht – gaap – assisteren bij een pornofilm (zij zou na deze ronde de laan uitvliegen) en Geraldine mocht onder toeziend oog van ambulancepersoneel poppers snuiven. De tere Volendammer turnster moest maar eens van haar lieve Jetix-imago af, dacht de BNN-redactie vermoedelijk.

The Waste Land-universum
Dat Filemon en Sophie gewillig aan de crackpijp lurken voor een draaiende camera, mogen zij weten. Maar om nou meiden die zonodig ‘op televisie’ willen poppers te laten snuiven, wat is hier de gein van? Dan is moraalridder Patrick Lodiers ineens mijlenver weg. Nee, er is een jury. Aangevoerd door gelegenheidsbitch en bekend-van-bekend-zijn, Amsterdammer-als-beroep-uitventer Bridget Maasland. Andere koek dan het aloude Showmasters.

Dat idioten zich opgeven om op televisie te komen, daar is niets nieuws aan. Dat je ze over een stormbaan laat gaan, in elkaars gezicht laat spugen, bijkans onderkoeld laat raken in hun badpak, in een gare soap laat spelen – fine. Dat je de dames kneiterlam voert en dan een auto laat inparkeren – mijn lol is het niet. Maar ga je gang. De vraag die je als omroep moet stellen: krijg je hier nou een groot talent mee te pakken, of iemand die koste wat kost op de buis wil? En hoe geloofwaardig zal dit ‘sterretje’ zijn? Één ding is zeker: het is smakeloze meta-televisie. Presentatoren Dennis en Valerio kan ik dat niet eens kwalijk nemen. Die zijn in hun ultieme The Waste Land-universum zelfs bij vlagen geestig, zoals ze dat ook tonen in Dennis vs Valerio.

Deelneemster Geraldine had mijn hart gestolen als ze niet giechelend de envelop had geopend en olijk had gezegd dat ze voor deze opdracht lekker poppers ging snuiven, maar had gezegd tegen Dennis en Valerio: joh, zout effe een lekker eind op. Geef mij maar een Tweede Kamerlid te interviewen.

EDIT: Wat gebeurde er trouwens ooit met de finalist van Lama Gezocht, twee jaar terug?